Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.700.2025.2.SKJ

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem osobowym.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 15 października 2025 r. (data wpływu 15 października). Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

A. (dalej: „A.”) jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Powiat (…). Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. A. działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu działalności kulturalnej (t.j.: Dz. U. z 2024 r. poz. 87 ze zm.) oraz na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (t. j.: Dz. U. z 2024 r. poz. 107 ze zm.) oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. U. UE L z 4 maja 2016 r. nr 119, s. 1; ost. zm. Dz. Urz. UE L z 4 marca 2021 r. nr 74, s. 35). A. jest czynnym podatnikiem VAT.

Do zadań A. należy:

(…),

A. w ramach swojej działalności, może lokować wolne środki finansowe w formach przewidzianych przepisami prawa, w tym w szczególności w obligacjach Skarbu Państwa, lokatach bankowych, depozytach bądź innych instrumentach finansowych zapewniających bezpieczeństwo tych środków.

A. nabyła samochód osobowy marki (…). Na podstawie „Umowy leasingu”, za korzystanie z nowego samochodu będą płacone raty leasingowe przez okres 47 miesięcy od dnia wydania samochodu. Samochód wykorzystywany jest wyłącznie do działalności statutowej i gospodarczej i tylko do celów służbowych. Samochód został zgłoszony do tutejszego urzędu skarbowego na druku VAT-26. Wprowadzony został regulamin używania pojazdu w działalności gospodarczej, który wyklucza użycie samochodu na cele prywatne.

Miejsce postoju samochodu jest przy A. i z tego miejsca służy do przejazdów wyłącznie służbowych związanych z działalnością statutową i gospodarczą A. Prowadzona w tym celu jest ewidencja przebiegu pojazdu (kilometrówka). Regulamin jest wdrożony w życie od momentu użytkowania pojazdu z przeznaczeniem wyłącznie na przejazdy służbowe związane z działalnością A. Samochód służy do celów służbowych m.in. do przejazdów do banków, urzędów, kontrahentów, na wydarzenia organizowane w ramach działalności statutowej i gospodarczej. Prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Ad. 1

1. Na pytanie: Czy samochód osobowy objęty pytaniem jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wskazali Państwo, że: Tak, samochód osobowy jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.).

Ad. 2

Samochód osobowy objęty pytaniem nie jest pojazdem samochodowym, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy.

Ad. 3

Samochód osobowy objęty pytaniem nie jest pojazdem konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - liczba miejsc wynosi 8.

Ad. 4

Samochód osobowy jest wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (m.in. organizacja imprez kulturalnych, promocyjnych i rekreacyjnych, świadczenie usług hotelarskich i gastronomicznych jako przykład innowacyjności w obsłudze ruchu turystycznego dla których są wystawiane faktury sprzedaży). W celu realizacji tych zadań samochód wykorzystywany jest również do zadań administracyjnych i organizacyjnych m.in. banki, urzędy, instytucje itp.

Ad. 5

Na pytanie: Czy faktury dokumentujące wydatki związane z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja) są wystawiane na A., wskazali Państwo, że: Tak, faktury dokumentujące wydatki związane z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja) są wystawiane na A.

Ad. 6

Wykorzystanie samochodu jest na bieżąco ewidencjonowane w karcie ewidencji przebiegu, nad którą kontrolę sprawuje dyrektor A. Ponadto samochód jest parkowany przy siedzibie A., a dostęp do kluczyków posiada dyrektor A.

Ad. 7

W § 2 Regulaminu użytkowania pojazdu służbowego wyłącznie do celów opodatkowanych, obowiązującego w A. w (…) są następujące zapisy:

1.Pojazd służbowy może być wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań związanych z działalnością A., które stanowią działalność opodatkowaną VAT.

2.W szczególności pojazd może być używany do:

a)transportu sprzętu, materiałów lub pracowników na wydarzenia kulturalne objęte opodatkowaniem VAT,

b)dojazdu na miejsce świadczenia usług objętych VAT (np. płatne warsztaty, koncerty, wynajem sal),

c)przewozu osób lub rzeczy w ramach świadczenia odpłatnych usług objętych VAT.

3.Zabronione jest użycie pojazdu do celów:

a)prywatnych,

b)statutowych nieobjętych VAT (np. działalność edukacyjna nieodpłatna),

c)innych niż działalność opodatkowana VAT.

Ad. 8

Na pytanie: Czy sposób wykorzystywania samochodu osobowego, który został określony w regulaminie używania pojazdu, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu, wykluczy jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i statutową, a jeżeli tak - w jaki sposób, wskazali Państwo, że: Tak, Regulamin wyklucza używanie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i statutową, potwierdza to zapis w regulaminie w § 3 pkt 5: „W przypadku stwierdzenia użycia pojazdu niezgodnie z regulaminem, dyrektor A. może nakazać korektę odliczeń VAT i/lub zastosować środki dyscyplinarne”.

