Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.919.2025.2.AM

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 17 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

-nieuznania dokonanej dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT,

-możliwości wystawienia faktury korygującej „do zera”,

-braku obowiązku wykazywania danych z faktury i faktury korygującej w deklaracji dla potrzeb podatku VAT oraz w informacji podsumowującej,

-sposobu udokumentowania dokonanej transakcji,

-zastosowania 0% stawki podatku VAT dla ww. dostawy.

Uzupełniła go Pani pismem z 24 listopada 2025 r. (wpływ 2 grudnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

X - prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) Zakład X z siedzibą w (…), NIP (…), REGON: (…) (dalej: Wnioskodawczyni lub (...)) jest przedsiębiorcą i w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. produkcją (…). Wnioskodawczyni jest czynnym podatkiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym w Polsce ponadto Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

W dniu (…) 2024 roku na adres e-mail Wnioskodawczyni została wysłana wiadomość e-mail od osoby posługującej się imieniem i nazwiskiem Y oraz adresem mailowym: (...) (dalej: nadawca wiadomości). Wskazana powyżej wiadomość e-mail zawierała zapytanie dotyczące możliwości wyprodukowania i dostarczenia przez Wnioskodawczynię opakowań kartonowych typu (...), zwracając się przy tym z prośbą o przesłanie przez Wnioskodawczynię katalogu produktów oferowanych przez (...), cennika oraz udzielenie informacji o ich dostępności. Z ww. wiadomości e-mail wynikało, że nadawca wiadomości działa jako kierownik ds. zakupów („purchasing manager”) w imieniu (...) z siedzibą we (...) przy (...) - podmiotu zrzeszonego w ramach (...) - spółdzielni sprzedawców detalicznych (...), numero de TVA: FR.

W dalszej korespondencji mailowej Wnioskodawczyni oraz nadawca wiadomości ustalali szczegóły dotyczące realizacji zamówienia, w szczególności kwestie dotyczące rodzaju i ilości opakowań, które mają być przedmiotem zamówienia, warunków płatności oraz dostarczenia towaru. Nadawca wiadomości przesłał również na adres e-mail Wnioskodawczyni dokumenty zawierające informacje dotyczące (...), tj. tzw. wydruk KBIS, pochodzący z francuskiego rejestru działalności i spółek RCS (Registres du Commerce et des Sociétés) oraz sprawozdanie finansowe za rok 2023 (compte de résultat de l'exercice 2023), a także dokument pn.: „purchase order” określający przedmiot zamówienia i jego numer. Z dokumentu tego wynikało, że (...) zamówiła:

-(…) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm za cenę w kwocie (…) euro netto za jedno pudełko,

-(…) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm za cenę w kwocie (…) euro netto za jedno pudełko.

Dotychczas Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży do podmiotów z (...), więc postrzegała realizację tego zamówienia jako szansę otwarcia nowych rynków zbytu, która może być początkiem współpracy na większą skalę. Wobec tego po dokonaniu przez Wnioskodawczynię czynności sprawdzających firmę (...) i jej kondycji finansowej (na podstawie dokumentów finansowych otrzymanych od nadawcy wiadomości oraz danych publicznie dostępnych), w dniu (…) 2024 roku Wnioskodawczyni zrealizowała pierwsze zamówienie obejmujące (...) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm. Zamówienie zostało wysłane przez Wnioskodawczynię do zamawiającego za pośrednictwem firmy transportowej świadczącej na rzecz Wnioskodawczyni usługi przewozu towarów, co zostało udokumentowane listem przewozowym CMR. Miejscem dostawy był magazyn położony we (...) pod adresem: (…) (pierwotnie miejscem dostawy miał być magazyn położony we (...) pod adresem: (…), przy czym nadawca wiadomości w dniu (…) 2024 roku poinformował mailowo Wnioskodawczynię o zmianie miejsca dostawy i zamówienie zostało wysłane na zmieniony adres magazynu i tam dostarczone). Tego samego dnia przedstawicielka Wnioskodawczyni poinformowała mailem nadawcę wiadomości o realizacji zamówienia i dostarczeniu zamówionych opakowań pod wskazany adres, a także przesłała fakturę VAT nr (…), opiewającą na kwotę (…) euro, dokumentującą ww. transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0%. Na fakturze VAT wyszczególniono osobno wartość dostarczonego towaru ((...) euro), koszt transportu pudełek ((...) euro) oraz koszt przygotowania wykrojnika ((...) euro). Towar opodatkowany został stawką VAT 0% (wewnątrzwspólnotową dostawa towarów) taką samą stawką Wnioskodawczyni opodatkowała również koszty usługi transportowej oraz usługi przygotowania wykrojnika, jako składników ceny za dostawę towaru.

W odpowiedzi na powyższą wiadomość nadawca wiadomości potwierdził wykonanie zamówienia i dostarczenie opakowań oraz zadeklarował podjęcie działań mających na celu uregulowanie należności wynikających z ww. faktury. Z uwagi na fakt, iż należność wynikająca z ww. faktury VAT nie została uregulowana przez (...) w terminie określonym w niniejszej fakturze, Wnioskodawczyni próbowała skontaktować się z nadawcą wiadomości używając danych kontaktowych wynikających z treści korespondencji wymienianej z nadawcą wiadomości. Próby te okazały się jednak bezskuteczne (nadawca wiadomości nie odpisywał na kierowane do niego maile).

W tym miejscu wskazać należy, że po dokonaniu dostawy z Wnioskodawczynią telefonicznie skontaktowała się również przedstawicielka (...). Podczas rozmowy telefonicznej przedstawicielka (...) wskazała, iż jeden z członków (...) (będący dostawcą) zgłosił ww. (...), że pod przedstawiciela firmy (...), z którą współpracowała Wnioskodawczyni może podszywać się inna osoba. O czym miały świadczyć rozbieżności w adresach e-mail, którymi posługiwał się przedstawiciel (...). Adresy te różniły się bowiem jedną literą. Pozyskawszy ww. informację, Wnioskodawczyni dokonała weryfikacji otrzymanej od nadawcy wiadomości korespondencji mailowej pod kątem różnic w adresach e-mail. W wyniku dokonanej weryfikacji okazało się, że adres e-mail, z którego nadawca wiadomości wysłał e-maile oraz adres e-mail widniejący w stopce wysyłanych przez niego wiadomości różniły się jedną literą. Dodatkowo, Wnioskodawczyni zwróciła się do informatyka z prośbą o weryfikację, do kogo należy domena, którą posługiwał się nadawca wiadomości. Z informacji przekazanych przez informatyka wynikało, że pod adresem, z którego korespondował nadawca wiadomości kryje się inna osoba.

Mając na uwadze zaistniałą sytuację, Wnioskodawczyni powzięła uzasadnione wątpliwości co do tego, czy osobą, z którą prowadziła korespondencję mailową był w istocie Y. Wątpliwości te spotęgował również fakt, że kontakt z nadawcą wiadomości urwał się (mimo, że wcześniej odpisywał on regularnie na maile kierowane przez Wnioskodawczynię). Z uwagi na uzasadnione przypuszczenie, że Wnioskodawczyni mogła paść ofiarą przestępstwa oszustwa i że pod przedstawiciela (...) podszywała się inna osoba, Wnioskodawczyni zdecydowała się nie wykonywać pozostałej do realizacji części zamówienia na rzecz (...).

