Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.224.2025.2.PJ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 22 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia z podatku akcyzowego dla samochodu osobowego przywożonego z terytorium Niemiec na terytorium kraju, wpłynął 22 sierpnia 2025 r. Uzupełnił go Pan pismem z 23 października 2025 r. (wpływ 23 października 2025 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od dnia (…) r. wynajmuje Pan pokój w Niemczech (umowa najmu). Od dnia (…) r. przeprowadził się Pan do Niemiec i od tego dnia tam zamieszkuje. Dnia (…) r. uzyskał Pan (…) z (…), potwierdzającą zameldowanie.

W Niemczech zamierza Pan zamieszkiwać przez okres co najmniej 6 miesięcy. W Niemczech mieszka Pan w związku z koniecznością rejestracji w tamtejszej (…) (…), co jest warunkiem kontynuacji Pańskiego kształcenia specjalizacyjnego i potwierdza Pana powiązania zawodowe z tym państwem. Ponadto wcześniej w Niemczech odbył Pan większość szkolenia specjalizacyjnego. W czasie pobytu w Niemczech będzie Pan zatrudniony i będzie Pan prowadził działalność gospodarczą wyłącznie w Polsce – w Polsce posiada Pan zarejestrowaną firmę – (…) (…) – tutaj płaci Pan podatki i składki ZUS.

Podczas pobytu w Niemczech planuje Pan zakupić samochód osobowy jako osoba fizyczna, zarejestrować go w Niemczech i użytkować tam przez okres co najmniej 6 miesięcy. Zamierza Pan powrócić do Polski dopiero po upływie co najmniej 6 miesięcy od dnia rejestracji i rozpoczęcia użytkowania samochodu w Niemczech.

Po zakończeniu pobytu i powrocie do Polski planuje Pan przywieźć ten samochód do Polski i zarejestrować go w Polsce.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do użytku osobistego. Nie zostanie sprzedany, wynajęty ani oddany do używania osobie trzeciej przez okres co najmniej 12 miesięcy od przywozu do Polski.

W uzupełnieniu wniosku, odpowiadając na pytania Organu wskazał Pan ponadto, że:

Objęty wnioskiem pojazd będzie samochodem osobowym w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Pojazd, którego dotyczy wniosek będzie wykorzystywany przez Pana w Niemczech wyłącznie do użytku osobistego, niezwiązanego z wykonywaną działalnością gospodarczą i pracą zawodową przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu.

Objęty wnioskiem pojazd będzie zarejestrowany w Niemczech na Pana jako osobę, która nie prowadzi działalności gospodarczej.

W Niemczech mieszka Pan w związku z koniecznością rejestracji w (…) (…) (…) ((…) (…)), co jest jednym z warunków dalszego kształcenia specjalizacyjnego. Wcześniej odbył Pan tam większość Pana szkolenia specjalizacyjnego. Pobyt w Niemczech służy zatem celom zawodowym i edukacyjnym, związanym z dalszym kształceniem specjalizacyjnym.

Na terytorium Niemiec będzie Pan przebywał przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym.

Na terytorium Niemiec będą Pana obejmowały więzi zawodowe, wynikające z rejestracji i współpracy z niemiecką (…) (…) i kontynuacji kształcenia specjalizacyjnego.

Natomiast więzi osobiste w sensie rodzinnym nie będą Pana obejmowały na terytorium Niemiec – Pana rodzina i centrum interesów życiowych pozostają w Polsce.

Po powrocie do Polski przedstawi Pan właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego dowody potwierdzające, że przedmiotowy samochód, przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu (z terytorium Niemiec na terytorium Polski) służył do Pana osobistego użytku. Dowody te będą następujące:

-dowód rejestracji pojazdu w Niemczech na Pana nazwisko,

- umowę ubezpieczenia pojazdu w Niemczech,

-potwierdzenia ważnego przeglądu technicznego,

-potwierdzenia zameldowania i umowy najmu obejmujące okres co najmniej 6 miesięcy.

