Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2025 r., sygn. III SA/Wr 248/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Sędzia WSA Anna Kuczyńska-Szczytkowska, , po rozpoznaniu w Wydziale III w dniu 13 listopada 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Prezesa Sądu Rejonowego w Legnicy na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2025 r. nr 0201-IEE2.7192.21.2025.2 w przedmiocie zwrotu podania zawierającego polecenie egzekucyjne w sprawie sprzedaży dowodu rzeczowego I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy z dnia 3 marca 2025r., nr 0210-SEE.715.120.2024.MK; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2025 r. (nr 0201-IEE2.7192.21.2025.2) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ II instancji), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy (dalej: NUS, organ I instancji) z 3 marca 2025 r. (nr 0210-SEE.715.120.2024.MK) o zwrocie podania P. w L. (dalej: P.) tj. polecenia egzekucyjnego z 19 września 2024 r. wraz z postanowieniem Sądu Rejonowego w Legnicy z 7 czerwca 2024 r. (sygn. akt II K 1797/23), nakazującego NUS dokonać sprzedaży dowodu rzeczowego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia, wskazał art. 138 § 1 pkt 1, art. 144 oraz art. 66 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 572 ze zm., dalej: k.p.a.) w związku z art. 18 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2025 r., poz. 132 ze zm., dalej u.p.e.a.).

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że Sąd Rejonowy w Legnicy II Wydział Karny postanowieniem z dnia 7 czerwca 2024 r. (sygn. akt II K 1797/23) zarządził sprzedaż dowodu rzeczowego zabezpieczonego w toku postępowania karnego i złożonego do depozytu sądowego w postaci samochodu osobowego marki [...] nr rej. [...], zdeponowanego na parkingu E. R. C., "ul. [...]" według trybu określonego dla właściwych organów postępowania wykonawczego. Powołując się na treść art. 232 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2024 r., poz. 37 ze zm., dalej: k.p.k.) Sąd wskazał, że dalsze przechowywanie auta wiąże się z nadmiernymi kosztami, a dodatkowo istnieje ryzyko utraty jego wartości. Sąd wskazał także, że uzyskaną w wyniku sprzedaży kwotę należy złożyć do depozytu sądowego.