Wnioskodawczyni celem wyjaśnienia sprawy podjęła również próby komunikacji z (...) za pośrednictwem adresu e-mail wskazanego na stronie internetowej (...), a także przesłała listem poleconym na adres (...) wezwanie do złożenia wyjaśnień. Wnioskodawczyni nie otrzymała jednak odpowiedzi zarówno na ww. wiadomości, jak i przesłane wezwanie. Próbę kontaktu z (...) podjął również pełnomocnik Wnioskodawczyni. Pełnomocnik Wnioskodawczyni wystosował do (...) wezwanie do zapłaty należności wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia (…) 2024 roku dot. zamówienia nr frbc.(…) objętego zrealizowaną przez Wnioskodawczynię dostawą (…) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm do magazynu położonego we (...) przy ul. (...). Ww. wezwanie zostało wysłane listem poleconym zarówno na adres (...) ujawniony we francuskim rejestrze działalności spółek RCS (Registres du Commerce et des Sociétés) oraz na adres wskazany na stronie internetowej (...). W odpowiedzi na ww. wezwanie, przedstawiciel (...) (...) w dniu (…) 2025 roku skierowała na adres mailowy Wnioskodawczyni wiadomość e-mail, w której potwierdziła otrzymanie ww. wezwania i załączonej do niego faktury VAT nr (...), a także zwróciła się z prośbą o przesłanie numeru zamówienia oraz dokumentu potwierdzającego dostawę.

W odpowiedzi na ww. wiadomość e-mail, pełnomocnik Wnioskodawczyni w dniu (…) 2025 roku przesłał wiadomość e-mail, w której wskazał numer zamówienia, a także dołączył dokumenty dotyczące zrealizowanego przez Wnioskodawczynię zamówienia. W odpowiedzi na mail pełnomocnika Wnioskodawczyni, (...) w dniu (…) 2025 roku wysłała wiadomość mailową, w której wskazała, że magazyn położony we (...) przy ul. (...), będący docelowym miejscem dostawy nie należy do (...). Ponadto, zwróciła się ona również pytaniem, kto złożył zamówienie na dostawę ww. pudełek kartonowych. W dniu (…) 2025 roku pełnomocnik Wnioskodawczyni wystosował wiadomość e-mail stanowiącą odpowiedź na maila z dnia (…) 2025 roku. W wiadomości tej pełnomocnik Wnioskodawczyni wyjaśnił m.in., że zamówienie zostało złożone przez osobę posługującą się imieniem i nazwiskiem Y oraz adresem mailowym: (...), podającą się za kierownika ds. zakupów („purchasing manager”) (...).

W dniu (…) 2025 roku z pełnomocnikiem Wnioskodawczyni skontaktował się mailowo przedstawiciel (...) (...), który raz jeszcze wskazał, że magazyn położony we (...) pod adresem: (...) nie należy do (...), jak również, że Wnioskodawczyni padła ofiarą oszustwa. Ponadto, w dniu (…) 2025 roku (...) przesłał na adres mailowy pełnomocnika Wnioskodawczyni wiadomość e-mail, do której to wiadomości został załączony dokument zawierający oświadczenie przedstawiciela (...) - (...) (ww. dokument był sporządzony w języku francuskim. Został on jednak przetłumaczony na język polski przez tłumacza przysięgłego języka francuskiego). Z treści ww. oświadczenia wynika, że Wnioskodawczyni nigdy nie należała do dostawców (...).

(...) mimo otrzymania faktury nr (...) nie zapłaciła należności z niej wynikających, z uwagi na fakt, że zamówienie nie zostało złożone przez ww. spółkę

Ponieważ Wnioskodawczyni najprawdopodobniej padła ofiarą przestępstwa oszustwa dokonanego przez osobę podszywającą się pod nadawcę wiadomości, Wnioskodawczyni w dniu (…) 2025 roku złożyła do prokuratury rejonowej w (...) zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa, o którym mowa wart 286 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 17 z późn. zm.) (dalej: k k ). Dochodzenie w ww. sprawie zostało wszczęte w dniu (…) 2025 roku pod sygn. akt: (…). W dniu (…) 2025 roku wydano postanowienie o umorzeniu dochodzenia na podstawie art 322 § 1 k p k z uwagi na niewykrycie sprawcy przestępstwa, jednakże w dniu (…) 2025 roku Wnioskodawczyni zaskarżyła ww. postanowienie zażaleniem do Sądu Rejonowego w (...), II Wydziału Karnego, stąd też ww. postępowanie karne w dalszym ciągu się toczy i nie zostało ono prawomocnie zakończone. Istotnym jest, że postępowanie zostało umorzone z uwagi na niewykrycie sprawcy przestępstwa, a nie z uwagi na brak znamion czynu zabronionego - co jednoznacznie przesądza, że Wnioskodawczyni padła ofiarą oszustwa, którego sprawca jest nieznany. Ponadto według posiadanych przez Wnioskodawczynię informacji, na dzień dzisiejszy na zlecenie prokuratury prowadzone są dalsze czynności w sprawie zmierzające do ustalenia sprawcy przestępstwa oszustwa, m.in. przygotowywany jest europejski nakaz dochodzeniowy.

Na gruncie powyższego stanu faktycznego po stronie Wnioskodawczyni powstała wątpliwość, czy w ogóle doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub jakiejkolwiek innej czynności podlegającej pod reżim podatku od towarów i usług oraz jakie obowiązki na gruncie ustawy o VAT ciążą w związku z powyższym na Wnioskodawczyni.

W piśmie z 24 listopada 2025 r. Wnioskodawczyni na pytania Organu udzieliła następujących odpowiedzi:

1)Pytanie: Jakie dane dotyczące nabywcy widnieją na fakturze nr (...) z (…) 2024 r.?

Odpowiedź: Na fakturze VAT nr (...) z dnia (…) 2024 roku widnieją następujące dane nabywcy:

Nabywca: (...)

Adres: (...)

Na potwierdzenie powyższego została przedłożona kopia faktury VAT nr (...) z dnia (…) 2024 wystawioną przez Wnioskodawczynię.

2)Pytanie: Czy spółka (...) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT UE?

Odpowiedź: Spółka (...) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawczyni przedłożyła wydruk ze strony Komisji Europejskiej ..... (...).

3)Pytanie: Czy ww. faktura zawiera numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany firmie (...), o której mowa w opisie sprawy? Jeżeli tak, to proszę wskazać ten numer.

Odpowiedź: Faktura VAT nr (...) z dnia (…) 2024 roku zawiera numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany firmie (...): FR(…).

4)Pytanie: W związku z informacją zawartą w opisie sprawy:

proszę wskazać czy oprócz wskazanych wyżej czynności podjęła Pani inne czynności w celu sprawdzenia kontrahenta (jeśli tak, to proszę wskazać jakie)?

Odpowiedź: Oprócz czynności sprawdzających firmę (...) opisanych we wniosku z dnia 17 września 2025 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawczyni w dniu (…) 2025 roku (a więc jeszcze przed dniem zrealizowania pierwszego zamówienia obejmującego dostawę (...) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm) otrzymała także wiadomość e-mail od przedstawicielki (...), z której wynikało, że Nadawca wiadomości [tj. osoba posługująca się imieniem i nazwiskiem Y, podająca się za kierownika ds. zakupów („Purchasing Manager”) (...)] zgłosił się w imieniu (...) do (...) celem poszukiwania nowych dostawców w związku z planowanym rozszerzeniem przez (...) działalności na inne kraje UE. W ww. wiadomości e-mail skierowanej do Wnioskodawczyni przedstawicielka (...) wskazała, że przekazuje treść maila od kontrahenta zainteresowanego pudełkami kartonowymi typu (...) (tj. od (...)) wraz z danymi kontaktowymi kontrahenta. Otrzymanie ww. wiadomości od przedstawiciela (...) (a więc od osoby działającej w imieniu organizacji skupiającej producentów …) dodatkowo uwiarygadniało zatem ww. kontrahenta i wywołało u Wnioskodawczyni przekonanie, że ma do czynienia z uczciwym i rzetelnym kontrahentem.

5)Pytanie: Czy podjęła Pani działania w celu odzyskania towaru, będącego przedmiotem transakcji, o której mowa w opisie sprawy (jeżeli tak, proszę wskazać jakie)?

