Interpretacja indywidualna z dnia 27 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.826.2025.2.AC

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 2 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 października 2025 r. (wpływ 31 października 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą X. W ramach działalności zajmuje się Pan m.in. organizacją wydarzeń, logistyką, kontaktami z klientami i dojazdami do miejsc realizacji usług. Do tego celu wykorzystuje Pan m.in.: skuter (...), który posiada Pan w leasingu na firmę. Skuter wykorzystuje Pan głównie do działalności gospodarczej - dojazdów do biura, poruszania się po (...) w celach zawodowych oraz transportu drobnych materiałów. Szacuje Pan, że około 80% jego użytkowania jest związane z działalnością gospodarczą, a pozostałe 20% to sporadyczne przejazdy prywatne. Ze względów bezpieczeństwa zakupił Pan kurtkę motocyklową (...). Jest to odzież specjalistyczna, przeznaczona wyłącznie do jazdy jednośladem, wyposażona w certyfikowane ochraniacze na plecy, barki i łokcie, zaprojektowana z myślą o ochronie ciała w razie wypadku. Kurtka nie nadaje się do codziennego użytku (np. spacerów czy spotkań towarzyskich), ponieważ jest niewygodna do chodzenia, ma ograniczoną wentylację i bardzo techniczny krój. Używa jej Pan wyłącznie podczas jazdy skuterem - niezależnie od pogody - i nie wykorzystuje jej w innych celach. Zakup został udokumentowany fakturą wystawioną na Pana działalność gospodarczą. Chciałby Pan zaliczyć koszt zakupu tej kurtki do kosztów uzyskania przychodu. Kurtka ma dla Pana podobne znaczenie jak kask — chroni Pana zdrowie w trakcie jazdy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej. na Pan stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych, które dopuszczają możliwość ujęcia wydatków na odzież ochronną w kosztach, jeśli spełnia ona warunki specjalistyczności — np. interpretacja indywidualna 0115-KDIT3.4011.250.2017.1.WM z 24.11.2017 r. oraz wyrok NSA z 4 marca 2021 r., sygn. II FSK 2865/18.

Uzupełnienie

W uzupełnienia wniosku wskazał Pan, że:

• posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 17 kwietnia 2025 r., zarejestrowaną pod nazwą „X i”. Zakres działalności obejmuje m.in. organizację targów, wystaw, doradztwo w zakresie zarządzania, reklamę oraz inne usługi wspomagające działalność biznesową, zgodnie z wpisem do CEIDG;
• działalność gospodarcza jest opodatkowana na zasadach ogólnych według skali podatkowej;
• kurtka motocyklowa jest oznaczona logo firmy „X” w sposób trwały i widoczny. Logo znajduje się na prawej piersi, prawym ramieniu oraz na plecach kurtki. Oznaczenie jest wykonane w formie haftu trwałego, czytelnego i jednoznacznie identyfikującego firmę;
• przesłanki świadczące o bezpośrednim powiązaniu poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą: Zakup kurtki motocyklowej, oznaczonej logo firmy, jest związany bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ pełni ona funkcję zarówno oznaczenia firmowego, jak i środka ochrony osobistej. Kurtka model (...)spełnia normy bezpieczeństwa (m.in. protektory CE Level 2, certyfikat AA CE) i jest traktowana jako odzież ochronna - podobnie jak kask czy kamizelka odblaskowa. Użytkowana jest w czasie dojazdów do klientów, wizytacji oraz spotkań branżowych, w ramach działalności obejmującej m.in. doradztwo hotelarskie, organizację eventów i promocję marki. Odzież ta nie jest wykorzystywana w celach prywatnych. Jest elementem służbowym, oznakowanym jednoznacznie nazwą i logo firmy. Spełnia tym samym kryteria kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jako wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia i osiągnięcia przychodów.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek poniesiony na zakup kurtki motocyklowej (...) (odzieży ochronnej z certyfikowanymi ochraniaczami), wykorzystywanej wyłącznie podczas jazdy skuterem (...)?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że w opisanym stanie faktycznym ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek poniesiony na zakup kurtki motocyklowej (...) - w proporcji 50%, odpowiadającej wykorzystaniu skutera (...) w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, jego zachowania lub zabezpieczenia, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23.

Zakup kurtki spełnia ten warunek - jest to środek ochronny, mający na celu zabezpieczenie zdrowia i życia podczas wykonywania działalności gospodarczej, tak samo jak kask, który jest powszechnie uznawany za koszt podatkowy w takich sytuacjach. Kurtka motocyklowa, której dotyczy wniosek, nie jest wykorzystywana w sposób osobisty ani do celów prywatnych. Jest odzieżą typowo techniczną i ochronną, niepraktyczną do noszenia poza jazdą motocyklem. Posiada certyfikowane ochraniacze i spełnia funkcję ochronną w ramach wykonywania działalności. Nie korzysta z niej Pan towarzysko ani rekreacyjnie. Chociaż skuter, którym się Pan porusza, wykorzystywany jest w części również prywatnie (ok. 20%), to uznaje Pan, że zasadne jest rozliczenie 50% wartości kurtki jako kosztu uzyskania przychodu.

