Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.642.2025.1.JO
Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług związanych z saldem przedpłaconym na portalu reklamowym przypada na moment dokonania wpłaty na saldo przedpłacone, jeżeli zapłata stanowi przedpłatę na konkretną usługę znaną stronom umowy na dzień dokonania płatności.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
2 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług opłaconych poprzez saldo przedpłacone.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pani działalność gospodarczą korzystając ze zwolnienia z VAT (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT).
Czasem korzysta Pani z reklam umieszczanych na portalu społecznościowym (…), więc dochodzi do importu usług.
Aby uruchomić taka reklamę loguje się Pani do swojego konta reklamowego (…) i wpłaca wybraną kwotę na saldo przedpłacone, a następnie ustawia Pani w jakich dniach oraz za jaką kwotę ma wyświetlić się reklama. Po każdym dniu wyświetlania reklamy A. pobiera należna kwotę z salda przedpłaconego. W sierpniu wystąpiła sytuacja, że wpłaciła Pani na saldo przedpłacone kwotę 150 zł, ale nie wykorzystała Pani całości tej kwoty do końca miesiąca (57,34 zł zostało na saldzie przedpłaconym).
Firma A. (właściciel portalu (…)) wystawia Pani dwa rodzaje faktur:
1.W momencie wpłaty środków na konto przedpłacone wystawiony zostaje dokument opisany jako „Faktura dla konta B.”. W dokumencie zawarte są następujące dane:
‒„Identyfikator konta” (dotyczy konta reklamowego, z którego została uruchomiona reklama);
‒„Data faktury/płatności”;
‒„Metoda płatności: Płatność samodzielna”;
‒„Identyfikator transakcji”;
‒„Typ produktu: (…) reklamy”;
‒Kwota zasilenia konta przedpłaconego;
‒Dane kontrahenta, który wystawił fakturę.
2.Po każdym dniu wyświetlania reklamy wystawiany jest dokument, który również opisany jest jako „Faktura dla konta B.”. Znajdują się na nim następujące dane:
‒„Identyfikator konta” (dotyczy konta reklamowego, z którego została uruchomiona reklama);
‒„Data faktury/płatności”;
‒„Metoda płatności: Płatność samodzielna”;
‒„Identyfikator transakcji”;
‒„Typ produktu: (…) reklamy”;
‒Kwota zapłacona za dany dzień emisji reklamy z dopiskiem: „Koszty za Reklama od ostatniego rozliczenia”;
‒Wyszczególnione kampanie z tytułem, datą emisji reklamy, ilością wyświetleń oraz kwotą zapłaconą za ten dzień reklamy;
‒Dane kontrahenta, który wystawił fakturę;
‒Dane nabywcy, czyli Pani firmy;
‒Numer faktury;
‒Adnotacja: „Customer to account for any VAT arising on this supply in accodance with Article 196, Council Directive 2006/112/EC”.
Pytanie
Czy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawionych we wniosku informacji można wykazać import usług za reklamę wyświetlaną na portalu (…) i opłaconą poprzez saldo przedpłacone z datą wykonania wpłaty na saldo przedpłacone?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, import usług za wyświetlanie reklamy na portalu (…), opłaconej z salda przedpłaconego, może być wykazany z datą płatnością, ze względu na metodę płatności (o której mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy o podatku od towarów i usług – „przedpłata”).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
Przy czym, według art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
W myśl art. 2 pkt 9 ustawy:
Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b)usługobiorcą jest:
‒ w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
‒ w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
‒ w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:
W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski. W takiej sytuacji faktura jest wystawiana przez zagranicznego podatnika zgodnie z obowiązującymi w jego kraju przepisami i nie zawiera kwoty podatku VAT. To polski nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego. Ma to miejsce wyłącznie kiedy miejscem świadczenia usługi jest Polska.
Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.
Stosownie do art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1)ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to
a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
W myśl art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Natomiast art. 19a ust. 8 ustawy stanowi, że:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.
Powołany wyżej przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jeśli jednak, przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, wówczas obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.
