Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.544.2025.2.KC

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 listopada 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2021 r. razem z partnerem nabyła Pani mieszkanie w udziałach po 1/2 części na kredyt hipoteczny, objęte aktem notarialnym.

W 2022 r. wzięła Pani z ww. partnerem ślub i mieszkanie weszło do wspólnego majątku.

W 2023 r. – będąc małżeństwem – wraz z mężem nabyła Pani udział w garażowcu (miejsce postojowe w hali garażowej), objęte aktem notarialnym.

W 2025 r. notarialnie wraz z mężem ustaliła Pani rozdzielność majątkową, a w (...) 2025 r. wzięła rozwód. Chciałaby Pani wraz z byłym mężem notarialnie:

1)przenieść Pani udział 1/2 części w mieszkaniu na byłego męża w zamian za zwolnienie Pani z długu – kredytu,

2)podzielić majątek - udział w garażowcu, na mocy którego to podziału cały udział nabędzie były mąż, bez spłat i dopłat.

Wartość całego mieszkania to 320.000 zł (tj. po 160.000 zł każdy udział), a wysokość kredytu do spłaty to około 260.000 zł. Natomiast, wartość miejsca postojowego to 30.000 zł.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Małżeństwo zawarła Pani (...) 2022 r.

Mieszkanie nabyte w 2021 r. w udziałach po 1/2 części nie zostało po zawarciu małżeństwa formalnie włączone do majątku wspólnego małżonków.

Udział w garażowcu (miejsce postojowe w hali garażowej) został nabyty w 2023 r. do majątku wspólnego małżonków.

Rozdzielność majątkową zawarła Pani (...) 2025 r., a rozwiodła się (...) 2025 r.

Przeniesienie udziału w mieszkaniu na byłego męża oraz przekazanie mu udziału w garażowcu nastąpi w formie aktu notarialnego w ramach podziału majątku po rozwodzie. Planowany termin: (...) 2025 r.

Przeniesienie udziału w mieszkaniu nastąpi w zamian za przejęcie przez byłego męża zobowiązania kredytowego oraz podział majątku nastąpi jednym aktem notarialnym. Przeniesienie udziału w mieszkaniu nie zostanie zrobione w ramach podziału majątku, ponieważ nieruchomość ta znajduje się w majątkach osobistych (została nabyta przez zawarciem związku małżeńskiego i nie została wniesiona do majątku wspólnego).

Podział majątku - lokalu niemieszkalnego nie wiąże się z obowiązkiem jakichkolwiek spłat lub dopłat ze strony A.A na Pani rzecz.

Pytanie

Czy z uwagi na to, że przeniesienia własności i podziału majątku dokonuje Pani z byłym mężem po rozwodzie (po ustaniu małżeństwa), zastosowanie znajdzie wyłączenie o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym obie czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, czynność przeniesienia własności 1/2 mieszkania oraz Pani udziałów w garażowcu na byłego męża nie powinny być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ mieszkanie zakupione przed ślubem weszło w skład majątku wspólnego po zawarciu małżeństwa, garażowiec stanowił majątek wspólny od chwili jego zakupu. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Wyjaśniam, że stosunki między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie do art. 31 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Do majątku wspólnego należą w szczególności:

1)pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;

2)dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków;

3)środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;

4)kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1230, 1429, 1672 i 1941);

5)środki zgromadzone na koncie OIPE w rozumieniu art. 2 pkt 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1238 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (OIPE) (Dz.Urz. UE L 198 z 25.07.2019, str. 1) oraz na subkoncie OIPE w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym (Dz.U. poz. 1843) każdego z małżonków.

Na mocy art. 33 cytowanego Kodeksu:

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1)przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2)przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3)prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4)przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5)prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6)przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7)wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8)przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9)prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10)przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Z kolei art. 35 ww. Kodeksu stanowi, że:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą składniki majątkowe (prawa i przedmioty) wymienione w art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego:

·małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,

·z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,

·wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Odnosząc się do Pani wątpliwości wskazuję, że w art. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) ustawodawca wprowadził wyłączenia z zakresu przedmiotowego ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody osób fizycznych wskazane w ww. przepisie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Niektóre spośród nich podlegają jednak opodatkowaniu innymi podatkami niż podatek dochodowy od osób fizycznych, np. podatkiem od spadków i darowizn czy też podatkiem tonażowym.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5 omawianej ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Zatem, wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, jak również przychody z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich. Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z tytułu podziału majątku.

