Interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.709.2025.2.AA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 1 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 20 października 2025 r. (wpływ 22 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od 3 stycznia 2019 r. prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem są usługi programistyczne. Najczęściej są to zlecenia na tworzenie dedykowanego oprogramowania komputerowego, realizowane w ramach długoterminowych kontraktów. Na ten moment Wnioskodawca związany jest umową z jednym zagranicznym klientem, ale nie wyklucza przyjęcia kolejnych zleceń, tak od krajowych, jak i zagranicznych podmiotów.

W swojej działalności Wnioskodawca potrzebuje przede wszystkim dostępu do stabilnego połączenia internetowego, cichego otoczenia i komfortowego miejsca do długotrwałego korzystania z komputera.

Choć zlecenia realizuje w trybie zdalnym, to jego profesja wymaga też pewnej mobilności. Związane jest to z okresowymi wizytami w siedzibie aktualnego zleceniodawcy, jak również z ofertowaniem i prowadzeniem negocjacji z potencjalnymi, kolejnymi klientami.

Działalność Wnioskodawcy polega nie tylko na samodzielnej pracy nad kodem, ale także stałej współpracy z klientami oraz ich zespołami w celu prawidłowego zrozumienia wymagań biznesowych, specyfiki oprogramowania oraz dostosowania rozwiązań do oczekiwań użytkowników końcowych. W związku z tym konieczne są okresowe spotkania, które mogą odbywać się zarówno w siedzibie klienta, jak i w innych miejscach, umożliwiających skuteczną komunikację i prezentację efektów pracy.

Regularny kontakt z klientem obejmuje m.in. warsztaty analityczne, podczas których Wnioskodawca szczegółowo poznaje specyfikę projektu, analizuje potrzeby biznesowe oraz dostosowuje architekturę systemu do wymagań organizacji. Spotkania wymagają pracy w różnych lokalizacjach, ponieważ klient działa w ramach struktury międzynarodowej i posiada swoje oddziały w różnych częściach Europy.

Kolejnym kluczowym elementem działalności są prezentacje i demonstracje wytworzonych funkcjonalności. Po ukończeniu kolejnych etapów prac Wnioskodawca musi zaprezentować działające rozwiązanie, omówić jego działanie z klientem oraz zebrać informacje zwrotne. W takich przypadkach bezpośredni kontakt znacząco usprawnia proces dostosowywania oprogramowania do realnych potrzeb użytkowników.

Dodatkowo, wiele projektów realizowanych przez Wnioskodawcę wymaga ścisłej współpracy z zespołem technicznym klienta, w tym z analitykami biznesowymi, testerami, administratorami systemów czy innymi programistami. Często zachodzi konieczność organizowania spotkań technicznych, na których omawiane są kwestie integracji z innymi systemami, rozwiązywania problemów wydajnościowych lub optymalizacji kodu. W takich przypadkach obecność na miejscu może znacząco przyspieszyć proces wdrażania i testowania oprogramowania.

Ze względu na mobilny charakter ww. obowiązków, Wnioskodawca nabył pojazd typu kamper o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 ton. Wnioskodawca wszedł w posiadanie kampera poprzez zawarcie umowy leasingu operacyjnego zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej również w skrócie: u.p.d.o.f.). W okresie jej obowiązywania kamper stanowi środek trwały finansującego. W dowodzie rejestracyjnym pojazd posiada wpis – samochód specjalny kempingowy. Jest to kamper (…). Pojazd jest wyposażony w instalację elektryczną, wodną, ogrzewanie, rozkładane łóżko, strefę jadalną (stół) – który Wnioskodawca wykorzystuje jako główne miejsce pracy, szafki i schowki, kuchenkę, zlewozmywak i lodówkę, łazienkę z prysznicem, umywalką i toaletą. Powyższe wyposażenie oraz fakt, że jest to pojazd specjalny z zabudową typu kamper wykluczają możliwość traktowania go jako samochodu osobowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

Uzupełnienie wniosku

Jako formę opodatkowania wybrał Pan podatek liniowy.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część kapitałową opłaty leasingowej przedmiotu leasingu (tj. przedmiotowego kampera), stosując ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz całość części odsetkowej opłaty leasingowej?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część kapitałową opłaty leasingowej przedmiotu leasingu (tj. przedmiotowego kampera), stosując ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz całość części odsetkowej opłaty leasingowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu są wszystkie wydatki związane z osiąganiem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskania przychodu, występuje jednak dodatkowe organicznie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w przypadku kosztów związanych z wykorzystaniem samochodów osobowych w działalności gospodarczej.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Co do zasady – jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i pkt 3 oraz ust. 2 ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jak wyżej wskazano, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu typu kamper, który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wartość pojazdu przekracza 150.000 zł. Masa całkowita pojazdu nie przekracza 3,5 tony.

