Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.525.2025.2.RMA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów, budowy stacji ładowania oraz kosztów eksploatacyjnych. Uzupełnili go Państwo pismem z 21 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (...) (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza dokonać zakupu (...) autobusów komunikacji miejskiej (pojazdów samochodowych do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą – napędzanych energią elektryczną). Nabyte pojazdy będą wykorzystane do wykonywania usług transportu pasażerów, które w całości będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Autobusy przekazane zostaną do samorządowego zakładu budżetowego Gminy, tj. Miejskiego Zakładu Komunikacji (dalej: MZK) stanowiącego część scentralizowanego podatnika (Wnioskodawcy). Na fakturach zakupu jako nabywca będzie wskazany Wnioskodawca.

MZK prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (działalność w zakresie komunikacji publicznej) oraz niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem (m.in. czynności związane z zagospodarowaniem i utrzymaniem zieleni czy też utrzymania czystości). Zakres działalności MZK wynika ze Statutu nadanego przez Radę Miasta. W związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i czynności niepodlegających opodatkowaniu dla zakupów mieszanych (tj. takich, których nie można przyporządkować do konkretnego rodzaju działalności) Wnioskodawca ustalił wysokość „pre-współczynnika” wstępnego dla MZK na 2025 r. (na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług) - zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193, dalej zwane „rozporządzeniem z dnia 17 grudnia 2015 r.”). Wskaźnik ten wynosi 21%. Wnioskodawca poprzez MZK nie wykonuje czynności zwolnionych z opodatkowania.

W ramach planowanego zakupu Wnioskodawca wyróżnia trzy zadania. W zakresie zadania nr 1 nastąpi zakup (...) autobusów zeroemisyjnych (elektrycznych). Szacunkowa wartość dostawy dla zadania nr 1 wyniesie (...).

Celem projektu jest poprawa jakości życia mieszkańców poprzez m.in. redukcję zanieczyszczeń powietrza, emisji gazów cieplarnianych oraz obniżenie hałasu poprzez zakup taboru transportu publicznego zeroemisyjnego - taboru komunikacji zbiorowej obejmującego autobusy elektryczne. Realizacja projektu przyczyni się do rozwoju transportu zeroemisyjnego w (...). Będzie to przeciwdziałać zmianom klimatu, poprawi jakość powietrza, obniży natężenie hałasu w Mieście oraz poprawi świadomość ekologiczną mieszkańców. To z kolei pozwoli spełnić wyznaczone przez UE normy dot. środowiska naturalnego. Zakupiony tabor zastąpi część wyeksploatowanego już taboru miejskiej komunikacji poprawiając warunki środowiskowe, tzn. ograniczając emisję CO₂.

Zadanie nr 2 dotyczy opracowania studium wykonalności i opisu przedmiotu zamówienia razem ze złożeniem stosownego wniosku o dofinansowanie. Wartość (...).

Zadanie nr 3 dotyczy wykonania zasilania dla stacji ładowania wraz z zakupem i montażem stacji dla ww. autobusów elektrycznych. Wstępnie planowana jest budowa (...) stacji ładowania, ilość stacji zależeć będzie od dokładnego oszacowania kosztów m.in. doprowadzenia zasilania, itd. Wstępna wartość szacowana jest na około (...).

Planowane zadania nr 1, 2 będą płatne ze środków budżetu Miasta i dofinansowania z Urzędu Marszałkowskiego w (...). Koszt wykonania zadania nr 3 Wnioskodawca planuje pokryć w całości z budżetu Gminy, chociaż i w tym przypadku Gmina podejmuje starania w celu uzyskania częściowego dofinansowania. Łączna szacowana wartość brutto przedsięwzięcia wynosi: dla zadań 1 i 2 – (...) oraz zadanie nr 3 w wysokości (...), co stanowi kwotę razem (...). Dofinansowanie ww. projektu odbywa się na zasadzie częściowego finansowania od wartości netto, tzn. podatek VAT nie jest kosztem kwalifikowanym i nie można ubiegać się jego refinansowanie bądź zwrot ze środków unijnych i marszałkowskich. Gmina opłacając faktury za wykonawstwo ww. zadania podatek VAT pokryje w całości ze środków własnych. Wstępnie przyjęto, iż wartość dofinansowania wyniesie (...), które może ulec zmianie, jeśli Gmina uzyska dofinansowanie do zadania nr 3.

