Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.745.2025.4.MS2

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo pismem z 8 października 2025 r. (data wpływu 8 października 2025 r.) oraz pismem z 8 listopada 2025 r. (data wpływu 8 listopada 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka A. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ z siedzibą w (…) przy ulicy (…) wpisana do rejestru przedsiębiorców pod numerem KRS: (…), REGON: (…), NIP: (…), niniejszym składa wniosek o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm. dalej jako: ustawa o CIT).

Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki uregulowane w art. 28j ust. 1 ustawy o CIT uprawniające do korzystania z estońskiego CIT, a w odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajdują zastosowania żadne wyłączenia z możliwości wyboru tej formy opodatkowania uregulowane w art. 28k ustawy o CIT.

Rok podatkowy spółki jest równy - tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka rozpoczęła opodatkowanie CIT- em estońskim z początkiem 1 czerwca 2022 roku.

Wnioskodawca na początku 2025 roku wypłacił wypracowany zysk za 2024 rok zgodnie z art. 191 § 1 w zw. z art. 193 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 z późn. zm. dalej jako: KSH). Warunek, o którym mowa w art. 192 KSH został spełniony przez Wnioskodawcę i mógł On wypłacić wypracowany zysk jej udziałowcom, tj. Wspólnicy Spółki podjęli w drodze uchwały decyzję o wypłacie dywidendy zysku wypracowanego w okresie, w którym Spółka była już opodatkowana Ryczałtem od dochodów spółek.

Spółka jako płatnik, dokonując wypłaty ww. dywidendy obniżyła należny zryczałtowany podatek dochodowy PIT-8AR od dywidendy o przysługujące z art. 30a ust. 19 pkt 2 ustawy o CIT odliczenie 70% kwoty odpowiadającej iloczynowi udziału wspólników w zysku i należnego Ryczałtu od dochodu spółek z zysku podzielonego spółki. Spółka, na odpowiednich kontach analitycznych, wyodrębniła w księgach rachunkowych odpowiednio zyski odpowiadające każdemu z lat podatkowych po wyborze Ryczałtu od dochodu Spółek w taki sposób, iż jest w stanie przyporządkować kwotę wypracowanego zysku do konkretnego roku podatkowego, a więc jest w stanie ustalić czy podzielony zysk został wypracowany w okresie opodatkowania Ryczałtem od dochodów spółek, czy też na zasadach ogólnych CIT.

W toku prowadzonych czynności sprawdzających, kwestionowana jest możliwość zastosowania ww. odliczenia od PIT-8AR na podstawie art. 30a ust. 19 pkt 2 ustawy o PIT, gdyż zdaniem organu, podzielony w ten sposób zysk powinien zostać wyodrębniony nie tylko w księgach rachunkowych, ale również w sprawozdaniu finansowym, co nie zostało jednak literalnie wymienione w treści tego przepisu - tj. Wnioskodawca nie ujął w księgach rachunkowych kapitałów (fundusze) własnych z podziałem na ich rodzaje, ponieważ jest On w stanie przyporządkować wypracowane zyski do konkretnych lat bez przytoczonego wyszczególnienia.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Wnioskodawca oświadcza, że opodatkowanie w okresie, za który osiągnięty przez Niego zysk był wypłacony w postaci podzielonych zysków został objęty 20% stawką podatku CIT.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 30a ust. 19 pkt 2 ustawy o PIT obliczając podstawę opodatkowania podatku od dywidendy jako płatnik podatku zgodnie z art. 41 ust. 4ab ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy obliczeniu należnego podatku powinien on zastosować odliczenie, o którym mowa w art. 30a ust. 19 pkt 2 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

W świetle postanowień pkt 2.5 ppkt 25 Przewodnika do ryczałtu od dochodów spółek, podatnik objęty opodatkowaniem na zasadach ryczałtu od dochodów spółek (tzw. CIT estoński), obowiązany jest do ujawniania w sprawozdaniach finansowych - sporządzanych zgodnie z przepisami o rachunkowości - wyodrębnionych zysków oraz strat, począwszy od roku, w którym dokonano tego wyodrębnienia, aż do momentu ich wypłaty lub pokrycia. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z art. 7aa ust. 7 ustawy o CIT.

