Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.627.2024.9.EJ

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 31 października 2024 r. (data wpływu 31 października 2024 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 czerwca 2025 r., sygn. akt III SA/Wa 762/25 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 3 października 2025 r.), i

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- jeżeli A nie jest rzeczywistym właścicielem odsetek od Pożyczki, czy Wnioskodawca ma prawo zastosować zasadę „look-through” i w konsekwencji określać skutki podatkowe, w tym swoje obowiązki płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek - jest prawidłowe;

- w okresie od (…) 2023 r., jeżeli rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki byli i są B, C oraz D, czy, z zastrzeżeniem postanowień art. 26 ust. 2e CITu, Wnioskodawca, posiadając certyfikaty rezydencji podatkowej B, C oraz D, powinien zastosować PL/US UoUPO oraz PL/NL UoUPO i nie powinien pobierać podatku u źródła - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatku u źródła.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie organu pismem z 14 listopada 2025 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stany faktycznego/zdarzenia przyszłego

Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości zastosowania zasady look-through (czyli oceny konsekwencji podatkowych w odniesieniu do podmiotu będącego rzeczywistym właścicielem, a nie podmiotu pośredniczącego) na potrzeby rozliczenia podatku u źródła, przez (…) (Wnioskodawca), w okolicznościach opisanych poniżej.

1. Struktura właścicielska.

Wszystkie udziały Wnioskodawcy posiada spółka prawa holenderskiego E. z siedzibą w Holandii (A). A jest holenderskim rezydentem podatkowym.

Jedynym udziałowcem A jest F który działa jako powiernik dla G, transparentnego dla potrzeb holenderskiego podatku dochodowego zamkniętego funduszu dla połączonych rachunków (…) (G).

Po zmianach w składzie inwestorów, od (…) 2023 r., inwestorami w G (Inwestorzy), są wyłącznie (…) (B), (…) (C) oraz (…) (H), amerykańska spółka posiadająca osobowość prawną, lecz transparentna dla potrzeb amerykańskiego podatku dochodowego. Całość dochodów uzyskiwanych przez konsolidowana jest z dochodami jej jedynego wspólnika H i opodatkowywana na poziomie D (czyli Dopłaci amerykański podatek dochodowy od dochodów uzyskiwanych przez H). B przypada (…)% udziału w zysku, C przypada (…)% udziału w zysku, a D przypada (…)% udziału w zysku G.

Jak potwierdzają posiadane przez Wnioskodawcę certyfikaty rezydencji, B oraz D są rezydentami podatkowym w USA a C jest holenderskim rezydentem podatkowym, podlegającym podatkowi dochodowemu od osób prawnych w Holandii, lecz z uwagi na bycie zwolnionym z podatku funduszem emerytalnym, jego dochód podlega zwolnienia z podatku.

C jest funduszem emerytalnym holenderskich pracowników sektora edukacji oraz organów publicznych, podobnie B, którego nazwę można tłumaczyć jako „(…)”. D jest pośrednio spółką zależną B.

2. Wypłata odsetek od pożyczki (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe).

W przeszłości Wnioskodawca uzyskał od A finansowanie (dalej: „Pożyczka”). W związku z zaciągniętą Pożyczką Wnioskodawca zobowiązany jest do wypłaty do A odsetek. Niniejszy wniosek dotyczy odsetek od Pożyczki wypłacanych przez Wnioskodawcę do A:

(a) od dnia (…) 2023 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku, kiedy Inwestorami byli wyłącznie B, C oraz D a przysługujący im udział w zysku wynosił odpowiednio (…)%, (…)% oraz (…)% (stan faktyczny 2);

(b) od dnia złożenia niniejszego wniosku, kiedy Inwestorami są wyłącznie B, C oraz D a przysługujący im udział w zysku wynosi odpowiednio (…)%, (…)% oraz (…)% (zdarzenie przyszłe).

3. Rzeczywisty właściciel.

Znajdująca się w analogicznej do Wnioskodawcy sytuacji spółka „siostra” Wnioskodawcy (tj. w której (…)% udziałów ma A), (…), wypłaciła w (…) r. odsetki od finansowania analogicznego do Pożyczki i pobrała podatek u źródła zgodnie z art. 26 ust. 2e CITu, a (…) 2023 r. A wystąpiła o zwrot pobranego przez (…) podatku u źródła. Decyzją z (…) r. (dalej: „Decyzja”) Naczelnik (…) (Naczelnik) odmówił zwrotu podatku (znak sprawy (…)), odmawiając A statusu rzeczywistego właściciela.

Naczelnik zakwestionował substrat majątkowo-osobowy A oraz zdolność tej spółki do podejmowania decyzji. Ponadto, Naczelnik zakwestionował okoliczność, że to A uzyskuje dochód z otrzymywanych od Wnioskodawcy odsetek, stwierdzając, że zgodnie ze sprawozdaniem finansowym za 2022 rok, A dokonuje transferu niemal całości otrzymywanych od podmiotów powiązanych odsetek na rzecz G (dochód A z tytułu odsetek wyniósł (…) EUR, natomiast koszty odsetek od pożyczki uzyskanej przez A od G w tym samym okresie wyniosły (…) EUR), co, zdaniem Naczelnika, wskazuje, że A jest jedynie pośrednikiem pomiędzy Wnioskodawcą a beneficjentem rzeczywistym.