Stanowisko Pana znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej 0115-KDIT3.4011.250.2017.1.WM z 24.11.2017 r., w której organ uznał, że specjalistyczna odzież motocyklowa może być kosztem. Podobnie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 2021 r., sygn. akt II FSK 2865/18, wskazując, że odzież motocyklowa może być uznana za koszt podatkowy, jeżeli służy działalności gospodarczej i nie ma charakteru konsumpcyjnego. W związku z powyższym, uważa Pan, że w Pana sytuacji wydatek ten można uznać za koszt 50% podatkowy w wysokości odpowiadającej rzeczywistemu wykorzystaniu w działalności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy również podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Ustawodawca nie definiuje terminów: „w celu” osiągnięcia przychodu, „zachowanie” czy „zabezpieczenie” źródła przychodów, co determinuje konieczność odwołania się do ich znaczenia słownikowego. Zgodnie z nim, „celowość” oznacza działanie w określonym celu, zaś „zabezpieczenie” ma zapobiegać pogorszeniu się określonego stanu rzeczy, podobnie jak jego „zachowanie”. Na tej podstawie należy przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to realne wydatki, obiektywnie nakierowane na uzyskanie (zwiększenie) przychodów. Ich wpływ na zachowanie źródła przychodów zakłada co najmniej przyczynienie się do nienaruszalności tego źródła, a w konsekwencji zabezpieczenie jego istnienia. Z tego punktu widzenia, nie każdy wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest kosztem podatkowym. Jest nim bowiem tylko ten wydatek, który realizuje określony cel wskazany w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia.

W efekcie, przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku (bezpośredniego lub pośredniego) z przychodem i z racjonalnością działania podatnika dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ten związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozpatrywać zgodnie z zasadami racjonalnego rozumowania, biorąc pod uwagę zachodzące odrębności. W rezultacie, kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u danego podatnika powinna być determinowana charakterem i profilem prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu.

W doktrynie wskazuje się, że zwrot „w celu uzyskania przychodu” nie powinien być interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia - tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo - przyczynowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

W efekcie, przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku (bezpośredniego lub pośredniego) z przychodem i z racjonalnością działania podatnika dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ten związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozpatrywać zgodnie z zasadami racjonalnego rozumowania, biorąc pod uwagę zachodzące odrębności. W rezultacie, kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u danego podatnika powinna być determinowana charakterem i profilem prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ww. ustawy nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup kurtki motocyklowej. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Możliwość taka wystąpi wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostaną wymogi określone w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach działalności zajmuje się Pan m.in. organizacją wydarzeń, logistyką, kontaktami z klientami i dojazdami do miejsc realizacji usług. Do tego celu wykorzystuje Pan m.in.: skuter (...), który posiada Pan w leasingu na firmę. Skuter wykorzystuje Pan głównie do działalności gospodarczej - dojazdów do biura, poruszania się po (...) w celach zawodowych oraz transportu drobnych materiałów. Ze względów bezpieczeństwa zakupił Pan kurtkę motocyklową R(...). Jest to odzież specjalistyczna, przeznaczona wyłącznie do jazdy jednośladem, wyposażona w certyfikowane ochraniacze na plecy, barki i łokcie, zaprojektowana z myślą o ochronie ciała w razie wypadku. Używa jej Pan wyłącznie podczas jazdy skuterem i nie wykorzystuje jej w innych celach. Kurtka motocyklowa jest oznaczona logo firmy „X” w sposób trwały i widoczny. Logo znajduje się na prawej piersi, prawym ramieniu oraz na plecach kurtki. Oznaczenie jest wykonane w formie haftu trwałego, czytelnego i jednoznacznie identyfikującego firmę;.

Wątpliwość Pana sprowadzają się do ustalenia, czy wydatek na zakup kurtki motocyklowej (...) może stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż kwestią oczywistą jest, że korzystanie z motoru pozwala na sprawne i szybkie poruszanie się po mieście. Nie ulega również wątpliwości, iż zakup ubioru niezbędnego do poruszania się na motorze związany jest z bezpieczną jazdą na motorze. Fakt ten nie może jednak przesądzać o tym, że wydatek na zakup takiego ubioru jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby wydatek poniesiony na zakup kurtki motocyklowej można było uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, ubiór motocyklisty musi spełniać określone wymogi.

Elementy wyposażenia motocyklisty muszą być zakupione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Podkreślić bowiem należy, iż wydatki te będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego. Wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aby poniesiony wydatek na zakup kurtki motocyklowej mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, nie może być ona wykorzystywana w celach prywatnych, co oznacza, iż musi utracić charakter odzieży osobistej.

Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zakupiona kurtka została oznaczona logo firmy w sposób trwały i widoczny. Logo znajduje się na prawej piersi, prawym ramieniu oraz na plecach kurtki. Oznaczenie jest wykonane w formie haftu trwałego, czytelnego i jednoznacznie identyfikującego firmę.

Powyższe oznacza, że kurtka jako element ubioru motocyklisty została w sposób trwały oznaczona w widocznym miejscu logo firmy, co oznacza, iż kurtka ta utraciła charakter osobisty.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzam, że zakup kurtki motocyklowej (...), opatrzonej w sposób trwały i widoczny cechami charakterystycznymi dla firmy (nazwa firmy), może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym Pan stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacjadotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazuję, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego przez Pana stanowiska tut. organ odniósł się tylko do zadanego pytania. Natomiast Organ nie odniósł się do innych kwestii poruszonych we własnym stanowisku.

W odniesieniu do wskazanego przez Pana procentowego wykorzystywania do celów działalności gospodarczej zakupionej kurki motocyklowej wyjaśniam, że nie dokonuję weryfikacji i oceny prawidłowości tego wyliczenia, ponieważ interpretacji indywidualnej, w myśl art. 14b § 1 ustawy ‒ Ordynacja podatkowa, podlegają wyłącznie przepisy prawa podatkowego.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji jak i orzeczenia sądowego stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.