Praktyki absolwenckie – jak je prawidłowo organizować i z tego tytułu ubiegać się o pomoc publiczną

Praktyki absolwenckie stanowią elastyczne narzędzie dla podmiotów gospodarczych umożliwiające nawiązanie współpracy z młodymi osobami wchodzącymi na rynek pracy. Dodatkowo pracodawca może osiągać korzyści finansowe z tego powodu poprzez możliwość uzyskania pomocy publicznej w formie dofinansowania do wynagrodzenia praktykanta. Chociaż jest to rozwiązanie korzystne dla obu stron, organizacja praktyk wymaga ścisłego przestrzegania odrębnych regulacji w tym zakresie, zawartych w ustawie z 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (dalej: ustawa o praktykach).

Głównym celem praktyk jest ułatwienie absolwentom uzyskiwania doświadczenia i nabywania umiejętności praktycznych niezbędnych do wykonywania pracy. To kluczowe założenie odróżnia tę formę współpracy od typowego stosunku pracy. Należy też zwrócić uwagę, że do praktyk absolwenckich co do zasady nie stosuje się przepisów ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: k.p.). Ustawodawca, mimo wyłączenia tej formy zatrudnienia z ogólnych zasad, celowo pozostawił przepisy ochronne, w tym ochronę przed dyskryminacją czy odwołanie do norm czasu pracy i odpoczynku, co ma na celu zapobieganie nadmiernej eksploatacji praktykanta i zapewnienie mu prawa do regeneracji na równi z pracownikami.