Samochód zostanie nabyty, wprowadzony do obrotu i opodatkowany w Niemczech zgodnie z tamtejszymi przepisami. Przy wywozie do Polski nie zostanie zastosowane żadne zwolnienie od akcyzy ani zwrot podatku VAT. Samochód nie będzie kupowany w ramach działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy w opisanej sytuacji, po przywozie samochodu osobowego z Niemiec do Polski, będzie Pan miał prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1542 ze zm.) jako mienia przesiedleńczego?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie spełnia Pan wszystkie warunki z art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, tj.:

-samochód będzie przeznaczony wyłącznie do użytku osobistego;

-samochód będzie służył do użytku osobistego w miejscu Pana pobytu w Niemczech przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu;

- będzie Pan w stanie przedstawić dowody ((…), umowa najmu, dokumenty rejestracyjne i ubezpieczeniowe samochodu) potwierdzające spełnienie warunku z pkt 2;

-samochód nie zostanie sprzedany, wynajęty ani oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy od dnia przywozu do Polski;

-samochód zostanie nabyty w Niemczech zgodnie z tamtejszymi przepisami podatkowymi, a przy wywozie do Polski nie zostanie zastosowane żadne zwolnienie od akcyzy ani zwrot podatku.

W związku z powyższym uważa Pan, że będzie Pan miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Odwołanie do interpretacji indywidualnej z 8 listopada 2023 r. (sygn. 0111-KDIB3‑3.4013.289.2023.1.MAZ)

W przywołanej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że podatnik, który przez kilka lat mieszkał w Niemczech (posiadając umowę najmu, meldunek, dowody opłat), a następnie planował powrót do Polski wraz z użytkowanym tam samochodem, spełnia przesłanki zwolnienia z akcyzy jako mienia przesiedleńczego.

Organ uznał, że:

-miejsce stałego pobytu w Polsce (rodzina, firma, rozliczenia podatkowe) nie wyklucza możliwości uzyskania zwolnienia;

-kluczowe jest spełnienie obiektywnych przesłanek z art. 110 ust. 1 ustawy – czyli rzeczywiste zamieszkiwanie w państwie członkowskim i użytkowanie pojazdu przez co najmniej 6 miesięcy;

- fakt, że pobyt za granicą miał charakter czasowy i był związany wyłącznie z celami zawodowymi, nie pozbawia prawa do zwolnienia.

Pana sytuacja jest tożsama:

-posiada Pan meldunek i umowę najmu w Niemczech, i zamieszkuje Pan tam w związku z celami zawodowymi – rejestracja w (…) (…) (…) w związku z dalszym kształceniem zawodowym w Niemczech;

-planuj Pan nabyć tam samochód i użytkować go przez co najmniej 6 miesięcy;

-po powrocie do Polski samochód nie zostanie sprzedany przez minimum 12 miesięcy;

- Pana centrum interesów życiowych pozostaje w Polsce (firma, rozliczenia podatkowe), jednak zamieszkanie w Niemczech związane z koniecznością rejestracji w (…) (…) w celu kontynuacji szkolenia specjalizacyjnego spełnia przesłanki czasowego pobytu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 ustawy.

Podsumowanie

Wobec spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, uważa Pan, że po powrocie do Polski i przywozie samochodu nabytego oraz użytkowanego w Niemczech przez minimum 6 miesięcy, będzie Pan uprawniony do skorzystania ze zwolnienia z akcyzy jako mienia przesiedleńczego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz.126, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy:

W art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy wskazano, że:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 101 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 110 ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 110 ust. 7 ustawy:

Zgodnie z art. 110 ust. 8 ustawy:

Przedmiotem Pana wątpliwości jest możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy dla przywożonego z Niemiec do Polski samochodu osobowego w ramach tzw. mienia przesiedleńczego, na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy.