Planowane zadania 1, 2 i 3 Wnioskodawca zamierza wykonać do dnia (...) 2027 г. Po wybudowaniu i odbiorze zadań oraz wydatkowaniu wszystkich środków Gmina przejmie na stan środków trwałych powstały majątek. Niezwłocznie powstały majątek (autobusy, stacje ładowania) będzie przekazany do MZK, który będzie użytkownikiem i biorącym pożytki z tych autobusów i urządzeń prowadzącym obsługę pasażerską na terenie m. (...) oraz na podstawie porozumienia na części Gminy (...).

Usługi transportu pasażerów prowadzone są odpłatnie na podstawie cen biletów ustalonych uchwałą (...) Rady Miasta (...) w sprawie ustalenia cen maksymalnych za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich oraz zarządzenia (...) Prezydenta Miasta (...) w sprawie ustalenia cen i opłat za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich. Ponadto stosowane są ulgi oraz wyłączenia ustawowe i samorządowe dla pasażerów korzystających z komunikacji miejskiej. Planowany VAT do odliczenia nie jest wydatkiem kwalifikowalnym w projekcie i nie podlega zwrotowi przez Urząd Marszałkowski.

Nabywane autobusy elektryczne będą przeznaczone wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. do wykonywania czynności transportu pasażerskiego. Zakupione przez Wnioskodawcę autobusy zostaną przekazane do używania przez MZK, który jak wskazano jest zakładem budżetowym Wnioskodawcy.

Na podstawie uchwały Rady Miasta (...) określonym osobom przysługują bezpłatne przejazdy komunikacją miejską. Przejazdy bezpłatne przysługują w związku z nabyciem ulg ustawowych (m.in. dla inwalidów wojskowych i wojennych), jak i ulg samorządowych (m.in. dla kombatantów i osób, które ukończyły 70 rok życia). Na podstawie ww. uchwały z bezpłatnego przejazdu może skorzystać raz w roku w dniu obchodów Europejskiego Dnia bez Samochodu oraz we wszystkie poniedziałki całego roku - pasażer na podstawie ważnego dowodu rejestracyjnego pojazdu, którego jest właścicielem lub współwłaścicielem. Celem przedmiotowej ulgi jest zachęcenie kierowców do korzystania z komunikacji miejskiej w miejsce własnych samochodów we wszystkie dni tygodnia, a więc do zmiany nawyków transportowych pasażerów, aby wybór komunikacji miejskiej był na pierwszym miejscu przed transportem indywidualnym. Nadto na podstawie tej uchwały określone kategorie osób uprawione są do przejazdów ulgowych (ulg ustawowych jak i samorządowych).

Aktualnie Miejski Zakład Komunikacji dokonuje zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jak i do innych wykonywanych zadań (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Nabyte paliwo zlewane jest do zbiornika zlokalizowanego w bazie MZK. Zbiornik paliwa, o którym mowa powyżej podłączony jest do legalizowanego odmierzacza paliw płynnych. W każdym przypadku Wnioskodawca na podstawie danych MZK jest w stanie ustalić dokładną ilość litrów paliwa faktycznie wykorzystanego do napędu każdego autobusu, jak i innych pojazdów. Powyższe odbywa się na podstawie karty tankowania danego pojazdu. Zatem konkretnie jest ustalane, ile paliwa zostało faktycznie zużyte do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Co więcej, dokładnie ustala się, jaką ilość paliwa zużyto do napędu pojazdów wykorzystywanych przez wydział zieleni i dróg miejskich oraz pojazdu obsługi pomocniczej w MZK. W zakresie ewidencji wykorzystania paliwa Wnioskodawca stosuje metodę FIFO. MZK wdrożył instrukcję przyjmowania i określania (w jednostkach objętościowych - litry w temperaturze 15 stopni C) ilości oleju napędowego przyjętego do magazynu MZK. Od dnia 3 grudnia 2010 r. MZK wprowadził system automatycznego tankowania paliwa za pomocą elektronicznych kart tankowania pojazdu przez kierowcę. Każda karta jest przyporządkowana do danego kierowcy. Dodatkowo celem zatankowania pojazdu należy użyć elektronicznej karty tankowania pojazdu, która jest przyporządkowana do konkretnego pojazdu. Ilość zatankowanego paliwa jest odnotowana na karcie drogowej pojazdu zgodnie ze wskazaniem dystrybutora (z dwoma miejscami po przecinku).