W Decyzji Naczelnik stwierdził także: „Jak zostało wskazane w sprawozdaniu finansowym Podatnika za 2022 rok, Spółka jest własnością G, który działa jako powiernik dla G, zamkniętego, przejrzystego podatkowo holenderskiego funduszu i jest prawnym właścicielem, bezpośrednio i pośrednio, wszystkich aktywów G w imieniu uczestników. Ponadto, wskazuje, że G jest ekonomicznym właścicielem udziałów Spółki”.

G jest podmiotem transparentnym podatkowo, zatem dla potrzeb holenderskiego podatku dochodowego, podatnikami od dochodów uzyskiwanych przez G są Inwestorzy.

W związku z zakwestionowaniem przez Naczelnika statusu A jako rzeczywistego właściciela w sytuacji analogicznej do sytuacji Wnioskodawcy, konieczne staje się rozważenie opodatkowania odsetek od Pożyczki (w tym obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika) w przypadku, gdy rzeczywistymi właścicielami są inne niż A podmioty.

4. Inne.

Wnioskodawca dysponuje i będzie dysponował certyfikatami rezydencji podatkowej B, D oraz C dokonując wypłat odsetek od Pożyczki.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

1) spółka (…) (B) nie posiada i nie będzie posiadała zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Polsce, z którym związane są/będą otrzymywane odsetki objęte zapytaniem,

2) spółka (…) (C) nie posiada i nie będzie posiadała zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Polsce, z którym związane są/będą otrzymywane odsetki objęte zapytaniem,

3) spółka (D) nie posiada i nie będzie posiadała zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Polsce, z którym związane są/będą otrzymywane odsetki objęte zapytaniem,

4) spółka B, będąca zgodnie ze wskazaniem rzeczywistym właścicielem części odsetek, rozpoznaje/będzie rozpoznawała przychód w swoim państwie rezydencji (USA) z tytułu otrzymanych odsetek,

5) spółka C, będąca zgodnie ze wskazaniem rzeczywistym właścicielem części odsetek, rozpoznaje/będzie rozpoznawała przychód w swoim państwie rezydencji (Holandia) z tytułu otrzymanych odsetek, przy czym zaznaczyć należy, że będąc funduszem emerytalnym zwolnionym z podatku dochodowego w Holandii (o jakim mowa w art. 11 ust. 3 lit. f) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Holandią), nie składa ona zeznania w podatku dochodowym od osób prawnych,

6) spółka D będąca zgodnie ze wskazaniem rzeczywistym właścicielem części odsetek, rozpoznaje/będzie rozpoznawała przychód w swoim państwie rezydencji (USA) z tytułu otrzymanych odsetek,

7) odsetki nie zmieniają swojego charakteru w łańcuchu wypłat. Jak wskazał Naczelnik (…), niemalże cała kwota odsetek otrzymywanych przez A od wszystkich spółek (w tym od Wnioskodawcy) jest przez tę spółkę przekazywana jako odsetki do transparentnego podatkowo funduszu G (niewielka ich część pozostaje w A jako marża, aby pokryć koszty), a podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych od przychodów G są inwestorzy (wskazani we wniosku jako rzeczywiści właściciele odsetek): w okresie, którego dotyczy Wniosek, przed (…) 2023 r. B i C, a po tej dacie B, C oraz D,

8) pełniąc obowiązki płatnika, Wnioskodawca dochowywał / będzie dochowywał należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytania

 1) Jeżeli A nie jest rzeczywistym właścicielem odsetek od Pożyczki, czy Wnioskodawca ma prawo zastosować zasadę „look-through” i w konsekwencji określać skutki podatkowe, w tym swoje obowiązki płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek?

 2) W okresie od (…) 2023 r., jeżeli rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki byli i są B, C oraz D, czy, z zastrzeżeniem postanowień art. 26 ust. 2e CITu, Wnioskodawca, posiadając certyfikaty rezydencji podatkowej B, C oraz D, powinien zastosować PL/US UoUPO oraz PL/NL UoUPO i nie powinien pobierać podatku u źródła?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

 1) Jeżeli A nie jest rzeczywistym właścicielem odsetek od Pożyczki, Wnioskodawca ma prawo zastosować zasadę „look-through” i w konsekwencji określać skutki podatkowe, w tym swoje obowiązki płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek.

 2) W okresie od (…) 2023 r., jeżeli rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki byli i są B, C oraz D, z zastrzeżeniem postanowień art. 26 ust. 2e CITu, Wnioskodawca, posiadając certyfikaty rezydencji podatkowej B, C oraz D, powinien zastosować PL/US UoUPO oraz PL/NL UoUPO i nie powinien pobierać podatku u źródła.

UZASADNIENIE WŁASNEGO STANOWISKA.

I. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 CITu, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (o których mowa w art. 3 ust. 2 CITu) przychodów z odsetek, oraz innych określonych w tym przepisie przychodów, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 CITu, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 CITu, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Pożyczkobiorca, posiadając osobowość prawną, jest płatnikiem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 CITu, w odniesieniu do podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 CITu.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 CITu, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2 CITu (tj. o ograniczonym obowiązku podatkowym, czyli nierezydentów) uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 5 CITu, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5 CITu, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 CITu, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 CITu.

Z powyższego wynika, że odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów zagranicznych (podmiotów o ograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce), w tym do A, należy uznać za odsetki wypłacane z terytorium Polski (uzyskiwane na terytorium Polski).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dokonał oraz będzie dokonywał wypłaty odsetek od Pożyczki do A, rezydenta podatkowego w Holandii. Jednocześnie, jak wynika ze stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego, na potrzeby interpretacji należy przyjąć, że A nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymywanych od Wnioskodawcy odsetek.

Brak statusu rzeczywistego właściciela sprawia, że A nie należy traktować jako podatnika w stosunku do otrzymywanych od Wnioskodawcy odsetek. Potwierdzają to m.in.:

(a) Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym m.in. wyrok NSA z 10 listopada 2015 r. (II FSK 2225/13), w którym NSA zakwestionował status odbiorcy płatności odsetek jako podatnika: „(...) punktem wyjścia przy opodatkowywaniu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 jest ustalenie osoby podatnika, a więc ustalenie wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, a dopiero następnie zgodnie z jego rezydencji, zastosowanie właściwej umowy międzynarodowej w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (...)”. W tamtym stanie faktycznym NSA wskazał, że to nie bank otrzymujący odsetki od polskiego płatnika jest podatnikiem lecz pozostali uczestnicy struktury cash-poolingowej, którzy faktycznie uzyskują przychody z tych odsetek: „(...) to poszczególne podmioty uczestniczące w opisanym we wniosku systemie, mające siedzibę za granicą, uzyskują przychód podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w postaci otrzymanych od Spółki odsetek (...)”. Powyższa teza była powielana w kolejnych wyrokach NSA, m.in. w wyrokach z 18 marca 2016 r. (II FSK 82/14) oraz 30 listopada 2016 r. (II FSK 3107/14).

(b) Projekt objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. ZASADY POBORU PODATKU U ŹRÓDŁA (Objaśnienia 2019), potwierdzający, że za podatnika nie należy uznawać bezpośredniego odbiorcy płatności, który nie jest jej rzeczywistym właścicielem, lecz podmioty, które faktycznie przychody te uzyskują. Objaśnienia 2019 przywołują wyroki wskazane w pkt a, powyżej a także wskazują (str. 17): „Podmiot pośredniczący, którego jedyną funkcją w odniesieniu do płatności lub jej części jest jej przekazanie dalej, nie spełni więc tego kryterium z uwagi na brak powstania po jego stronie przychodu (trwałego i definitywnego przysporzenia majątkowego). W konsekwencji nie będzie on uprawniony do korzystania z korzyści na gruncie UPO łączącej Polskę z państwem siedziby takiego podmiotu”. I dalej (ta sama strona) „(...) warunkiem dla zastosowania danej UPO, nawet gdy ta UPO nie zawiera klauzuli beneficial owner, jest ustalenie osoby podatnika, a więc ustalenie wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, a dopiero potem w kontekście ustaleń dotyczących jego rezydencji, zastosowanie właściwej umowy międzynarodowej w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (...)”.

(c) Ukształtowana praktyka (potwierdzona interpretacjami indywidualnymi i orzeczeniami sądów administracyjnych), zgodnie z którą podmiot otrzymujący dane przysporzenie (dowolne przysporzenie, nie tylko odsetki) nie jest podatnikiem w stosunku do tego przysporzenia, jeżeli przysporzenie to nie jest dla niego definitywne (w tym, jeżeli jest zobowiązany przekazać otrzymane środki komu innemu). Wymóg definitywności przysporzenia podkreśla szereg komentarzy do art. 12 ustawy o CIT. Przykładowo:

1. „Przychodem podatkowym są wyłącznie takie wartości, które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej” (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Komentarz. Podatki i rachunkowość, wyd. XV; Opublikowano: WKP 2024);

2. „Mając na uwadze powyższe przykładowe orzecznictwo, można podjąć próbę zdefiniowania pojęcia „przychód” na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych jako otrzymane przez podatnika, a niekiedy tylko mu należne, świadczenie (przysporzenie) o charakterze definitywnym, a więc takie, które trwale zwiększa aktywa podatnika. (...) Wymóg definitywności oznacza, że poza kategorią przychodu w rozumieniu przepisów podatkowych znajdują się wszelkiego rodzaju przysporzenia o charakterze tymczasowym, zwrotnym, nietrwałym” (Pogoński Mariusz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz; Opublikowano: LexisNexis 2014);

3. „Reasumując, przychód jest to taka zmiana stanu majątkowego, u której podstaw leży zamiar uzyskania przysporzenia i zmiana ta powinna cechować się definitywnością, być określona co do kwoty (bądź w inny wiarygodny sposób wyceniona), a uzyskujący przychód powinien w rezultacie mieć możliwość rozporządzania nim jak właściciel.” Dźwigała Gerard i in., Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, wyd. II; Opublikowano: LexisNexis 2009).