Odpowiedź: W ślad za treścią wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2025 roku ponownie zasygnalizować wypada, że Wnioskodawczyni celem wyjaśnienia sprawy podjęła próbę kontaktu z (...) za pośrednictwem adresu e-mail wskazanego na stronie internetowej (...), a także przesłała listem poleconym na adres (...) wezwanie do złożenia wyjaśnień. Ponieważ Wnioskodawczyni nie otrzymywała ze strony (...) odpowiedzi na wystosowane wezwanie, w dniu (…) 2025 roku Wnioskodawczyni złożyła do Prokuratury Rejonowej w (...) zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa, o którym mowa w art. 286 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 17 z późn. zm.) (dalej: k.k.). Dochodzenie w ww. sprawie zostało wszczęte w dniu (…) 2025 roku pod sygn. akt: (…). W dniu (…) 2025 roku wydano postanowienie o umorzeniu dochodzenia na podstawie art. 322 § 1 k.p.k. z uwagi na niewykrycie sprawcy przestępstwa, jednakże w dniu (…) 2025 roku Wnioskodawczyni zaskarżyła ww. postanowienie zażaleniem do Sądu Rejonowego w (...), II Wydziału Karnego. Na skutek wniesionego zażalenia Prokurator Prokuratury Rejonowej w (...) postanowieniem z dnia (…) 2025 roku wydanym w sprawie o sygn. akt: (…) na podstawie art. 327 § 1 w zw. z art. 463 § 1 w zw. z art. 465 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 46 z późn. zm.) (dalej: k.p.k.) uwzględnił wniesione przez Wnioskodawczynię zażalenie oraz podjął na nowo postępowanie w sprawie, co oznacza, że postępowanie karne w ww. sprawie w dalszym ciągu się toczy. Z treści uzasadnienia ww. postanowienia wynika również, że do Republiki Francuskiej zostanie skierowany Europejski Nakaz Dochodzeniowy celem przeprowadzenia w ww. państwie czynności dochodzeniowych w sprawie.

Dodatkowo, tak jak wskazywano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, próbę kontaktu z (...) podjął również pełnomocnik Wnioskodawczyni. W odpowiedzi na wiadomość e-mail wystosowaną przez pełnomocnika Wnioskodawczyni, przedstawiciel (...) w dniu (…) 2025 roku wysłała wiadomość mailową, w której wskazała, że magazyn położony we (...) przy ul. (…), będący docelowym miejscem dostawy nie należy do (...). Na powyższe wskazał również inny przedstawiciel (...) (...), który w dniu (…) 2025 roku z w mailu wystosowanym do pełnomocnika Wnioskodawczyni wskazał, że magazyn położony we (...) pod adresem: (…) nie należy do (...), jak również, że Wnioskodawczyni padła ofiarą oszustwa. Ponadto, w dniu (…) 2025 roku (...) przesłał na adres mailowy pełnomocnika Wnioskodawczyni wiadomość e-mail, do której to wiadomości został załączony dokument zawierający oświadczenie przedstawiciela (...) – (…), z którego wynika, że Wnioskodawczyni nigdy nie należała do dostawców (...).

6)Pytanie: Czy ww. towary były ubezpieczone i czy podjęła Pani działania w celu uzyskania odszkodowania od ubezpieczyciela (jeżeli tak, proszę wskazać jakie)?

Odpowiedź: Towary objęte zrealizowanym przez Wnioskodawczynię zamówieniem nie były ubezpieczone.

7)Pytanie: W związku z informacją zawartą w opisie sprawy:

proszę wskazać czy oprócz ww. informacji od „nadawcy wiadomości” posiada Pani potwierdzony podpisem/pieczęcią nabywcy odbiór towaru na liście przewozowym CMR, o którym mowa w opisie sprawy?

Odpowiedź: Jak już zostało wskazane w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2025 roku, przewóz zamówionego towaru do magazynu położonego we (...) pod adresem: (…) został udokumentowany listem przewozowym CMR. Na liście przewozowym CMR widnieje podpis i stempel Wnioskodawczyni (jako nadawcy zamówienia) oraz przewoźnika. Na liście przewozowym CMR nie widnieje podpis nabywcy towaru.

8)Pytanie: Czy transakcja, realizowana przez Panią w ramach otrzymanego zamówienia, będąca przedmiotem opisu sprawy oraz objęta zakresem postawionego we wniosku pytania nr 4, stanowiła świadczenie kompleksowe?

Odpowiedź: Transakcja realizowana przez Wnioskodawczynię w ramach otrzymanego zamówienia stanowiła świadczenie kompleksowe. Wnioskodawczyni w ramach realizacji ww. zamówienia wykonała bowiem kilka świadczeń, które służyły realizacji głównego celu gospodarczego transakcji, tj. dostawie zamówionych (...) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm. Świadczenia składowe wchodzące w zakres ww. zamówienia miały bowiem charakter komplementarny (poszczególne usługi składały się w całość i były ze sobą ściśle powiązane), zaś nabywca nie był zainteresowany odrębną realizacją poszczególnych usług składających się na ww. zamówienie.

9)Pytanie: Jakie czynności składające się na realizację zamówienia na rzecz kontrahenta stanowiły czynność główną (dominującą), a jakie stanowiły czynności pomocnicze/ dodatkowe?

Odpowiedź: Czynnością główną (dominującą) składającą się na realizację zamówienia przez Wnioskodawczynię było wytworzenie (...) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm. Czynnościami pomocniczymi były usługa przygotowania wykrojnika oraz usługa transportowa.

10)Pytanie: Czy przygotowanie wykrojnika było związane z dostawą konkretnej partii towaru (pudełek)?

Odpowiedź: Przygotowanie wykrojnika było ściśle związane z dostawą partii pudełek objętych zrealizowanym w dniu (…) 2025 roku przez Wnioskodawczynię zamówieniem. Wykrojnik został przygotowany dla tej konkretnej partii pudełek. Zamówienie obejmowało bowiem opakowania o sprecyzowanym rozmiarze, rozwiązaniu konstrukcyjnym, ponadto opakowania miały być wykonane z konkretnego surowca, co wymuszało przygotowanie wykrojnika spersonalizowanego i dostosowanego do zamówionej partii opakowań. Wykrojnik jest bowiem tworzony indywidualnie do danego zamówienia. Wyprodukowanie opakowań o konkretnym kształcie i rozmiarze wymagało zatem przygotowania wykrojnika, dzięki któremu było następnie możliwe wytworzenie partii opakowań dostosowanej do potrzeb i wymogów kontrahenta.

11)Pytanie: Czy w cenie towaru (pudełek) został uwzględniony koszt przygotowania wykrojnika i koszt transportu?

Odpowiedź: Koszt przygotowania wykrojnika oraz koszt transportu zamówionych pudełek, mimo wyszczególnienia w odrębnych pozycjach na fakturze VAT nr (...) z dnia (…) 2024, został uwzględniony w finalnej cenie za zrealizowane przez Wnioskodawczynię zamówienie. Ww. faktura VAT opiewa bowiem na kwotę (…) euro, w której to kwocie został uwzględniony zarówno koszt przygotowania wykrojnika, jak i koszt transportu pudełek, (ww. koszty stanowiły bowiem integralne składniki ceny za zrealizowaną przez Wnioskodawczynię dostawę pudełek).

12)Pytanie: Czy między poszczególnymi czynnościami składającymi się na realizację zamówienia istnieje zależność powodująca, że nie mogą być one świadczone odrębnie? Jeżeli tak, proszę wskazać na czym konkretnie polega ta zależność.

Odpowiedź: Między poszczególnymi częściami składającymi się na realizację zamówienia istniała zależność powodująca, że nie mogły być one świadczone odrębnie. Bez przygotowania konkretnego wykrojnika niemożliwe byłoby przygotowanie zamówionej partii kartonów (tj. kartonów o konkretnym rozmiarze i kształcie). Wykrojnik umożliwia bowiem maszynowe wycinanie kształtów w danym materiale (kartonie, papierze, tekturze itp.). Jak już zostało wskazane powyżej, ponieważ zamówienie obejmowało opakowania o sprecyzowanym rozmiarze i kształcie, konieczne było zatem przygotowanie konkretnego wykrojnika dostosowanego do zamówionej partii opakowań. Przygotowanie wykrojnika umożliwiło następnie wyprodukowanie przez Wnioskodawczynię zamówionej partii opakowań kartonowych, tj. (...) sztuk pudełek kartonowych typu (...) o wymiarach (...) mm. Z kolei bez usługi obejmującej transport zamówionych pudełek kartonowych niemożliwe byłoby dostarczenie ww. towarów do docelowego miejsca dostawy, a co za tym idzie bez wykonania usługi transportowej nie można byłoby uznać, że doszło do realizacji zamówienia na dostawę ww. pudełek kartonowych. Mając zatem na względzie powyższe stwierdzić należy, że między poszczególnymi częściami składającymi się na realizację zamówienia istniała zależność powodująca, że nie mogły być one świadczone odrębnie.

