Interpretacja indywidualna z dnia 1 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.825.2025.2.LS

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 1 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 listopada 2025 r. (data wpływu 4 listopada 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani A. A. (dalej określana jako „Wnioskodawczyni”) ma miejsce zamieszkania w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą A. A. Głównym przedmiotem tej działalności gospodarczej jest PKD 86.90.E „Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana”. Jako formę opodatkowania Wnioskodawczyni wybrała zasady ogólne.

W ramach przedmiotowej działalności Wnioskodawczyni świadczy usługi profilaktyki stomatologicznej, w szczególności:

• wykonywanie zabiegów profilaktycznych takich jak: skaling – polegający na usunięciu twardych złogów nazębnych, piaskowanie - usuwanie przebarwień i płytki bakteryjnej, fluoryzacja - zabezpieczanie zębów przed próchnicą i nadwrażliwością pozabiegową, lakowanie zębów stałych u dzieci - zabezpieczanie bruzd w zębach przed próchnicą;
• przeprowadzanie instruktażu jamy ustnej - nauka szczotkowania, nitkowania, dobór szczoteczki, nici, pasty do zębów, płynów do płukania jamy ustnej i innych przyborów;
• wstępne badanie stomatologiczne przy użyciu lasera diodowego - wykrywanie aktywnych ognisk próchnicy, kontrola błony śluzowej w kierunku zmian nowotworowych;
• eliminacja stanu zapalnego dziąseł z zastosowaniem biomodulacji lub zimnej dezynfekcji (...) laserem diodowym;
• edukacja i motywacja pacjentów do odbywania regularnych wizyt profilaktycznych oraz do zmian nawyków higienicznych, dietetycznych i zdrowotnych (ograniczenie napojów gazowanych, słodzonych, ograniczenie palenia papierosów i stosowania innych używek, które negatywnie wpływają na jamę ustną ale również i na cały organizm).

W codziennej praktyce Wnioskodawczyni znaczną grupę pacjentów stanowią osoby odczuwające silny stres, lęk, a niekiedy wręcz paniczny strach przed jakimikolwiek procedurami stomatologicznymi. Źródłem tych reakcji bywają negatywne doświadczenia z przeszłości, traumatyczne wspomnienia z wcześniejszych wizyt, nadwrażliwość na ból, obawa przed utratą kontroli, a także wstyd związany ze stanem uzębienia. Zdarza się, że pacjent wchodzi do gabinetu już w stanie silnego napięcia psychicznego, które utrudnia przeprowadzenie nawet rutynowych zabiegów profilaktycznych. Wnioskodawczyni została przyjęta na jednolite studia magisterskie kierunek: Psychologia, specjalność: Psychologia kliniczna i osobowości. Kierunek daje możliwość zdobycia wiedzy z zakresu psychologii zdrowia, psychologii klinicznej dzieci i młodzieży, psychopatologii zaburzeń psychicznych i osobowości, leczenia i profilaktyki uzależnień. Podczas toku studiów studenci nabywają umiejętności postępowania diagnostycznego od tworzenia hipotez, doboru metod i łączenia danych, po formułowanie wniosków diagnostycznych oraz sporządzanie opinii psychologicznych w sposób komunikatywny i zrozumiały dla zleceniodawców.

Program studiów obejmuje m.in.:

• diagnozę psychologiczną i psychopatologię,
• interwencje w zaburzeniach emocjonalnych i adaptacyjnych,
• psychologię stresu i emocji,
• psychologię zdrowia i psychosomatyczne uwarunkowania chorób,
• komunikację z pacjentem,
• obowiązkowe praktyki zawodowe w placówkach medycznych i terapeutycznych.