Logiczną konsekwencją nietraktowania odbiorcy płatności jako podatnika jest to, że tym podatnikiem jest ktoś inny. Będzie to podmiot, który faktycznie uzyskuje przysporzenie z tytułu danej płatności, a więc jej rzeczywisty właściciel. Jest to zgodne z przywołanymi powyżej orzeczeniami NSA oraz treścią Objaśnień 2019. Jest to nic innego, jak zastosowanie zasady „look-through”, zgodnie z którą konsekwencje podatkowe danej płatności należy określać w odniesieniu do jej rzeczywistego właściciela.

Możliwość zastosowania koncepcji „look-through” bezpośrednio potwierdzają Objaśnienia 2019 (str. 15) „zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach”. I dalej (str. 22) „Przy ocenie, czy dany podmiot jest przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi należy brać pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia oraz realizacji transakcji, a tym samym należy zbadać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Jeżeli zachodzi taka sytuacja, tzn. że rzeczywistym właścicielem należności jest ten inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać) wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy UPO lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu (ang. look through approach).

Prawidłowość stosowania koncepcji „look-through” potwierdza szereg interpretacji indywidualnych, w tym interpretacja:

- ­­­­z dnia 11 sierpnia 2023 r. (0114-KDIP2-1.4010.313.2023.2.PP),

- z dnia 17 września 2021 r. (0113-KDIPT2-3.4011.551.2021.2.IR),

- z dnia 16 października 2019 r. (0114-KDIP2-1.4010.354.2019.1.JC) oraz

- z dnia 21 września 2019 r. (0114-KDIP2-1.4010.241.2019.2.AJ).

Projekt objaśnień podatkowych z 25 września 2023 r. dotyczących poboru podatku u źródła (Objaśnienia 2023) zawiera jedynie krótki, uzupełniający w stosunku do Objaśnień 2019 komentarz, nie negując powyższej tezy. Wskazuje on jedynie, powołując się na tzw. sprawy duńskie, że organy podatkowe nie mają obowiązku ustalania kto jest rzeczywistym właścicielem danej należności.

Wnioskodawcy znane są interpretacje indywidualne wydawane od kwietnia b.r., wydawane w innych stanach faktycznych i negujące stosowanie koncepcji „look-through” w oparciu o Objaśnienia 2023, lecz zdaniem Wnioskodawcy rozumowanie przedstawione w tych interpretacjach jest błędne. Trzeba bowiem zauważyć, że Objaśnienia 2023 w sposób specyficzny definiują koncepcję „look-through”, jako obowiązek organów podatkowych do poszukiwania osoby rzeczywistego właściciela (zgodnie z Objaśnieniami 2023 „(...) stosowanie koncepcji look-through approach (czyli ustalania przez organ podatkowy, kto jest rzeczywistym właścicielem należności w sytuacji, gdy podmiot uzyskujący taką należność nie jest jej rzeczywistym właścicielem)”. I odnosząc się do tak specyficznie rozumianego terminu Objaśnienia 2023 wprowadzają szereg ograniczeń. Tymczasem powszechnie przyjmuje się (i tak przyjęto na potrzeby niniejszego wniosku), że koncepcja „look-through” to koncepcja wywodzenia konsekwencji podatkowych w odniesieniu do rzeczywistego właściciela (zamiast w stosunku do pozbawionego tego przymiotu odbiorcy płatności), a nie nakładanie na organy podatkowe obowiązku poszukiwania podmiotu będącego rzeczywistym właścicielem. Brak obowiązku organów podatkowych do poszukiwania rzeczywistego właściciela np. przy prowadzeniu postępowań wymiarowych nie budzi wątpliwości, podobnie jak nie powinno budzić takiej wątpliwości zastosowanie koncepcji „look-through” (rozumianej w sposób powszechny), gdy osoba rzeczywistego właściciela jest ustalona.

Także sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny potwierdzają stosowanie koncepcji „look-through”. W Wyroku NSA z 11 marca 2015 r. (II FSK 215/13) Sąd stwierdził, że: „(...) w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. aktIIFSK 2873/11). Nie oznacza to natomiast braku możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest „osobą uprawnioną do odsetek”. Cechą „osoby uprawnionej do odsetek” (beneficial owner of the interest) jest ostateczne czerpanie korzyści z prawa do odsetek. Nie chodzi więc o to, aby „odbiorca odsetek” był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był osobą uprawnioną” do odsetek. Dotyczy to zarówno możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku w państwie źródła odsetek (art. 11 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowani) (analogicznie przepis art. 11 ust. 2 UPO PL-Lux -przyp. Wnioskodawca), jak też możliwości opodatkowania określonego rodzaju odsetek wyłącznie w państwie, w którym beneficjent ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (art. 11 ust. 3 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania)”.

Z powyższego wynika, że konsekwencje podatkowe wypłaty przez Wnioskodawcę odsetek, w tym z perspektywy spoczywających na Wnioskodawcy obowiązków płatnika, należy oceniać w odniesieniu do podmiotów mających status rzeczywistego właściciela tych odsetek, a nie w odniesieniu do pozbawionego tego przymiotu bezpośredniego odbiorcy.