Zgodnie z powyższym, wyodrębnienie ww. kategorii zysków i strat powinno znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych oraz sprawozdaniach finansowych jednostki - zarówno w okresie poprzedzającym wejście w reżim ryczałtu, jak i w okresach kolejnych, aż do momentu ostatecznego rozliczenia tychże wartości. Pomimo iż obowiązek ten wynika z ustawy o CIT, ustawodawca w sposób konsekwentny odwołuje się do regulacji ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, nie przewidując jednak szczegółowych zasad formalnych odnoszących się do formy i sposobu prezentacji tego wyodrębnienia.

Korespondujący z powyższym obowiązek wynika również z art. 30a ust. 19 ustawy o PIT, który wprost wskazuje, że dla celów ustalenia preferencyjnego zryczałtowanego podatku od dywidend wypłacanych wspólnikom z zysków wypracowanych przez spółkę w okresie opodatkowania ryczałtem, warunkiem koniecznym jest uprzednie wyodrębnienie tych zysków w kapitale własnym spółki.

W świetle powyższego, brak stosownego wyodrębnienia w strukturze kapitału własnego skutkować będzie brakiem możliwości skorzystania z preferencji podatkowych przez wspólników, co oznacza, iż pomimo potencjalnego spełnienia warunków materialnych do zastosowania ulgi, jej realizacja zostanie skutecznie zablokowana z przyczyn formalnych.

Podobny obowiązek został skonkretyzowany w art. 7aa ust. 1 pkt 2 lit. a i b ustawy o CIT. Przepis ten zobowiązuje podatnika, który zdecydował się na wejście w reżim estońskiego CIT, do dokonania wyodrębnienia w kapitale własnym na dzień kończący rok podatkowy poprzedzający pierwszy rok opodatkowania ryczałtem, kwoty zysków niepodzielonych oraz zysków podzielonych odniesionych na kapitały, wypracowanych w okresie poprzedzającym wejście w system ryczałtowy, a także kwoty niepokrytych strat z tego okresu.

Z kolei art. 28d ust. 1 ustawy o CIT wprowadza analogiczny obowiązek w stosunku do okresów już objętych ryczałtem - podatnik winien prowadzić księgi rachunkowe oraz sporządzać sprawozdania finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości, w sposób umożliwiający prawidłowe ustalenie nie tylko podstawy opodatkowania i kwoty podatku, lecz także wyodrębnienie - w strukturze kapitału własnego - zysków i strat powstałych w okresie ryczałtowym. Obowiązek ten służy transparentności rozliczeń podatnika oraz kontroli prawidłowości realizacji przepisów w zakresie opodatkowania ryczałtem, a jego realizacja winna być odzwierciedlona w informacji dodatkowej stanowiącej integralną część sprawozdania finansowego, co jednoznacznie wynika z pkt 2.5 ppkt 27 przewodnika MF.

W kontekście powyższego, ustawa o rachunkowości nie zawiera przepisów szczegółowo określających sposób formalny wyodrębnienia tych wartości w ramach kapitału własnego, to jednak w art. 36 ustawy o rachunkowości przewiduje ogólną zasadę ujmowania kapitałów z podziałem na ich rodzaje, zgodnie z przepisami prawa oraz postanowieniami statutu lub umowy spółki. W konsekwencji, wyodrębnienie zysków i strat może, lecz nie musi nastąpić poprzez wprowadzenie dodatkowych podkategorii w zestawieniu zmian w kapitale własnym, bądź odpowiednie ujawnienie ich w informacji dodatkowej.

Brak jest szczegółowych wymogów formalnych dotyczących sposobu prezentacji wyodrębnionych zysków i strat, obowiązek ich wyodrębnienia wynika z przepisów materialnego prawa podatkowego (art. 7aa, art. 28d ustawy o CIT oraz art. 30a ust. 19 ustawy o PIT), jednakże w żaden sposób nie określa w jaki sposób wyodrębnienie te winno się odbyć.

Żaden z ww. przepisów prawa podatkowego, ani też wskazywana intencja ustawodawcy, nie uzależniają prawa do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 30a ust. 19 ustawy o PIT, od ujęcia wyodrębnienia zysków w sprawozdaniu finansowym.