Wyjaśnić już na wstępie należy, że indywidualna interpretacja prawa podatkowego nie jest aktem administracyjnym, a więc nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach jej adresata. Jest to czynność, która nie dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a tylko o nich się wypowiada. Polega ona bowiem wyłącznie na udzieleniu informacji i nie wiąże się z przyznaniem, stwierdzeniem albo uznaniem uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego nie tworzy w stosunku do jej adresata jakichkolwiek prawnie znaczących uprawnień i/lub obowiązków. Tworzy jedynie stan udzielenia informacji o możliwościach stosowania i wykładni prawa, do której jej adresat może się zastosować, choć niewątpliwie nie ma takiego obowiązku. Na etapie uzyskiwania interpretacji dochodzi jedynie do niewiążącej „wymiany poglądów” na możliwość zastosowania konkretnych przepisów prawa podatkowego do pewnego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (por. wyrok NSA z 3 czerwca 2014r., sygn. akt II FSK 1550/12; prawomocny wyrok WSA w Poznaniu z 15 września 2021 r., sygn. akt I SA/Po 520/21).

W kontekście powyższego zaznaczyć zatem należy, że o rzeczywistym prawie do zastosowania omawianego w sprawie zwolnienia lub jego braku, ostateczną decyzję podejmuje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, który zgodnie z art. 110 ust. 6 ustawy jest właściwy do wydania ewentualnego zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy.

Przechodząc do oceny Pana stanowiska zaznaczenia wymaga, że w art. 110 ust. 1 ustawy określono zwolnienie od podatku akcyzowego dla samochodu osobowego przywożonego przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z pobytu czasowego z terytorium państwa członkowskiego na teren kraju. Omawiane zwolnienie wymaga od osoby przesiedlającej się spełnienia podstawowego warunku, jakim jest przeniesienie swojego dotychczasowego miejsca pobytu poza granicami kraju do Polski. Dodatkowo, ustawodawca uzależnił to zwolnienie od łącznego wypełnienia pozostałych warunków wyszczególnionych w pkt 1-5 ww. przepisu.

Na potrzeby omawianego zwolnienia w art. 110 ust. 8 ustawy ustawodawca wprowadził definicję miejsca stałego pobytu, która wyróżnia dwa kryteria stwierdzenia stałego miejsca pobytu, które zgodnie z wykładnią językową muszą wystąpić łącznie - czas pobytu w ciągu roku (185 dni) oraz posiadanie z tym miejscem więzi zawodowych lub osobistych. Jak zauważa W. Modzelewski w komentarzu do ustawy (komentarz do art. 110 ustawy, red. W. Modzelewski, 2022, wyd. 13, Legalis C.H. Beck), więzi zawodowe ustawodawca utożsamia ze stałym miejscem wykonywania pracy i te więzi są co do zasady istotniejsze. W przypadku jednak gdy miejsce, w którym istnieją więzi zawodowe, występuje na zmianę co najmniej w dwóch państwach członkowskich, to decydujące jest miejsce, gdzie istnieją więzi osobiste, pod warunkiem regularnego do niego powrotu.

Jak z kolei wyjaśnił WSA w Gdańsku w prawomocnym orzeczeniu z 24 marca 2020 r., sygn. akt ISA/Gd 1949/19: „(…) W wyroku z dnia 26 kwietnia 2007 r., w sprawie C-392/05 Alevizos v. Ypourgos Oikonomikon, Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że dla uznania miejsca stałego pobytu za stałe centrum interesów danej osoby, pod uwagę powinny być wzięte wszystkie mające znaczenie okoliczności faktyczne, to jest w szczególności fizyczne przebywanie tej osoby i członków jej rodziny, posiadanie miejsca zamieszkania, miejsce, gdzie dzieci faktycznie chodzą do szkoły, miejsce działalności zawodowej, lokalizacja interesów majątkowych, więzów administracyjnych z władzami publicznymi i organizacjami społecznymi, ponieważ elementy te oznaczają wolę tej osoby ustabilizowania miejsca pobytu, z racji trwałości wynikającej z normalnych nawyków życiowych i rozwoju zwykłych relacji społecznych i zawodowych. Dla ustalenia miejsca zamieszkania nie jest zatem wystarczające samo zamieszkiwanie w sensie fizycznym, ale bez zamiaru stałego pobytu, ani też sam zamiar stałego pobytu.