Decyzja o podjęciu studiów jest wynikiem chęci ciągłego rozwoju zawodowego Wnioskodawczyni oraz poszerzenia kompetencji w obszarach bezpośrednio związanych z jej codzienną praktyką. Wiedza i umiejętności zdobyte na studiach będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej - w szczególności w pracy z pacjentami odczuwającymi lęk przed leczeniem oraz w procesie motywowania ich do utrzymania prawidłowych nawyków higienicznych i zdrowotnych. Studia niestacjonarne wiążą się z koniecznością opłacania czesnego za każdy semestr nauki. Wnioskodawczyni czesne za studia będzie opłacała sama z własnych zasobów majątkowych, zaś kwota jaką poniesie na czesne nie podlega zwrotowi. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 2 lipca 2023 r. Wnioskodawczyni prowadzi dokumentację podatkową w formie podatkowej księgę przychodów i rozchodów. Dochody Wnioskodawczyni opodatkowane są na zasadach ogólnych (zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Poniżej wskazano wydatki, które Wnioskodawczyni planuje ponieść w związku ze studiami na kierunku psychologia:

• czesne za studia,
• koszty dojazdów i noclegu (większość zajęć będzie miała formę hybrydową),
• artykuły biurowe i papiernicze (tusz do drukarki, papier, zeszyty, notatniki),
• materiały dydaktyczne (podręczniki, e-booki, książki związane z psychologią).

Wydatki związane z powyższymi studiami będą miały związek z obecnie prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. W przyszłości, po uzyskaniu tytułu magistra psychologii, Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności o warsztaty edukacyjne lub szkolenia - zwłaszcza dla osób borykających się z dentofobią. Wnioskodawczyni zamierza również prowadzić szkolenia dla lekarzy/właścicieli placówek medycznych, gdzie na co dzień mają styczność z osobami z takim lękiem. Oprócz warsztatów i szkoleń Wnioskodawczyni planuje otwarcie własnego gabinetu psychologicznego i prowadzenie zajęć z psychoedukacji. Zdobycie przedmiotowego wykształcenia psychologicznego ma bezpośredni i przyszłościowy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i jej dalszym rozwojem. Wykształcenie psychologiczne nie jest koniecznym wymogiem dla prowadzenia działalności w zakresie usług higieny stomatologicznej, jednak z perspektywy rozwoju działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i podniesienia jakości usług - jest to istotny element. Wiedza psychologiczna pozwoli Wnioskodawczyni lepiej rozumieć potrzeby pacjentów, umożliwi jej w bardziej świadomy sposób wpływać na ich nastawienie do profilaktyki i leczenia. Dodatkowo wiedza z zakresu psychologii może być znacząca dla pacjentów przed wyborem danego gabinetu na leczenie. Wnioskodawczyni sfinansuje studia w całości z własnych środków, środki te nie będę jej w żaden sposób zwrócone. Wnioskodawczyni będzie posiadać dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków, które chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w szczególności w postaci faktur za czesne wystawiane przez uczelnię, faktur za dojazdy, nocleg, faktur za zakup dodatkowych materiałów dydaktycznych oraz faktur za artykuły biurowe.

Wydatki poniesione na studia na kierunku „psychologia” będą służyły Wnioskodawczyni osiągnięciu, zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w szczególności w następujący sposób:

• podniosą kwalifikacje Wnioskodawczyni w obszarze obsługi pacjentów (lepsza komunikacja, redukcja stresu, zwiększenie zaufania - wpłynie to na regularność wizyt, większą ilość pacjentów);
• zwiększą konkurencyjność Wnioskodawczyni na rynku (dodatkowe usługi nie tylko związane z profilaktyką jamy ustnej ale np., psychoedukacja jak sobie radzić z lękiem przed wizytami u stomatologa);
• umożliwią prowadzenie warsztatów edukacyjnych, szkoleń związanych z profilaktyką jamy ustnej, motywacją pacjenta, komunikacją z pacjentem, który zmaga się z ogromnym lękiem przed wizytami u stomatologa;
• pozwolą opracować programy profilaktyczne;
• pozwolą na budowanie trwalszej relacji z pacjentami, ze względu na lepsze zrozumienie potrzeb pacjentów.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Ad. 1 Koszty będą ponoszone w latach 2025-2028 r., zgodnie z harmonogramem opłat uczelni. Pierwsze koszty Wnioskodawczyni poniosła w październiku w związku z opłatą za czesne (10.10.2025 r.), kolejne Wnioskodawczyni poniesie w listopadzie (10.11.2025 r.). Koszty związane z dojazdami, noclegami, koszty za zakup dodatkowych materiałów dydaktycznych oraz koszty artykułów biurowych mogą być ponoszone na bieżąco.