Ad. 9,10,11

Zarządzeniem Dyrektora Nr (…) z (…) 2025 r. wprowadzony został Regulamin użytkowania pojazdu służbowego wyłącznie do celów opodatkowanych, obowiązujący w A. w (…), z którym zapoznanie się przez pracowników zostało pisemnie potwierdzone. W przypadku stwierdzenia użycia pojazdu niezgodnie z regulaminem, dyrektor Instytucji może nakazać korektę odliczeń VAT i/lub zastosować środki dyscyplinarne.

Ad. 12

W regulaminie nie zostało określone takie pojęcie „użycie samochodu do celów prywatnych”, istnieje następujący zapis:

Zabronione jest użycie pojazdu do celów:

a)prywatnych,

b)statutowych nieobjętych VAT (np. działalność edukacyjna nieodpłatna),

c)innych niż działalność opodatkowana VAT.

Ad. 13

Miejsce postoju samochodu w godzinach pracy i poza godzinami pracy jest przy siedzibie A. i z tego miejsca służy do przejazdów wyłącznie służbowych, związanych z działalnością statutową i gospodarczą A. i tam samochód zostaje odstawiany. Samochód nie jest garażowany.

Ad. 14

Samochód nie ma zamontowanego urządzenia rejestrującego faktyczny przebieg (GPS).

Ad. 15

Na pytanie: Czy jest prowadzony nadzór nad używaniem samochodu - jeśli tak, proszę wskazać w jaki sposób i kto dokonuje tego nadzoru, wskazali Państwo, że: Tak, jest prowadzony nadzór przez Dyrektora A. w (…) nad używaniem samochodu i każdy przejazd, który jest odnotowany w ewidencji przebiegu pojazdu jest kontrolowany.

Ad. 16

Na pytanie: Czy dysponują Państwo bieżącymi informacjami o przebytych trasach przez pracowników, wskazali Państwo, że: Tak, dysponujemy bieżącymi informacjami o przebytych trasach przez pracowników zwłaszcza, że samochodu najczęściej używa jeden pracownik.

Ad. 17

Nie ma zatrudnionej dodatkowej osoby (brak zgody organu), natomiast analizy, które są prowadzone regularnie i codziennie prowadzi dyrektor A.

Ad. 18

Nie podpisują Państwo umów z pracownikami na udostępnianie samochodu, jeżeli jest potrzeba użycia samochodu do celów służbowych, zatrudniony pracownik mający to w zakresie czynności dokonuje przejazdu, który jest zaewidencjonowany w prowadzonej ewidencji przejazdu i zgodny z przejechanymi kilometrami.

Ad. 19

Na pytanie: Czy prowadzona przez Państwa ewidencja przebiegu opisanego we wniosku samochodu osobowego zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy, wskazali Państwo, że: Tak, prowadzona przez Państwa ewidencja przebiegu opisanego we wniosku samochodu osobowego zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy.

§ 3 ust. 1 - 4 regulaminu:

Zasady ewidencji i nadzoru:

1.Każde użycie pojazdu musi być odnotowane w ewidencji przebiegu pojazdu, prowadzonej zgodnie z art. 86a ustawy o VAT.

2.Ewidencja musi zawierać m.in. datę wyjazdu, cel, trasę, liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko kierowcy.

3.Za prowadzenie ewidencji odpowiada Dyrektor A.

4.Kierowca pojazdu jest zobowiązany do każdorazowego wpisu danych do ewidencji, nie później niż w dniu użytkowania pojazdu.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym A. ma prawo do 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja), zgodnie z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności statutowych opodatkowanych.

2. Zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje pełne (100%) prawo do odliczenia VAT.

3. Warunkiem jest spełnienie wymogów z art. 86a ust. 4-12 ustawy o VAT, tj.:

• zgłoszenie pojazdu do urzędu skarbowego (VAT-26),
• prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (kilometrówka),
• wprowadzenie regulaminu użytkowania pojazdu, który wyklucza użycie prywatne.

4. W przedstawionym stanie faktycznym wszystkie wymogi zostały spełnione.

W konsekwencji A. jest uprawniona do pełnego (100%) odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdem.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są warunki z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, ponieważ pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności statutowej i gospodarczej. Wszystkie przejazdy i dojazdy są realizowane tylko i wyłącznie w celach służbowych. Samochód jest użytkowany z postoju (parkingu) przy A. i po załatwieniu spraw służbowych za każdym razem tam odstawiany w celach parkingowych.