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy podzielić należy stanowisko organów, że jakkolwiek skarżący niewątpliwie przebywał na terenie Niemiec i wynajmował tam mieszkanie, niemniej jednak zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza, aby jego wolą było przeniesienie tam swojego ośrodka życiowego. Przeczą temu obiektywne okoliczności, takie jak zachowanie miejsca zamieszkania w Polsce (zameldowanie na pobyt stały) oraz składanie w Polsce deklaracji podatkowych dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych i płacenie podatków. Skarżący nie tylko zatem był w Polsce zameldowany na pobyt stały, ale też na terenie Polski przebywał i sprawdzał na jej teren samochody osobowe. Wskazuje to na zachowanie z Polską więzi mieszkaniowych (zameldowanie na pobyt stały), majątkowych (sprowadzanie na terytorium kraju samochodów osobowych) i podatkowych. Taki stan rzeczy, jak słusznie wskazał organ, miał miejsce przynajmniej od 17 lipca 2017 r., będącym datą osobistego złożenia przez skarżącego pierwszej z trzech deklaracji dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego.

(…) Podkreślić należy, że samo nawet długotrwałe przebywanie w Niemczech i zamieszkiwanie tam, przy jednoczesnym zachowaniu więzi mieszkaniowych, majątkowych i podatkowych z Polską, nie oznacza zlokalizowania tam stałego centrum swoich interesów. W rozpatrywanej sprawie nie jest wystarczające oświadczenie skarżącego, że jego zamiarem było osiedlenie się na terenie Niemiec, skoro obiektywne okoliczności wskazujące na zachowanie przez niego więzi mieszkaniowych, majątkowych i podatkowych z Polską temu przeczą.”

W podobnym duchu wypowiedział się również WSA w Gdańsku w prawomocnym orzeczeniu z 24lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 383/18, wskazując m.in., że: „(…) Samo jednak nawet długotrwałe przebywanie w Niemczech i zamieszkiwanie tam, przy jednoczesnym zachowaniu więzi zawodowych a także społecznych i podatkowych z Polską, nie oznacza zlokalizowania tam stałego centrum swoich interesów.

Jak wynika z akt sprawy, skarżący złożył w Urzędzie Skarbowym m.in. zeznanie PIT-36L i PIT-37 za 2015 rok wskazując zarówno adres zamieszkania [...] jak i adres prowadzenia działalności: [...]. Słusznie stwierdził organ, że nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż stałym miejscem pobytu skarżącego - w myśl art. 110 ust. 8 u.p.a. - były Niemcy, skoro złożył on zeznania podatkowe w Polsce.

W rozpatrywanej sprawie nie jest wystarczające oświadczenie skarżącego, że jego zamiarem było osiedlenie się na terenie Niemiec, skoro obiektywne okoliczności wskazujące na zachowanie przez niego więzi zawodowych i podatkowych z Polską temu przeczą.”

Analiza obowiązujących przepisów oraz orzecznictwa w tym zakresie wskazuje więc, że na potrzeby zwolnienia pod uwagę powinny być wzięte wszystkie mające znaczenie okoliczności, na podstawie których określić można charakter pobytu poza granicami kraju osoby ubiegającej się o zwolnienie. Ocena tych okoliczności powinna uwzględniać również podstawową zasadę prawa podatkowego, mianowicie powszechność opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych i ścisłą interpretację przywilejów, stanowiących odstępstwo o przywołanej zasady powszechności opodatkowania.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od dnia (…) r. wynajmuje Pan pokój w Niemczech (umowa najmu). Od dnia (…) r. przeprowadził się Pan do Niemiec i od tego dnia tam zamieszkuje. Dnia (…) r. uzyskał Pan (…) z (…), potwierdzającą zameldowanie.

W Niemczech zamierza Pan zamieszkiwać przez okres co najmniej 6 miesięcy, w związku z koniecznością rejestracji w tamtejszej (…) (…), co jest warunkiem kontynuacji Pańskiego kształcenia specjalizacyjnego i potwierdza Pana powiązania zawodowe z tym państwem.