Ad. 2 Studia psychologiczne nie są wymagane do kontynuowania działalności Wnioskodawczyni jako higienistka stomatologiczna, jednak mają istotne znaczenie praktyczne i rozwojowe. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza poszerzyć zakres usług o konsultacje psychologiczne, w planach ma również otwarcie praktyki psychologicznej, a tym samym rozszerzyć swoją działalność - w tym przypadku studia psychologiczne są warunkiem koniecznym. Zdobyta wiedza bezpośrednio przełoży się na jakość pracy Wnioskodawczyni z pacjentami. Pomoże jej w lepszym zrozumieniu potrzeb pacjenta, ich emocji, obaw, radzeniu sobie z lękiem stomatologicznym i budowaniu relacji opartych na zaufaniu. Studia psychologiczne będą wspierały rozwój działalności Wnioskodawczyni, przyczynią się do podniesienia jakości świadczonych usług, wpłyną na rozwój kompetencji w zakresie edukacji zdrowotnej i profilaktyki.

Ad. 3 Uzyskanie wykształcenia psychologicznego nie jest formalnym wymogiem w zawodzie higienistki stomatologicznej, ale w praktyce jest dla Wnioskodawczyni niezbędne dla dalszego rozwoju zawodowego, zwiększenia konkurencyjności na rynku, poszerzenia zakresu prowadzonej obecnie działalności. Wydatki, które Wnioskodawczyni będzie ponosić ze względu na studia mają pośredni i bezpośredni związek z prowadzoną przez nią działalnością - służą przede wszystkim podnoszeniu kwalifikacji zawodowych, znacząco wpłyną na jakość świadczonych usług, będą miały realny wpływ na zwiększenie przychodów (nowe usługi takie jak konsultacje psychologiczne, warsztaty psychologiczne, psychoedukacja, diagnozy psychologiczne), tym samym zabezpieczą źródła przychodów, ponieważ oprócz zabiegów z zakresu profilaktyki jamy ustnej, Wnioskodawczyni będzie mogła otworzyć swoją praktykę psychologiczną i poszerzyć zakres oferowanych usług.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na studia na kierunku Psychologia, specjalność Psychologia kliniczna i osobowości, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni wydatki poniesione na studia na kierunku Psychologia, specjalność Psychologia kliniczna i osobowości, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane ze zdobywaniem, czy też podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia wydatków ponoszonych z tytułu tych studiów do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Do stwierdzenia, czy poniesione opłaty za studia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Zdobycie wykształcenia na kierunku Psychologia, w specjalności Psychologia kliniczna i osobowości, pozostaje w bezpośrednim i funkcjonalnym związku z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą w zakresie usług higieny stomatologicznej.

W codziennej pracy Wnioskodawczyni ma kontakt z pacjentami, u których bardzo często występują silny stres, lęk, a nawet fobia związana z leczeniem stomatologicznym. Program studiów obejmuje m.in. psychologię stresu i emocji, psychologię zdrowia, komunikację z pacjentem oraz interwencje w zaburzeniach emocjonalnych i adaptacyjnych. Zdobycie tych kompetencji pozwoli Wnioskodawczyni skuteczniej reagować na obawy pacjentów, minimalizować ich napięcie i tym samym umożliwiać przeprowadzenie zabiegów w sposób bezpieczny, sprawny i mniej obciążający psychicznie dla pacjenta. Ponadto wiedza z zakresu psychologii motywacji umożliwi efektywniejsze zachęcanie pacjentów do stosowania profilaktyki stomatologicznej oraz utrzymania właściwych nawyków higienicznych i dietetycznych, co wprost wpływa na poprawę efektów leczenia i ograniczenie liczby powikłań. Umiejętność diagnozowania problemów emocjonalnych i psychosomatycznych oraz dostosowania metod pracy do indywidualnych potrzeb pacjenta przełoży się na podniesienie jakości świadczonych usług, zwiększenie lojalności pacjentów oraz rozszerzenie grona odbiorców. W perspektywie długoterminowej kompetencje zdobyte w toku studiów umożliwią Wnioskodawczyni poszerzenie oferty o elementy edukacyjne i profilaktyczne dotyczące zdrowia psychicznego w kontekście leczenia stomatologicznego. Dzięki temu działalność gospodarcza zyska na konkurencyjności, a liczba realizowanych usług – a tym samym przychody – wzrośnie. Podsumowując, program studiów obejmuje treści bezpośrednio wykorzystywane w działalności Wnioskodawczyni – psychologię stresu, emocji, komunikację z pacjentem oraz interwencje w zaburzeniach emocjonalnych.

