Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.787.2025.2.KKA
Wydatki poniesione na zakup programów komputerowych, sfinansowane z dotacji PUP niewykraczające wartością poza limit 10 000 zł, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli dotacja jest zwolniona z podatku dochodowego, o ile są związane z działalnością gospodarczą.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 października 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prosi Pani o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zakupu programów komputerowych zakupionych z dotacji PUP dla bezrobotnych jako jednorazowe środki na podjęcie działalności, o których jest mowa w artykule dotyczącym zwolnień przedmiotowych art. 21 ust. 1 pkt 121a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. To oznacza, że dotacja z PUP jest zwolniona z opodatkowania.
Informuje Pani, że programy te zakupione zostały za kwoty osobno nieprzekraczające 10 000 zł i mają charakter użytkowy o niskiej wartości potrzebne do prowadzenia działalności gospodarczej (KPiR): (…)
Na temat tych zakupów wielokrotnie zasięgała Pani informacji w urzędach skarbowych, konsultowała się, dzwoniła do KIS, gdzie uzyskała informację, że na podstawie m.in. art. 22d o podatku dochodowym od osób fizycznych może Pani zaliczyć te zakupy do kosztów uzyskania przychodów.
Art. 22d. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
W przypadku dotacji z urzędu pracy, art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o PIT nie został wskazany art. 23, dlatego wydatki na zakup składników majątkowych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Dodatkowo oparła się Pani w tym przypadku na ogólnej zasadzie związku wydatku z działalnością gospodarczą.
W związku z powyższym, podjęła Pani decyzję o zaliczeniu tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu i wpisania ich w kol. 13 KPiR.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Na moje pytanie o treści:
1)Czy, w okresie którego dotyczy wniosek posiadała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)?
odpowiedziała Pani:
Tak.
Na moje pytanie o treści:
2)Jaka jest podstawa prawna otrzymania środków z Powiatowego Urzędu Pracy, w szczególności proszę wskazać, czy otrzymane przez Panią środki są środkami, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2025 r. poz. 214 ze zm.)?
odpowiedziała Pani:
W umowie o przyznanie jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej „Urząd przyznaje na podstawie art. 147 ust. 1 ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia…”
Na moje pytanie o treści:
3) Kiedy otrzymała Pani ww. środki pieniężne?
odpowiedziała Pani:
1.08.2025 r.
Na moje pytanie o treści:
4) Kiedy poniosła Pani wydatki na programy komputerowe, o których mowa we wniosku?
odpowiedziała Pani:
Daty zakupienia programów:
- program 1 – …..7.08.2025 r.;
- program 2 – 11.08.2025 r.;
- Program 3 – 5.08.2025 r.;
- Program 4 – 6.08.2025 r.;
- Program 5 – 08.2025 r.
Na moje pytanie o treści:
5) Kiedy rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku?
odpowiedziała Pani:
4.08.2025 r.
Na moje pytanie o treści:
6) Jaki jest przedmiot ww. działalności oraz jaka jest jej forma opodatkowania?
odpowiedziała Pani:
Działalność związana z wyceną nieruchomości, skala podatkowa.
Na moje pytanie o treści:
7)Czy zakupione przez Panią z dotacji Powiatowego Urzędu Pracy programy komputerowe, zostały zaliczone zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej?
odpowiedziała Pani:
Zakupione programy nie zostały zaliczone do środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych.
Na moje pytanie o treści:
8)Czy programy komputerowe, o których mowa we wniosku są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej?
odpowiedziała Pani:
Tak, są zakupione do prowadzenia działalności gospodarczej.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy wydatki na zakup programów komputerowych, sfinansowane z opisanej we wniosku dotacji Wnioskodawczyni może zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Wnioskodawczyni może zaliczyć powyższe wydatki na zakup programów z dotacji, jako koszt uzyskania przychodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.
Dotacje i inne nieodpłatne świadczenia
Ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:
- dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
- świadczenia takie otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej.
Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
Jak stanowi natomiast art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2025 r. poz. 214 ze zm.):
Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu lub poszukującemu pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.
Z dniem 31 maja 2025 r. ww. ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy straciła jednak moc, bowiem w życie weszła ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia (Dz. U. z 2025 r. poz. 620 ze zm.). Wynika to z treści art. 460 i 461 tej ustawy.
W ustawie o rynku pracy i służbach zatrudnienia zawarta jest jednak tożsama – do art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – regulacja. Zgodnie z art. 147 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:
Starosta może przyznać z Funduszu Pracy bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, zwane dalej „dofinansowaniem podjęcia działalności gospodarczej”, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotność przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia umowy.
Zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121/121a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym do 31 maja 2025 r.:
Wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Ustawodawca wprowadził stosowne zmiany nowelizując treść art. 21 ust. 1 pkt 121 oraz dodając pkt 121a.
I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującym od 1 czerwca 2025 r.:
Wolne od podatku dochodowego jest dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 147 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia.
Z uzasadnienia do ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia wynika, że:
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2024 r. poz. 475 ze zm.) obowiązuje już od 20 lat i podlegała licznym nowelizacjom (łącznie około dwustu razy). Założenia, na których oparta jest ta ustawa stały się w znacznej mierze nieaktualne. Rozwijający i zmieniający się rynek pracy wymusza opracowanie nowych regulacji, które będą odpowiadać na obecne potrzeby osób poszukujących pracy, bezrobotnych oraz przedsiębiorców. Jednocześnie konieczne jest wprowadzenie regulacji, które zwiększą efektywność działania publicznych służb zatrudnienia (PSZ) w zakresie świadczenia usług dla klientów.
Koszty uzyskania przychodów
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- być właściwie udokumentowany;
- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.
Jednocześnie, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.
Ocena Pani sytuacji
Analiza zacytowanych przepisów wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dofinansowania otrzymanego z Funduszu Pracy. Jak wskazano wyżej, warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
Stąd, sfinansowanie zakupu wyposażenia, które nie zostało zaliczone do środków trwałych, ze środków przyznanych z Funduszu Pracy osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy.
W związku z powyższym, poniesione przez Panią wydatki na zakup opisanych we wniosku programów komputerowych stanowiących wyposażenie niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji z Powiatowego Urzędu Pracy może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Wyjaśniam, że pytanie przedstawione przez Panią we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pani zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?