Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.778.2025.2.KP
W sytuacji wspólności majątkowej małżeńskiej, jedynie ten z małżonków, który dokonuje czynności prawnych w zakresie wynajmu lokalu będącego ich wspólnym majątkiem, może być uznany za podatnika VAT. W niniejszej sprawie mąż w imieniu własnym wynajmuje lokal, więc tylko on jest podatnikiem VAT, a współmałżonek nie ma obowiązku rozliczania VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 3 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości samodzielnego opodatkowania podatkiem VAT najmu nieruchomości.
Uzupełniła go Pani pismem z 13 listopada 2025 r. (wpływ 13 listopada 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie oraz pismem z 17 listopada 2025 r. (wpływ 17 listopada 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawczyni planuje wraz z mężem nabyć na współwłasność majątkową małżeńską lokal użytkowy (apartament), który będzie przeznaczony na wynajem krótkoterminowy (od kilku dni do kilku tygodni). Apartament będzie wyposażony w podstawowe meble i sprzęty umożliwiające pobyt gości. Lokalizacja ma charakter turystyczny.
Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (…) (NIP (…)) jest zwolniona z podatku VAT. Mąż Wnioskodawczyni planuje zostać czynnym podatnikiem VAT, jako osoba fizyczna i wystawiać faktury VAT z tytułu wynajmu tego apartamentu.
Na tą chwilę Wnioskodawczyni zakłada, że usługi wynajmu będą klasyfikowane jako usługi zakwaterowania (PKWiU dział 55), objęte stawką 8%. Wnioskodawczyni jeszcze czeka na wydanie wiążącej informacji stawkowej WIS.
Wnioskodawczyni chciałaby ustalić, czy w sytuacji, gdy lokal jest objęty wspólnością majątkową małżeńską tylko mąż Wnioskodawczyni, jako czynny podatnik VAT, może rozliczać VAT od całości usług zakwaterowania świadczonych w tym apartamencie, a Wnioskodawczyni, jako współwłaściciel, nie będzie musiała dodatkowo opodatkowywać swojej części udziału ani występować jako podatnik z tego tytułu.
Wątpliwości budzi, czy w przypadku wspólności majątkowej małżeńskiej i wspólnego zakupu nieruchomości, organ podatkowy będzie wymagał, aby oboje małżonkowie prowadzili działalność gospodarczą i rozliczali VAT od swojej części, czy też dopuszczalne jest, aby wyłącznie jeden małżonek (czynny podatnik VAT) rozliczał się z tego tytułu.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Mąż Wnioskodawczyni będzie stroną najmu krótkoterminowego lokalu użytkowego, w umowie najmu wskazany będzie mąż.
Tylko mąż Wnioskodawczyni będzie dokonywał wynajmu we własnym imieniu i na własny rachunek.
Wnioskodawczyni informuje, że lokal, który planuje wynajmować jest lokalem niemieszkalnym, a nie użytkowym.
Pytanie
Czy w przypadku nabycia na współwłasność majątkową małżeńską lokalu użytkowego, który będzie wynajmowany krótkoterminowo, tylko jeden z małżonków (mąż – czynny podatnik VAT) może rozliczać przychody z najmu krótkoterminowego (usługi zakwaterowania), bez obowiązku odrębnego rozliczania podatku VAT przez drugiego współmałżonka?
Pani stanowisko w sprawie
Dzwoniąc do KIS Wnioskodawczyni uzyskała informację, że jest taka możliwość aby tylko mąż rozliczał usługi najmu nieruchomości, ale nie było to sprecyzowane odnośnie usług zakwaterowania. Wnioskodawczyni uważa, że odnośnie usług zakwaterowania powinna być przyjęta taka sama zasada rozliczania.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawa o VAT”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym, z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Zatem, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Trzeba tu zaznaczyć, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego, czy przedmiot najmu stanowi w jego działalności środek trwały.
W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje natomiast ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.
Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.
Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.
Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.
Z opisu sprawy wynika, że planuje Pani wraz z mężem nabyć na współwłasność majątkową małżeńską lokal niemieszkalny (apartament), który będzie przeznaczony na wynajem krótkoterminowy (od kilku dni do kilku tygodni). Apartament będzie wyposażony w podstawowe meble i sprzęty umożliwiające pobyt gości. Lokalizacja ma charakter turystyczny. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą i jest Pani zwolniona z podatku VAT. Pani mąż planuje zostać czynnym podatnikiem VAT, jako osoba fizyczna i wystawiać faktury VAT z tytułu wynajmu tego apartamentu. Pani mąż będzie stroną najmu krótkoterminowego lokalu niemieszkalnego, w umowie najmu wskazany będzie Pani mąż. Tylko on będzie dokonywał wynajmu we własnym imieniu i na własny rachunek.
Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy w przypadku nabycia na współwłasność majątkową małżeńską lokalu niemieszkalnego, który będzie wynajmowany krótkoterminowo, tylko jeden z małżonków (mąż – czynny podatnik VAT) może rozliczać przychody z najmu krótkoterminowego (usługi zakwaterowania), bez obowiązku odrębnego rozliczania podatku VAT przez Panią.
W okolicznościach niniejszej sprawy, stroną umowy z najemcami będzie wyłącznie Pani mąż. Lokal będzie wynajmował we własnym imieniu i na własny rachunek. Tym samym, Pani mąż będzie dokonywał odpłatnego świadczenia usług, tj. najmu lokalu niemieszkalnego, należącego do majątku wspólnego Pani i Pani męża, co oznacza, że Pani z tytułu tego wynajmu nie będzie podatnikiem podatku VAT.
Podsumowując, w przedstawionych okolicznościach sprawy z tytułu wynajmu lokalu niemieszkalnego nie będzie Pani zobowiązana do rozliczania podatku VAT pomimo tego, że lokal będzie stanowił współwłasność majątkową małżeńską, gdyż nie będzie Pani stroną umowy czynności prawnej (najmu).
W efekcie Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informuję, że powyższe rozstrzygnięcie obejmuje zakresem tylko Pani sytuację przedstawioną w zdarzeniu przyszłym i jednocześnie nie wywiera skutku prawnego dla Pani męża w zakresie możliwości samodzielnego opodatkowania podatkiem VAT najmu nieruchomości. Pani mąż może wystąpić z wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, która będzie wywierała skutek prawny dla Pani męża.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?