Wystarczającym warunkiem jest, aby spółka zapewniła takie wyodrębnienie na poziomie prowadzonych ksiąg rachunkowych przykładowo poprzez prowadzenie kont analitycznych kapitału własnego, w szczególności kapitału zapasowego.

Oznacza to, że pogląd, zgodnie z którym odliczenie przysługuje wyłącznie wtedy, gdy wyodrębnienie to znajduje odzwierciedlenie w sprawozdaniu finansowym, nie znajduje podstawy prawnej. Z punktu widzenia ustawodawcy, a także celu regulacji, istotne jest bowiem samo faktyczne rozróżnienie i ujawnienie źródła zysków w księgach rachunkowych. To ono pozwala na odróżnienie zysków wypracowanych w okresie przed wejściem w ryczałt od dochodów spółek od zysków generowanych już w trakcie stosowania tej formy opodatkowania. Takie rozróżnienie jest warunkiem wystarczającym, aby zastosować odliczenie, o którym mowa w art. 30ca ust. 19 pkt. 2 ustawy o PIT.

Stanowisko to znajduje oparcie również w oficjalnych objaśnieniach podatkowych Ministra Finansów z 23 grudnia 2021 r. - Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek. Wynika z niego jednoznacznie, że wyodrębnienie zysków i strat sprzed i po wejściu do systemu ryczałtu ma kluczowe znaczenie dla poprawnego ustalenia należnego podatku. W przewodniku podkreślono, że brak takiego wyodrębnienia uniemożliwia zarówno poprawne określenie obowiązków w CIT, jak i skorzystanie z odliczeń przewidzianych w art. 30a ust. 19 ustawy o PIT. Zwrócono również uwagę, że tylko dzięki precyzyjnemu wyodrębnieniu można mieć pewność, iż dywidendy wypłacane ze starych zysków (tj. sprzed ryczałtu) nie będą objęte CIT, natomiast dywidendy wypłacane z zysków powstałych w okresie ryczałtu pozwalają na zastosowanie odliczeń.

W praktyce oznacza to, że jeżeli spółka w księgach rachunkowych wprowadziła wyraźne rozróżnienie zysków z okresów przed i po wejściu w ryczałt np. na kontach analitycznych kapitału zapasowego, wówczas należy uznać, że spełnione zostały wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie preferencji podatkowej. Dodatkowym źródłem weryfikacji mogą być uchwały zgromadzenia wspólników w sprawie podziału zysku, w których wskazuje się, jaka część wyniku pochodzi z okresów sprzed ryczałtu, a jaka już z okresu jego stosowania. W połączeniu z dokumentacją księgową (wydruki kont analitycznych, zestawienia księgowe) daje to pełną możliwość udokumentowania prawidłowego wyodrębnienia i tym samym uprawnienia do stosowania odliczeń.

Niezależnie od powyższego, dodatkowym argumentem przemawiającym za takim podejściem jest zasada rozstrzygania wątpliwości co do treści przepisów podatkowych na korzyść podatnika - zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, wprowadzona do ustawy Ordynacja podatkowa w art. 2a. Zasada ta obowiązująca od 2016 r. i nakazuje, aby w przypadku, gdy po przeprowadzeniu wszystkich dostępnych metod wykładni językowej, systemowej, celowościowej) przepisy nadal budzą wątpliwości, przyjąć interpretację korzystną dla podatnika. Wprost koresponduje to z konstytucyjną zasadą nullum tributum sine lege (art. 217 Konstytucji RP), zgodnie z którą żaden podatek nie może być nakładany bez wyraźnej podstawy ustawowej.

Praktyczne znaczenie tej zasady jest kluczowe z punktu Wnioskodawcy oraz podatników, skoro to podatnik ponosi odpowiedzialność za prawidłowość rozliczeń i ewentualne błędy mogą skutkować dla niego negatywnymi konsekwencjami finansowymi lub karnoskarbowymi, to ustawodawca nie może interpretować niejasnych przepisów na jego niekorzyść. Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wskazywał (m.in. w wyroku z 21 marca 2001 r., sygn. K 24/00), że elementem demokratycznego państwa prawa jest obowiązek tworzenia prawa w sposób jasny i precyzyjny, tak aby adresat przepisów mógł jednoznacznie ustalić zakres swoich obowiązków i praw.

