Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.560.2025.4.PK

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, żePaństwastanowiskowsprawieocenyskutkówpodatkowychopisanegozdarzeniaprzyszłegow podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia czy odpisy amortyzacyjne od części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej (50% powierzchni) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).

Uzupełnili go Państwo pismem z 26 listopada 2025 r. (wpływ 26 listopada 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. sp. z o.o. z siedzibą w (…) [NIP: (…), KRS: (…)] prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT i podatkiem CIT. Spółka zakupiła działkę budowlaną na podstawie faktury VAT wystawionej na spółkę. Na tej działce planowana jest budowa budynku o funkcji mieszanej.

Zgodnie z projektem budynek będzie obejmował:

• część biurową i gospodarczą przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej (ok. 50% powierzchni użytkowej),
• część mieszkalną przeznaczoną na cele prywatne (ok. 50% powierzchni użytkowej).

Podział na część biurową i mieszkalną będzie jednoznacznie określony w dokumentacji i faktycznym użytkowaniu. Oprócz tego budynek będzie posiadał części wspólne, takie jak: garaż, łazienki, korytarze, pomieszczenia gospodarcze. Na działce zostaną wykonane także elementy infrastruktury i zagospodarowania terenu obsługujące całą nieruchomość, m.in. ogrodzenie, przyłącza.

Spółka zamierza odliczać podatek VAT naliczony od zakupu działki, kosztów budowy budynku oraz wydatków związanych z częściami wspólnymi i infrastrukturą w zakresie, w jakim obiekt będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej. Budynek po wybudowaniu zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka planuje dokonywać odpisów amortyzacyjnych w proporcji odpowiadającej wykorzystaniu budynku w działalności gospodarczej.

Uzupełnienie

W uzupełnieniu wniosku Spółka doprecyzowała przedstawione zdarzenie przyszłe w następującym zakresie:

Działka została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki.

Proporcja 50% (część biurowa) / 50% (część mieszkalna) została ustalona na podstawie analizy funkcjonalnej budynku oraz zestawienia powierzchni pomieszczeń:

• powierzchni pomieszczeń przeznaczonych na działalność gospodarczą oraz pomieszczeń mieszkalnych,
• faktycznego przeznaczenia i sposobu użytkowania pomieszczeń przez Spółkę,
• dokumentacji projektowej, która określa funkcję poszczególnych pomieszczeń (nawet jeśli projekt nie zawiera zbiorczego oznaczenia „część biurowa / część mieszkalna”). W przypadku braku jednoznacznej adnotacji w projekcie, Spółka sporządziła zestawienie pomieszczeń wskazujące funkcję każdego pomieszczenia (np. „biuro”, „pokój mieszkalny”, „łazienka”), na podstawie którego obliczono udział powierzchni użytkowej wykorzystywanej do działalności gospodarczej.

Zakres działalności Spółki: PKD 62.03.Z - działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi; praktyczna działalność polega na świadczeniu usług IT dla kontrahentów.

Spółka nie jest spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka będzie właścicielem działki oraz budynku będącego przedmiotem wniosku.

Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Odpisy amortyzacyjne bilansowe nie będą niższe niż odpisy amortyzacyjne stosowane dla celów podatkowych.

Wykorzystanie części biurowej: praca zarządu, obsługa klientów, przechowywanie dokumentów, prowadzenie działalności informatycznej oraz świadczenie usług na rzecz kontrahentów.

Wstępna klasyfikacja KŚT: 110 - Budynki mieszkalne (z uwzględnieniem mieszanej funkcji i proporcjonalnego wykorzystania części użytkowych).

Wydatki poniesione na wybudowanie budynku nie były i nie będą zwrócone Spółce w innej formie oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania w CIT w inny sposób niż poprzez amortyzację.

Pytania

1)Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu działki budowlanej i wydatków związanych z budową budynku w proporcji odpowiadającej powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą (tj. 50%)?

2)Czy w przypadku wydatków dotyczących części wspólnych budynku (garaż, łazienki, korytarze, pomieszczenia gospodarcze) oraz elementów zewnętrznych obsługujących całą nieruchomość (ogrodzenie, przyłącza), Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT w tej samej proporcji (50%)?

3)Czy odpisy amortyzacyjne od części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej (50% powierzchni) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT)?

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytania nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania 1 i 2 odnośnie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 tej ustawy.

Odpisy amortyzacyjne od części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej (50% powierzchni) stanowią koszty uzyskania przychodów. Natomiast odpisy od części mieszkalnej, która nie jest związana z działalnością gospodarczą, nie stanowią kosztów podatkowych.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowali Państwo, że odpisy amortyzacyjne od części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej (50% powierzchni) stanowią koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych; część mieszkalna nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48 i pkt 63 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

a)nabytych nieodpłatnie, jeżeli:

-nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub

-dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

-nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,

b)jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz niezaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

c)oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania;

d)(uchylona).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT:

Amortyzacji nie podlegają:

1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,

2a) budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a,

5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
• nie mają do nich zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z przywołanego wcześniej art. 16c pkt 2a ustawy o CIT amortyzacji nie podlegają m.in. budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość.

Treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Został on dodany do ustawy o CIT na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105 ze zm.; dalej: „ustawa zmieniająca”) i co do zasady ma zastosowanie do amortyzacji podatkowej nieruchomości mieszkalnych. Ustawa zmieniająca wprowadziła zmiany w zakresie amortyzacji podatkowej, które polegają na wyłączeniu możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie budynków i lokali mieszkalnych, począwszy od 1 stycznia 2022 r., nie stanowią zatem kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z treścią art. 16c pkt 2a ustawy o CIT. Zmiana ta nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji.

Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej (Druk sejmowy nr 1532), w części określonej jako Zmiany w zakresie amortyzowania budynków i lokali mieszkalnych: „Proponowane zmiany zakładają wyłączenie z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Zmiany dotyczą zatem tych składników, których wartość nie spada, a zasadniczo wzrasta. Projektowane rozwiązanie będzie zbieżne w skutkach w podatku dochodowym z rozwiązaniami dotyczącymi gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które również nie podlegają amortyzacji. Możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanych mieszkań, szczególnie z rynku wtórnego, powoduje, że dochody uzyskiwane z tego tytułu są w obowiązującym stanie prawnym, efektywnie bardzo często nieopodatkowane. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych składników zmniejszają dochód do opodatkowania do takiego poziomu, że podatek dochodowy nie występuje. (…) Budynki i lokale mieszkalne powinny zaspokajać przede wszystkim potrzeby mieszkaniowe obywateli. Tymczasem korzystne regulacje podatkowe powodują, iż bardzo opłacalnym obecnie, jest inwestowanie wolnych środków w rynek mieszkaniowy, co ma niewątpliwie wpływ na wzrost cen mieszkań. Zakłada się, że nieruchomości o charakterze mieszkalnym wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie tylko nie będą podlegały amortyzacji, ale również nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych. W podatku CIT analogicznie jak w podatku PIT wyłącza się możliwość amortyzacji nieruchomości i praw o charakterze mieszkalnym”.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT i podatkiem CIT. Spółka zakupiła działkę budowlaną na podstawie faktury VAT wystawionej na spółkę. Na tej działce planowana jest budowa budynku o funkcji mieszanej.

Zgodnie z projektem budynek będzie obejmował:

• część biurową i gospodarczą przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej (ok. 50% powierzchni użytkowej),
• część mieszkalną przeznaczoną na cele prywatne (ok. 50% powierzchni użytkowej).

Podział na część biurową i mieszkalną będzie jednoznacznie określony w dokumentacji i faktycznym użytkowaniu. Oprócz tego budynek będzie posiadał części wspólne, takie jak: garaż, łazienki, korytarze, pomieszczenia gospodarcze.

Budynek po wybudowaniu zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka planuje dokonywać odpisów amortyzacyjnych w proporcji odpowiadającej wykorzystaniu budynku w działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że działka została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki.

Proporcja 50% (część biurowa) / 50% (część mieszkalna) została ustalona na podstawie analizy funkcjonalnej budynku oraz zestawienia powierzchni pomieszczeń:

• powierzchni pomieszczeń przeznaczonych na działalność gospodarczą oraz pomieszczeń mieszkalnych,
• faktycznego przeznaczenia i sposobu użytkowania pomieszczeń przez Spółkę,
• dokumentacji projektowej, która określa funkcję poszczególnych pomieszczeń (nawet jeśli projekt nie zawiera zbiorczego oznaczenia „część biurowa / część mieszkalna”). W przypadku braku jednoznacznej adnotacji w projekcie, Spółka sporządziła zestawienie pomieszczeń wskazujące funkcję każdego pomieszczenia (np. „biuro”, „pokój mieszkalny”, „łazienka”), na podstawie którego obliczono udział powierzchni użytkowej wykorzystywanej do działalności gospodarczej.

Spółka nie jest spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka będzie właścicielem działki oraz budynku będącego przedmiotem wniosku. Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Odpisy amortyzacyjne bilansowe nie będą niższe niż odpisy amortyzacyjne stosowane dla celów podatkowych.

Wykorzystanie części biurowej: praca zarządu, obsługa klientów, przechowywanie dokumentów, prowadzenie działalności informatycznej oraz świadczenie usług na rzecz kontrahentów.

Wstępna klasyfikacja KŚT: 110 - Budynki mieszkalne (z uwzględnieniem mieszanej funkcji i proporcjonalnego wykorzystania części użytkowych).

Wydatki poniesione na wybudowanie budynku nie były i nie będą zwrócone Spółce w innej formie oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania w CIT w inny sposób niż poprzez amortyzację.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne od części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej (50% powierzchni) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem.

W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Należy dodać, że podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, wówczas budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Budynki niemieszkalne to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślenia wymaga fakt, iż zmiana wprowadzona omawianą wyżej ustawą zmieniającą nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji podatkowej i do których przytoczony wyżej art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie ma zastosowania.

We wniosku i w uzupełnieniu wniosku jednoznacznie Państwo wskazali, że zgodnie z projektem budynek będzie obejmował część biurową i gospodarczą przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej (ok. 50% powierzchni użytkowej) oraz część mieszkalną przeznaczoną na cele prywatne (ok. 50% powierzchni użytkowej). Wstępna klasyfikacja KŚT: 110 - Budynki mieszkalne (z uwzględnieniem mieszanej funkcji i proporcjonalnego wykorzystania części użytkowych).

W związku z powyższym, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Państwa klasyfikacji wskazanych we wniosku budynków do odpowiedniej grupy klasyfikacji środków trwałych, które zaklasyfikowali Państwo jako mieszkalne. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy organ przyjął za Państwem, jako niepodlegający ocenie element opisu stanu faktycznego, wskazaną przez Państwa kwalifikację ww. budynków jako budynków mieszkalnych, zakwalifikowanych do KŚT pod symbolem 110.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Państwa opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że planowana budowa budynku o funkcji mieszanej, który wg Państwa wskazania będzie budynkiem mieszkalnym, sklasyfikowanym pod symbolami KŚT 110 (budynki mieszkalne z uwzględnieniem mieszanej funkcji i proporcjonalnego wykorzystania części użytkowych), to nie będą Państwo uprawnieni do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej (50 % powierzchni) do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Zastosowanie będzie mieć w tym przypadku wyłączenie, o którym mowa w art. 16c pkt 2a ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.