Pytania

1)Czy w zaistniałym stanie faktycznym dostawa towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE na rzecz podmiotu, który wszedł w posiadanie towarów na skutek oszustwa, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

2)Czy prawidłowym sposobem eliminacji z obrotu prawnego wystawionej przez Wnioskodawczynię faktury VAT, która nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych ze względu na oszustwo popełnione przez rzekomego przedstawiciela (...), jest dokonanie przez Wnioskodawczynię korekty ww. faktury „do zera” i doręczenie tak skorygowanej faktury kontrahentowi (...), niezależnie od tego, że nie uiścił należności wynikającej z faktury pierwotnej?

3)Czy w stanie faktycznym sprawy właściwym działaniem Wnioskodawczyni będzie nieujmowanie w deklaracji miesięcznej oraz informacji podsumowującej zarówno pierwotnych danych wynikających z faktury dokumentującej zdarzenie opisane w stanie faktycznym, jak też korekty ww. faktury?

4)Czy Wnioskodawczyni prawidłowo udokumentowała dokonaną transakcję (świadczenie złożone), na którą składała się dostawa towarów (jako świadczenie główne) oraz usługa transportu oraz usługa przygotowania wykrojnika (jako świadczenia pomocnicze) poprzez wykazanie kosztów transportu oraz kosztów przygotowania wykrojnika w odrębnych pozycjach na fakturze VAT, stosując do ww. usług dodatkowych składających się na świadczenie główne stawkę 0% VAT właściwą dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawczyni, w stanie faktycznym sprawy nie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. - Dz. U. z 2025 r. poz. 775 z późn. zm.) (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Idąc dalej, zgodnie z art. 7 ust. 1 zd. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak z kolei stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 2-8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis art. 13 ust. 1 przywołanej ustawy stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2 powyżej, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2 powyżej, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów. Jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że ustawa o VAT nie zawiera szczególnych unormowań dotyczących sposobu postępowania sprzedającego, który padł ofiarą przestępstwa oszustwa polegającego na wyłudzeniu od niego towaru lub usług przez podmiot podszywający się pod rzeczywistego kontrahenta. W ocenie Wnioskodawczyni wywóz towarów z terytorium RP dokonany w wyniku błędnego przeświadczenia, iż doszło do zawarcia umowy z kontrahentem, podczas gdy tak naprawdę Wnioskodawczyni padła ofiarą przestępstwa oszustwa, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT i nie podlega w związku z powyższym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaakcentować należy, iż zgodnie z treścią art. 6 pkt 2 ustawy o VAT, przepisów niniejszej ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Mając powyższe na względzie, nie może budzić wątpliwości, iż sytuacja, w której znalazła się Wnioskodawczyni zalicza się do przypadku, o którym mowa w art. 6 pkt 2 ustawy o VAT. Skoro oszustwo jest czynem sankcjonowanym przez kodeks karny, to mamy do czynienia z czynnością, o której mowa w art. 6 pkt 2 ustawy VAT, a więc czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Oszustwa, którego ofiarą padła Wnioskodawczyni, nie można bowiem traktować jako prawnie skutecznej umowy, zaś organy władzy państwowej nie mogą czerpać korzyści (w tym korzyści podatkowych) z czynności, których państwo samo zabroniło. Powyższe potwierdza chociażby stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wyrażone w wyroku z dnia 25 marca 2023 roku, wydanego w sprawie o sygn. Akt: I SA/Ke 168/23, w której ww. Sąd wskazał, że „wydanie towaru oszustowi skutkuje niemożnością kwalifikowania tych czynności jako prawnie skuteczne wykonanie umowy dostawy”.

Podstawowym warunkiem pozwalającym na przyjęcie, iż doszło do zaistnienia czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o VAT jest przeniesienie przez dostawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust 1 w zw. Z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT). Na kanwie stanu faktycznego sprawy nie można uznać, że Wnioskodawczyni przeniosła ww. prawa na (...) (który to podmiot nie złożył w rzeczywistości zamówienia), jak również na nadawcę wiadomości (Wnioskodawczyni nie wiedziała bowiem, że nadawca wiadomości podszywa się pod przedstawiciela firmy (...)).

Zaprezentowane przez Wnioskodawczynię stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2023 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt: I SA/Łd 553/23, wskazano, iż: „trudno zgodzić się z organem, że strona przeniosła prawo do rozporządzania towarem, a w konsekwencji, że doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, skoro do przeniesienia posiadania tego towaru doszło na skutek wprowadzenia strony skarżącej w błąd i towarem tym dysponuje nieznany podmiot. (...) Nie można przenieść prawa do rozporządzania towarem na nieznany, nieustalony podmiot, gdyż bezsprzecznie wykracza to poza sferę woli podmiotu wykonującego dostawę, a nadto uniemożliwia kontrolę obrotu i rozliczeń podatkowych”. Tożsame zapatrywanie wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 września 2023 roku, sygn. akt: I SA/Wr 84/23: „nie jest właściwe stanowisko organu interpretacyjnego, że spółka dokonała dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny oraz przeniosła na niego prawo do rozporządzania towarem w rozumieniu art. 7 ust. 1 VATu, a w konsekwencji, że doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru. Skoro do wydania towaru przez skarżącą doszło na skutek oszustwa, to nie doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a towarem w wyniku tych czynności dysponował niezidentyfikowany podmiot, który wszedł w posiadanie w warunkach wskazujących na popełnienie przestępstwa”. W podobnym tonie wypowiedział się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 26 stycznia 2023 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt: I SA/Kr 1154/22 „spółka, na skutek wprowadzenia w błąd co do podmiotu będącego kupującym towar, nie przeniosła prawa do rozporządzania towarem na podmiot znany na rynku i wiarygodny, lecz wydała towar oszustowi trudno w tej sytuacji uznać za trafne stanowisko organu interpretacyjnego, że spółka skarżąca przeniosła prawo do rozporządzania towarem”.

W kontekście powyższego, przywołania wymaga również wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie C-435/03 British American Tobacco International ltd, Newman Shipping & Agency Company NV przeciwko Belgische Staat (Dz. U. UE. C. Z 2005 r. Nr 217, str. 13/2). Stan faktyczny, na gruncie którego został wydany ww. wyrok dotyczy wprawdzie kradzieży towaru, natomiast można go również odnieść do wejścia w posiadanie towaru przez oszusta, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawczynię w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wyroku TSUE orzekł, iż „kradzież towarów nie stanowi „świadczonej odpłatnie dostawy towarów” w rozumieniu art. 2 Szóstej Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. W sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku i w związku z tym nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Okoliczność, że towary tego rodzaju, jak w postępowaniu przed sądem krajowym, opodatkowane są podatkiem akcyzowym nie ma wpływu na powyższy wniosek.” TSUE przyjął zatem, że kradzież towarów nie stanowi dostawy towarów dokonywanej odpłatnie. W ww. Orzeczeniu TSUE wskazał również, że kradzież towarów nie może być traktowana jako „dostawa towarów”, ponieważ dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jak właściciel. W przypadku kradzieży towaru, podmiot, który się jej dopuszcza jest jedynie dzierżycielem. Skutkiem kradzieży nie jest bowiem uzyskanie przez podmiot dopuszczający się kradzieży prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W ocenie TSUE kradzież nie może być zatem uznana za zdarzenie powodujące przeniesienie ww. prawa między pokrzywdzonym a sprawcą kradzieży.