Przy czym, przepisy ustawy dotyczące powstania obowiązku podatkowego nie regulują odrębnie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. Zatem obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych w ramach importu usług powstaje na zasadach właściwych dla tych usług.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą korzystając ze zwolnienia z VAT (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT). Korzysta Pani z reklam zamieszczanych na portalu społecznościowym (…), zatem dochodzi do importu usług. Aby uruchomić reklamę loguje się Pani do swojego konta reklamowego (…) i wpłaca wybraną kwotę na saldo przedpłacone, a następnie ustawia Pani w jakich dniach oraz za jaką kwotę ma wyświetlić się reklama. Po każdym dniu wyświetlania reklamy A. pobiera należną kwotę z salda przedpłaconego. W sierpniu wystąpiła sytuacja, że wpłaciła Pani na saldo przedpłacone kwotę 150 zł, ale nie wykorzystała Pani całości tej kwoty do końca miesiąca (57,34 zł zostało na saldzie przedpłaconym).
Pani wątpliwości dotyczą, czy zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT momentem powstania obowiązku podatkowego rozliczenia importu usług za reklamę wyświetlaną na portalu (…) i opłaconą przez saldo przedpłacone jest data wykonania wpłaty na konto przedpłacone.
W odniesieniu do Pani wątpliwości ustalenia zatem wymaga przede wszystkim, czy kwoty uiszczane na saldo przedpłacone stanowią w istocie przedpłatę/zaliczkę na poczet świadczonych usług przez firmę A.
Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.
Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).
W wyroku z 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.
W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.
Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.).
Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych transakcji uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:
- zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
- konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
- w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że uiszczane przez Panią środki pieniężne na poczet wyświetlenia reklamy na portalu (…) stanowią zaliczki/przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, ponieważ są związane z konkretną usługą, a zatem stanowią przedpłaty/zaliczki z tytułu konkretnej usługi.
Słuszność tego stanowiska wynika z tego, że aby uruchomić reklamę, loguje się Pani do swojego konta (…), gdzie wpłaca Pani określoną kwotę na saldo przedpłacone i ustawia Pani w jakich dniach oraz za jaką kwotę ma się wyświetlić reklama. Po każdym dniu wyświetlania reklamy A. pobiera należną kwotę z konta przedpłaconego. Firma A. (właściciel portalu (…)) wystawia Pani dwa rodzaje faktur: w momencie wpłaty środków na saldo przedpłacone oraz po każdym dniu wyświetlania reklamy. Tym samym na podstawie operacji przypisanych do salda firma A. jest w stanie określić jaka kwota powinna znaleźć się na fakturze, którą wystawiła dla Pani. Co istotne, jak wynika z opisu sprawy, wpłata dokonywana na saldo przedpłacone jest na określony rodzaj usługi, bowiem można zakupić tylko konkretne usługi wyświetlania reklamy na portalu (…). Z powyższego wynika, że dokonuje Pani wpłaty na poczet tej konkretnej usługi tj. usługi wyświetlania reklamy. Nie sposób więc uznać w przedmiotowym przypadku, że nie jest skonkretyzowany przedmiot zamówienia. Przedpłaty dotyczą bowiem tylko tego konkretnego świadczenia oferowanego przez firmę A. A zatem należy uznać, że wpłacona przez Panią przedpłata w związku z wyświetlaniem reklamy na portalu (…) została dokonywana na poczet sprecyzowanego świadczenia (usługi wyświetlania reklamy), które były znane stronom w momencie dokonania przedpłaty.
Wobec tego należy uznać, że w omawianej sprawie wpłacona przez Panią przedpłata na poczet przyszłego wyświetlenia reklamy rodzi obowiązek podatkowy już w momencie dokonania przedpłaty, tj. przed wykonaniem świadczenia czyli przed wyświadczeniem usługi wyświetlenia reklamy. Wszelkie bowiem okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia obowiązku podatkowego, tzn. przyszła usługa reklamy jest już szczegółowo znana w momencie dokonywania przedpłaty na saldo przedpłacone kontrahenta przez Panią.
Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dokonanie zapłaty należy uznać jako płatności przed wykonaniem usługi przez firmę A. Zatem obowiązek podatkowy z tytułu importu usług wyświetlenia reklamy na portalu (…) powstał stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy z chwilą przekazania przez Panią środków na saldo przedpłacone, bowiem przedpłaty te zostały wpłacone w związku z konkretną usługą (w przedmiotowym przypadku usługą wyświetlania reklamy).
W konsekwencji Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