W świetle przedstawionego opisu oraz analizy powołanych już przepisów pojazd, o którym mowa we wniosku, należy uznać za samochód osobowy, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przywołaną regulacją ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a)pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

-klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

-z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b)pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c)pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

-agregat elektryczny/spawalniczy,

-do prac wiertniczych, koparka,

-koparko-spycharka, ładowarka,

-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

-żuraw samochodowy.

d)pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że pojazdem specjalnym w rozumieniu niniejszej regulacji będzie wyłącznie pojazd o przeznaczeniu określonym w jednym z tiret, spełniający wymagania zawarte we właściwych przepisach, a także (jednocześnie) w przypadku którego status „pojazdu specjalnego” potwierdza stosowna dokumentacja wydana zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Na mocy art. 23 ust. 5c ww. ustawy w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Wobec powyższego, kwota rat leasingu (część kapitałowa) na pojazd typu kamper opisany we wniosku, który jest przedmiotem leasingu operacyjnego przy zastosowaniu limitu wynikającego z art. 23 ust. 1 pkt 47a u.p.d.o.f., może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Z kolei część odsetkowa raty leasingowej nie podlega limitowaniu w kosztach – zgodnie z art. 23 ust. 5c u.p.d.o.f., zatem może w całości stanowić koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podkreślam przy tym, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego przepisu wynika zatem, że – co do zasady – jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W Pana sprawie kluczowe jest ustalenie, czy wykorzystywany w Pana w działalności pojazd jest samochodem osobowym, czy też innym niż osobowy.

Stosownie do art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa osamochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a)pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

-klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

-z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b)pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c)pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

-agregat elektryczny/spawalniczy,

-do prac wiertniczych,

-koparka, koparko-spycharka,

-ładowarka,

-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

-żuraw samochodowy,

d)pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle brzmienia art. 5a pkt 19a lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione warunki powinny być zrealizowane jednocześnie, o czym świadczy spójnik „i”. Oznacza to, że pojazdem specjalnym w rozumieniu tej regulacji będzie wyłącznie pojazd o przeznaczeniu określonym w jednym z tiret, spełniający wymagania zawarte we właściwych przepisach, a także (jednocześnie) w przypadku którego status „pojazdu specjalnego” potwierdza stosowna dokumentacja wydana zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W związku z tym na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla przyznania danemu pojazdowi przymiotu „pojazdu specjalnego” konieczne jest nie tylko wykazanie się wymaganymi dokumentami określonymi w przepisach o ruchu drogowym, ale także jednoczesne zakwalifikowanie pojazdu pod jedno z przeznaczeń wymienionych w przepisie art. 5a pkt 19a lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi programistyczne. Zlecenia realizuje Pan zdalnie, ale Pana profesja wymaga też pewnej mobilności. Związane jest to z okresowymi wizytami w siedzibie aktualnego zleceniodawcy, jak również z ofertowaniem i prowadzeniem negocjacji z potencjalnymi, kolejnymi klientami.W ramach Pana działalności konieczne są okresowe spotkania, które mogą odbywać się zarówno w siedzibie klienta, jak i w innych miejscach, umożliwiających skuteczną komunikację i prezentację efektów pracy. Jednym z kluczowych elementów Pana działalności są prezentacje i demonstracje wytworzonych funkcjonalności. W takich przypadkach bezpośredni kontakt znacząco usprawnia proces dostosowywania oprogramowania do realnych potrzeb użytkowników. Dodatkowo, wiele projektów realizowanych przez Pana wymaga ścisłej współpracy z zespołem technicznym klienta, w tym z analitykami biznesowymi, testerami, administratorami systemów czy innymi programistami. Często zachodzi konieczność organizowania spotkań technicznych, na których omawiane są kwestie integracji z innymi systemami, rozwiązywania problemów wydajnościowych lub optymalizacji kodu. W takich przypadkach obecność na miejscu może znacząco przyspieszyć proces wdrażania i testowania oprogramowania.

Ze względu na mobilny – szczegółowo opisany we wniosku – charakter Pana obowiązków zakupił Pan pojazd typu kamper o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Na zakup ww. kampera zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kosztów uzyskania przychodów zamierza Pan zaliczyć część kapitałową opłaty leasingowej przedmiotu leasingu (tj. przedmiotowego kampera) stosując ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz całość części odsetkowej opłaty leasingowej.

W świetle przedstawionego opisu zdarzenia oraz analizy przepisów wskazuję, że pojazd, o którym mowa we wniosku, jest samochodem osobowym, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to bowiem pojazd o przeznaczeniu wymienionym w przepisie art. 5a pkt 19a lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powołanych przepisów wynika, że zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że podatnik do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych wraz z podatkiem od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do Pana wątpliwości wskazuję, że art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższonym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.

Z przepisu tego wynika więc, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Limit ten ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

Podkreślam przy tym, że część odsetkowa raty leasingu operacyjnego jest to koszt, jaki podatnik ponosi w związku z użytkowaniem przedmiotu leasingu. Odsetki nie mają związku z wartością pojazdu ani nie są kosztem związanym z jego eksploatacją, a co za tym idzie część odsetkowa leasingu operacyjnego będzie kosztem działalności a nie kosztem pojazdu. Oznacza to, że nie należy ograniczać/limitować tej części leasingu.

Wobec tego, mając na uwadze powyższe, stwierdzam, że opłaty wynikające z umowy leasingu podlegają ograniczeniu określonemu w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko w części dotyczącej spłaty wartości samochodu osobowego. Limit ten nie dotyczy natomiast części odsetkowej tych opłat. W rezultacie do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej może zaliczyć Pan wartość opłaty wynikającej z umowy leasingu odpowiadającą tzw. „części odsetkowej”.

Podsumowanie: ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część kapitałową opłaty leasingowej przedmiotu leasingu (tu: kampera), stosując ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Limit ten nie dotyczy natomiast części odsetkowej tych opłat. W rezultacie do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej może Pan zaliczyć wartość opłaty wynikającej z umowy leasingu odpowiadającą tzw. „części odsetkowej”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.