Wiedza ta umożliwi:

• skuteczniejsze radzenie sobie z lękiem pacjentów przed zabiegami,
• opracowanie i wdrożenie procedur redukujących stres w gabinecie,
• lepszą motywację pacjentów do stosowania profilaktyki stomatologicznej,
• zwiększenie lojalności pacjentów i poszerzenie bazy usług.

W świetle powyższych uwag, wydatki na studia należy zdaniem Wnioskodawczyni uznać za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, ponieważ mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i ich poniesienie przyczyni się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, a także do zabezpieczenia przychodów z tego źródła. Wobec tego, wydatki poniesione w związku ze studiami magisterskimi, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane (w tym fakturami, rachunkami, notami w profilu studenta) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znalazło uzasadnienie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 października 2024 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.619.2024.1.RK, wydanej w stanie faktycznym o zbliżonym charakterze.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy również podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Ustawodawca nie definiuje terminów: „w celu” osiągnięcia przychodu, „zachowanie” czy „zabezpieczenie” źródła przychodów, co determinuje konieczność odwołania się do ich znaczenia słownikowego. Zgodnie z nim, „celowość” oznacza działanie w określonym celu, zaś „zabezpieczenie” ma zapobiegać pogorszeniu się określonego stanu rzeczy, podobnie jak jego „zachowanie”. Na tej podstawie należy przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to realne wydatki, obiektywnie nakierowane na uzyskanie (zwiększenie) przychodów. Ich wpływ na zachowanie źródła przychodów zakłada co najmniej przyczynienie się do nienaruszalności tego źródła, a w konsekwencji zabezpieczenie jego istnienia. Z tego punktu widzenia, nie każdy wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest kosztem podatkowym. Jest nim bowiem tylko ten wydatek, który realizuje określony cel wskazany w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia.

W doktrynie wskazuje się, że zwrot „w celu uzyskania przychodu” nie powinien być interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia - tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo - przyczynowy.

W efekcie, przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku (bezpośredniego lub pośredniego) z przychodem i z racjonalnością działania podatnika dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ten związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozpatrywać zgodnie z zasadami racjonalnego rozumowania, biorąc pod uwagę zachodzące odrębności. W rezultacie, kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u danego podatnika powinna być determinowana charakterem i profilem prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Przepisy art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki można zdobywać w ramach podnoszenia kwalifikacji, nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji − aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu − muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków wynikającym z charakteru działalności gospodarczej. Wówczas bowiem zdobyta wiedza pozwala przynieść wymierne efekty. Jeżeli zatem wydatek poniesiony na kształcenie jest racjonalny i uzasadniony z punktu widzenia przewidywanych korzyści, jakie może osiągnąć w prowadzonej działalności gospodarczej, wydatek taki może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy ww. opłaty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest zatem ustalenie:

