Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.888.2025.1.AKA

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym niezabudowanej działki nr 1 nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) - prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi A. sp. z o.o. z siedzibą w (…), wpisanej do KRS pod numerem: (…), posiadającej numer NIP (…).

W toku prowadzonej egzekucji ustalono, że dłużnik jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1 o powierzchni 0,1514 ha - nr księgi wieczystej KW (…).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy (…), działka znajduje się na terenie, dla którego ustalono przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz zabudowę usługową.

Z danych dostępnych w wykazie podatników VAT publikowanym przez Ministerstwo Finansów wynika, że Spółka została wykreślona z rejestru podatników VAT czynnych z 1 sierpnia 2024 r. na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 4 ustawy o VAT.

Nieruchomość została nabyta przez Spółkę na podstawie umowy sprzedaży z 2 lipca 2019 r. Z treści aktu notarialnego wynika, że transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT - od sprzedaży odprowadzono podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC).

Komornik wezwał Spółkę do udzielenia informacji niezbędnych do ustalenia, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w toku egzekucji komorniczej powinna być opodatkowana podatkiem VAT. Pomimo doręczenia wezwania, Spółka nie udzieliła odpowiedzi. Komornik nie posiada wiedzy, czy Spółka wcześniej wystawiała działkę na sprzedaż, czy będzie to pierwsza transakcja tego typu, czy jedna z wielu. Niemniej, na uwagę zasługuje fakt, że wobec Spółki prowadzone było postępowanie likwidacyjne, które zostało wstrzymane z uwagi na posiadany przez Spółkę majątek w postaci wskazanej nieruchomości. Z dokumentów zgłoszonych w sprawie wynika, że Spółka nie posiadała innego majątku, w związku z czym należy przyjąć, że sprzedaż wskazanej nieruchomości będzie pojedynczą transakcją tego typu.

Na podstawie wizji nieruchomości oraz zgromadzonej dokumentacji ustalono, że nieruchomość nie jest zabudowana, nie była w żaden sposób zagospodarowana, stanowi teren porośnięty samosiejkami, a w jej obrębie nie są prowadzone żadne roboty budowlane ani inwestycyjne.

Wnioskodawca nie posiada informacji, aby nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę.

Wnioskodawca, jako Komornik Sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, na podstawie art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, jest płatnikiem podatku VAT w przypadku sprzedaży towarów będących własnością dłużnika, jeżeli sprzedaż ta podlega opodatkowaniu VAT.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż:

• Dłużnik - spółka A. sp. z o.o. - nie jest czynnym podatnikiem VAT, została wykreślona z rejestru w 2024 r.,
• nabycie nieruchomości w 2019 r. nie podlegało opodatkowaniu VAT,
• brak jest dowodów, aby nieruchomość była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej lub w celach inwestycyjnych.

W związku z powyższym, Dłużnik nie działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT przy sprzedaży tej nieruchomości.

W konsekwencji, Komornik Sądowy działający jako płatnik zgodnie z art. 18 ustawy o VAT nie ma obowiązku naliczania podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy wskazać należy, że w przypadku, gdy Dłużnik – właściciel nieruchomości – jest podatnikiem podatku VAT, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy tej nieruchomości.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan jako Komornik - na wniosek wierzyciela przeciwko Dłużnikowi – A. sp. z o.o. – postępowanie egzekucyjne z niezabudowanej nieruchomości gruntowej – działki nr 1. Dłużnik nabył ww. nieruchomość w 2019 r. Dłużnik nie jest aktualnie czynnym podatnikiem podatku VAT.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pan, jako Komornik Sądowy, zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym.

Z okoliczności sprawy wynika, że Dłużnik jest spółką, czyli podmiotem powołanym w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Z tego względu, co do zasady, wszystkie dokonywane przez Dłużnika transakcje (takie jak np. sprzedaż) uznaje się jako czynności dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość – niezabudowana działka nr 1 - stanowi mienie Spółki z o.o. Majątek spółki kapitałowej zawsze będzie wykazywał bezpośredni związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, jako nabyty na skutek świadomego działania organów spółki w okresie jej istnienia i właśnie w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności spółki.

Ponieważ ww. nieruchomość ma bezpośredni związek z prowadzoną przez Dłużnika działalnością gospodarczą jest zatem wykorzystywana przez Niego do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż składników majątku wchodzących w skład majątku Spółki z o.o. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanej sytuacji sprzedaż niezabudowanej nieruchomości następuje w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Dłużnik w odniesieniu do tej transakcji będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji dostawa niezabudowanej działki nr 1 przez Pana – Komornika Sądowego – w drodze egzekucji komorniczej będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem dostawy w ramach egzekucji komorniczej będzie niezabudowana działka nr 1. Przedmiotowa nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka ta znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz zabudowę usługową.

W konsekwencji, dostawa niezabudowanej działki nr 1 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ grunt ten stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki nr 1 wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że niezabudowaną działkę nr 1 Spółka nabyła na podstawie umowy sprzedaży w 2019 r. Nabycie nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem w momencie nabycia ww. działki nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. W takiej sytuacji nie można mówić, że Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Spółce nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta podatkiem VAT.

Wobec powyższego sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie jest spełniony jeden w warunków określonych w tym przepisie niezbędny do zastosowania zwolnienia.

W konsekwencji, dostawa w trybie egzekucji komorniczej niezabudowanej działki nr 1 powinna zostać opodatkowana właściwą dla przedmiotu sprzedaży stawką podatku VAT.

W konsekwencji dokonując sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym niezabudowanej działki nr 1 będzie Pan zobowiązany jako płatnik podatku VAT do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu dokonania dostawy niezabudowanej nieruchomości.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.