Mając na uwadze przytoczone powyżej stanowiska judykatury, raz jeszcze zaznaczenia wymaga, że opisanego w niniejszym wniosku zdarzenia, polegającego na wydaniu towaru oszustowi nie można traktować jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zamiarem Wnioskodawczyni było tak naprawdę dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym przeniesienie prawa do rozporządzania towarem na (...). Nie jest jednak uprawnione stanowisko, że Wnioskodawczyni przeniosła prawo do rozporządzania towarem na oszusta, gdyż nie miała ona takich intencji. Wydając towar niezidentyfikowanemu podmiotowi działała ona bowiem w okolicznościach wskazujących na popełnienie przestępstwa, którego ofiarą padła. Jak trafnie wskazuje się w orzecznictwie: „nie do pomyślenia jest w demokratycznym państwie prawa przekonanie, ze w wyniku przedmiotowej czynności [oszustwa] przeniesiono prawo do rozporządzania towarem na rzecz oszusta. Zaakceptowanie tego oczywiście niezasadnego poglądu prowadziłoby wprost do uznania, że uprawnienie to można nabyć za pomocą czynu zabronionego, co jest nie do przyjęcia. Wykraczałoby to poza granice art. 2 Konstytucji RP i godziło w pewność obrotu gospodarczego” (wyrok WSA w Krakowie z 26 stycznia 2023 r, sygn. akt: I SA/Kr 1154/11).

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawczyni w stanie faktycznym sprawy, przemieszczenie towarów z terytorium RP na terytorium innego państwa członkowskiego UE na skutek oszustwa dokonanego przez osobę podszywającą się pod rzeczywistego kontrahenta nie wypełnia również cech przemieszczenia, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, tj. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku której przemieszczone do innego państwa UE towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ad 2

Z uwagi na fakt, iż w stanie faktycznym sprawy nie doszło do czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, prawidłowym sposobem eliminacji z obrotu prawnego faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawczynię (jako, że ww. faktura nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego) jest dokonanie przez Wnioskodawczynię korekty ww. faktury VAT „do zera” oraz doręczenie skorygowanej w ten sposób faktury (...), niezależnie od tego, że (...) nie dokonało zapłaty należności wynikającej z faktury pierwotnej.

Stosownie bowiem do treści art. 106b ust 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba ze podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a ustawy o VAT;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1 powyżej;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2 powyżej, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust 5 pkt 4 ustawy o VAT;

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b ustawy o VAT.

Idąc dalej, jak wynika z art 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W ocenie Wnioskodawczyni, na gruncie stanu faktycznego sprawy nie doszło do transakcji udokumentowanej wystawioną przez Wnioskodawczynię na rzecz (...) fakturą VAT (z racji tego, że to nie (...) złożyła zamówienie, nie doszło to zawarcia jakiejkolwiek prawnie skutecznej umowy z (...) lub podmiotem trzecim). O powyższym świadczy również fakt, iż Wnioskodawczyni złożyła zawiadomienie o możliwości popełnienie przestępstwa oszustwa przez nadawcę wiadomości do Prokuratury Rejonowej w (...).

Wystawiona przez Wnioskodawczynię faktura VAT nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Ponieważ jednak faktura ta została wprowadzona do obrotu prawnego (została ona przesłana (...)), nie jest możliwe jej anulowanie. W ocenie Wnioskodawczyni w takiej sytuacji możliwe jest wyłącznie wystawienie faktury korygującej „do zera” stosownie do treści art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Na gruncie stanu faktycznego sprawy mamy bowiem do czynienia z przypadkiem, o którym mowa w przywołanym powyżej przepisie, tj. gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury.

Mając powyższe na względzie, w zaistniałym stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawczyni prawidłowym rozwiązaniem byłoby wystawienie przez Wnioskodawczynię faktury korygującej „do zera” na (...) i doręczenie jej ww. podmiotowi.

Ad 3

W ocenie Wnioskodawczyni, w zakresie zdarzenia opisanego w stanie faktycznym sprawy, skoro nie może ono być udokumentowane fakturą jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, to dane wynikające z faktury pierwotnej i jej korekty nie powinny zostać ujęte w deklaracji miesięcznej składanej na potrzeby podatku VAT oraz w informacji podsumowującej.

Ad 4

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym nie ma przeszkód, aby koszty usług dodatkowych, tj. świadczeń pomocniczych (w stanie faktycznym sprawy koszt transportu oraz koszt przygotowania wykrojnika), które składały się na wykonaną przez Wnioskodawczynię dostawę (świadczenie główne) były prezentowane w odrębnych pozycjach na tej samej fakturze VAT dokumentującej transakcję, a także nie ma przeszkód do zastosowania tej samej stawki podatku VAT właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (tj. stawki 0%) do dostawy towarów oraz do usług obejmujących koszty transportu oraz koszty przygotowania wykrojnika, a więc usług dodatkowych składających się na ww. dostawę.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa opodatkowania obejmuje wobec tego także koszty dodatkowe takie jak m.in. prowizje, koszty transportu pobierane przez dokonującego dostawę lub usługodawcę od nabywcy usługi.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2002 r., wydany w sprawie o sygn. akt: I SA/Wr 120/01, w którym to wyroku wskazano, iż „świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także koszty transportu. To oznacza, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu, niezależnie od podmiotu realizującego ten przewóz, a całość świadczenia powinna być opodatkowana według stawki podatkowej właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towaru”.

Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również swoje odzwierciedlenie w przepisach prawa UE. Zgodnie z art. 78 lit. B Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.): „do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a)podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b)koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Dodać również należy, iż w przypadku usługi obejmującej transport wyżej wymienione zasady obowiązują niezależnie od tego, czy transport jest dokonywany własnym transportem, czy też przez inny podmiot.

W tym miejscu wskazać należy, iż również organy podatkowe prezentują opisane powyżej stanowisko. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2012 roku, znak: ITPP2/443-623/12/MD Organ uznał za prawidłowe stanowisko, z którego wynika, że „(...) Koszty dowozu towarów do klientów nie powinny być odrębnie opodatkowane, (...) W opinii spółki nie ma przeszkód, aby takie koszty były dla celów pozafiskalnych prezentowane na fakturze jako osobna pozycja. Transport stolarki wskazywany na fakturze jest jedynie elementem umowy dostawy stolarki. Prezentacja transportu w osobnej fakturze służy wyłącznie celom biznesowym”.

Zważywszy na powyższe, w stanie faktycznym sprawy za prawidłowe należało uznać postępowanie Wnioskodawczyni w zakresie, w jakim Wnioskodawczyni zastosowała do usług dodatkowych składających się na dostawę towarów (tj. kosztów usługi transportowej oraz kosztów przygotowania wykrojnika) tą samą stawkę podatku VAT, jaką zastosowała w przypadku dostawy towarów, tj. stawkę 0% VAT właściwą dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Skoro bowiem kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonywaną przez podatnika dostawą oraz inne elementy kształtujące kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez podmiot realizujący dostawę w imieniu nabywcy powinny wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być fakturowane odrębną stawką podatku VAT właściwą dla tych usług.

Ponadto, nie było również przeszkód do tego, aby ww. koszty świadczeń pomocniczych składających się na realizację świadczenia głównego, tj. koszty usługi transportowej oraz koszt przygotowania wykrojnika, zostały wyszczególnione na fakturze VAT w odrębnych pozycjach. Takie wyodrębnienie ma bowiem charakter czysto techniczny i służy jedynie prezentacji kalkulacji ceny za wykonaną dostawę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Z kolei według art. 13 ust. 1 ustawy:

Natomiast, zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Zatem gdy następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w wyniku dokonania dostawy towarów z ustalonym nabywcą, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, co do zasady, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jednocześnie ustawodawca przewidział możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy.

Z art. 6 pkt 2 ustawy wynika bowiem, że:

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem VAT UE i prowadzi Pani działalność gospodarczą pod firmą (...) Zakład X. Zakres Pani działalności gospodarczej obejmuje m.in. produkcję (…).