• czy takie wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, głównym przedmiotem tej działalności gospodarczej jest PKD 86.90.E „Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana”. W ramach przedmiotowej działalności świadczy Pani usługi profilaktyki stomatologicznej. Została Pani przyjęta na jednolite studia magisterskie kierunek Psychologia, specjalność Psychologia kliniczna i osobowości. Decyzja o podjęciu studiów jest wynikiem Pani chęci ciągłego rozwoju zawodowego oraz poszerzenia kompetencji w obszarach bezpośrednio związanych z jej codzienną praktyką. W przyszłości, po uzyskaniu tytułu magistra psychologii, zamierza Pani rozszerzyć zakres prowadzonej działalności o warsztaty edukacyjne lub szkolenia - zwłaszcza dla osób borykających się z dentofobią. Zamierza Pani również prowadzić szkolenia dla lekarzy/właścicieli placówek medycznych, gdzie na co dzień mają styczność z osobami z takim lękiem. Oprócz warsztatów i szkoleń planuje Pani otwarcie własnego gabinetu psychologicznego i prowadzenie zajęć z psychoedukacji.

Wykształcenie psychologiczne nie jest koniecznym wymogiem dla prowadzenia działalności w zakresie usług higieny stomatologicznej, jednak z perspektywy rozwoju Pani działalności gospodarczej i podniesienia jakości usług - jest to istotny element. Sfinansuje Pani studia w całości z własnych środków, środki te nie będę jej w żaden sposób zwrócone.

Zdobyta wiedza bezpośrednio przełoży się na jakość Pani pracy z pacjentami. Pomoże jej w lepszym zrozumieniu potrzeb pacjenta, ich emocji, obaw, radzeniu sobie z lękiem stomatologicznym i budowaniu relacji opartych na zaufaniu. Studia psychologiczne będą wspierały rozwój Pani działalności, przyczynią się do podniesienia jakości świadczonych usług, wpłyną na rozwój kompetencji w zakresie edukacji zdrowotnej i profilaktyki.

Na podstawie opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawnych wskazuję, że nie jest możliwe zakwalifikowanie wydatków związanych z opłaceniem Pani studiów magisterskich o kierunku psychologia jako wydatków stanowiących koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, ponieważ nie jest spełniony warunek celowości ponoszenia kosztów na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że studia psychologiczne nie są wymagane do kontynuowania Pani działalności jako higienistka stomatologiczna oraz, że uzyskanie wykształcenia psychologicznego nie jest formalnym wymogiem w zawodzie higienistki stomatologicznej, ale w praktyce jest dla Pani niezbędne dla dalszego rozwoju zawodowego, zwiększenia konkurencyjności na rynku, poszerzenia zakresu prowadzonej obecnie działalności.

Posiada Pani zatem niezbędną wiedzę do realizacji codziennych obowiązków wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w ramach której świadczy Pani usługi profilaktyki stomatologicznej.

Odnosząc się do zaprezentowanego opisu sprawy, należy podkreślić, że wydatki które planuje Pani ponieść/ponosi w związku ze studiami na kierunku psychologia, pozostają w nieokreślonej zależności z Pani przychodami. Wskazała Pani, że studia psychologiczne nie są wymagane do kontynuowania Pani działalności. Zatem wydatki które planuje Pani ponieść/poniosła w związku z ww. studiami nie mogą zostać uznane za wydatki niezbędne i poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a ich ewentualny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą jest iluzoryczny.

Podkreślić należy, iż działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Podkreślić należy, że ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik w związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych.

Możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość poniesionych kosztów.

Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

Wskazane we wniosku wydatki na studia należy więc ocenić jako poniesione w celu zdobycia przez Panią kwalifikacji w postaci ukończonych studiów. Wydatki te służą podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia, a więc mają charakter osobisty. Celem poniesienia przez Panią kosztów studiów na kierunku psychologia jest zdobycie wiedzy i umiejętności, a nie osiągnięcie przychodów z konkretnego źródła, jakim jest działalność gospodarcza.

Przenosząc wskazane uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki na czesne za studia na kierunku psychologia należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią.

Przełożenie wpływu ww. wydatków na zwiększenie przychodów oraz zabezpieczenie ich źródła jest na tym etapie niemożliwe do uchwycenia. Wobec tego nie można uznać, że wydatki ponoszone w związku ze studiami na kierunku psychologia mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do przywołanej przez Panią interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Panią chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.