Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.594.2025.1.MR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

1.wskazania czy Spółka, wykonując powierzone zadania własne Województwa, działa w tym zakresie jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

2.wskazania czy wykonywanie przez Spółkę powierzonych jej zadań własnych Województwa może być uznane za odpłatne świadczenie usług na rzecz Województwa w rozumieniu ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

3.wskazania czy realizując powierzone przez Województwo zadania własne, Spółka wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu (świadczenie usług) w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) oraz

4.wskazania czy wypłacana Spółce przez Województwo rekompensata z tytułu realizacji powierzonych zadań własnych będzie stanowić element podstawy opodatkowania podatkiem VAT (wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu) (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest jednoosobową spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną przez Województwo na podstawie art. 151 i nast. Kodeksu spółek handlowych oraz art. 13 ust. 1a i ust. 2 ustawy o samorządzie województwa. Jedynym udziałowcem Spółki jest Województwo.

Spółka została powołana uchwałą Sejmiku Województwa w celu wykonywania zadań własnych Województwa, w szczególności zarządzania zwrotnymi środkami finansowymi pochodzącymi z regionalnych programów operacyjnych (RPO). Spółka realizuje wyłącznie zadania publiczne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb społeczności regionu – nie prowadzi innej działalności komercyjnej. Zgodnie z §7 umowy Spółki, celem działalności Spółki jest wspieranie rozwoju Województwa, obejmujące m.in.: zarządzanie zwrotnymi instrumentami finansowymi, ułatwianie dostępu do finansowania przedsięwzięć rozwojowych, pozyskiwanie i łączenie środków publicznych i prywatnych, likwidowanie barier finansowych (np. poprzez udzielanie pożyczek), wspieranie przedsiębiorczości (zwłaszcza w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw – MŚP) oraz inne działania prorozwojowe i proinnowacyjne zgodne ze strategią rozwoju regionu (np. promocja regionu, rozbudowa infrastruktury, współpraca nauki i biznesu). Spółka nie działa dla zysku – jej misją jest legalne i gospodarne zarządzanie środkami publicznymi w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów rozwojowych, zgodnie z potrzebami województwa.

Województwo zawarło umowę powierzenia zadań publicznych ze Spółką (dalej: Umowa powierzenia). Na mocy tej umowy Województwo (jako Powierzający) powierzyło Spółce (jako Wykonawcy, będącemu podmiotem wewnętrznym Województwa) realizację zadań własnych Województwa z zakresu zarządzania środkami finansowymi. Przedmiotem Umowy powierzenia jest wykonywanie zadań publicznych w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb regionu – w szczególności zarządzanie środkami finansowymi pochodzącymi z Regionalnego Programu Operacyjnego wraz z odsetkami i innymi przychodami wygenerowanymi na tych środkach. Spółka ma udostępniać te powierzone środki ostatecznym odbiorcom w formie zwrotnej lub częściowo zwrotnej (np. jako pożyczki), bezpośrednio lub poprzez pośredników finansowych, celem wspierania rozwoju gospodarczego regionu. Umowa powierzenia doprecyzowuje zakres powierzonych zadań publicznych oraz zasady świadczenia usług publicznych przez Spółkę w interesie ogółu społeczności, a także określa zasady kalkulacji i rozliczania rekompensaty należnej Spółce za realizację tych zadań.

Zasady finansowania (rekompensata): W okresie obowiązywania Umowy powierzenia Spółka otrzymuje od Województwa rekompensatę z tytułu realizacji powierzonych zadań w kolejnych latach budżetowych. Rekompensata jest wypłacana periodycznie (za okresy rozliczeniowe) na podstawie raportów Spółki z wykonania zadań. Kwota rekompensaty jest kalkulowana jako różnica pomiędzy kosztami realizacji zadania a osiągniętymi przychodami. Oznacza to, że rekompensata pokrywa jedynie rzeczywiście poniesione, udokumentowane koszty działalności Spółki w danym okresie (koszty realizacji zadania), pomniejszone o ewentualne przychody Spółki związane z wykonywaniem zadania. W przypadku, gdy w danym okresie przychody Spółki przekroczyłyby koszty, wprowadzony jest mechanizm zwrotu nadmiernej rekompensaty na rzecz Województwa. Z założenia Spółka nie generuje własnych przychodów komercyjnych (nie prowadzi innej działalności zarobkowej); potencjalne nieznaczne przychody (np. odsetki bankowe od kapitału własnego) pomniejszają należną rekompensatę. Sposób kalkulacji rekompensaty został opracowany zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi rekompensat za usługi publiczne (Decyzja Komisji 2011/21/UE z 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 TFUE do pomocy państwa w formie rekompensaty za usługi publiczne).

