Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.528.2025.2.ŁS

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – na wezwanie organu – pismem z 22 października 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W październiku 2022 r. przeprowadziła się Pani na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z Republiki Białorusi. Od roku 2016 posiada Pani Kartę Polaka, a następnie w 2024 r. uzyskała Pani zezwolenie na pobyt stały w Polsce.

Przed przeprowadzką do Polski przez co najmniej trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok 2022 miała Pani miejsce zamieszkania na terytorium Białorusi i tam osiągała Pani przychody ze stosunku pracy (m.in. jako nauczyciel języka obcego).

W Polsce pierwsze przychody ze stosunku pracy osiągnęła Pani od listopada 2022 r. (okres krótszy niż 183 dni w roku podatkowym 2022). Od 2023 r. Pani centrum interesów życiowych i podatkowa rezydencja znajdują się w Polsce.

Obecnie pozostaje Pani w stosunku pracy z polskim pracodawcą (...).

Planuje Pani skorzystać z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, i ma Pani wątpliwości co do ustalenia właściwego roku rozpoczęcia korzystania z tego zwolnienia (2023 czy 2024) oraz okresu, w którym może korzystać z ulgi.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Do Polski przyjechała Pani ostatecznie 29 października 2022 r. Wcześniej w tym samym roku przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kilkukrotnie w celach prywatnych (łącznie 167 dni), jednak Pani przyjazd w dniu 29 października 2022 r. miał charakter stały, z zamiarem osiedlenia się na stałe w Polsce.

Pani przyjazd do Polski nastąpił z zamiarem pozostania na stałe. Po zakończeniu pracy na Białorusi 7 września 2022 r. podjęła Pani decyzję o przeniesieniu centrum interesów życiowych do Polski. W Polsce rozpoczęła Pani pracę w listopadzie 2022 r., wynajęła Pani mieszkanie, a następnie rozpoczęła Pani starania o uzyskanie karty stałego pobytu. Od tego czasu nie powróciła Pani na stałe do Białorusi i Pani życiowe, zawodowe i osobiste centrum interesów znajduje się w Polsce.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w październiku 2022 r. podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Od momentu rozpoczęcia pracy w Polsce w listopadzie 2022 r. Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce – tutaj Pani pracuje, mieszka oraz koncentruje swoje życie zawodowe i prywatne.

W latach 2019–2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. posiadała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Republiki Białorusi, zgodnie z przepisami wewnętrznymi tego kraju.

W latach 2015–2020 studiowała Pani na Uniwersytecie A. Po ukończeniu studiów w 2020 r. do dnia 7 września 2022 r. była Pani zatrudniona na terytorium Białorusi.

W żadnym z lat podatkowych 2019, 2020, 2021 oraz do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeniosła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 dni. W 2022 r. przyjechała do Polski jesienią i przebywała Pani tu również krócej niż 183 dni.

W latach 2019–2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. Pani stałe miejsce zamieszkania znajdowało się na terytorium Republiki Białorusi. W tym okresie mieszkała Pani tam na stałe, posiadała centrum interesów osobistych i gospodarczych – studiowała, pracowała zawodowo oraz prowadziła życie prywatne.

W październiku 2022 r. przeniosła Pani do Polski swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych). Od tego momentu na stałe mieszka Pani w Polsce, tutaj koncentruje się Pani życie zawodowe i prywatne.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. nie posiadała Pani powiązań osobistych z Polską. Pani najbliższa rodzina – rodzice, babcia i dziadkowie – mieszkają na terytorium Republiki Białorusi. Nie posiada Pani męża ani dzieci.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. nie posiadała Pani żadnych powiązań majątkowych z Polską. W tym okresie wszystkie Pani źródła dochodów znajdowały się na terytorium Republiki Białorusi. W roku szkolnym 2020/2021 pracowała Pani jako nauczycielka języka (...) w Państwowej Szkole Średniej (...) w B, mieszkając w akademiku w miejscowości C. W roku szkolnym 2021/2022 mieszkała Pani w D wraz z rodzicami i pracowała jako lektorka języka (...) w prywatnej placówce oświatowej E. Nie posiadała Pani żadnych nieruchomości, inwestycji, kredytów ani innych zobowiązań finansowych. Konto bankowe w Polsce otworzyła Pani dopiero po podjęciu pracy – w listopadzie 2022 r.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. prowadziła Pani aktywność społeczną wyłącznie na terytorium Republiki Białorusi. W roku szkolnym 2020/2021, pracując w Państwowej Szkole Średniej (...) w B, pełniła Pani obowiązki opiekuna organizacji młodzieżowej F (F). Nie prowadziła Pani żadnej działalności politycznej, kulturalnej ani obywatelskiej poza terytorium Białorusi i nie należała Pani do żadnych organizacji lub klubów w Polsce.