Na potrzeby użytkowania i eksploatacji przyszłych autobusów napędzanych energią elektryczną zostaną zbudowane dedykowane stacje do ładowania akumulatorów. Aktualnie planuje się budowę (...) stacji ładowania, które będą obsługiwać autobusy elektryczne należące do MZK. Tak jak w przypadku autobusów spalinowych, MZK będzie w stanie wyodrębnić koszty eksploatacji również autobusów elektrycznych. Największym spodziewanym kosztem w tym przypadku będzie koszt energii elektrycznej zasilającej stacje ładowania. Na chwilę obecną nie planuje się udostępniania stacji ładujących dla innego rodzaju pojazdów poza wspomnianymi autobusami.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Autobusy, do których Miejski Zakład Komunikacji dokonuje zakupu paliwa do ich napędu nie są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm., dalej zwana „ustawą z dnia 11 marca 2004 r.”). Autobusy, do których Miejski Zakład Komunikacji dokonuje zakupu paliwa do ich napędu są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. pojazdami samochodowymi konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, co wynika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym.

Ww. autobusy wykorzystywane są w zakresie publicznego transportu zbiorowego, którymi wykonywany jest przewóz o charakterze użyteczności publicznej, którym jest powszechnie dostępna usługa w zakresie publicznego transportu zbiorowego wykonywana przez operatora publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na danym obszarze, odpłatnie na podstawie biletów z uwzględnieniem ulg ustawowych i samorządowych.

Pytania

1)Czy Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabywania (zakupu) autobusów elektrycznych wraz z budową stacji ładowania z przeznaczeniem do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług?

2)Czy Wnioskodawca ponosząc koszty eksploatacyjne autobusów elektrycznych, w tym koszty energii elektrycznej oraz dokonując zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1)

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabywania (zakupu) autobusów elektrycznych wraz z budową stacji ładowania z przeznaczeniem do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Ad 2)

Ponosząc koszty eksploatacyjne autobusów elektrycznych, w tym koszty energii elektrycznej oraz dokonując zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast stosownie do dodanego z dniem 1 stycznia 2016 r. ust. 2a w tym artykule, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów. o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Artykuł 86 ust. 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie. gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Punktem wyjścia do zastosowania wskazanego powyżej „sposobu określenia proporcji” jest zatem ustalenie, że podatnik podatku od towarów i usług poza działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu - czyli wykonuje aktywność, która nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem. Jeżeli podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (odpłatne i nieodpłatne), wówczas przepisy dotyczące „sposobu określenia proporcji” nie mają do niego zastosowania, a co za tym idzie nie jest on obowiązany do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto powyższe przepisy nie mają zastosowania w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jak i niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem, jeżeli dokonuje zakupów, które są bezpośrednio związane z konkretnym rodzajem działalności. Innymi słowy, jeśli podatnik dokonuje zakupu, który bezpośrednio jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych, wówczas przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, a co za tym idzie nie jest on obowiązany do stosowania pre-wskaźnika, a zatem odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Przepis art. 86 ust. 2a wprowadzający proporcjonalne odliczenia stosuje się wyłącznie do takich zakupów, których nie da się bezpośrednio przypisać do konkretnego rodzaju działalności - są one zatem związane z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jak i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Aby ustalić, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz czy prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., należy dokonać analizy art. 15 tej ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą (art. 15 ust. 2) jest działalność gospodarcza obejmująca wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy podkreślić, że w ramach definicji działalności gospodarczej występują również czynności, które same w sobie nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak ich charakter powoduje, że nie sposób ich wyłączyć z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie działalności dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W działalności gospodarczej nie mieszczą się natomiast działania wykonywane w charakterze organu władzy publicznej oraz działalność na cele prywatne, która nie jest opodatkowana. Należy zwrócić uwagę, że art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przewidują uznanie w przypadkach tam określonych za czynność odpłatną określonych działań nieodpłatnych. W stanie faktycznym wniosku znaczenie ma treść art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