Podsumowując, Spółka nie działa jak typowy przedsiębiorca – nie dąży do zysku, lecz realizuje zadania powierzone przez organ władzy publicznej. Jej funkcjonowanie jest całkowicie finansowane przez Województwo w formie wyrównania kosztów (rekompensaty), pod ścisłą kontrolą organu założycielskiego.

Pytania

1.Czy Spółka, wykonując powierzone zadania własne Województwa, działa w tym zakresie jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?

2.Czy wykonywanie przez Spółkę powierzonych jej zadań własnych Województwa może być uznane za odpłatne świadczenie usług na rzecz Województwa w rozumieniu ustawy o VAT?

3.Czy realizując powierzone przez Województwo zadania własne, Spółka wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu (świadczenie usług) w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT?

4.Czy wypłacana Spółce przez Województwo rekompensata z tytułu realizacji powierzonych zadań własnych będzie stanowić element podstawy opodatkowania podatkiem VAT (wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie działa jako podatnik VAT w odniesieniu do opisanych czynności wykonywania zadań publicznych powierzonych przez Województwo. W konsekwencji, wykonywanie tych zadań nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT, a otrzymywana od Województwa rekompensata nie jest wynagrodzeniem za usługę i nie wchodzi do podstawy podatkowania.

Poniżej przedstawiono szczegółowe uzasadnienie tego stanowiska.

1.Status Spółki jako podmiotu niebędącego podatnikiem VAT (pytanie nr 1)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u. przez działalność gospodarczą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (…); w szczególności jest to wykorzystanie towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie art. 15 ust. 6 u.p.t.u. stanowi, że nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz ich urzędów obsługujących – w zakresie czynności wykonywanych w ramach zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane (wyłączenie to nie dotyczy czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych). Przepis ten implementuje art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (dyrektywy VAT), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uznawane za podatników VAT,

gdy wykonują zadania jako organy władzy publicznej, o ile wyłączenie takie nie powoduje znaczących zakłóceń konkurencji.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka działa w ramach władztwa publicznego (jako emanacja jednostki samorządu terytorialnego) przy wykonywaniu swoich czynności. Spółka została powołana wyłącznie do realizacji zadań własnych Województwa określonych przepisami prawa (ustawą o samorządzie województwa, ustawą o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, ustawami unijnymi dot. funduszy) – a więc do wykonywania zadań publicznych, do których realizacji powołane jest Województwo. W świetle art. 15 ust. 6 u.p.t.u. organy władzy publicznej nie są podatnikami VAT w zakresie tych czynności. Należy podkreślić, że powierzenie realizacji zadań publicznych Spółce nie zmienia publicznoprawnego charakteru tych zadań – Spółka pełni tu rolę podmiotu wewnętrznego (in-house) Województwa, za pomocą którego samorząd wykonuje swoje obowiązki. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) – przejawem władztwa publicznego może być wykonywanie zadań z zakresu administracji publicznej nawet przez spółkę, której powierzono te zadania. Zatem formalnie Spółka ma formę prawną spółki prawa handlowego, lecz materialnie jej działalność odbywa się w sferze publicznej (realizacja zadań publicznych, nie zaś działalność komercyjna).

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. – nie działa dla osiągania zysku, nie uczestniczy w typowym obrocie rynkowym. Wszystkie czynności wykonuje na rzecz i pod kontrolą swojego jedynego udziałowca (Województwa), w zakresie ściśle określonym umową powierzenia. Spółka nie posiada swobody decyzyjnej jak niezależny przedsiębiorca – jej pole działalności ogranicza się do wypełniania poleceń i potrzeb jednostki samorządowej. W takim układzie brak jest elementu samodzielności ekonomicznej właściwej podatnikowi VAT. Stanowisko to znajduje oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 26 stycznia 2021 r. (sygn. I SA/Łd 525/20) uznał, że spółka celowa utworzona przez samorząd nie jest podatnikiem VAT, ponieważ wykonuje wyłącznie zadania własne jednostki samorządu, nie działa dla zysku, nie uczestniczy w wolnorynkowej grze rynkowej, a ponadto pozostaje pod pełną kontrolą podmiotu publicznego samorządu). Wszystkie te cechy dotyczą Spółki w niniejszej sprawie.

Co prawda art. 15 ust. 6 u.p.t.u. wyłącza organy władzy z VAT z wyjątkiem czynności cywilnoprawnych, jednak zdaniem Wnioskodawcy relacja między Województwem a jego Spółką ma charakter szczególny, nieporównywalny z typową umową handlową między niezależnymi podmiotami. Województwo nie „zakupuje usług” od zewnętrznego przedsiębiorcy, lecz organizuje wykonywanie własnych zadań publicznych poprzez jednostkę wewnętrzną, nad którą sprawuje pełnię kontroli (analogiczną do kontroli nad własnymi jednostkami organizacyjnymi). Taki model współpracy spełnia kryteria tzw. współpracy in-house, wyłączonej spod reżimu zamówień publicznych (art. 12 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE). W konsekwencji, należy uznać, że Spółka, realizując powierzone zadania, działa jak organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 u.p.t.u., a nie jako odrębny podatnik komercyjny.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje bezpośrednie potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA w wyroku z dnia 16 lipca 2019 r., sygn. I FSK 587/17 wyraźnie stwierdził, że spółka prawa handlowego, której jedynym właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego, może zostać uznana za podmiot prawa publicznego (organ władzy publicznej) na gruncie art. 15 ust. 6 u.p.t.u., jeżeli wykonuje ona działalność w charakterze organu władzy publicznej, a wyłączenie jej czynności z VAT nie spowoduje zakłócenia konkurencji. W tamtej sprawie NSA podkreślił, że spółka realizowała wyłącznie zadania własne województwa w celu zaspokajania potrzeb społecznych, nie była nastawiona na zysk i nie działała na konkurencyjnym rynku – czyli okoliczności analogiczne do niniejszej sprawy. NSA zaznaczył też, że fakt posiadania osobowości prawnej i formy spółki handlowej nie wyklucza uznania takiego podmiotu za „organ władzy publicznej” w rozumieniu przepisów o VAT. W rezultacie NSA uchylił wtedy niekorzystną dla podatnika interpretację organu, uznając, że błędne było traktowanie spółki wykonującej zadania publiczne jako podatnika VAT.

Podobnie, w nowszym wyroku z 9 listopada 2023 r., sygn. I FSK 1003/23, Naczelny Sąd Administracyjny ponownie stanął po stronie podatnika. NSA uchylił interpretację indywidualną Dyrektora KIS, która wcześniej uznawała czynności funduszu za opodatkowane, i jednoznacznie wskazał, że fundusz (spółka) nie działa jako podatnik podatku VAT, lecz w charakterze organu władzy publicznej. W uzasadnieniu NSA odwołał się do powyższego wyroku z 2019 r. oraz do art. 13 Dyrektywy VAT, akcentując brak celu zarobkowego i brak ryzyka zakłócenia konkurencji przy realizacji zadań publicznych przez taką spółkę. Innymi słowy, linia orzecznicza NSA – zwłaszcza wyroki z 2017, 2019 i 2023 roku – jasno potwierdza, że spółka wykonująca powierzone zadania własne jednostki samorządu terytorialnego nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych zadań.

Reasumując powyższe argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym Spółka nie posiada statusu podatnika VAT. Działa ona w ramach struktury administracji samorządowej, realizując zadania publiczne nałożone przepisami prawa na jej jedynego właściciela (Województwo). Spółka nie prowadzi niezależnej działalności gospodarczej – nie dąży do osiągania zysku, nie konkuruje na rynku, lecz wykonuje funkcje użyteczności publicznej w interesie ogółu. Wobec tego spełnione są przesłanki art. 15 ust. 6 ustawy o VAT do wyłączenia czynności Spółki z opodatkowania.

2.Konsekwencje braku statusu podatnika – brak opodatkowania czynności (pytania nr 2, 3 i 4)

Skoro Spółka nie działa w charakterze podatnika VAT przy realizacji powierzonych jej zadań, to czynności podejmowane w ramach tych zadań nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, ustalenie braku statusu podatnika czyni bezprzedmiotowym analizowanie, czy dane czynności stanowią odpłatne świadczenie usług oraz czy wynagrodzenie (rekompensata) stanowi podstawę opodatkowania. Mówiąc prościej: jeżeli dany podmiot nie jest podatnikiem w danym zakresie działania, to jego czynności w tym zakresie w ogóle nie wchodzą w zakres opodatkowania VAT (art. 5 ust. 1 u.p.t.u. w zw. z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. nie mają tu zastosowania).

W świetle powyższego odpowiedź na pytania 2 i 3 Wnioskodawcy powinna być negatywna: wykonywanie przez Spółkę powierzonych zadań własnych Województwa nie stanowi odpłatnego świadczenia usług na rzecz Województwa w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Nie każde bowiem przekazanie środków pieniężnych wiąże się z odpłatnym świadczeniem usług – konieczne jest istnienie wyraźnego, ekwiwalentnego świadczenia na rzecz płatnika (odbiorcy świadczenia). W niniejszej sprawie Województwo nie nabywa „usługi” w sensie rynkowym – Spółka nie świadczy niczego ponad to, co samo Województwo musi zapewnić obywatelom z mocy prawa (wykonanie zadań publicznych). Województwo pełni tu raczej rolę organizatora i fundatora wykonywania własnych zadań, a rekompensata nie jest klasycznym wynagrodzeniem za usługę, lecz mechanizmem finansowania realizacji zadań publicznych.

Stanowisko takie znajduje poparcie np. w wyroku WSA w Gliwicach z 30 listopada 2022 r. (sygn. I SA/Gl 1112/22) dotyczącym rekompensaty wypłacanej spółce komunalnej za prowadzenie działalności sportowej. Sąd uznał, że świadczenie usług dokonywane jest "odpłatnie" tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości wyodrębnionej usługi świadczonej usługobiorcy. Tymczasem, zdaniem Sądu, rekompensata przekazywana spółce przez miasto nie jest związana z żadnym konkretnym świadczeniem wzajemnym na rzecz miasta – służy jedynie pokryciu straty spółki powstałej przy realizacji powierzonych zadań publicznych, a miasto nie otrzymuje od spółki indywidualnej korzyści odpowiadającej tej płatności. WSA porównał to do systemu dotacyjnego gmina finansuje pewne przedsięwzięcie w interesie publicznym, nie zaś kupuje usługę dla siebie. Podobnie w niniejszej sprawie: Województwo przekazuje środki (rekompensatę) w celu zapewnienia wykonania swoich obowiązków publicznych, a nie w zamian za usługę świadczoną na rzecz Województwa. Brak tu stosunku klient-usługodawca charakterystycznego dla opodatkowanego świadczenia usług.

Odpowiadając na pytanie nr 4 – rekompensata wypłacana Spółce nie stanowi elementu podstawy opodatkowania VAT. Zgodnie z art. 29a ust. 1 u.p.t.u. podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną za dostawę towaru lub świadczenie usługi od nabywcy. W przedmiotowym przypadku nie dochodzi jednak do opodatkowanego świadczenia usług, więc nie ma „zapłaty za usługę” w rozumieniu ustawy. Rekompensata ma charakter dofinansowania kosztów działalności publicznej Spółki, a nie ceny za określoną usługę.

Nawet gdyby hipotetycznie uznać czynności Spółki za usługi, należałoby zauważyć, że kwota rekompensaty jest ustalana jednostronnie na podstawie kosztów i ewentualnych strat Spółki, nie zaś w wyniku swobodnej gry rynkowej. Nie istnieje tu typowe wynagrodzenie rynkowe za usługę – tym samym nie występuje podstawa opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1. Pieniądze przekazywane przez Województwo służą realizacji celów publicznych Województwa, a nie nabyciu świadczenia dla potrzeb własnych Województwa.

3.Orzecznictwo i praktyka organów

Kwestia opodatkowania działalności regionalnych funduszy polegających na realizacji powierzonych zadań publicznych była przedmiotem rozbieżności interpretacyjnych. Należy jednak wskazać, że najnowsze dostępne orzeczenia NSA (m.in. przytoczony wyrok z 2023 r. I FSK 1003/23 oraz wyrok z 16 lipca 2019 r. I FSK 587/17) skłaniają się ku ochronie stanowiska podatników (spółek realizujących zadania publiczne) i wyłączaniu ich czynności z opodatkowania VAT. Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na aktualnej, wyżej wskazanej linii orzeczniczej.

Warto również wspomnieć o podejściu organów podatkowych w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 22 maja 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.291.2018.1.AJ, Dyrektor KIS potwierdził, że gmina dokonując czynności w ramach realizacji swoich zadań własnych (sprzedaż składnika majątku komunalnego w celu wykonania inwestycji publicznej) nie działa w charakterze podatnika VAT, a czynność ta nie podlega opodatkowaniu. Również Interpretacja ogólna Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. (nr PT1.8101.3.2019) potwierdziła, że jednostki samorządu terytorialnego nie są uznawane za podatników VAT, gdy realizują nałożone ustawowo zadania publiczne (przykładowo w zakresie edukacji publicznej czy pomocy społecznej). Skoro zatem samorząd wykonując zadania własne działa poza zakresem VAT, to analogiczne czynności realizowane przez spółkę będącą w 100% narzędziem tego samorządu powinny być traktowane tak samo. W przeciwnym razie doszłoby do nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji prawnej w zależności od formy organizacyjnej realizacji zadania (bez znaczenia dla istoty zadania publicznego).

4.Podsumowanie stanowiska

Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie występuje jako podatnik podatku VAT. Czynności polegające na realizacji powierzonych zadań publicznych nie stanowią odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu, a wypłacana Spółce przez Województwo rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za usługę i nie podlega opodatkowaniu VAT. Stanowisko to jest zgodne z obowiązującymi przepisami (art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o VAT, art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT) oraz znajduje poparcie w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych. Wnioskodawca podkreśla, że działa w ramach realizacji zadań publicznych samorządu, nie jako przedsiębiorca na rynku – tym samym powinien być traktowany jak organ władzy publicznej korzystający z wyłączenia podmiotowego z VAT. Prosimy zatem o wydanie interpretacji indywidualnej zgodnej z zaprezentowanym stanowiskiem Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W dorobku orzecznictwa TSUE przyjmuje się więc, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie art. 15. ust. 2 ustawy:

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy:

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy, który stwierdza, że:

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług posługując się sformułowaniem „organy władzy publicznej” nie definiuje tego pojęcia, tak jak i Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.). W świetle art. 16 ust. 2 Konstytucji RP:

Rozwinięcie tej regulacji zawarto w art. 163 Konstytucji RP, zgodnie z którym:

Z powołanych przepisów wynika, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe i samorządu terytorialnego.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor – Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko Fazenda Pública, w którym stwierdził:

Z kolei w wyroku z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17 Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft. przeciwko Nemzeti Adó-és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága, TSUE wskazał, że:

i ostatecznie stwierdził, że:

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 581), zwanej dalej ustawą o samorządzie województwa:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do treści ww. przepisu:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy, zgodnie z którym:

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotne zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 TSUE wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Należy w tym miejscu wskazać również na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 4 lipca 2024 r. w sprawie C-87/23Biedrība „Latvijas Informācijas un komunikācijas tehnoloģijas asociācija” przeciwko Valsts ieņēmumu dienests. Wprawdzie okoliczności, których dotyczy ten wyrok nie są identyczne z niniejszą sprawą, ale jednak TSUE wskazuje w nim na uwzględnienie kwoty dotacji w podstawie wymiaru opodatkowania. W powołanym wyroku Trybunał wskazał, że:

Dalej TSUE wskazał, że:

Trybunał stwierdził również, że:

Dalej, odwołując się do treści art. 9 Dyrektywy TSUE wskazał, że:

i dalej:

Podsumowując Trybunał doszedł do wniosku, że:

Z okoliczności sprawy wynika, że są Państwo jednoosobową spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną przez Województwo, które jest Państwa jedynym udziałowcem. Spółka została powołana uchwałą Sejmiku Województwa w celu wykonywania zadań własnych Województwa, w szczególności zarządzania zwrotnymi środkami finansowymi pochodzącymi z regionalnych programów operacyjnych (RPO). Realizują Państwo wyłącznie zadania publiczne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb społeczności regionu. Nie prowadza Państwo innej działalności komercyjnej. Celem Państwa działalności jest wspieranie rozwoju Województwa, obejmujące m.in.: zarządzanie zwrotnymi instrumentami finansowymi, ułatwianie dostępu do finansowania przedsięwzięć rozwojowych, pozyskiwanie i łączenie środków publicznych i prywatnych, likwidowanie barier finansowych (np. poprzez udzielanie pożyczek), wspieranie przedsiębiorczości (zwłaszcza w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw – MŚP) oraz inne działania prorozwojowe i proinnowacyjne zgodne ze strategią rozwoju regionu (np. promocja regionu, rozbudowa infrastruktury, współpraca nauki i biznesu). Nie działają Państwo dla zysku. Państwa misją jest legalne i gospodarne zarządzanie środkami publicznymi w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów rozwojowych, zgodnie z potrzebami województwa. Województwo zawarło z Państwem umowę powierzenia zadań publicznych, na mocy której powierzyło Państwu realizację zadań własnych Województwa z zakresu zarządzania środkami finansowymi. Przedmiotem Umowy powierzenia jest wykonywanie zadań publicznych w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb regionu, a w szczególności zarządzanie środkami finansowymi pochodzącymi z Regionalnego Programu Operacyjnego wraz z odsetkami i innymi przychodami wygenerowanymi na tych środkach. Powierzone środki mają udostępniać Państwo ostatecznym odbiorcom w formie zwrotnej lub częściowo zwrotnej (np. jako pożyczki), bezpośrednio lub poprzez pośredników finansowych, celem wspierania rozwoju gospodarczego regionu. Umowa powierzenia doprecyzowuje zakres powierzonych zadań publicznych oraz zasady świadczenia usług publicznych przez Spółkę w interesie ogółu społeczności, a także określa zasady kalkulacji i rozliczania rekompensaty należnej Spółce za realizację tych zadań. W okresie obowiązywania Umowy powierzenia otrzymują Państwo od Województwa rekompensatę z tytułu realizacji powierzonych zadań w kolejnych latach budżetowych. Rekompensata jest wypłacana periodycznie (za okresy rozliczeniowe) na podstawie Państwa raportów z wykonania zadań. Kwota rekompensaty jest kalkulowana jako różnica pomiędzy kosztami realizacji zadania a osiągniętymi przychodami. Jak Państwo wskazują rekompensata pokrywa jedynie rzeczywiście poniesione, udokumentowane koszty Państwa działalności w danym okresie (koszty realizacji zadania), pomniejszone o ewentualne Państwa przychody związane z wykonywaniem zadania. W przypadku, gdy w danym okresie Państwa przychody przekroczyłyby koszty, wprowadzony jest mechanizm zwrotu nadmiernej rekompensaty na rzecz Województwa. Z założenia nie generują Państwo własnych przychodów komercyjnych (nie prowadzą Państwo innej działalności zarobkowej). Potencjalne nieznaczne przychody (np. odsetki bankowe od kapitału własnego) pomniejszają należną rekompensatę. Sposób kalkulacji rekompensaty został opracowany zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi rekompensat za usługi publiczne (Decyzja Komisji 2011/21/UE z 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 TFUE do pomocy państwa w formie rekompensaty za usługi publiczne).Państwa funkcjonowanie jest całkowicie finansowane przez Województwo w formie wyrównania kosztów (rekompensaty), pod ścisłą kontrolą organu założycielskiego.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia:

1.czy Spółka, wykonując powierzone zadania własne Województwa, działa w tym zakresie jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

2.czy wykonywanie przez Spółkę powierzonych jej zadań własnych Województwa może być uznane za odpłatne świadczenie usług na rzecz Województwa w rozumieniu ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

3.czy realizując powierzone przez Województwo zadania własne, Spółka wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu (świadczenie usług) w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) oraz

4.czy wypłacana Spółce przez Województwo rekompensata z tytułu realizacji powierzonych zadań własnych będzie stanowić element podstawy opodatkowania podatkiem VAT (wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu) (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Jak wskazano powyżej działalność gospodarcza, o którem mowa w art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody), w szczególności obejmuje ona czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zarobkowy cel działalności determinuje gospodarczy charakter wykonywanych czynności, co stanowi istotny element dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawy.

Z przedstawionego opisu wynika, że prowadzona przez Państwa działalność wykonywana jest na rzecz i – jak Państwo wskazują – pod ścisłą kontrolą swojego jedynego udziałowca (Województwa), w zakresie określonym umową powierzenia. Państwa działalność zgodnie z zawarta umową powierzenia, nie ma na celu osiągnięcie zysku, ale osiągnięcie jak najlepszych efektów rozwojowych, zgodnie z potrzebami Województwa poprzez legalne i gospodarne zarządzanie powierzonymi Państwu środkami.

W związku z realizacją powierzonych przez Województwo zadań otrzymują Państwo rekompensatę, która pokrywa jedynie rzeczywiście poniesione, udokumentowane koszty Państwa działalności w danym okresie (koszty realizacji zadania), pomniejszone o ewentualne Państwa przychody związane z wykonywaniem powierzonych zadań. Choć z założenia nie generują Państwo przychodów (poza potencjalnymi przychodami w postaci odsetek bankowych od kapitału własnego) w przypadku, gdy w danym okresie Państwa przychody przekroczyłyby koszty, wprowadzony jest mechanizm zwrotu nadmiernej rekompensaty na rzecz Województwa.

Z tak przedstawionego opisu wynika zatem, że mimo, iż stanowią Państwo spółkę prawa handlowego nie można uznać, iż nie działają Państwo jak inne podmioty gospodarcze na zasadach rynkowych, tj. nie działają Państwo w typowym obrocie rynkowym.

Model finansowania Państwa działalności, oparty wyłącznie na wypłacanej przez Województwo rekompensacie, w kontekście charakteru realizowanych przez Państwa działań nie wskazuje na cel w postaci maksymalizowania osiąganego zysku na zasadach właściwych działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie działania jakie zostaną podjęte przez Państwa na rzecz Województwa w związku z realizacją powierzonych zadań nie będą stanowić działalności, którą należy uznać za porównywalną z typowym zachowaniem podmiotu gospodarczego.

Będą Państwo natomiast pełnić rolę tzw. innego podmiotu prawa publicznego, którego

działalność polega na wykonywaniu zadań publicznych Województwa, będącym Państwa jedynym udziałowcem.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 22 września 2025 r. syg. I FSK 678/21, w którym wskazano, że:

W opisanej sytuacji można przyjąć zatem, że z uwagi na to, że:

·jedynym Państwa udziałowcem jest województwo,

·prowadzą Państwo działalność wyłącznie w zakresie realizacji powierzonych Państwu zadań własnych województwa,

·nie działają Państwo w celu osiągnięcia zysku,

·realizacja zadań odbywa się pod ścisłą kontrolą województwa oraz

·celem pokrycia kosztów realizacji powierzonych zadań otrzymują Państwo od Województwa rekompensatę pomniejszoną o ewentualnie potencjalnie mogące wystąpić przychody

brak jest możliwości uznania Państwa w związku z realizacją powierzonych zadań na rzecz Województwa za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji realizacja powierzonych Państwu zadań na rzecz Województwa nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu, a przyznana Państwu rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę, w związku z czym nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań 1-4 uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W myśl art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.