W konsekwencji A. przysługuje pełne (100%) prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z tym samochodem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w myśl którego:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Zauważenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak już wyżej wskazano, w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika, który wykonuje określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W oparciu art. 86 ust. 2b ustawy:

Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Stosownie do art. 86 ust. 2c ustawy:

Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1) średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2) średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4) średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 2g ustawy:

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a, 10 i 10c-10g stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Natomiast z treści art. 86 ust. 22 ustawy wynika, że:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:

Rozporządzenie:

1)określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”;

2)wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia:

W przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie - rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

a)dokonywanych przez podatników:

- odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,

- odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,

- eksportu towarów,

- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Pojęcie obrotu, o którym mowa w powyższej regulacji, powinno być interpretowane tak jak w przypadku art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Obrót powinien być rozumiany jako kwota należna z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług pomniejszona o VAT. Obrót ten będzie - dla celów określenia proporcji - powiększany o otrzymane przychody z innej niż gospodarcza działalności.

Natomiast w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury - rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia:

Przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

1)dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;

2)transakcji dotyczących:

a)pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,

b)usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu „oczyszczenie” kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.

Stosownie do § 8 rozporządzenia:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Przepis art. 86 ust. 2a ustawy ma zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Ww. przepis wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy - przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatna działalność statutowa. W celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej („towarzyszące” tej działalności), niezależnie od tego czy ostatecznie bezpośrednio generują opodatkowanie VAT.

Zasady tworzenia i działania instytucji kultury określa ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Jak wynika z art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na mocy art. 90 ust. 2 ustawy:

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy:

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Natomiast w myśl art. 90 ust. 4 ustawy:

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy:

W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1)przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10 000 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

2)nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Jeżeli zatem nabywane towary i usługi służą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik jest obowiązany, do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z ww. art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1)wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2)należnego z tytułu:

a)świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b)dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c)wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3)należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4)wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym na podstawie art. 2 ust. 34 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Jednakże od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy:

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych,

1)przeznaczonych wyłącznie do:

a)odprzedaży,

b)sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c)oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2)w odniesieniu do których:

a)kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b)podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy:

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1)numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

2)dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3)stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4)wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a)kolejny numer wpisu,

b)datę i cel wyjazdu,

c)opis trasy (skąd - dokąd),

d)liczbę przejechanych kilometrów,

e)imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5)liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 8 ustawy:

W przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

1)jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;

2)obejmuje:

a)kolejny numer wpisu,

b)datę i cel udostępnienia pojazdu,

c)stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,

d)liczbę przejechanych kilometrów,

e)stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,

f)imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

W art. 86a ust. 12 ustawy wskazano, że:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. (art. 86a ust. 12 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo samorządową instytucją kultury, której Organizatorem jest Powiat (…). Są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Nabyli Państwo samochód osobowy marki (…). Samochód ten jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dla samochodu została zgłoszona aktualizacja VAT-26. Prowadzą Państwo ewidencję przebiegu samochodu osobowego, która zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy. Dyrektor A. w (…) prowadzi nadzór nad używaniem samochodu i każdy przejazd, który jest odnotowany w ewidencji przebiegu pojazdu jest kontrolowany. Wprowadzili Państwo regulamin używania pojazdu w działalności gospodarczej, który wyklucza użycie samochodu na cele prywatne. Zgodnie z regulaminem użytkowania pojazdu służbowego wyłącznie do celów opodatkowanych, pojazd służbowy może być wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań związanych z Państwa działalnością, które stanowią działalnością opodatkowaną VAT. W myśl regulaminu, zabronione jest użycie pojazdu do celów: prywatnych, statutowych nieobjętych VAT (np. działalność edukacyjna nieodpłatna), innych niż działalność opodatkowana VAT. Miejsce postoju samochodu w godzinach pracy i poza godzinami pracy jest przy siedzibie A. i z tego miejsca służy do przejazdów wyłącznie służbowych, związanych z działalnością statutową, gospodarczą A. i tam samochód zostaje odstawiony.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym mają Państwo prawo do 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja), zgodnie z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu zarówno w przypadku wykorzystywania samochodu do użytku służbowego i w sytuacji, gdy pojazd jest używany do celów prywatnych. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również - określony w art. 86 ust. 12 ustawy - wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisany przez Państwa sposób użytkowania samochodu pozwala wykluczyć użycie go do celów innych niż Państwa działalność gospodarcza. Z opisu sprawy wynika, że sprawują Państwo nadzór nad użytkowaniem samochodu. Ponadto miejsce postoju samochodu, które znajduje jest przy A. i z tego miejsca służy do przejazdów wyłącznie służbowych związanych z Państwa działalnością statutową i gospodarczą obiektywnie wyklucza użycie pojazdu do celów innych niż działalność. Poza tym złożyli Państwo informację o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej VAT-26 oraz prowadzą Państwo ewidencję przebiegu, która zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w niniejszej sprawie nie mają zastosowania zapisy, o których mowa w art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z czynnościami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych,z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych z opodatkowania.

