Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.569.2025.2.DG

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pana za podatnika podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą niezabudowanej działki, która zostanie wydzielona z działki nr 1. Uzupełnił go Pan pismem z 5 listopada 2025 r. (wpływ 5 listopada 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatnikiem podatku rolnego i podatku od nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie był czynnym płatnikiem podatku VAT oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania zieleni (KOD PKD 81.30.Z), jest zwolniony z podatku VAT.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w ustroju wspólności ustawowej. Przedmiotem niniejszego wniosku o indywidualną interpretację podatkową jest sprzedaż części działki o pow. 0,5 ha, po jej wydzieleniu z działki nr 1 o łącznej powierzchni 2,5727 ha (dalej „Nieruchomość”). Nieruchomość objęta niniejszym wnioskiem stanowi jego majątek osobisty.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość będąc stanu wolnego na podstawie umowy darowizny, potwierdzonej aktem notarialnym z 15 września 2003 r. Repertorium A (…) przed notariuszem (…). Wnioskodawca od 4 września 2004 r. pozostaje w związku z małżeńskim.

Przedmiotowa Nieruchomość stanowi część niezabudowanej działki gruntu o numerze ewidencyjnym 1 o obszarze 0,5 ha, położonej w (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), dla której Sąd Rejonowy w (…). Działka stanowi według klasyfikacji gruntów grunty rolne, niezabudowane. Nieruchomość w ewidencji gruntów oznaczona jest jako RIVa i RIVb - grunty orne.

Nieruchomość położona jest na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obejmującego obręb (…), zatwierdzonym Uchwałą Nr (…) z 20 listopada 2023 r. Rady Miejskiej w (…) 27 maja 2020 roku, w którym stanowi: 9MN,U -zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zabudowa usługowa, R - tereny rolnicze z zakazem lokalizacji budynków.

Wnioskodawca, oprócz Nieruchomości posiada ½ działki nr 2 i lokal, położone w miejscowości (…). Wnioskodawca jest rolnikiem. Nigdy nie był czynnym płatnikiem podatku VAT. Nie wynajmował, nie wydzierżawiał ani nie użyczał żadnej nieruchomości, za wyjątkiem wynajmu jednego pomieszczenia dla kolegi w lokalu w latach 2014-2015 oraz części należącej do niego działki na sprzęt ogrodniczy.

Wnioskodawca pierwotnie zamierzał dokonać jednorazowo sprzedaży całej Nieruchomości o łącznej pow. ok. 0,5 ha. W związku z tym, że znajomy Wnioskodawcy wyraził chęć zakupu części Nieruchomości o pow. ok. 0,5 ha, Wnioskodawca zamierza zawrzeć przedwstępną umowę sprzedaży części Nieruchomości. W związku z tym, iż potencjalny nabywca Nieruchomości - osoba fizyczna zamierza nabyć tylko część Nieruchomości, Wnioskodawca zamierza dokonać podziału geodezyjnego działki nr 1, w taki sposób, że na skutek tego podziału powstanie między innymi niezabudowana działka gruntu o planowanej powierzchni 0,5 ha, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej w (…), stanowić będzie tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, usługowej oraz częściowo tereny dróg wewnętrznych.

Przedwstępna umowy sprzedaży nieruchomości nr 1 nie będzie zawierana pod warunkiem prawa pierwokupu Nieruchomości.

W ramach przedwstępnej umowy sprzedaży Wnioskodawca nie będzie udzielał kupującemu lub innemu podmiotowi pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) oraz jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedawaną działką. Wydzielona działka o powierzchni ok. 0,5 ha będzie podlegała sprzedaży, a w drugiej drogowej będzie miał udziały.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Przez cały okres posiadania działka 1 była wykorzystywana do celów rolnych. Działka była obsiewana zbożami, a plony wykorzystywane do własnych celów.

Wszystkie zbiory płodów rolnych były i są wykonywane we własnym zakresie i wykorzystywane do własnych celów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości/uatrakcyjnienia działki wydzielonej z działki nr 1, będącej przedmiotem sprzedaży, do dnia dzisiejszego jest terenem rolnym. Działka przeznaczona do sprzedaży nie została jeszcze wydzielona z działki 1.

20 listopada 2012 r. Wnioskodawca wraz z właścicielami sąsiednich działek złożyli wniosek o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działek 3, 4, 1, z myślą o przeznaczeniu tych terenów pod zabudowę mieszkaniową i letniskową w związku z bliskim sąsiedztwem jeziora. Celem była budowa domu jednorodzinnego lub letniskowego do celów prywatnych. W odpowiedzi na powyższy wniosek, Burmistrz (…) stwierdził iż: zabudowa letniskowa jest niezgodna obowiązującym studium uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy (…), a z związku z przystąpieniem do sporządzenia zmiany studium uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy (…), którym głównym celem jest ograniczenie terenów przeznaczonych pod nową zabudowę mieszkaniową jednorodzinną należy stwierdzić, iż właściwym jest wstrzymanie procedury przystąpienia do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Do obowiązującego obecnie planu zagospodarowania przestrzennego Burmistrz Gminy (…) przystąpił bez wniosku Wnioskodawcy w listopadzie 2018 r., który został uchwalony w listopadzie 2023 r.

Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1.

Z osobą zainteresowaną zakupem Wnioskodawca zna się od dłuższego czasu. Poszukując terenu do zainwestowania w miejscowości (…) ta osoba skontaktowała się z Wnioskodawcą, co miało miejsce około roku temu z zapytaniem czy Wnioskodawca jest zainteresowany sprzedażą części działki o określonym areale 0,5 ha.

Wnioskodawca w okresie od sierpnia 2024 r. do marca 2025 r. zamieścił jednorazowe ogłoszenie o zamiarze sprzedaży części działki nr 1 (teren objęty planem zagospodarowania przestrzennego bez pozostałego terenu rolnego) na ogólnodostępnym portalu internetowym. Celem publikacji ogłoszenia było jedynie sprawdzenie zainteresowania potencjalnych nabywców i nie miało ono charakteru zorganizowanego działania marketingowego.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań o charakterze promocyjnym, ani reklamowym, w szczególności nie korzystał z usług pośredników, biur nieruchomości, nie prowadził strony internetowej, ani kampanii reklamowych.

19 października 2006 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki nr 5 pow. 1,5 ha, grunty orne RIVA i działki nr 6 pow. 0,98 ha, grunty orne RII/RIIa, o łącznej powierzchni 2,48 ha, za kwotę (…) zł, które nabył w drodze darowizny od matki, na rzecz jednego z członków spółdzielni produkcyjnej, do której należała matka Wnioskodawcy. Działki te można było bowiem sprzedać tylko członkom spółdzielni produkcyjnej, zgodnie ze statutem spółdzielni. Wnioskodawca nie odprowadził z tego tytułu podatku VAT i nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży działki podmiotowi niebędącemu rolnikiem - osobie fizycznej, Wnioskodawca powinien być traktowany jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i stać się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, zbycie przedmiotowej działki z majątku osobistego podmiotowi, niebędącemu rolnikiem, jako czynność dostawy towarów, polegająca na zbyciu części majątku prywatnego, nabytego bez zamiaru dalszej odsprzedaży, stanowiącego majątek osobisty, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Transakcja sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia i pobrania przy zbyciu Nieruchomości podatku VAT oraz rozliczenia tego podatku w urzędzie skarbowym. Reasumując zbycie Nieruchomości gruntowej przez osobę fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie niezwiązanym ze sprzedażą, najmem, czy obrotem nieruchomościami, zwolnioną z podatku VAT ze względu na nie przekroczenie limitu 200 000 zł, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Uzasadnienie:

Poza zamiarem podziału Nieruchomości Wnioskodawca nie będzie podejmował innych działań przekraczających czynności standardowe, umożliwiające zbycie nieruchomości, jej uatrakcyjnienie, czy wyposażenie tej nieruchomości w infrastrukturę. Wnioskodawca przed sprzedażą nie będzie uzbrajał nieruchomości, natomiast nie jest wykluczone, iż po sprzedaży wraz z przyszłym nabywcą nieruchomości, który będzie chciał zamieszkać na nabytej nieruchomości, uzbroi nieruchomość w media, sieć i przyłącza: woda, kanalizacja, prąd. Wnioskodawca nie będzie też miał w pływu na to, czy przyszły właściciel ogrodzi sprzedaną nieruchomość. Wnioskodawca w szczególności nie wykonywał i nie będzie wykonywać na te cele przyłączy do sieci energetycznej ani wodociągowej, nie doprowadził i nie doprowadzi do działki mediów, a także jej nie ogrodził. Wnioskodawca nie zamierza tego robić, nie promował szczególnie oferowanych działek, nie prowadził i nie prowadzi działań o charakterze marketingowym. Nie ma zamiaru dokonywać zakupu kolejnych gruntów w celu ich podziału i sprzedaży w celach zarobkowych.