a)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni, (…) domowników i ich członków organów stanowiących, osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,

b)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analiza powyższej regulacji prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą m.in. na cele prywatne. Przepis ten zatem stanowi, że czynności:

a)nie związane z działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie usług - a co za tym idzie w tym zakresie podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem czynność taką musi opodatkować,

b)związane z działalnością gospodarczą (a zatem nie podlegające opodatkowaniu na podstawie wskazanego przepisu) mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego poprzez sam fakt związania z działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, działalność Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług przewozu pasażerskiego podlega w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie działalności MZK to sprzedaż biletów, która jest opodatkowana podatkiem VAT. Czynności nieodpłatne wykonywane przez Wnioskodawcę (MZK) - wynikające z uchwały Rady Miasta mają bezpośredni i bezsporny związek z czynnościami opodatkowanymi, a co za tym idzie nie ma podstaw aby uznać, że czynności nieodpłatne są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Każda działalność nieodpłatna wykonywana przez Wnioskodawcę w zakresie przewozów pasażerskich ma bezpośredni związek z jego podstawową działalnością gospodarczą, która podlega opodatkowaniu VAT. Należy zatem podkreślić, że czynności nieodpłatne w postaci nieodpłatnego przejazdu określonych osób korzystających z preferencji ustawowych lub samorządowych mają związek z wykonywaną, odpłatną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i związane są z prawnym obowiązkiem ich wykonania w związku z wykonywaniem działalności w zakresie transportu pasażerskiego. W związku z faktem, że bezpłatne przejazdy wynikają z aktu prawa samorządowego jak i aktów ustawowych, Wnioskodawca celem prowadzenia działalności w zakresie przewozów pasażerskich zobowiązany jest do wykonywania w określonym zakresie przejazdów nieodpłatnych.

W zakresie możliwości darmowego przejazdu przez właścicieli pojazdu na podstawie dowodu rejestracyjnego pojazdu należy również uznać, że ma on związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem przez ten sposób zachęcania właścicieli pojazdów MZK zmierza do zwiększenia sprzedaży biletów, a więc obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Mając możliwość zapoznania się z usługą świadczoną przez MZK klient jest zachęcany do zmiany nawyków transportowych, aby priorytetowym wyborem była komunikacja miejska w miejsce transportu indywidualnego. Tego typu zachęty są powszechnie stosowane jako element rozwoju rynku usług transportu zbiorowego i z punku widzenia Wnioskodawcy pełnią one rolę reklamową. Tak więc elementem działalności gospodarczej MZK (podlegającej opodatkowaniu VAT) jest umożliwienie określonym osobom bezpłatnego przejazdu oraz przez system zachęt przekonanie do korzystania z komunikacji miejskiej, a w rezultacie do korzystania z usług MZK w sposób permanentny, zamiast korzystania z własnego pojazdu. W tych przypadkach mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a więc działalnością dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego. Usługi nieodpłatnego przejazdu związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa, są zatem wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. W stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca w zakresie przewozu osób w ramach komunikacji miejskiej nie wykonuje czynności niepodlegających ustawie o podatku od towarów i usług. Zakup autobusów wraz z budową infrastruktury służy zatem wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a co za tym idzie do Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy i z tytułu zakupu autobusów oraz budowy infrastruktury przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, na podstawie odmierzania paliwa wlewanego do baku autobusów możliwe jest ustalenie faktycznej ilości paliwa wykorzystywanego do napędu autobusów oraz paliwa, które do ich napędu nie zostało wykorzystywane, z podziałem na poszczególne pojazdy. Artykuł 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Czyli ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego dotyczą wyłącznie nabyć towarów i usług, których podatnik nie jest w stanie bezpośrednio alokować do konkretnego rodzaju działalności. Tymczasem w przedmiotowej sprawie, na podstawie odmierzania paliw możliwe jest ustalenie konkretnej ilości paliwa, która jest wykorzystana do napędu autobusów, a w rezultacie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tożsama sytuacja występuje w odniesieniu do energii elektrycznej, również tutaj Wnioskodawca jest w stanie bezpośrednio wskazać koszty energii elektrycznej związane z ładowaniem autobusów. Powoduje to, że Wnioskodawca nie jest obowiązany do stosowania wskaźnika proporcji określonego w art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa, bowiem jest w stanie bezpośrednio (w oparciu o wartości objętościowe) przyporządkować dokonany zakup do konkretnego rodzaju działalności. Mając powyższe na względzie Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w zakresie ilości paliwa wynikającej z faktury zakupu oraz energii elektrycznej, które zostaną wykorzystane do napędu autobusów komunikacji miejskiej w związku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym wydatki z tytułu nabycia autobusów oraz energii elektrycznej oraz paliwa do ich napędu oraz innych kosztów eksploatacyjnych wraz z budową infrastruktury do obsługi nowo nabytych autobusów służą/będą służyły działalności gospodarczej, a co za tym idzie spełniony jest warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. warunkujący odliczenie podatku naliczonego. Jednocześnie w zakresie autobusów oraz kosztów eksploatacji nie zachodzą przesłanki ograniczenia odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86a i art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Tożsame wnioski należy wysnuć również w zakresie wydatków dotyczących nakładów inwestycyjnych na stację zasilania, która jak wynika ze stanu faktycznego będzie w całości wykorzystywana wyłącznie do ładowania autobusów, które będą wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

