Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.783.2025.2.MAP
Złożenie zeznania PIT-36 za 2022 rok na zasadach ogólnych w ramach rozwiązań „Polskiego Ładu 2.0” nie skutkuje automatycznym przejściem na tę formę opodatkowania w latach subsequent. Dla lat 2023 i 2024 konieczne było ponowienie oświadczenia woli.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych:
·w części dotyczącej możliwości uznania, że złożone zeznanie PIT-36 za 2022 r. stanowi skuteczne oświadczenie woli o zmianie formy opodatkowania w 2022 roku - jest prawidłowe;
·w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia formy opodatkowania z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Uzupełnił go Pan pismem z 6 listopada 2025 r. (wpływ 12 listopada 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG. Do roku 2021 r. opodatkowany był podatkiem liniowym (19%) na podstawie zawiadomienia złożonego do naczelnika urzędu skarbowego (data zawiadomienia, np. do 20 lutego 2022 r.). W związku z wprowadzeniem zmian w ramach „Polskiego Ładu 2.0” (ustawa z 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1369), które umożliwiły jednorazową zmianę formy opodatkowania za 2022 r. na zasady ogólne według skali podatkowej (12%/32%), Wnioskodawca dokonał takiej zmiany. Zamiast zeznania PIT-36L, złożył zeznanie roczne PIT-36 za 2022 r. na zasadach ogólnych, co nastąpiło w terminie do 2 maja 2023 r. (zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy o PIT” w brzmieniu obowiązującym za 2022 r., przedłużonym na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów).
Wnioskodawca, w dobrej wierze i opierając się na komunikatach Ministerstwa Finansów oraz Krajowej Informacji Skarbowej (np. Komunikat z 15 lutego 2023 r. „Składając PIT-36 zmienisz formę opodatkowania na skalę za 2022 rok”), uznał, że złożenie PIT-36 za 2022 r. stanowi skuteczne i trwałe oświadczenie woli o rezygnacji z podatku liniowego na rzecz zasad ogólnych, z kontynuacją tej formy opodatkowania w kolejnych latach. Komunikaty te podkreślały ułatwienia w zmianie formy za 2022 r. poprzez samo zeznanie roczne, bez konieczności dodatkowego zawiadomienia, co wprowadziło Wnioskodawcę w przekonanie o automatycznej kontynuacji skali podatkowej od 2023 r.
W konsekwencji, za 2023 r. i 2024 r. Wnioskodawca:
·nie złożył dodatkowego pisemnego zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o wyborze formy opodatkowania (art. 9a ust. 2 ustawy o PIT),
·składał miesięczne deklaracje zaliczek na PIT na zasadach ogólnych (formularz PIT-5),
·złożył zeznania roczne PIT-36 za 2023 r. (do 30 kwietnia 2024 r.) i za 2024 r. (do 30 kwietnia 2025 r.) na zasadach ogólnych, z zastosowaniem skali podatkowej 12%/32%, odliczając koszty uzyskania przychodu i przysługujące ulgi.
Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Wnioskodawcę o konieczności złożenia korekt PIT-36 za 2023 r. i 2024 r. na podatek liniowy, argumentując brak skutecznego zawiadomienia o zmianie formy opodatkowania. Wnioskodawca kwestionuje to stanowisko, uważając, że złożone zeznania PIT-36 za wskazane lata są prawidłowe i nie wymagają korekty. Sprawa nie jest przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, ani postępowania sądowego.
Pytanie
1.Czy w opisanej sytuacji złożenie zeznania PIT-36 za 2022 r. na zasadach ogólnych, w ramach ułatwień „Polskiego Ładu 2.0”, stanowi skuteczne oświadczenie woli o zmianie formy opodatkowania z podatku liniowego na zasady ogólne, z automatyczną kontynuacją tej formy w latach 2023 i 2024, bez konieczności dodatkowego pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego (art. 9a ust. 2 ustawy o PIT)?
2.Czy zeznania roczne PIT-36 za 2023 r. i 2024 r. złożone na zasadach ogólnych są prawidłowe i nie podlegają korekcie na podatek liniowy, biorąc pod uwagę dobrą wiarę Wnioskodawcy opartą na komunikatach organów podatkowych oraz zasadę budzenia zaufania do organów (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej)?
Pana stanowisko w sprawie
Wnioskodawca uważa, że odpowiedzi na oba pytania brzmią twierdząco. Skuteczność oświadczenia woli o zmianie formy opodatkowania poprzez PIT-36 za 2022 r. z kontynuacją w kolejnych latach:
Zgodnie z art. 9a ust. 1 i 2 ustawy o PIT, wybór formy opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej wymaga pisemnego oświadczenia do naczelnika US, ale w wyjątkowym kontekście „Polskiego Ładu 2.0” (art. 9a ust. 4a w brzmieniu z 2022 r.), zmiana za 2022 r. była możliwa wyłącznie poprzez złożenie PIT-36, co stanowiło uproszczone i skuteczne oświadczenie woli.