Reasumując, jeżeli A nie jest rzeczywistym właścicielem odsetek od Pożyczki, Wnioskodawca ma prawo zastosować zasadę „look-through” i w konsekwencji określać skutki podatkowe, w tym swoje obowiązki płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek.

II. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2.

Jak wskazano w uzasadnieniu do stanowiska w zakresie pytania nr 1 (pkt 6.1 niniejszego Wniosku), powyżej, na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika w zakresie podatku u źródła od odsetek wypłacanych do A, a jednocześnie, Wnioskodawca powinien określać skutki podatkowe w odniesieniu do rzeczywistych właścicieli tych płatności.

Pytanie dotyczy sytuacji, w której rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki są B, C oraz D, B oraz D są rezydentami podatkowymi USA, a C rezydentem podatkowym Holandii.

Jak wyjaśniono już powyżej w pkt 6.1 wniosku, na Wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 ust. 1 CITu, ciąży obowiązek poboru podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 CITu (tutaj: podatek u źródła od odsetek). Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 2 CITu, przepisy art. 21 ust. 1 CITu stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 PL/US UoUPO, odsetki powstające w Umawiającym się Państwie (w tym przypadku w Polsce) płatne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa (w tym przypadku w USA) będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym z Umawiających się Państw (czyli w Polsce).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, B oraz D są rezydentami podatkowymi USA. W konsekwencji, w miejsce wymaganej przepisami krajowymi (art. 21 ust. 1 pkt 1 CITu) stawki 20%, zgodnie z art. 12 ust. 1 PL/US UoUPO w zw. z art. 21 ust. 2 CITu, zastosowanie powinno mieć zwolnienie z opodatkowania wynikające z PL/US UoUPO.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dysponuje i będzie dysponował certyfikatem rezydencji podatkowej B oraz D, czyli będzie spełniał określony w art. 26 ust. 1 CITu warunek formalny do zastosowania zwolnienia z podatku wynikającego z PL/US UoUPO.

Analogicznie, zgodnie art. 11 ust. 1 PL/NL UoUPO, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (w tym przypadku w Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (w tym przypadku w Holandii), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Zgodnie z art. 11 ust. 2 UoUPO, odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają (czyli w Polsce), i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. f UoUPO, bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki, o których mowa w ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca tych odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane uznawanemu funduszowi emerytalnemu drugiego Umawiającego się Państwa, który jest co do zasady zwolniony z podatku w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, C jest rezydentem podatkowym Holandii oraz holenderskim funduszem emerytalnym, podlegającym zwolnieniu z podatku dochodowego w Holandii (co potwierdza odpowiedni certyfikat rezydencji podatkowej). W konsekwencji, w miejsce wymaganej przepisami krajowymi (art. 21 ust. 1 pkt 1 CITu) stawki 20%, zastosowanie powinno mieć zwolnienie z opodatkowania wynikające z art. 11 ust. 3 lit. f PL/NL UoUPO, stosowanego w związku z art. 22 ust. 2 CITu.

Wnioskodawca dysponuje i będzie dysponował certyfikatem rezydencji podatkowej C, czyli będzie spełniał określony w art. 26 ust. 1 CITu warunek formalny do zastosowania zwolnienia z podatku wynikającego z PL/NL UoUPO.

Należy wspomnieć, że zgodnie z art. 26 ust. 2e CITu, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł. Zadane przez Wnioskodawcę pytanie adresuje konieczność zastosowania tego przepisu w przypadku wystąpienia ujętych w nim przesłanek.

W konsekwencji, ponieważ rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki były I będą B, D oraz C (okoliczność, której dotyczy pytanie), a jak wykazano powyżej każdy z tych podmiotów podlega pełnemu zwolnieniu z podatku u źródła od odsetek na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (odpowiednio: PL/US UoUPO oraz PL/NL UoUPO), dokonując wypłaty Wnioskodawca nie powinien potrącać podatku u źródła (z zastrzeżeniem art. 26 ust. 2e CITu).

Reasumując, w okresie od (…) 2023 r., jeżeli rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki byli B, C oraz D, z zastrzeżeniem postanowień art. 26 ust. 2e CITu, Wnioskodawca, posiadając certyfikaty rezydencji podatkowej B C oraz D, powinien zastosować PL/US UoUPO oraz PL/NL UoUPO i nie powinien pobierać podatku u źródła.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo dodatkową argumentację w zakresie zwolnienia Cz dochodów otrzymywanych z terytorium Polski, jako że będąc holenderskim funduszem emerytalnym spełnia ona wymogi zwolnienia z art. 6 ust. 1 pkt 11 CITu.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 28 stycznia 2025 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-2.4010.627.2024.1.EJ w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 28 stycznia 2025 r.

Skarga na interpretację

Pismem z 24 lutego 2025 r. wnieśli Państwo skargę na ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie tego samego dnia.

Wnieśli Państwo o:

1. na podstawie art. 146 PPSA o uchylenie Interpretacji, oraz

2. na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 PPSA o zasądzenie na rzecz Spółki kosztów postępowania według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 24 czerwca 2025 r. sygn. akt III SA/Wa 762/25.