Wyjaśnił Pan, że na terytorium Niemiec będzie Pan przebywał przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym. Równocześnie wskazał Pan jednak, że więzi osobiste w sensie rodzinnym nie będą Pana obejmowały na terytorium Niemiec - Pana rodzina i centrum interesów życiowych pozostają w Polsce. W czasie pobytu w Niemczech będzie Pan zatrudniony i będzie Pan prowadził działalność gospodarczą wyłącznie w Polsce - w Polsce posiada Pan zarejestrowaną firmę - (…) (…) - tutaj płaci Pan podatki i składki ZUS.

W świetle tak przedstawionego opisu sprawy, zdaniem Organu nie będzie Panu przysługiwała możliwość ubiegania się o zwolnienie wynikające z art. 110 ust. 1 ustawy. Samo bowiem przebywanie Pana w Niemczech i zamieszkiwanie tam, zgodnie ze wskazaniem przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym, przy jednoczesnym prowadzeniu działalności gospodarczej wyłącznie w Polsce, gdzie posiada Pan zarejestrowaną firmę ((…) (…)), płaci Pan podatki i składki ZUS, gdzie mieszka Pana rodzina i jak sam Pan wskazał - znajduje się Pan centrum interesów życiowych, nie spełnia podstawowej przesłanki do ubiegania się o zwolnienie wynikające z art. 110 ust. 1 ustawy.

Nie można się zgodzić, że fakt rejestracji w (…) (…) (…), która jest warunkiem kontynuacji Pana kształcenia specjalizacyjnego, potwierdza w pełni Pana powiązania zawodowe wyłącznie z tym państwem i przesądza automatycznie o charakterze pobytu za granicą, biorąc przy tym pod uwagę fakt uzyskania przez Pana nawet tam potwierdzenia zameldowania.

Zaznaczyć ponownie bowiem należy, że więzi zawodowe ustawodawca utożsamia ze stałym miejscem wykonywania działalności zawodowej. Niemniej gdy miejsce, w którym istnieją więzi zawodowe, występuje na zmianę co najmniej w dwóch państwach członkowskich, to decydujące jest miejsce, gdzie istnieją więzi osobiste, pod warunkiem regularnego do niego powrotu.

W konsekwencji nawet Pana zameldowanie na terytorium Niemiec i rejestracja w tamtejszej (…) (…), nie przesądza o charakterze Pana pobytu za granicą, który uprawiałby do zastosowania zwolnienia, gdyż Pana więzi osobiste i centrum interesów życiowych, pozostają w Polsce – w czasie pobytu w Niemczech będzie Pan zatrudniony i będzie Pan prowadził zarejestrowaną działalność gospodarczą wyłącznie w Polsce ((…) (…)), a ponadto w Polsce płaci Pan podatki i składki ZUS. Oznacza to, że Pana więzi osobiste i centrum interesów życiowy, w tym źródło utrzymania pozostają w Polsce, natomiast sama czynność zameldowania jest jedynie czynnością administracyjną i nie przesądza o charakterze pobytu.

Podsumowując, przedstawiony opis sprawy nie wskazuje, aby Pana wolą było przeniesienie na terytorium Niemiec swojego ośrodka życiowego, co wynika wprost z przedstawionego opisu sprawy. W konsekwencji w ocenie Organu w opisanej sytuacji, po przywozie samochodu osobowego z Niemiec do Polski, nie będzie Pan miał możliwości ubiegania się o zwolnienie od akcyzy na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy, a nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód winien zostać opodatkowany właściwą stawką akcyzy.

Wobec powyższego Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanej przez Pana we własnym stanowisku interpretacji indywidualnej wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15). W kontekście powyższego zauważenia więc wymaga, że opis sprawy w powołanej przez Pana interpretacji nie jest tożsamy do przedstawionych przez Pana okoliczności będących przedmiotem niniejszej sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57aPPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.