(…) 2024 roku na Pani adres e-mail została wysłana wiadomość e-mail od osoby posługującej się imieniem i nazwiskiem Y oraz adresem mailowym: (...) (dalej: nadawca wiadomości). Wskazana powyżej wiadomość zawierała zapytanie dotyczące możliwości wyprodukowania i dostarczenia opakowań kartonowych typu (...). Z ww. wiadomości wynikało, że nadawca wiadomości działa jako kierownik ds. zakupów w imieniu (...) z siedzibą we (...) - podmiotu zrzeszonego w ramach (...).

Dotychczas nie dokonywała Pani sprzedaży do podmiotów z (...), więc postrzegała realizację tego zamówienia jako szansę otwarcia nowych rynków zbytu, która może być początkiem współpracy na większą skalę. Po dokonaniu czynności sprawdzających firmę (...) i jej kondycję finansową, zrealizowała Pani pierwsze zamówienie. Zamówienie zostało wysłane za pośrednictwem firmy transportowej świadczącej na Pani rzecz usługi przewozu towarów, co zostało udokumentowane listem przewozowym CMR. Miejscem dostawy był magazyn położony we (...), przy czym nadawca wiadomości poinformował Panią mailowo o zmianie miejsca dostawy i zamówienie zostało wysłane na zmieniony adres magazynu i tam dostarczone. Tego samego dnia Pani przedstawicielka poinformowała mailem nadawcę wiadomości o realizacji zamówienia i dostarczeniu zamówionych opakowań pod wskazany adres, a także przesłała fakturę, dokumentującą ww. transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0%.

W odpowiedzi na powyższą wiadomość nadawca wiadomości potwierdził wykonanie zamówienia i dostarczenie opakowań oraz zadeklarował podjęcie działań mających na celu uregulowanie należności wynikających z ww. faktury. Z uwagi na fakt, iż należność wynikająca z ww. faktury VAT nie została uregulowana przez (...) w terminie określonym w niniejszej fakturze, próbowała Pani skontaktować się z nadawcą wiadomości używając danych kontaktowych wynikających z treści korespondencji wymienianej z nadawcą wiadomości. Próby te okazały się bezskuteczne.

Po dokonaniu dostawy skontaktowała się z Pani telefonicznie przedstawicielka (...) informując, iż jeden z członków (...) (będący dostawcą) zgłosił ww. (...), że pod przedstawiciela firmy (...), z którą Pani współpracowała może podszywać się inna osoba, o czym miały świadczyć rozbieżności w adresach e-mail, którymi posługiwał się przedstawiciel (...). Mając na uwadze zaistniałą sytuację, powzięła Pani wątpliwości co do tego, czy osobą, z którą prowadziła Pani korespondencję mailową był Y.

Celem wyjaśnienia sprawy podjęła Pani próby komunikacji z (...), a także przesłała listem poleconym na adres (...) wezwanie do złożenia wyjaśnień. Nie otrzymała Pani jednak odpowiedzi zarówno na ww. wiadomości, jak i przesłane wezwanie. Próbę kontaktu z (...) podjął również Pani pełnomocnik, który wystosował do (...) wezwanie do zapłaty należności wynikającej z ww. faktury. Pracownik (...) wskazał, że magazyn położony we (...), będący docelowym miejscem dostawy, nie należy do (...). Następnie z Pani pełnomocnikiem skontaktował się mailowo przedstawiciel (...), który raz jeszcze wskazał, że ww. magazyn położony we (...) nie należy do (...), jak również, że padła Pani ofiarą oszustwa. (...) mimo otrzymania faktury nie zapłaciła należności z niej wynikających, z uwagi na fakt, że zamówienie nie zostało złożone przez ww. spółkę

Jak wynika z powołanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Również w świetle art. 14 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, z późn. zm.), dalej zwana Dyrektywą 112, dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W doktrynie i orzecznictwie utrwalony jest już pogląd, że nie należy utożsamiać prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel z przeniesieniem własności w świetle przepisów prawa cywilnego.

Użyte w art. 7 ust. 1 ustawy i art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112 pojęcie przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie jest tożsame z przeniesieniem własności w rozumieniu prawa cywilnego, gdyż obejmuje również przypadki, gdy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą, skutkiem czego można nią dysponować jak właściciel, mimo że nie miało miejsca prawne przejście własności na nabywcę.

W orzecznictwie i praktyce Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pojawił się w tym kontekście termin „własność ekonomiczna”. W wyroku z dnia 8 lutego 1990 r., C-320/88 w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, Trybunał stwierdził, że dostawa towarów w rozumieniu podatkowym nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Wskazał, że „własność ekonomiczna” to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy. Innymi słowy przejście własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Tym samym definicja dostawy towarów obejmuje również sytuacje, gdy bez przeniesienia prawa własności następuje przejęcie władztwa ekonomicznego nad rzeczą. Istotne w tej mierze jest faktyczne dysponowanie towarem, a nie tytuł prawny do niego. A zatem fizycznie przemieszczenie (dostarczenie) towaru co do zasady wyczerpuje pojęcie dostawy w rozumieniu VAT. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy na nabywcę nie zostanie przeniesione prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, to znaczy gdy jest on w jakiś sposób ograniczony w swobodzie dysponowania towarem. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Dlatego w orzecznictwie krajowym przyjmuje się, że dla zakwalifikowania transakcji jako dostawy towaru znaczenie ma przede wszystkim ekonomiczna strona transakcji, a więc przeniesienie, lub jego brak, ekonomicznego władztwa nad rzeczą (tak m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2015 r., sygn. akt I FSK 883/14 oraz z 15 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 417/16).

Z ww. art. 6 pkt 2 ustawy wynika, że przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Brzmienie tego przepisu należy odczytywać w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym istotne jest czy czynność doprowadziła do możliwości korzystania z przedmiotu dostawy, który może podlegać legalnemu obrotowi i mieć wpływ na konkurencyjność. Istota przepisu art. 6 pkt 2 ustawy sprowadza się do tego, że wyłącza on z opodatkowania czynności, które są uznawane za nielegalne w obrocie prawnym i to jeszcze tylko wówczas, gdy czynności te nie mają wpływu na konkurencyjność. Jednocześnie TSUE dopuszcza w swoich orzeczeniach, że opodatkowanie powinno obejmować te czynności, które co prawda były niezgodne z prawem, jednakże mogłyby one być dokonane jako legalne (por. wyrok TSUE w sprawie C-455/98 z dnia 29 czerwca 2000 r., Tullihallitus przeciwko Kaupo Salumets i innym, wyrok TSUE w sprawie C-289/86 z dnia 5 lipca 1988 r., Vereniging Happy Family Rustenburgerstat przeciwko Inspecteur der Omzetbelasing).

Jak wynika z uzasadnień przywołanych orzeczeń, TSUE wywiódł zasadę opodatkowania tych czynności z zasady neutralności podatku oraz z zasady unikania jakichkolwiek zakłóceń konkurencji. W ocenie TSUE w przypadku tych czynności nie można wprowadzać zasadniczego rozróżnienia pomiędzy czynnościami zgodnymi i niezgodnymi z prawem. Opodatkowanie powinno zatem obejmować te czynności, które co prawda były niezgodne z prawem, jednakże mogłyby być dokonane jako legalne. W przypadku towarów i usług, które mogą być przedmiotem normalnego obrotu i wykonywanej działalności gospodarczej, nieobjęcie opodatkowaniem czynności zabronionych i sprzecznych z prawem prowadziłoby do znacznego zakłócenia konkurencji. Podmioty, które dokonywały dostaw i odpłatnego świadczenia usług, jako transakcji sprzecznych z prawem, znajdowałyby się w znacznie lepszej sytuacji od podmiotów legalnie wykonujących swoje usługi. Ich towary i usługi – nieobciążone VAT – byłyby pod względem ceny bardziej atrakcyjne dla konsumentów.