Wyrok, którym WSA w Warszawie uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 12 września 2025 r.

Prawomocny wyrok WSA wpłynął do mnie 3 października 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy:

- jeżeli A nie jest rzeczywistym właścicielem odsetek od Pożyczki, czy Wnioskodawca ma prawo zastosować zasadę „look-through” i w konsekwencji określać skutki podatkowe, w tym swoje obowiązki płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek - jest prawidłowe;

- w okresie od (…) 2023 r., jeżeli rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę do A odsetek od Pożyczki byli i są B, C oraz D, czy, z zastrzeżeniem postanowień art. 26 ust. 2e CITu, Wnioskodawca, posiadając certyfikaty rezydencji podatkowej B, C oraz D, powinien zastosować PL/US UoUPO oraz PL/NL UoUPO i nie powinien pobierać podatku u źródła - jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Nadto, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego ujęty we wniosku, z którego wynika, że:

- rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Państwa do Spółki A odsetek od Pożyczki są Inwestorzy, tj. (…) (B) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, (…) (C) z siedzibą w Holandii oraz (…) (D) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych;

- A Europe Holding B.V z siedzibą w Holandii pośredniczy w transferze odsetek od Pożyczki do rzeczywistych beneficjentów należności;

- rzeczywiści właściciele rozpoznają/będą rozpoznawali przychód z tytułu otrzymanych odsetek od Pożyczki w swoich państwach rezydencji (B i D w Stanach Zjednoczonych, C w Holandii);

- odsetki od Pożyczki nie zmienią swojego charakteru w łańcuchu wypłat;

- pełniąc obowiązki płatnika, Wnioskodawca będzie dochowywał należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwestie te jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie podlegają ocenie organu.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy:

W przepisach powyższych wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o rzeczywistym właścicielu - oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone m.in. w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 22b ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł:

 1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

 2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ad 1.

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 jest ustalenie, czy jeżeli A nie jest rzeczywistym właścicielem odsetek od Pożyczki, czy Wnioskodawca ma prawo zastosować zasadę „look-through” i w konsekwencji określać skutki podatkowe, w tym swoje obowiązki płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek.

W tym miejscu ponownie należy przywołać treść art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Jak już zostało wskazane, stosownie do art. 22a ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Zasady ustalania podatku, wynikające z art. 21 ustawy o CIT, będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

Mając na uwadze brzmienie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22a ustawy o CIT, zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. odpowiednio: Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178; dalej: „UPO PL-US”), a także Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, (Dz. U. z 2003 r. Nr 216 poz. 2120; dalej: „UPO PL-NL”), zmienionej podpisanym w Warszawie dnia 29 października 2020 r. Protokołem między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r., który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4-6 UPO PL-US:

1. W rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:

4) Określenie „osoba » oznacza osobę fizyczną, zarządcę majątku, spółkę, osobę prawną lub inne stowarzyszenie.

5) Określenie „spółka » oznacza stowarzyszenie lub każdą inną jednostkę organizacyjną, która dla celów podatkowych traktowana jest jako osoba prawna.

 a) Określenie „polska spółka » oznacza osobę prawną lub jakiekolwiek stowarzyszenie nie posiadające osobowości prawnej, które jest utworzone lub zorganizowane na podstawie prawa polskiego i traktowane jest jako stowarzyszenie podlegające prawu polskiemu dla celów podatkowych w Polsce.

 b) Określenie „spółka Stanów Zjednoczonych », oznacza osobę prawną albo jakiekolwiek stowarzyszenie nie posiadające osobowości prawnej, które jest utworzone lub zorganizowane na podstawie prawa Stanów Zjednoczonych lub któregokolwiek stanu lub Dystryktu Kolumbia i traktowane jest jako stowarzyszenie podlegające prawu Stanów Zjednoczonych dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych.

W myśl art. 12 ust. 1 UPO PL-US:

Z kolei w świetle art. 12 ust. 2 UPO PL-US:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO PL-US:

Na mocy art. 12 ust. 4 UPO PL-US:

Jak stanowi art. 12 ust. 5 UPO PL-US:

Odsetki będą uważane za powstałe w Umawiającym się Państwie tylko w przypadku, kiedy są płatne, przez to Umawiające się Państwo, jego jednostkę administracyjną i władze lokalne lub przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie. Bez względu na poprzednie zdanie:

 a) jeżeli osoba płacąca odsetki (bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw) posiada zakład w jednym z Umawiających się Państw, w związku z którym zaciągnięte zostało zobowiązanie, z tytułu którego płacone są odsetki, i jeżeli takie odsetki pochodzą z tego zakładu, lub

 b) jeżeli osobą płacąca odsetki ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw i posiada zakład w Państwie innym niż Umawiające się Państwa i w związku z tym zakładem zaciągnięte zostało zobowiązanie, z tytułu którego płacone są odsetki na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, i jeżeli takie odsetki pochodzą z tego zakładu,

to odsetki takie będą uważane za powstałe w tym Umawiającym się Państwie, w którym zakład jest położony.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d i e UPO PL-NL:

w rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

d) określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;

e) określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub inną jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Przepis ten został zmieniony art. 3 podpisanego w Warszawie dnia 29 października 2020 r. Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r., który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. Na mocy art. 3 ww. Protokołu w ustępie 1 art. 3 UPO PL-NL dodano nową literę „j”, zgodnie z którą:

j) określenie „uznawany fundusz emerytalny” Państwa oznacza podmiot lub strukturę ustanowioną w tym Państwie, która jest uznawana za odrębną osobę zgodnie z prawem tego Państwa, i która:

(i) została utworzona i działa wyłącznie lub prawie wyłącznie w celu administrowania lub dostarczania świadczeń emerytalnych i świadczeń uzupełniających lub związanych ze świadczeniami emerytalnymi na rzecz osób fizycznych, i jest uznawana zgodnie z prawem tego Państwa lub jednej z jego jednostek terytorialnych lub organów lokalnych za fundusz emerytalny;

lub

(ii) została utworzona i działa wyłącznie lub prawie wyłącznie w celu inwestowania środków na rzecz podmiotów lub struktur, o których mowa w punkcie (i).”.

W myśl art. 11 ust. 1 UPO PL-NL:

Na podstawie art. 11 ust. 2 UPO PL-NL:

Art. 11 ust. 3 UPO PL-NL został zmieniony na mocy art. 8 ww. Protokołu i otrzymał następujące brzmienie :

Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki, o których mowa w ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane:

 a) z tytułu jakiegokolwiek rodzaju pożyczki udzielonej, zabezpieczonej lub gwarantowanej przez instytucję publiczną promującą eksport, której właścicielem jest Umawiające się Państwo lub która jest przez nie kontrolowana;

 b) w związku ze sprzedażą na kredyt wyposażenia przemysłowego, handlowego lub naukowego;

 c) w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank;

 d) w związku z obligacjami, skryptami dłużnymi lub innymi podobnymi obligacjami emitowanymi przez Rząd Umawiającego się Państwa, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny;

 e) drugiemu Umawiającemu się Państwu lub jego jednostce terytorialnej albo jego organowi lokalnemu;

f) uznawanemu funduszowi emerytalnemu drugiego Umawiającego się Państwa, który jest co do zasady zwolniony z podatku w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 4 UPO PL-NL:

W myśl art. 11 ust. 5 UPO PL-NL:

Stosowanie zaś do art. 11 ust. 6 UPO PL-NL:

Zgodnie z art. 11 ust. 7 UPO PL-NL:

Na mocy art. 11 ust. 8 UPO PL-NL:

W tym miejscu należy wskazać, że zarówno art. 11 UPO PL-US jak i art. 11 UPO Pl-NL nie posługuje się pojęciem rzeczywistego właściciela, a operuje pojęciem odbiorcy odsetek, w przypadku UPO PL-US, zaś w przypadku UPO PL-NL pojęciem osoby uprawnionej do odsetek. Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, że płatnik każdorazowo musi dokonać weryfikacji odbiorców wypłacanych należności pod kątem posiadania statusu rzeczywistego właściciela (tzw. beneficial owner) w celu zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku u źródła przy wypłacie odsetek (także wówczas, gdy dana UPO nie zawiera klauzuli beneficial owner). Taki obowiązek wynika z celu zawieranych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania („UPO”), tj. eliminacji podwójnego opodatkowania, ale UPO te nie mogą być jednak nadużywane poprzez tworzenie i wykorzystywanie sztucznych podmiotów, np. pośredników nieprowadzących rzeczywistej działalności gospodarczej, zajmujących się wyłącznie przekazywaniem należności. Dlatego weryfikowanie statusu rzeczywistego właściciela jest konieczne, aby zapobiegać zjawisku tzw. „treaty shopping”. Co więcej, celem UPO jest zapewnienie zwolnienia lub obniżonej stawki dla wypłacanej z państwa źródła określonej rodzajowo należności. Innymi słowy, UPO ograniczają władztwo podatkowe państwa źródła dla określonej kategorii płatności. Dlatego, jeżeli polski płatnik wypłaca odsetki od pożyczki, to aż do poziomu rzeczywistego właściciela w łańcuchu podmiotów powinny one zostać przekazane w tej samej formie. Ponadto, płatnik każdorazowo powinien także ustalić, czy rzeczywisty właściciel należności rozpoznaje w swoim kraju przychód podatkowy z tytułu otrzymanej należności i spełnia warunki do zastosowania preferencji wynikające z danej UPO. W przypadku wypłaty odsetek, płatnik musi zatem każdorazowo ustalić rzeczywistego właściciela wypłacanej należności, czy rozpoznaje on przychód w swoim państwie rezydencji, a także to czy płatność przekazywana w łańcuchu nie zmieniła swego charakteru.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że będą Państwo występować w roli płatnika w związku z wypłatą odsetek od Pożyczki. Wypłata odsetek będzie następować do A Europe Holding B.V. (A) - spółki prawa holenderskiego posiadającej wszystkie Państwa udziały. A nie będzie rzeczywistym właścicielem otrzymywanych od Państwa odsetek. W analizowanej sprawie rzeczywistymi właścicielami wypłacanych do A odsetek będą (...) (B), (...) (C) oraz (...) (D). To oni bowiem, według Państwa wskazania, spełniają definicję rzeczywistego właściciela z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Państwa. Jak potwierdzają posiadane przez Państwa certyfikaty rezydencji, B oraz D są rezydentami podatkowym w USA, a C jest holenderskim rezydentem podatkowym.