Wnioskodawca pragnie dodać, iż w podobnej sprawie zostały wydane:

• interpretacja indywidualna z 23 czerwca 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.429.2018.6.MMA;
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 października 2017 r. I FSK 187/16, sprzedaż działek a podatek VAT;
• pismo z 7 maja 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie znak IPPP2/443-144/12-4/AO.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych na wnioski innych podatników, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2015 r. (IPPP2/4512-967/15-2/RR) oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27 sierpnia 2014 r. (IPTPP4/443-434/14-2/MK).

Potwierdza to również treść orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem zgodnie z ustawą, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w ramach przedmiotowego stanu faktycznego, w celu dokonania sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach gruntu, która już nastąpiła, jak i dopiero nastąpi, Wnioskodawca podejmował bądź podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła/nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT (i jego odpowiednik w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Potwierdzeniem tej tezy są również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem zarówno z treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, ważna jest analiza okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W przedwstępnej umowie sprzedaży może zostać wskazane, iż w przypadku wystąpienia prawa pierwokupu, Gmina będzie musiała się zrzec prawa pierwokupu, by mogła być zawarta ostateczna umowa sprzedaży przenosząca własność działki na osoby niebędące rolnikami.

W ramach ewentualnej umowy warunkowej Wnioskodawca nie udzieli kupującemu lub innemu podmiotowi pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) oraz jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedawaną działką.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w stosunku do już dokonanej, jak i planowanej sprzedaży nieruchomości (udziałów w posiadanych działkach), brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W wyniku podziału działki według planu zagospodarowania cześć działki przylegająca do drogi, oznaczona 1KDD przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego na publiczną drogę dojazdową przechodzi na własność w momencie wydania przez Starostwo decyzji podziałowej i po tym można ubiegać się o zwrot pieniędzy według osobnej procedury (operat szacunkowy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast czerpanie dochodów z ciągłego wykorzystywania składnika majątku, charakteryzujące się powtarzalnością lub długim okresem trwania wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Na mocy art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006r. s. 1 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie dokonanie przed sprzedażą podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy wynika, że nigdy nie był Pan czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania zieleni, która jest zwolniona z podatku VAT.

15 września 2003 roku nabył Pan na podstawie umowy darowizny działkę nr 1 o pow. 2,5727 ha. Działka stanowi według klasyfikacji gruntów grunty rolne, niezabudowane. Nieruchomość w ewidencji gruntów oznaczona jest jako RIVa i RIVb - grunty orne. Nieruchomość położona jest na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym stanowi: 9MN,U - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zabudowa usługowa, R - tereny rolnicze z zakazem lokalizacji budynków. Obecnie planuje Pan sprzedać działkę o pow. 0,5 ha, która zostanie wydzielona z działki nr 1.

Istotne w niniejszej sprawie jest to, że działka nr 1 przez cały okres jej posiadania była wykorzystywana przez Pana do celów rolnych. Wszystkie zbiory płodów rolnych były i są wykonywane we własnym zakresie i wykorzystywane do własnych celów. Nie wynajmował, nie wydzierżawiał ani nie użyczał Pan ww. nieruchomości. Nie występował Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1, ani nie poczynił Pan żadnych działań w celu zwiększenia jej wartości czy uatrakcyjnienia. Ponadto należy zauważyć, że nabywca sam się zgłosił do Pana, z zamiarem zakupu części działki nr 1. Zatem Pan nie podejmował w stosunku do działki żadnych działań o charakterze promocyjnym, ani reklamowym, w szczególności nie korzystał z usług pośredników, biur nieruchomości, nie prowadził strony internetowej, ani kampanii reklamowych.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działki o pow. 0,5 ha, która zostanie wydzielona z działki nr 1, będzie Pan działał jako podatnik podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, obowiązujących przepisów oraz tez wynikających z powołanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że w stosunku do sprzedaży opisanej działki w sensie prawnym brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży działki o pow. 0,5 ha, która zostanie wydzielona z działki nr 1 nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż tej działki wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pana aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE w sprawie C-180/10 i C-181/10.

Dokonując sprzedaży działki o pow. 0,5 ha, która zostanie wydzielona z działki nr 1, będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zatem, dokonując sprzedaży przedmiotowej działki będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż działki o pow. 0,5 ha, która zostanie wydzielona z działki nr 1 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że zakres przedmiotowy wniosku wyznacza pytanie przedstawione przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie wynikające np. z Pana stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. W przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Należna wpłata od niniejszego wniosku wynosi (…) zł. Wpłacił Pan (…) zł, zatem kwota (…) zł jest wpłatą nienależną i stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej, w związku z tym zostanie zwrócona, zgodnie z Pana dyspozycją, przekazem pocztowym na Pana adres korespondencyjny.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.