W latach 2019–2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. zazwyczaj przebywała Pani na terytorium Republiki Białorusi. Wyjazdy zagraniczne miały jedynie charakter turystyczny i krótkotrwały – sporadycznie odwiedzała Pani siostrę mieszkającą w G lub wyjeżdżała Pani na krótki urlop, między innymi do H.

Posiada Pani wyłącznie obywatelstwo Republiki Białorusi. Nie posiada Pani obywatelstwa polskiego ani obywatelstwa żadnego innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego ani Konfederacji Szwajcarskiej.

W dniu przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski posiadała Pani ważną Kartę Polaka.

Karta Polaka została Pani wydana przed przyjazdem do Polski (31 października 2016 r.) i była ważna do dnia 31 października 2026 r. Została zatrzymana w dniu 18 czerwca 2024 r. w związku z wydaniem Pani karty stałego pobytu.

Wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały złożyła Pani 6 października 2023 r. Decyzja o przyznaniu prawa pobytu stałego została wydana 23 kwietnia 2024 r. Karta pobytu (dokument plastikowy) została Pani wydana 18 czerwca 2024 r.

W związku z wydaniem pozytywnej decyzji o przyznaniu prawa pobytu stałego w Polsce, zwróciła Pani Kartę Polaka. Karta została zatrzymana przez urząd 18 czerwca 2024 r., w momencie odbioru karty pobytu.

W latach 2019–2021 nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – mieszkała Pani na Białorusi. Od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego przeprowadzkę do Polski również nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski – przebywała Pani w Polsce jedynie krótkotrwale, natomiast stałe miejsce zamieszkania miała Pani na Białorusi.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022 oraz od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski nie miała Pani miejsca zamieszkania w żadnym z wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. b państw ani nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez okres co najmniej pięciu lat. W tym czasie miała Pani miejsce zamieszkania na Białorusi.

Nie posiada Pani obecnie certyfikatu rezydencji podatkowej wydanego przez białoruski organ podatkowy. Do czasu przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski w październiku 2022 r. była Pani rezydentką podatkową Republiki Białorusi zgodnie z jej przepisami wewnętrznymi.

W razie potrzeby może Pani uzyskać w odpowiednim urzędzie podatkowym na Białorusi zaświadczenie potwierdzające Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i dostarczyć je do organu podatkowego w Polsce.

Posiada Pani dokumenty potwierdzające Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Republiki Białorusi w okresie od 1 stycznia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski. W szczególności są to: umowy o pracę, białoruska książeczka pracy (...) oraz zaświadczenie od ostatniego pracodawcy potwierdzające, że stosunek pracy został rozwiązany 7 września 2022 r. po odbyciu obowiązkowego okresu pracy po ukończeniu studiów. Na obecną chwilę znajdują się one na terytorium Republiki Białorusi.

Zwróciła się Pani również do Pani byłych pracodawców z prośbą o przesłanie drogą elektroniczną dodatkowych zaświadczeń o zatrudnieniu. Obecnie posiada Pani także przetłumaczony na język polski dyplom ukończenia studiów wyższych z lat 2015–2020. W razie potrzeby może Pani przedstawić kopie i/lub tłumaczenia wymienionych dokumentów.

Nie korzystała Pani uprzednio, w całości ani w części, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulgi na powrót).

W latach 2022–2026 uzyskiwała Pani, uzyskuje i będzie Pani uzyskiwać przychody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od dnia 15 listopada 2022 r. podjęła Pani pracę w Polsce. Obecnie jest Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 12 grudnia 2024 r. w firmie X Sp. z o.o.

Nie uzyskiwała, nie uzyskuje i nie planuje Pani uzyskiwać przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Pytania

1)Czy w opisanym stanie faktycznym przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT?

2)Czy rokiem rozpoczęcia stosowania ulgi może być rok 2023 (rok, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium RP), czy też rok 2024 (rok następujący po roku przeprowadzki)? Jeżeli możliwe jest rozpoczęcie stosowania ulgi od roku 2024, to czy okres korzystania ze zwolnienia podatkowego obejmuje lata 2024–2027 włącznie?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, spełnia Pani wszystkie warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 oraz ust. 39–44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W szczególności: w latach 2019–2021 (oraz do dnia przeprowadzki w 2022 r.) miała Pani miejsce zamieszkania poza terytorium RP, w dniu przeprowadzki do Polski (październik 2022 r.) posiadała Kartę Polaka (uzyskaną w 2016 r.), co spełnia przesłankę posiadania odpowiedniego statusu w momencie przeniesienia miejsca zamieszkania, od 2023 r.

Posiada Pani w Polsce ośrodek interesów życiowych i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, nie korzystała wcześniej z ulgi na powrót.