Okoliczności sprawy wskazują, że nie otrzymała Pani zapłaty za wysłany towar. Należy jednak zauważyć, że przepisy z zakresu podatku VAT nie uzależniają opodatkowania czynności od dokonania zapłaty. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że założeniem ww. transakcji była jej odpłatność. W analizowanym przypadku sama dostawa towaru, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, faktycznie miała miejsce i została udokumentowana fakturą. Nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel zmaterializowało się w momencie, kiedy towar został przez Panią dostarczony pod wskazany adres. Przesłała Pani fakturę dokumentującą ww. transakcję drogą elektroniczną, na adres e-mail, pod którym do tej pory korespondowała Pani z kontrahentem. Zatem w okolicznościach sprawy miała miejsce dostawa towaru, o której mówi w art. 5 ust. 1 ustawy, bowiem doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Dopiero po dokonaniu transakcji i wywiezieniu towaru poza terytorium kraju powzięła Pani podejrzenie, że padła Pani ofiarą oszustwa. Natomiast zdarzenie gospodarcze, jakim jest dostawa towarów, faktycznie zaistniało. Realizując opisaną dostawę nie dokonała Pani czynności niepożądanej z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego. W sytuacji wyłudzenia towaru dochodzi do wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, której nie można utożsamiać z kradzieżą (wyrok WSA w Warszawie sygn. akt VIII SA/Wa 351/18). Tym samym dokonanej transakcji nie można uznać za czynność niebędącą przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

W konsekwencji, opisana przez Panią sytuacja będąca przedmiotem wniosku spełnia warunki do uznania jej za czynność opodatkowaną podatkiem VAT, ponieważ w ramach prowadzonej przez Panią działalności dokonała Pani dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem z okoliczności wynika, że została zrealizowana dostawa towarów, w ramach której nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, że dostawa nastąpiła na rzecz innego podmiotu niż wskazuje na to zamówienie. W rozpatrywanej sprawie miała miejsce dostawa towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z opisu sprawy wynika, że wysłany towar został dostarczony do wskazanego miejsca na terytorium (...), co zostało potwierdzone, a Pani wystawiła i przesłała fakturę dokumentującą sprzedaż.

Należy zatem stwierdzić, że w niniejszej sprawie została zrealizowana dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy na rzecz podmiotu innego niż ten, na który została wystawiona faktura. Przy tym, w wyniku dokonanej dostawy nastąpił wywóz towarów na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju. Zatem doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Według art. 42 ust. 1a ustawy:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy:

Natomiast w świetle art. 42 ust. 11 ustawy:

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że nie może Pani zastosować stawki podatku VAT w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, co do zasady, jest opodatkowania stawką VAT 0%. Natomiast w państwie nabywcy dostawa podlega opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej w tym państwie. Taki sposób opodatkowania transakcji ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Z powołanych przepisów wynika, że aby wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegała opodatkowaniu według stawki podatku VAT w wysokości 0% muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, tj. nabywca towarów powinien posiadać i podać sprzedawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy). Natomiast dostawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy). Jednocześnie, dostawca składając deklarację podatkową, w której wykazuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT UE (art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy). Co istotne warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, muszą być spełnione łącznie. Spełnienie tych warunków ma zagwarantować, że nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego przemieszczenie na terytorium innego państwa członkowskiego oraz, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i tam faktycznie opodatkowana.

Z wniosku wynika, że dokonała Pani na rzecz (...) dostawy towarów, co zostało udokumentowane fakturą. Miejscem dostawy był magazyn położony we (...), a na wystawionej fakturze została wskazana jako nabywca spółka (...). Zamówienie zostało wysłane przez Panią do zamawiającego za pośrednictwem firmy transportowej, co zostało udokumentowane listem przewozowym CMR. Tego samego dnia Pani przedstawicielka poinformowała mailem zamawiającego o realizacji zamówienia i dostarczeniu zamówionych opakowań pod wskazany adres, a także przesłała fakturę. W odpowiedzi na wiadomość nadawca wiadomości potwierdził wykonanie zamówienia i dostarczenie opakowań. Z uwagi na fakt, iż należność wynikająca z ww. faktury nie została uregulowana przez (...), próbowała Pani bezskutecznie skontaktować się z nadawcą wiadomości. W międzyczasie powzięła Pani przypuszczenie, że padła ofiarą oszustwa, więc skontaktowała się Pani z (...) i uzyskała informację, że magazyn, do którego zostało wysłane zamówienie nie należy do spółki, a Pani nigdy nie należała do dostawców (...).

Zatem, pomimo że w analizowanym przypadku doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, to nie można uznać, że są spełnione warunki uprawniające Panią do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, wskazane w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy. W analizowanym przypadku nabywca towarów (podmiot inny niż ten, na który wskazuje prowadzona korespondencja, a w konsekwencji wystawiona przez Panią faktura) nie podał Pani swojego właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierającego dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, nadanego mu przez właściwe państwo członkowskie, jak również nie można uznać, że posiada Pani dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, wywiezione z terytorium kraju, zostały dostarczone do nabywcy towarów (podmiotu innego niż ten, na który wskazuje prowadzona korespondencja, a w konsekwencji wystawiona przez Panią faktura) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej możliwości zastosowania stawki podatku VAT 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów udokumentowanej fakturą wystawioną na rzecz firmy (...), należy zatem uznać, że pomimo iż nastąpiło przemieszczenie towaru z Polski do innego państwa członkowskiego UE, to towar nie trafił do podmiotu, na rzecz którego została wystawiona faktura. Powyższe skutkuje brakiem możliwości opodatkowania tej dostawy stawką podatku VAT w wysokości 0%. W konsekwencji, dokonana przez Panią dostawa towarów podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki podatku VAT właściwej dla sprzedawanych towarów.

Podsumowując stwierdzić należy, że opisane w stanie faktycznym wydanie towarów podmiotowi podszywającemu się pod kontrahenta stanowi dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w kraju, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, którą należy potraktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jednakże bez możliwości opodatkowania tej dostawy stawką podatku w wysokości 0%.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do zakresu pytania nr 2 wskazuję, że kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy:

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy:

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona zdarzenie gospodarcze. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z dokonaną dostawą na rzecz (...), do magazynu we (...), wystawiła Pani fakturę na (...) dokumentując transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0%. W związku z brakiem zapłaty za dostarczony towar próbowała Pani skontaktować się z osobą podającą się za przedstawiciela ww. firmy, który złożył zamówienie. Przy czym okazało się, że pod spółkę podszył się ktoś inny, zaś przedstawiciel (...) oświadczył, że nigdy nie należała Pani do dostawców (...). (...), mimo otrzymania od Pani faktury, nie zapłaciła należności z niej wynikających, z uwagi na fakt, że zamówienie nie zostało złożone przez ww. spółkę.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że nie ma Pani możliwości dokonania korekty do „zera” faktury wystawionej za dokonaną dostawę towarów, bowiem czynności udokumentowane fakturą zostały faktycznie wykonane, a faktura została wprowadzona do obiegu prawnego.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi. Faktura jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W rozpatrywanej sprawie – jak już stwierdzono w interpretacji - została zrealizowana dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy na rzecz podmiotu innego niż ten, na który została wystawiona faktura. Przy tym, w wyniku dokonanej dostawy nastąpił wywóz towarów na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju. Zatem doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. W związku z tym, nie ulega wątpliwości, że dostawa towarów została wykonana i powstał z tytułu jej wykonania obowiązek podatkowy. Istotne znaczenie ma fakt, że dostawa towarów została wykonana, a w następstwie czego doszło do wykonania czynności opodatkowanej podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje, że na gruncie ustawy wystąpiła czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast przepis art. 106j ust. 1 ustawy ściśle określa sytuacje, w których można wystawić fakturę korygującą.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

W analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do wystawienia faktur korygujących „do zera”, gdyż miało miejsce wykonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W sytuacji opisanej we wniosku nie wystąpiła żadna z przesłanek wskazanych w art. 106j ust. 1 ustawy nakładająca na Panią dokonanie korekty wystawionej faktury.