Należy podkreślić, że kwestia odliczania podatku naliczonego w związku z działalnością MZK była przedmiotem interpretacji wydawanych na rzecz Wnioskodawcy i potwierdzają one stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku: interpretacja z dnia 20 czerwca 2017 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.136.2017.1.RS oraz interpretacja z dnia 7 maja 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.141.2019.1.KK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy:

·podatek odlicza podatnik podatku od towarów i usług,

·towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem, który daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług, których nie będzie wykorzystywał do wykonywania czynności opodatkowanych (czyli czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi).

Art. 88 ustawy zawiera listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h tej ustawy.

Art. 86 ust. 2a ustawy:

Art. 86 ust. 2b ustawy:

Art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej „rozporządzeniem”.

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Art. 15 ust. 6 ustawy:

Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności:

·inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz

·mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153):

Art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym:

Art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Państwa wątpliwości dotyczą pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów elektrycznych wraz z budową stacji ładowania.

Aby rozstrzygnąć ww. problem w pierwszej kolejności należy ustalić, do jakich czynności będą Państwo wykorzystywali zakupione autobusy elektryczne oraz budowane stacje ładowania.

We wniosku wskazali Państwo, że nabywane autobusy elektryczne będą przeznaczone wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. do wykonywania czynności transportu pasażerskiego. Powstały majątek (autobusy, stacje ładowania) będzie przekazany do Miejskiego Zakładu Komunikacji (samorządowego zakładu budżetowego scentralizowanego z Państwem), który będzie użytkownikiem i biorącym pożytki z autobusów i urządzeń, prowadzącym obsługę pasażerską. Usługi transportu pasażerów prowadzone są odpłatnie na podstawie cen biletów ustalonych uchwałą Rady Miasta i zarządzenia Prezydenta.

Wykonywane przez Państwa (za pośrednictwem zakładu budżetowego) czynności w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, za które pobierane są opłaty z tytułu sprzedaży biletów, stanowią niewątpliwie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z wniosku wynika również, że stosowane są ulgi oraz wyłączenia ustawowe i samorządowe dla pasażerów korzystających z komunikacji miejskiej. Na podstawie uchwały Rady Miasta określonym osobom przysługują bezpłatne przejazdy komunikacją miejską. Przejazdy bezpłatne przysługują w związku z nabyciem ulg ustawowych (m.in. dla inwalidów wojskowych i wojennych), jak i ulg samorządowych (m.in. dla kombatantów i osób, które ukończyły 70 rok życia). Na podstawie ww. uchwały z bezpłatnego przejazdu może skorzystać raz w roku w dniu obchodów Europejskiego Dnia bez Samochodu oraz we wszystkie poniedziałki całego roku pasażer na podstawie ważnego dowodu rejestracyjnego pojazdu, którego jest właścicielem lub współwłaścicielem. Celem przedmiotowej ulgi jest zachęcenie kierowców do korzystania z komunikacji miejskiej w miejsce własnych samochodów we wszystkie dni tygodnia, a więc do zmiany nawyków transportowych pasażerów, aby wybór komunikacji miejskiej był na pierwszym miejscu przed transportem indywidualnym. Ponadto na podstawie tej uchwały określone kategorie osób uprawione są do przejazdów ulgowych (ulg ustawowych, jak i samorządowych).