W Pani ocenie oznacza to, że:

·może Pani rozpocząć korzystanie ze zwolnienia od 2024 r. (roku następującego po roku przeniesienia miejsca zamieszkania),

·ulga przysługuje Pani w czterech kolejno po sobie następujących latach, tj. w latach 2024, 2025, 2026 i 2027.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, podlegają osoby mające na jej terytorium miejsce zamieszkania. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że w wyniku przeniesienia 29 październiku 2022 r. miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ww. ustawy.

Wyjaśniła Pani, że w latach 2019–2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. posiadała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Republiki Białorusi, zgodnie z przepisami wewnętrznymi tego kraju. W latach 2015–2020 studiowała Pani na Uniwersytecie A. Po ukończeniu studiów w 2020 r. do dnia 7 września 2022 r. była Pani zatrudniona na terytorium Białorusi. W latach 2019–2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. Pani stałe miejsce zamieszkania znajdowało się na terytorium Republiki Białorusi. W tym okresie mieszkała Pani tam na stałe, posiadała centrum interesów osobistych i gospodarczych – studiowała, pracowała zawodowo oraz prowadziła życie prywatne. W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. nie posiadała Pani powiązań osobistych z Polską. Pani najbliższa rodzina – rodzice, babcia i dziadkowie – mieszkają na terytorium Republiki Białorusi. Nie posiada Pani męża ani dzieci. W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. nie posiadała Pani żadnych powiązań majątkowych z Polską. W tym okresie wszystkie Pani źródła dochodów znajdowały się na terytorium Republiki Białorusi. W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do października 2022 r. prowadziła Pani aktywność społeczną wyłącznie na terytorium Republiki Białorusi.

Zatem uznać należy, że spełnia Pani również wymagania określone w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b cytowanej ustawy.

Co jednak najistotniejsze, literalne brzmienie art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a i b ww. ustawy wskazuje, że w przypadku tzw. „ulgi na powrót” powinniśmy mieć do czynienia z jedną z kategorii podatników „powracających”, tj.:

-z podatnikiem który posiada wymienione w lit. a przepisu obywatelstwo polskie lub Kartę Polaka lub też obywatelstwo innego niż Rzeczypospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej,

-lub, który we wcześniejszym okresie miał określone w lit. b miejsce zamieszkania.

Wskazała Pani w opisie zdarzenia, że na moment przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadała Pani ważną Kartę Polaka. Oznacza to spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub też inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, muszą to być jednak dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej:

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że nie posiada Pani obecnie certyfikatu rezydencji podatkowej wydanego przez białoruski organ podatkowy, jednakże jest Pani w posiadaniu dokumentów potwierdzających Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Republiki Białorusi w okresie od 1 stycznia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski, w postaci umowy o pracę, białoruskiej książeczki pracy oraz zaświadczenia od ostatniego pracodawcy potwierdzającego, że stosunek pracy został rozwiązany 7 września 2022 r. po odbyciu obowiązkowego okresu pracy po ukończeniu studiów. Ponadto, zwróciła się Pani również do Pani byłych pracodawców z prośbą o przesłanie drogą elektroniczną dodatkowych zaświadczeń o zatrudnieniu. Posiada Pani także przetłumaczony na język polski dyplom ukończenia studiów wyższych z lat 2015–2020. Wyjaśniła Pani także, że w razie potrzeby może Pani uzyskać w odpowiednim urzędzie podatkowym na Białorusi zaświadczenie potwierdzające Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i dostarczyć je do organu podatkowego w Polsce.

W oparciu o przedstawione przez Panią wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymienione przez Panią dokumenty co prawda nie stanowią certyfikatu rezydencji, jednakże mogą one potwierdzać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zatem uznać należy, że przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie (m.in. ze stosunku pracy czy z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 omawianej ustawy) – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pani w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Ponieważ we własnym stanowisku wskazała Pani, że:

• może Pani rozpocząć korzystanie ze zwolnienia od 2024 r. (roku następującego po roku przeniesienia miejsca zamieszkania),

• ulga przysługuje Pani w czterech kolejno po sobie następujących latach, tj. w latach 2024, 2025, 2026 i 2027.

Pani stanowisko musiałem uznać za nieprawidłowe, ponieważ zgodnie z tym co zostało wcześniej wyjaśnione może Pani z omawianej ulgi skorzystać w latach 2022-2025 albo w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuję, że jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzenia podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, do złożonego wniosku dołączyła Pani dokumenty. Przy czym w ramach nadanych mi kompetencji nie prowadzę postępowania dowodowego i nie mogę analizować czy weryfikować dołączonych dokumentów. Wydając interpretację indywidualną jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez zainteresowanego i jego stanowiskiem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.