W konsekwencji nie ma Pani możliwości skorygowania do zera należności wynikającej z wystawionej na rzecz (...) faktury poprzez wystawienie faktury korygującej, ponieważ nastąpiło dokonanie dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz po wystawieniu faktury nie zmieniły się warunki mające wpływ na cenę towarów. W szczególności nie udzielono rabatu, obniżki ceny, nie stwierdzono pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku ani też w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem Pani stanowisko, w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania nr 3 wskazać należy, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy:

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Powyższy przepis obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania określonych czynności w ewidencji oraz do przesyłania do urzędu skarbowego ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Z uwagi na to, że podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia, dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe (plik JPK_VAT z deklaracją). Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Deklaracja podatkowa (plik JPK_VAT z deklaracją) stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania swojego uprawnienia w postaci uzyskania zwrotu podatku od organu podatkowego.

Jak już stwierdzono wcześniej, w rozpatrywanej sprawie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Ponadto nie ma Pani również możliwości dokonania korekty do „zera” wystawionej faktury, gdyż, jak już zostało wskazane w niniejszej interpretacji, faktura pierwotna potwierdza dokonaną przez Panią dostawę uznaną za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wskazano wyżej, dla przedmiotowej dostawy nie można uznać, że są spełnione warunki uprawniające Panią do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, wskazane w art. 42 ustawy. Tym samym ww. dostawa będzie opodatkowana stawką właściwą dla danego towaru.

Zatem, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy powinna Pani wykazać w deklaracji VAT (pliku JPK VAT) dostawę będącą przedmiotem wniosku jako dostawę opodatkowaną według stawki właściwej dla dostawy ww. towaru na terytorium kraju.

Odnosząc się natomiast do konieczności wykazywania tych transakcji w informacji podsumowującej, wskazać należy, że stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Tym samym, jeżeli do dokonanej przez Panią dostawy towarów nie ma zastosowania stawka podatku, o której mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, to nie należy jej wykazać w informacji podsumowującej VAT UE.

A zatem stwierdzić należy, że powinna Pani wykazać opisane zdarzenie w deklaracji VAT, natomiast nie podlega ono wykazaniu w informacji podsumowującej.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej zakresem pytania nr 4 wskazać należy, że kwestia podstawy opodatkowania została zawarta w art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało także uregulowane w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z ww. przepisem:

W myśl art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Stosownie do art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów.

Należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE nie precyzują kwestii czynności złożonych. Jednakże zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego świadczenie pomocnicze, co do zasady, dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

A zatem, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

W okolicznościach niniejszej sprawy, w przypadku czynności wykonywanych przez Panią w ramach złożonego zamówienia, można wyróżnić następujące elementy składowe: sprzedaż towarów oraz ich transport oraz przygotowanie wykrojnika. W przedmiotowej sprawie na podstawie informacji wynikających z treści wniosku, nie można stwierdzić, że usługa transportu sprzedawanych przez Panią towarów oraz przygotowanie wykrojnika stanowi cel sam w sobie i powinna być traktowana jako odrębne, niezależne świadczenie. Jak sama Pani wskazała - transakcja zrealizowana w ramach otrzymanego zamówienia stanowiła świadczenie kompleksowe. Zatem w okolicznościach przedstawionych przez Panią, za dostawę złożoną – której rozdzielenie na poszczególne elementy byłoby nieuzasadnione i sztuczne – należy uznać dostawę towarów wraz z usługą transportu i przygotowania wykrojnika.

Biorąc pod uwagę przedmiotowy opis sprawy należy zatem stwierdzić, że w niniejszym przypadku mamy do czynienia z zespołem czynności składających się na świadczenie złożone w postaci dostawy towarów.

Podstawą opodatkowania z tytułu tej czynności jest – zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy – łączna wartość towarów, ich transport oraz koszt przygotowania wykrojnika. Koszt transportu towarów oraz przygotowania wykrojnika, którym obciążany jest nabywca w związku ze sprzedażą towarów, zwiększa kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i podlega opodatkowaniu na zasadach i wg stawki podatku właściwej dla dostarczanego towaru.

Powyższe spostrzeżenia pozostają przy tym aktualne także wówczas, gdy wynagrodzenie za poszczególne czynności składające się na jedną usługę jest kalkulowane odrębnie. W tym zakresie wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-41/04, wskazując, że każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a przy tym czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. W związku z tym w pierwszej kolejności należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie.

Odnosząc się natomiast do kwestii wykazania kosztów transportu i przygotowania wykrojnika w osobnych pozycjach na fakturze VAT dokumentującej dostawę towarów należy wskazać, że w niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży – na co wskazano powyżej – jest jedno świadczenie złożone w postaci dostawy towarów. Zatem całość zapłaty należnej z tytułu tego świadczenia złożonego powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dla dostarczanego towaru.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze, w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, kilku rożnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno świadczenie. Powyższe natomiast skutkować może obowiązkiem zastosowania różnych stawek podatku dla wykazanych odrębnie czynności.

W sprawie objętej wnioskiem, jak wykazano powyżej, występuje jedno świadczenie (w postaci danej dostawy towarów), do wartości którego są wliczone koszty dodatkowe dostawy, tj. koszty transportu oraz przygotowania wykrojnika. Zatem z dokumentu poświadczającego dokonanie danej dostawy musi jednoznacznie wynikać, że przedmiotem transakcji jest dostawa towaru, a nie dostawa towaru i usługi transportu oraz przygotowania wykrojnika.

Należy zauważyć, że koszty transportu oraz przygotowania wykrojnika doliczone do sprzedaży towaru, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu wykonania samodzielnej usługi, lecz są to koszty dodatkowe podstawowej czynności jaką jest sprzedaż towaru. W tym przypadku koszty transportu oraz przygotowania wykrojnika są kosztami związanymi ze świadczeniem głównym (dostawą towarów), kształtując kwotę ostateczną żądaną od nabywcy z tytułu dostawy towarów (świadczenia głównego).

Zatem na fakturze dokumentującej sprzedaż towarów – w tej jej części, która zawiera elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa – powinna widnieć tylko jedna pozycja, odnosząca się do dostawy towarów. Jak bowiem można wywieść z treści art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy, ta pozycja na fakturze powinna zawierać zsumowaną (łączną) wartość świadczenia głównego (dostawy towarów) oraz świadczenia pomocniczego (kosztów transportu oraz przygotowania wykrojnika).

Koszty transportu towarów sprzedawanych przez Panią w ramach dostawy towarów oraz przygotowania wykrojnika nie mogą być ujmowane jako osobna pozycja na fakturze.

Przy tym należy zauważyć, że elementy faktury określone w przepisach prawa podatkowego nie są jedynymi, które mogą być zamieszczone na fakturze. Ustawodawca nie ograniczył prawa podatnika do zamieszczania na fakturach dodatkowych informacji. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego – mogła Pani umieścić w części informacyjnej faktury lub na oddzielnym załączniku do niej, dodatkowe informacje skierowane do nabywcy, np. wyszczególnić elementy składowe danego świadczenia wraz z informacją o wartościach tych elementów (także kosztów transportu towarów oraz przygotowania wykrojnika).

Ponadto, jak wskazano wyżej, w okolicznościach niniejszej sprawy nie można uznać, że są spełnione warunki uprawniające Panią do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, wskazane w art. 42 ustawy. Tym samym ww. dostawa towarów jest opodatkowana stawką właściwą dla danego towaru.

Tym samym oceniając całościowo Pani stanowisko w zakresie pytania nr 4 uznałem je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do przywołanych przez Panią na potwierdzenie własnego stanowiska wyroku TSUE, wyroków Sądów Administracyjnych oraz interpretacji indywidualnej należy zauważyć, że wyroki sądów zapadają na gruncie unikalnego stanu faktycznego, odnoszącego się do różnych zdarzeń gospodarczych, i w zasadzie wyłącznie do niego się ograniczają. Zarówno wyroki jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Przytoczone orzeczenia potraktowałem jako element Pani argumentacji, lecz nie mogą one mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki oraz interpretacje nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie.

Ponadto należy zaznaczyć, iż dokumenty stanowiące załączniki dołączone do wniosku i jego uzupełnienia nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przedmiotem bowiem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska dotycząca przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.