Do celów związanych z działalnością gospodarczą należy zaliczyć również realizację przez Państwa zakład budżetowy ww. obowiązków wynikających z ustaw oraz aktów prawa miejscowego (uchwały), polegających na zapewnieniu bezpłatnych bądź ulgowych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonych grup społecznych czy w określonych we wniosku sytuacjach.

Obowiązki, polegające na zapewnieniu bezpłatnych bądź ulgowych przejazdów komunikacją miejską na rzecz określonych grup pasażerów czy w określonych przypadkach wynikają z przepisów konkretnych ustaw oraz zostały ustalone przepisami prawa miejscowego w postaci uchwały Rady Miasta, co w żadnym razie nie świadczy o tym, że te nieodpłatne bądź ulgowe świadczenie usług odbywa się poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne/ulgowe przejazdy dla określonych grup społecznych podyktowane uregulowaniami ustaw oraz przepisów prawa miejscowego wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Państwa zakład budżetowy.

Przedmiotem działalności gminy w zakresie transportu publicznego jest przede wszystkim zapewnienie miejskiej komunikacji zbiorowej. Natomiast bezpłatne/ulgowe przejazdy dla osób wskazanych w opisie sprawy stanowią realizację zadań nałożonych na organizatora publicznego transportu zbiorowego przepisami prawa krajowego i uchwały Rady Miasta.

W konsekwencji należy uznać, że ww. działania w zakresie zapewnienia bezpłatnych/ulgowych przejazdów nie stanowią wyłączonej poza VAT odrębnej działalności (obok działalności gospodarczej). W związku z powyższym nieodpłatna działalność na rzecz uprzywilejowanych grup pasażerów/zapewnienie ulgowych przejazdów, realizowane przez Państwa za pośrednictwem zakładu budżetowego są ściśle związane z działalnością gospodarczą i nie mieszczą się w działalności innej niż ta działalność.

Tym samym należy uznać, że zakupione autobusy elektryczne będą wykorzystywane przez Państwa (za pośrednictwem zakładu budżetowego) wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że również budowane stacje ładowania będą przez Państwa wykorzystywane (za pośrednictwem zakładu budżetowego) wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak Państwo wskazali, na potrzeby użytkowania i eksploatacji przyszłych autobusów napędzanych energią elektryczną zostaną zbudowane dedykowane stacje do ładowania akumulatorów. Aktualnie planuje się budowę (...) stacji ładowania, które będą obsługiwać autobusy elektryczne należące do MZK. Na chwilę obecną nie planuje się udostępniania stacji ładujących dla innego rodzaju pojazdów poza wspomnianymi autobusami.

Tym samym ponieważ autobusy elektryczne będą wykorzystywane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to również stacje ładowania, jako służące tylko do ich obsługi, będą wykorzystywane w tej działalności.

Jednocześnie należy mieć na uwadze na występujące w ustawie ograniczenia dotyczące pojazdów samochodowych. Kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług w takim przypadku zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

Art. 2 pkt 34 ustawy:

Art. 86a ust. 2 ustawy:

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia, za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć fakt, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Od tej zasady występują także wyjątki.

Art. 86a ust. 3 ustawy:

Z wniosku wynika, że zamierzają Państwo dokonać zakupu (...) autobusów komunikacji miejskiej, tj. pojazdów samochodowych do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, napędzanych energią elektryczną.

Tym samym wskazane powyżej ograniczenia wynikające z art. 86a ustawy nie będą mieć zastosowania do ww. pojazdów.