Nadto, jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku, Spółki : B, C oraz D będące zgodnie ze wskazaniem rzeczywistym właścicielem części odsetek, rozpoznają/będą rozpoznawały przychód w swoim państwie rezydencji z tytułu otrzymanych odsetek. Odsetki nie zmieniają swojego charakteru w łańcuchu wypłat. Pełniąc obowiązki płatnika, Państwa Spółka będzie dochowywała należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy wskazać należy, że w sytuacji, w której dochód z odsetek wypłaconych przez Państwa spółce A w okresie od złożenia wniosku, następnie przekazany do rzeczywistych właścicieli (Spółek: B, C i D) i rozpoznany przez nich w państwach rezydencji (odpowiednio w USA - przez B i D oraz w Holandii przez C), jak również w sytuacji, w której charakter płatności (odsetki) dla celów podatkowych nie zmieni się w łańcuchu transakcyjnym, tj. będą one traktowane jako odsetki, są Państwo uprawnieni do zastosowania zasady „look-through” i w konsekwencji określenia skutków podatkowych, w tym swoich obowiązków płatnika, w odniesieniu do sytuacji podatkowej podmiotu lub podmiotów będących rzeczywistym właścicielem odsetek.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2.

Z kolei przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 jest kwestia ustalenia, czy są/będą Państwo uprawnienie do nie pobierania podatku u źródła od wypłacanych przez Państwa odsetek, na podstawie mających zastosowanie w sprawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że wszystkie udziały Państwa Spółki posiada spółka prawa holenderskiego A. Jedynym udziałowcem A jest (…) G (…), który działa jako powiernik dla G, transparentnego dla potrzeb holenderskiego podatku dochodowego zamkniętego funduszu dla połączonych rachunków (G). Po zmianach w składzie inwestorów, od (…) 2023 r., inwestorami w G (Inwestorzy), są wyłącznie (…) (B) oraz (…) (C), a także H. H to amerykańska spółka posiadająca osobowość prawną, lecz transparentna dla potrzeb amerykańskiego podatku dochodowego. Całość dochodów uzyskiwanych przez H konsolidowana jest z dochodami jej jedynego wspólnika, (…) (D) i opodatkowywana na poziomie D (czyli D płaci amerykański podatek dochodowy od dochodów uzyskiwanych przez H).

Zgodnie z Państwa wskazaniem, posiadane przez Państwa certyfikaty rezydencji potwierdzają, że B oraz D są rezydentami podatkowym w USA a C jest holenderskim rezydentem podatkowym, podlegającym podatkowi dochodowemu od osób prawnych w Holandii, lecz z uwagi na bycie zwolnionym z podatku funduszem emerytalnym, jego dochód podlega zwolnieniu z podatku. Natomiast C jest funduszem emerytalnym holenderskich pracowników sektora edukacji oraz organów publicznych, podobnie B, którego nazwę można tłumaczyć jako „(…)”. D jest pośrednio spółką zależną B.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo ponadto, że Spółki: B, C i D nie posiadają i nie będą posiadały zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Polsce, z którym związane są/będą otrzymywane odsetki objęte zapytaniem. Nadto,Spółki :B, C oraz D będące zgodnie ze wskazaniem rzeczywistym właścicielem części odsetek, rozpoznają/będą rozpoznawały przychód w swoim państwie rezydencji z tytułu otrzymanych odsetek. Odsetki nie zmieniają swojego charakteru w łańcuchu wypłat. Pełniąc obowiązki płatnika, Państwa Spółka będzie dochowywała należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy wskazać należy, że w okresie od (…) 2023 r., w sytuacji gdy rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Państwa do A odsetek od Pożyczki byli i są B, C oraz D, z zastrzeżeniem postanowień art. 26 ust. 2e CITu, Państwa Spółka, posiadając certyfikat rezydencji podatkowej B, C oraz D, powinna zastosować UPO PL/US oraz UPO PL/NL i nie powinna pobierać podatku u źródła, od tej części odsetek, które przypadają odpowiednio na rzecz B, C oraz G.

Zatem, w stosunku do odsetek przypadających B oraz C będących rezydentami podatkowymi USA, w miejsce wymaganej przepisami krajowymi (art. 21 ust. 1 pkt 1 CITu) stawki 20%, zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO PL/US, zastosowanie powinno mieć zwolnienie z opodatkowania. Jak również w stosunku do odsetek przypadających C, który jest rezydentem podatkowym Holandii oraz holenderskim funduszem emerytalnym, podlegającym zwolnieniu z podatku dochodowego w Holandii, w miejsce wymaganej przepisami krajowymi (art. 21 ust. 1 pkt 1 CITu) stawki 20%, zastosowanie powinno mieć zwolnienie z opodatkowania wynikające z art. 11 ust. 3 lit. f) UPO PL/NL.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm).