Interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.607.2025.2.EB
Sprzedaż udziału w niezabudowanej działce budowlanej uznanej za majątek osobisty, nie związana z działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdy brak czynności charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 21 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan pismem z 15 października 2025 r. (wpływ 21 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Pod koniec roku 2025 ma Pan zamiar sprzedać posiadane udziały (1/6 części) w niezabudowanej działce budowlanej położonej w (…), przy ul. a, działka nr 1.
Działka ta od roku 1974 była własnością Pana rodziców, jako część posiadanego przez Nich gospodarstwa rolnego. Poprzednim właścicielem tej działki był Pana dziadek.
W roku 1975 działka ta została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa pod budowę osiedla mieszkaniowego.
W roku 1983 zmarł Pana ojciec, a prawo do spadku w gospodarstwie rolnym, nabyli: Pana matka, Pan, Pana siostra.
Na początku lat 90-tych na żądanie Pana matki i następców prawnych zmarłego Pana ojca zostało wszczęte postępowanie o zwrot wywłaszczonej działki.
W roku 1993 X Urzędu Rejonowego zwrócił na rzecz Pana matki 4/6 części działki oraz Wnioskodawcy i Pana siostrze po 1/6 części wywłaszczonej działki.
Prowadzi Pan działalność gospodarczą.
Jest Pan podatnikiem podatku VAT. Sprzedawana działka nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działka znajduje się przy ul. a w (…), a prowadzona działalność gospodarcza jest przy ulicy b w (…).
Na działce nie była i nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza ani rolnicza.
Działka jest porośnięta trawą.
Przedmiotowa działka stanowi Pana majątek osobisty.
Uzupełnienie wniosku
1.Nabycie działki 1 zostało wykonane w ramach zwrotu wywłaszczonej nieruchomości w maju 1993 r. i na podstawie udziału w części spadku po zmarłym ojcu na podstawie Postanowienia Sądu z roku 1987.
Czynność ta nie była opodatkowana – nie został naliczony podatek VAT.
2.Nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ w roku 1987 i w maju 1993 r. podatek VAT jeszcze nie obowiązywał.
3.Jest Pan rolnikiem od roku 1984.Nie jest Pan i nie był rolnikiem ryczałtowym.
Od roku 1996 prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą.
Z tego tytułu jest Pan podatnikiem podatku VAT od roku 1997.
4.Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana do działalności rolniczej. Była jedynie obsiana trawą i koszona ze względów estetycznych.
a)nie prowadzi i nie prowadził Pan gospodarstwa, jako rolnik ryczałtowy,
b)z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego nie był Pan czynnym, zarejestrowany podatnikiem VAT.
Podatnikiem VAT stał się Pan poprzez prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w roku 1997.
5.Na przeznaczonej do sprzedaży działce nie było żadnych upraw, zbiorów i sprzedaży płodów rolnych.
6.Nie będzie Pan dokonywał podziału działki 1,
a)nie nastąpił podział działki nr 1,
b)działka, którą zamierza Pan sprzedać miała i ma numer 1,
c)Pana udział (1/6 części) działki nr 1 jest i będzie niezabudowany.
7.Działka przez cały okres posiadania nie była użytkowana. Na działce była tylko zasiana i koszona trawa ze względów porządkowych.
8.Działka do momentu sprzedaży nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim.
9.Działka posiada Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego uchwalony przez Radę Miasta z roku 2014 więc warunki zabudowy tu nie funkcjonują.
10.Nikomu nie udzielił Pan pełnomocnictwa do przygotowania nieruchomości do sprzedaży.
11.Nie poniósł i nie ma Pan zamiaru ponieść żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Jakieś xx lat temu działka została ogrodzona, by ograniczyć możliwość podrzucania śmieci.
12.Wcześniej dokonywał Pan sprzedaży swoich udziałów w nieruchomościach.
a.Sprzedawane udziały nabył Pan nie w drodze zakupu, lecz na podstawie postanowienia Sądu z roku 1987 o nabyciu spadku po zmarłym w roku 1983 ojcu darowizny – umowa o przekazaniu gospodarstwa rolnego od mamy z roku 1988 oraz w drodze zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.
b.Udziały w nieruchomościach zostały nabyte w drodze
-spadku po zmarłym w roku 1983 ojcu;
-darowizny – umowy przekazania gospodarstwa rolnego z roku 1988;
-zwrotu wywłaszczonych nieruchomości z roku 1994.
c.Na pytanie o treści: „w jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży”, odpowiedział Pan, że w latach osiemdziesiątych i połowie lat 90-tych nieruchomości uprawiał Pan rolniczo (stanowiły część gospodarstwa rolnego). Później działki w (…) były bezpłatnie użytkowane rolniczo przez sąsiada (obsiewał je zbożem). Na działkach w (…) była zasiana i koszona trawa w celach porządkowych.
d.Wykaz sprzedawanych udziałów w działkach:
1)działki sprzedane w latach 1991-1996, to działki nr 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23
2)oraz działka nr 2 sprzedana w roku 2001.
-udziały w działkach sprzedane w Gminie
-działka nr 24 i 25 rok sprzedaży 2004
-działka nr 26 rok sprzedaży 2006
-działka nr 27 rok sprzedaży 2007
-działka nr 28
-działka nr 29
-działka nr 30
-działka nr 31
-działka nr 32 rok sprzedaży 2008.
W posiadanie wszystkich udziałów w działkach wszedł Pan na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z 1987 r. o nabyciu spadku po zmarłym (…) września 1983 r. ojcu oraz w wyniku darowizny od mamy na podstawie aktu notarialnego (…) sierpnia 1988 r. – umowa przekazania gospodarstwa rolnego.
Dodatkowo działkę 2 otrzymał Pan w drodze Decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości w roku 1994.
Od xx lat nie sprzedał Pan żadnych udziałów w działkach.
Sprzedaż została dokonana w latach 1991-2008.
Łącznie sprzedał Pan udziały w xx działkach z trzech Ksiąg Wieczystych.
Wszystkie działki były niezabudowane.
Działki w (…) zostały sprzedane ponieważ Skarb Państwa wywłaszczył ziemię (…).
Działki nie nadawały się do uprawy rolniczej.
Z tytułu sprzedaży nie był Pan zobowiązany zarejestrować się, jako podatnik VAT.
Udziały w działkach nabyte w drodze spadku i darowizny stanowiły Pana majątek odrębny i nie podlegały podatkowi VAT.
13.Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług, o zbliżonym charakterze.
Nigdy nie kupował Pan żadnej działki z myślą jej odsprzedaży.
Przy sprzedaży ww. działek wystąpił Pan do Ministerstwa Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w (…) o interpretację indywidualną dotyczącą podatku VAT od sprzedawanych udziałów w działkach.
Dyrektor Izby Skarbowej w (…) stwierdził, że sprzedaż udziałów w działkach nie związanych z działalnością gospodarczą stanowiących majątek osobisty nabytych w drodze spadku i darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Pytanie
Czy sprzedaż udziałów w niezabudowanej działce budowlanej pochodzącej z majątku osobistego (otrzymanej w drodze spadku po zmarłym ojcu w roku 1983 i na podstawie decyzji administracyjnej z roku 1993 o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości), podlega podatkowi VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów z majątku osobistego w niezabudowanej działce nabytej w drodze spadku po zmarłym w roku 1983 ojcu i na podstawie Decyzji X Urzędu Rejonowego z roku 1993 o zwrot wywłaszczonej nieruchomości nie podlega podatkowi VAT.
Nigdy nie kupował Pan żadnej działki, z myślą o jej sprzedaży.
Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jestprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
1)określone udziały w nieruchomości,
2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, jak również udziału w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Kwestia współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.
Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.
Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:
Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Przepis art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom.
Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady.
Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, co istotne w niniejszej sprawie, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C- 25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w związku ze sprzedażą gruntu podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że:
-prowadzi Pan działalność gospodarczą,
-jest Pan podatnikiem podatku VAT,
-Sprzedawana działka nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,
-nie prowadził i nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej, w tym usług deweloperskich i innych tego rodzaju,
-na działce nie była i nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza ani rolnicza,
-przedmiotem sprzedaży będzie udział 1/6 w działce 1,
-nie nastąpił podział działki – cały czas jest to działka nr 1,
-działka nadal ma nr 1,
-działka od momentu sprzedaży nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim,
-nikomu nie udzielił Pan pełnomocnictwa do przygotowania nieruchomości do sprzedaży,
-nie poniósł i nie mam zamiaru Pan ponieść żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży,
-działka przez cały czas, od momentu zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, była tylko obsiewana trawą i koszona.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przez Pana udziału w niezabudowanej działce podlega opodatkowaniu VAT.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w działce 1, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku. Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż udziału w działce nr 1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie podjął Pan również żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Zatem, mając na uwadze opis sprawy oraz informacje wynikające z uzupełnienia sprawy, nie można uznać, że w odniesieniu do sprzedaży wskazanej działki zachowa się Pan jak handlowiec.
W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to planowana sprzedaż udziału w działce nr 1, nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Podsumowanie
Sprzedaż udziałów w niezabudowanej działce budowlanej pochodzącej z majątku osobistego (otrzymanej w drodze spadku po zmarłym ojcu w roku 1983 i na podstawie decyzji administracyjnej z roku 1993 o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Podkreślam, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Wskazuję również, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zaznaczam więc, że ta interpretacja dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla innych współwłaścicieli działki nr 1, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinni wystąpić z osobnym wnioskiem o jej wydanie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