Z opisu zdarzenia w szczególności wynika, że (...) 2025 r. rozwiodła się Pani z mężem. W Pani małżeństwie panował ustój wspólności majątkowej małżeńskiej. Przed zawarciem związku małżeńskiego w 2021 r. wraz z partnerem, który następnie został Pani mężem, nabyli Państwo mieszkanie w udziałach po 1/2, na kredyt hipoteczny. Mieszkanie, po zawarciu związku małżeńskiego w 2022 r., nie zostało włączone do majątku wspólnego Pani i Pani byłego męża. W czasie trwania związku małżeńskiego w 2023 r. wraz z mężem nabyła Pani udział w garażowcu (miejsce postojowe). W związku z rozwodem, chciałaby Pani przenieść udział w mieszkaniu na byłego męża w zamian za zwolnienie Pani z długu (kredytu) i podzielić majątek - udział w garażowcu, na mocy którego to podziału cały udział nabędzie były mąż (bez spłat i dopłat). Przeniesienie udziału w mieszkaniu nie zostanie zrobione w ramach podziału majątku, ponieważ nieruchomość ta znajduje się w majątkach osobistych (została nabyta przed zawarciem związku małżeńskiego i nie została wniesiona do majątku wspólnego).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzam, że podział majątku wspólnego, w ramach którego Pani były mąż bez spłat i dopłat otrzyma Pani udział w garażowcu, nie będzie skutkować powstaniem po Pani stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W Pani sytuacji, w związku z podziałem majątku wspólnego, na skutek którego przekaże Pani swój udział w garażowcu na rzecz byłego męża, nie znajdzie zastosowania wyłączenie, wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Idąc dalej i odnosząc się do kwestii przeniesienia na Pani byłego męża, Pani udziału w mieszkaniu nabytego w 2021 r., w związku z tym, że – jak Pani wskazuje w opisie zdarzenia – mieszkanie nabyte w 2021 r. w udziałach po 1/2 części nie zostało po zawarciu związku małżeńskiego formalnie włączone do majątku wspólnego małżonków i nieruchomość ta znajduje się w majątkach osobistych, to wyłącznie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, również nie znajdzie zastosowania.

Wobec tego, wyjaśniam że podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stanowi on, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że źródłem przychodu podlegającego opodatkowaniu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Pojęcie „odpłatnego zbycia”, oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku, umowy zamiany lub sprzedaży, czy też – jak to ma miejsce w omawianym przypadku – w drodze przeniesienia na rzecz współkredytobiorcy prawa własności udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z obowiązku zwrotu długu. „Płatność” bowiem nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu. Płatnością może także być zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Zatem, do stwierdzenia powstania przychodu warunkiem koniecznym jest uzyskanie przysporzenia majątkowego. Wskazać należy w tym miejscu na definicję przywołaną w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych(A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II), który definiuje odpłatne zbycie jako:

przeniesienie prawa własności rzeczy lub praw, o których mowa, na inną osobę za wynagrodzeniem. Podstawową formą odpłatnego zbycia będzie sprzedaż oraz zamiana. Zgodnie z zasadą swobody umów, odpłatne zbycie może nastąpić także w innej formie”, po czym dodaje: „cena odpłatnego zbycia wyrażona w umowie nie musi być wyrażona w pieniądzu (wartościach pieniężnych). Nie jest bowiem wykluczone, że zapłatą za przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw będzie inna forma przysporzenia majątkowego.

Tym samym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności. Przeniesienie na rzecz jednego ze współwłaścicieli udziału w nieruchomości w zamian za przejęcie całkowitej spłaty kredytu wskazuje bezsprzecznie, że czynność taka ma charakter odpłatny.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie. I tak, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 25 października 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 697/11 wskazał, że:

Sąd podziela wywody organu interpretacyjnego co do wykładni terminu odpłatne zbycie, przez który należy rozumieć przeniesienie własności rzeczy lub praw na inna osobę za wynagrodzeniem. W zaprezentowanym we wniosku stanie faktycznym przeniesienie przez skarżącą wnioskodawczynię udziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na konkubenta (nabywca prawa) w zamian za przejęcie przez niego długu, było odpłatnym zbyciem tego prawa. Poprzez opisane we wniosku czynności doszło bowiem do zwolnienia wnioskodawczyni z długu.

Wobec powyższego stwierdzam, że w zamian za przeniesienie na rzecz drugiego współkredytobiorcy – Pani byłego męża, udziału w mieszkaniu, otrzyma Pani świadczenie wzajemne polegające na zwolnieniu z ciążącego na Pani długu. Innymi słowy, dokona Pani zbycia udziału w ww. mieszkaniu w zamian za przejęcie przez drugiego współkredytobiorcę kredytu (zwolnienie z długu). Na skutek tej czynności przestanie Pani być zobowiązana wobec swojego wierzyciela – Banku, do zapłaty określonej kwoty pieniężnej.

W konsekwencji, przeniesienie udziału w mieszkaniuw zamian za zwolnienie Pani z długu – kredytu, stanowi formę odpłatnego zbycia. W związku z tym, przeniesienie ww. udziału przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku 2021, będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu. Z tego tytułu będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam również, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu tej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.