W konsekwencji, w przypadku omawianych regulacji skoro mogą one budzić wątpliwości, czy wystarczającym warunkiem jest wyodrębnienie w księgach rachunkowych, czy też wymagane jest ujęcie w sprawozdaniu finansowym należy przyjąć interpretację korzystną dla podatnika. Tym samym prawidłowe przyporządkowanie poszczególnych dochodów w księgach rachunkowych, bez rachunkowych kapitałów (funduszy) własnych z podziałem na ich rodzaj, powinno być uznane za wystarczające, aby skorzystać z prawa do odliczeń przewidzianych w art. 30a ust. 19 pkt 1 i 2 ustawy o PIT.

Co równie istotne, odnosząc do powyższej interpretacji oraz ustawowych niejasności, corocznie Wnioskodawca (tj. jego sprawozdanie) podlega badaniu przez biegłego rewidenta. Z uwagi na powyższe, fakt poddania sprawozdania finansowego obiektywnej i niezależnej weryfikacji przez biegłego rewidenta, działającego zgodnie z krajowymi standardami badania, należy potraktować jako dodatkowy argument przemawiający za wiarygodnością danych finansowych, w tym za możliwością jednoznacznego przyporządkowania wypracowanego zysku do okresu. Biegły rewident, wykonując swoje czynności, ocenia m.in. kompletność i rzetelność prezentowanych danych, poprawność ujawnienia informacji w zakresie kapitału własnego, w tym wszelkich pozycji mających wpływ na ocenę sytuacji finansowej jednostki. Tym samym, jeżeli w badanym sprawozdaniu finansowym zyski zostały wykazane w sposób umożliwiający ich przyporządkowanie czasowe (np. poprzez datę powstania, zatwierdzenia bądź podjęcia uchwały o podziale), innymi słowy wynika to z ksiąg rachunkowych, to należy uznać, że sprawozdanie spełnia funkcję dowodową w zakresie wymaganym przepisami art. 7aa oraz 28d ustawy o CIT. Należy przy tym podkreślić, że brak formalnego wydzielenia zysków w dodatkowych podkategoriach kapitału własnego nie dyskwalifikuje samego faktu ich wykazania i możliwości identyfikacji, a zwłaszcza jeśli dane te zostały uwzględnione w sposób przejrzysty i zgodny z zasadą istotności oraz rzetelności, a następnie zatwierdzone przez biegłego rewidenta w opinii z badania.

W przedstawionym stanie faktycznym możliwe jest jednoznaczne przyporządkowanie wartości zysków do poszczególnych lat na podstawie ksiąg rachunkowych, a więc Wnioskodawca powinien zastosować odliczenie, o którym mowa w art. 30a ust. 19 pkt. 2 ustawy o PIT. Szczególnie w kontekście faktycznego braku jednoznacznych wytycznych w zakresie techniki rachunkowej prezentacji wymaganego wyodrębnienia, jak również uwzględniając ratio legis analizowanych przepisów, którym jest zapewnienie transparentności i kontroli przepływu wartości podlegających opodatkowaniu.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wnosi jak we wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wśród nich art. 10 ust. 1 pkt 7. Zgodnie z jego treścią:

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 30a ust. 19 ww. ustawy:

W uzasadnieniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), druk 1532 wskazano, że:

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednocześnie zgodnie z art. 41 ust. 4ab ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W myśl art. 7aa ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.):

W treści uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 28 listopada 2020 r. (druk nr 643) wprowadzającej od 2021 roku do porządku prawnego powołane przepisy wskazano:

”W celach informacyjnych (aby móc łatwo określić wysokość zysku wypracowanego w okresie sprzed przystąpienia do nowego systemu i związanych z tym zyskiem wypłat w okresie stosowania opodatkowania ryczałtem), podatnik powinien ustalić sumę niepodzielonych w latach ubiegłych zysków, kwotę zysków podzielonych odniesioną na kapitały oraz niepokrytych strat. W tym zakresie projekt przewiduje również obowiązek wyodrębnienia tych zysków i strat w bilansie, w kapitale własnym.Wyodrębnienie to podatnik będzie miał obowiązek wykazywać w sprawozdaniu finansowym sporządzanym zgodnie z ustawą o rachunkowości do roku całkowitej wypłaty tych zysków lub pokrycia tych strat. Obowiązek takiego wyodrębnienia ciążyć będzie również na następcach prawnych podatnika. Przepis w tym zakresie powiązany jest z regulacją art. 28d ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2, która przewiduje analogiczne wyodrębnienie dla zysków i strat wypracowanych w okresie opodatkowania ryczałtem, oraz z regulacją w ustawie o PIT, która uzależnia stosowne odliczenia od podatku należnego od dywidendy od tego z jakich zysków pochodzi ta dywidenda (z zysków wypracowanych w okresie opodatkowania ryczałtem czy w innym okresie). W przypadku gdy po zaprzestaniu opodatkowania ryczałtem spółka zaniecha przedmiotowego wyodrębnienia w kapitale własnym, pomimo posiadania zysków z okresu opodatkowania ryczałtem, wspólnik otrzymujący dywidendę pochodzącą z takich zysków nie będzie uprawniony do odliczeń przewidzianych w ustawie o PIT.

Jak stanowi art. 28d ust. 1 i 2 cyt. ustawy :

Stosownie do art. 28o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ryczałt wynosi:

Tak więc otrzymana kwota Dywidendy pochodząca z podziału zysku spółki w okresie, gdy spółka będzie opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku podzielonych zysków spółki otrzymanych z zysków spółki, które były opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek, zryczałtowany podatek dochodowy obliczony od tych przychodów podlega pomniejszeniu o odpowiedni wskaźnik procentowy należnego od spółki ryczałtu od dochodów spółek. Istotne jest, w jaki sposób spółka była opodatkowana w okresie, za który osiągnięty przez spółkę zysk jest wypłacony w postaci podzielonych zysków spółki. Dlatego też zyski spółki osiągane za każdy rok, w którym spółka była opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek, powinny być wyodrębnione w kapitale własnym spółki. Przy czym zyski spółki z okresu, gdy była opodatkowana ryczałtem, powinny być wyodrębnione w kapitałach własnych spółki nie tylko w okresie, w którym jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek, ale również, gdy będzie miała zyski z tego okresu do podziału już po zakończeniu okresu opodatkowania ryczałtem.

Mając na uwadze treść artykułu 30a ust. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że zryczałtowany podatek podlega pomniejszeniu od wypłat podzielonych zysków spółki osiągniętych w okresie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zgodnie z przepisami rozdziału 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli pochodzą z podziału zysków z tego okresu wyodrębnionych odpowiednio w kapitale własnym spółki.

Spółka jest podatnikiem ryczałtu od dochodów spółek, o którym mowa w rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i winna stosować zasady wyodrębnienia zysków określone w wyżej powołanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. wyodrębnienie dla zysków i strat wypracowanych w okresie opodatkowania ryczałtem, Spółka miała obowiązek wykazywać w sprawozdaniu finansowym sporządzanym zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jednocześnie ma to wpływ na regulacje określone w art. 30a ust. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uzależnia stosowne odliczenie od podatku należnego od dywidendy od tego z jakich zysków pochodzi ta dywidenda (z zysków wypracowanych w okresie opodatkowania ryczałtem czy w innym okresie) oraz czy pochodzą z podziału zysków wyodrębnionych w kapitale własnym Spółki.

Brak wyodrębnienia zysków podzielonych bez formalnego ich wykazania w sprawozdaniu finansowym powoduje, że warunek, o którym mowa w art. 30a ust. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie został spełniony. Bez znaczenia pozostaje fakt, że Spółka na odpowiednich kontach analitycznych wyodrębniła w księgach rachunkowych odpowiednio zyski odpowiadające każdemu z lat podatkowych i jest w stanie przyporządkować kwotę wypracowanego zysku do konkretnego roku podatkowego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wypłata dywidendy, skutkować będzie po stronie wspólnika powstaniem przychodu z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Państwo jako płatnik będziecie obowiązani pobrać i przekazać na rachunek urzędu skarbowego 19% zryczałtowany podatek dochodowy w oparciu o art. 30a ust. 1 pkt 4, art. 41 ust. 4ab i art. 42 ust. 1 ww. ustawy. Nie będziecie Państwo uprawnieni do zastosowania pomniejszenia, o którym mowa w art. 30a ust. 19 ustawy.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.