Komunikaty MF i KIS z lutego 2023 r. jasno wskazywały, że „składając PIT-36 zmienisz formę opodatkowania na skalę za 2022 rok”, co - w braku precyzyjnego ostrzeżenia o braku kontynuacji - mogło być interpretowane jako trwała zmiana.
Brak automatycznej kontynuacji nie był wystarczająco podkreślony, co narusza zasadę budzenia zaufania do organów (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej; dalej również: „OP”).
Analogicznie, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 lutego 2024 r. sygn. II FSK 710/21, uznał, że forma pisemnego oświadczenia o wyborze formy opodatkowania nie musi być ściśle formalna - wystarczy wyraz woli skierowany do organu (np. opis w przelewie bankowym), o ile jest jednoznaczny i udokumentowany.
Złożenie PIT-36 za 2022 r. (podpisane i złożone do US) stanowi takie oświadczenie, a jego kontynuacja w 2023 r. i 2024 r. wynika z domniemania woli (brak ponownego wyboru liniowego). Brak dodatkowego zawiadomienia to usprawiedliwiony błąd (excusabilis), wynikający z niejasnych komunikatów organów, co nie unieważnia wyboru (por. wyrok NSA z 5 marca 2024 r. w sprawie braku przychodów jako podstawy zmiany).
Brak jest podstaw do korekty PIT-36 za 2023 r. i 2024 r. Zeznania te są zgodne z wolą wyrażoną w PIT-36 za 2022 r., a ich korekta na liniowy podatek naruszałaby zasadę zaufania do organów (art. 121 § 1 OP), gdyż Wnioskodawca działał w dobrej wierze, opierając się na informacjach MF.
Interpretacje KIS (np. z 4 kwietnia 2025 r., sygn. [brak sygn., ale analogia]) potwierdzają skuteczność zmian bez osobnego oświadczenia w specyficznych sytuacjach „Polskiego Ładu”.
NSA w orzecznictwie podkreśla, że błędy wynikające z niejasnych regulacji nie prowadzą do sankcji, jeśli wola podatnika jest ewidentna (por. wyrok WSA w Gdańsku z 15 stycznia 2025 r. sygn. I SA/Gd 739/24).
Wnioskodawca dołącza kopie: PIT-36 za lata 2022-2024, pismo US oraz komunikaty MF.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku:
·w części dotyczącej możliwości uznania, że złożone zeznanie PIT-36 za 2022 r. stanowi skuteczne oświadczenie woli o zmianie formy opodatkowania w 2022 roku - jest prawidłowe;
·w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9a ust. 2 tej ustawy:
Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzonego na piśmie oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.
Jak stanowi zaś art. 9a ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnik może zawiadomić na piśmie o rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2.
Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 2b ww. ustawy:
Dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 2c cytowanej ustawy:
Oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 1-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.
Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze.
Natomiast, jeśli podatnik dokona wyboru szczególnej formy opodatkowania jaką jest opodatkowanie w sposób liniowy, to jak wynika z powyższych przepisów, ta forma opodatkowania dotyczy również lat następnych. Jeśli podatnik chciałby zrezygnować opodatkowania podatkiem liniowym i przejść ponownie na zasady ogólne to powinien złożyć stosowne oświadczenie w określonym w przepisach terminie.
Zatem, w sytuacji, gdy podatnik chce zrezygnować z opodatkowania tzw. podatkiem liniowym to przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają obowiązek zawiadomić na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.
Ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265 ze zm.) ustawodawca umożliwił przejście na skalę podatkową w 2022 r. podatnikom, którzy wybrali jako formę opodatkowania podatek liniowy lub ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wyboru tego podatnicy dokonują po zakończeniu roku w zeznaniu rocznym PIT-36 albo PIT-36S.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy stosujący przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, mogą wybrać opodatkowanie dochodów osiągniętych w 2022 r. z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 27 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jeżeli zawiadomią o tym wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, złożonym w terminie określonym w tym przepisie.
W myśl ust. 4 cyt. artykułu:
Wybór, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy lat następnych.
W opisie sprawy wskazał Pan wprost, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG. Do roku 2021 r. opodatkowany Pan był podatkiem liniowym (19%) na podstawie zawiadomienia złożonego do naczelnika urzędu skarbowego. W związku z wprowadzeniem zmian w ramach „Polskiego Ładu 2.0”, które umożliwiły jednorazową zmianę formy opodatkowania za 2022 r. na zasady ogólne według skali podatkowej (12%/32%), dokonał Pan takiej zmiany. Zamiast zeznania PIT-36L, złożył Pan zeznanie roczne PIT-36 za 2022 r. na zasadach ogólnych, co nastąpiło w terminie do 2 maja 2023 r. (zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym za 2022 r., przedłużonym na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów). Uznał Pan, że złożenie PIT-36 za 2022 r. stanowi skuteczne i trwałe oświadczenie woli o rezygnacji z podatku liniowego na rzecz zasad ogólnych, z kontynuacją tej formy opodatkowania w kolejnych latach.
W konsekwencji, za 2023 r. i 2024 r.:
·nie złożył Pan dodatkowego pisemnego zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o wyborze formy opodatkowania (art. 9a ust. 2 ustawy o PIT),
·składał Pan miesięczne deklaracje zaliczek na PIT na zasadach ogólnych (formularz PIT-5),
·złożył Pan zeznania roczne PIT-36 za 2023 r. (do 30 kwietnia 2024 r.) i za 2024 r. (do 30 kwietnia 2025 r.) na zasadach ogólnych, z zastosowaniem skali podatkowej 12%/32%, odliczając koszty uzyskania przychodu i przysługujące ulgi.
Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Pana o konieczności złożenia korekt PIT-36 za 2023 r. i 2024 r. na podatek liniowy, argumentując brakiem skutecznego zawiadomienia o zmianie formy opodatkowania.
Na podstawie powyższych przepisów wyjaśniam, że opisana możliwość przejścia z opodatkowania w formie liniowej na zasady ogólne w 2022 r. była szczególnym rozwiązaniem, a dokonany przez podatnika wybór nie dotyczy lat następnych, co wprost wynika z art. 14 ust. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Dlatego też jeśli w 2023 r. i latach kolejnych chciał się Pan rozliczać w ramach prowadzonej działalności na zasadach ogólnych, to należało w przewidzianym w przepisach terminie złożyć rezygnację z opodatkowania w formie liniowej, a Pan tego – jak sam przyznał – nie dokonał.
Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że złożenie przez Pana zeznania PIT-36 za 2022 r. w ramach ułatwień „Polskiego Ładu 2.0”, stanowi skuteczne oświadczenie woli o zmianie formy opodatkowania z podatku liniowego na zasady ogólne w 2022 r. Zatem, w 2022 r. miał Pan prawo do zmiany formy opodatkowania prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej z podatku liniowego na zasady ogólne.
Pana stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.
Natomiast, z uwagi na fakt, że nie zawiadomił Pan Naczelnika Urzędu Skarbowego o rezygnacji z opodatkowania w formie podatku liniowego, to ww. zeznanie PIT-36 za 2022 r. nie stanowi automatycznej kontynuacji opodatkowania na zasadach ogólnych w latach 2023 i 2024. Nie miał Pan prawa do opodatkowania swoich dochodów w 2023 r. i 2024 r. w sposób określony w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozliczenia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2023 r. i 2024 r. powinien Pan dokonać w formie podatku liniowego składając PIT-36L, a nie PIT-36, gdyż jak wynika z opisu sprawy w poprzednich latach podatkowych stosował Pan jako formę opodatkowania podatek liniowy. W świetle powyższego, powinien Pan skorygować zeznania podatkowe za 2023 r. i 2024 r. złożone na formularzu PIT-36.
Pana stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.
Końcowo wskazać należy, że przedstawione przez Pana argumenty, dotyczące tego, że:
Komunikaty MF i KIS z lutego 2023 r. jasno wskazywały, że „składając PIT-36 zmienisz formę opodatkowania na skalę za 2022 rok”, co - w braku precyzyjnego ostrzeżenia o braku kontynuacji - mogło być interpretowane jako trwała zmiana.
nie mogą być uwzględnione przy wydaniu niniejszego rozstrzygnięcia. Treść cytowanego powyżej art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw jest jednoznaczna i nie budzi wątpliwości interpretacyjnych.
Przepisy ordynacji podatkowej, regulujące wydawanie interpretacji indywidualnych nie dają organowi prawa kierowania się przy wydawaniu interpretacji indywidualnej przedstawianą we wniosku opinią o okolicznościach związanych z prowadzoną kampanią informacyjną o nowowprowadzanych przepisach.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionych we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.
Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadzam postępowania dowodowego, w związku z czym nie jestem obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Pana i Pana stanowiskiem.
Interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie zagadnień będących przedmiotem Pana zapytania dotyczących możliwości uznania, że złożone zeznanie PIT-36 za 2022 r. stanowi skuteczne oświadczenie woli o zmianie formy opodatkowania na 2022 r. wraz z automatyczną kontynuacją tej formy opodatkowania w latach 2023 i 2024 oraz konieczności złożenia korekty zeznań podatkowych za lata 2023 i 2024. Inne kwestie nie podlegały analizie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