Zatem w myśl art. 86 ust. 1 ustawy mają Państwo prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zarówno z tytułu zakupu autobusów elektrycznych, jak i budowy stacji ładowania, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również możliwości pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od kosztów eksploatacyjnych dotyczących ww. autobusów elektrycznych (w tym kosztów energii elektrycznej) oraz od zakupu paliwa do innych Państwa autobusów.

Jak wyżej rozstrzygnięto, ograniczenia wynikające z art. 86a ustawy nie będą mieć zastosowania dla nabywanych przez Państwa (...) autobusów komunikacji miejskiej napędzanych energią elektryczną. Tym samym w stosunku do ww. autobusów nie występuje m.in. ograniczenie, o którym mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy w zakresie kosztów energii elektrycznej, jako innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W zakresie innych autobusów należy mieć na uwadze, że ww. autobusy (do których MZK dokonuje zakupu paliwa) wykorzystywane są w zakresie publicznego transportu zbiorowego, którymi wykonywany jest przewóz o charakterze użyteczności publicznej, którym jest powszechnie dostępna usługa w zakresie publicznego transportu zbiorowego wykonywana przez operatora publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na danym obszarze, odpłatnie na podstawie biletów z uwzględnieniem ulg ustawowych i samorządowych.

Tym samym należy uznać, że ww. autobusy (podobnie jak zakupione autobusy elektryczne) są przez Państwa wykorzystywane (za pośrednictwem zakładu budżetowego) wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wykonywane przez Państwa (za pośrednictwem zakładu budżetowego) czynności w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, za które pobierane są opłaty z tytułu sprzedaży biletów, stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Do celów związanych z działalnością gospodarczą należy zaliczyć również realizację przez MZK obowiązków wynikających z ustaw oraz aktów prawa miejscowego (uchwały), polegających na zapewnieniu bezpłatnych bądź ulgowych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonych grup społecznych czy w określonych we wniosku sytuacjach.

Kolejno należy przeanalizować, czy w tej sytuacji nie zachodzą ograniczenia z art. 86a ustawy.

Jak wynika z wniosku, aktualnie Miejski Zakład Komunikacji dokonuje zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jak i do innych wykonywanych zadań (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Nabyte paliwo zlewane jest do zbiornika zlokalizowanego w bazie MZK. Zbiornik paliwa podłączony jest do legalizowanego odmierzacza paliw płynnych. W każdym przypadku są Państwo w stanie na podstawie danych MZK ustalić dokładną ilość litrów paliwa faktycznie wykorzystanego do napędu każdego autobusu, jak i innych pojazdów. Powyższe odbywa się na podstawie karty tankowania danego pojazdu. Od 3 grudnia 2010 r. MZK wprowadził system automatycznego tankowania paliwa za pomocą elektronicznych kart tankowania pojazdu przez kierowcę. Każda karta jest przyporządkowana do danego kierowcy. Dodatkowo celem zatankowania pojazdu należy użyć elektronicznej karty tankowania pojazdu, która jest przyporządkowana do konkretnego pojazdu. Ilość zatankowanego paliwa jest odnotowana na karcie drogowej pojazdu zgodnie ze wskazaniem dystrybutora (z dwoma miejscami po przecinku).

Z ww. opisu wynika zatem, że mogą Państwo ustalić ilość paliwa wykorzystywanego do napędu autobusów.

Ponadto wskazali Państwo, że autobusy, do których Miejski Zakład Komunikacji dokonuje zakupu paliwa do ich napędu, nie są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy. Ww. autobusy są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. pojazdami samochodowymi konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, co wynika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym.

Zatem autobusy te (podobnie jak zakupione autobusy elektryczne) nie podlegają ograniczeniom wskazanym w art. 86a ustawy, a tym samym ograniczeniom tym (w prawie do odliczenia), o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy, nie podlega paliwo wykorzystywane do napędu tych autobusów.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy mają Państwo pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od kosztów eksploatacyjnych dotyczących autobusów elektrycznych, w tym od kosztów energii elektrycznej oraz od zakupu paliwa do napędu autobusów, wykorzystywanych do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.