Natomiast w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej - „sposób określenia proporcji”, w myśl art. 86 ust. 2a ustawy.

Ponadto w sytuacji, gdy w ramach działalności gospodarczej, oprócz czynności opodatkowanych, występują także czynności zwolnione od podatku, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zastosowanie znajdzie również proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy.

W sytuacji natomiast, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czynności opodatkowane) oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (czynności zwolnione) - zgodnie z art. 90 ust. 2 - ustawy podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Z okoliczności wniosku wynika, że nie wykorzystują Państwo przedmiotowego samochodu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wskazali Państwo, że samochód osobowy jest wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (m.in. organizacja imprez kulturalnych, promocyjnych i rekreacyjnych, świadczenie usług hotelarskich i gastronomicznych jako przykład innowacyjności w obsłudze ruchu turystycznego dla których są wystawiane faktury sprzedaży). Jednocześnie w celu realizacji tych zadań samochód wykorzystywany jest również do zadań administracyjnych i organizacyjnych m.in. banki, urzędy, instytucje itp. Ponadto wskazali Państwo, że miejsce postoju samochodu jest przy A. i z tego miejsca służy do przejazdów wyłącznie służbowych związanych z działalnością statutową i gospodarczą A. Z kolei zgodnie z obowiązującym regulaminem użytkowania pojazdu służbowego wyłącznie do celów opodatkowanych pojazd służbowy może być wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań związanych z działalnością A., które stanowią działalność opodatkowaną VAT. Jednakże w regulaminie znajdują się także zastrzeżenia, że zabronione jest użycie pojazdu do celów prywatnych, statutowych nieobjętych VAT (np. działalność edukacyjna nieodpłatna) oraz innych niż działalność opodatkowana VAT. Taki sposób wykorzystania samochodu dowodzi, że przedmiotowy samochód nie jest wbrew Państwa twierdzeniom wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Obowiązujący regulamin nie jest w stanie wykluczyć użycia samochodu do działalności zwolnionej od podatku oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Postanowienia regulaminu wykorzystywania samochodu nie są w stanie wyeliminować wykorzystania pojazdu do celów także działalności zwolnionej od podatku i nieopodatkowanej, gdyż pracownik załatwiający sprawy dot. zadań administracyjnych i organizacyjnych, będzie załatwiał sprawy związane z całością Państwa działalności, a nie tylko związane z działalnością opodatkowaną. Zatem nie sposób jest w drodze uchwalenia regulaminu wykluczyć użytku pojazdu także do działalności zwolnionej od podatku i niepodlegającej opodatkowaniu.

Mając na względzie okoliczności z których wynika, że nie są Państwo w stanie wykluczyć użycia samochodu do działalności zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz uwzględniając rodzaj prowadzonej przez Państwa działalności oraz wykonywane zadania obejmujące m.in. prowadzenie wielokierunkowej działalności uwzględniającej indywidualne i zbiorowe formy uczestniczenia w kulturze, organizacja imprez kulturalnych, promocyjnych i rekreacyjnych, czy prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie nieruchomości i ruchomości, będących w Państwa posiadaniu, a także sprzedaży wydawnictw i innej działalności, z których dochód jest przeznaczany na działalność statutową, wskazać należy nie są Państwo w stanie ponosząc wydatek związany z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja) alkokować go natychmiast do czynności dających prawo do odliczenia. Obowiązkiem podatnika jest natomiast określenie, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur jest związany z czynnościami opodatkowanymi czy też zwolnionymi.

W odniesieniu zatem do ponoszonych przez Państwa wydatków związanych z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja), które są wykorzystywane przez Państwa zarówno do celów działalności gospodarczej (czynności opodatkowane VAT oraz zwolnione z VAT), jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, i których nie mają Państwo możliwości przyporządkowania w całości do działalności gospodarczej, powinni Państwo dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej z zastosowaniem tzw. preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT z uwzględnieniem przepisów § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Ponadto z uwagi na fakt, że - jak wynika z okoliczności sprawy - wydatki związane z samochodem osobowym służą zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności zwolnionych od podatku, i nie mają Państwo możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, są Państwo zobowiązani również do proporcjonalnego odliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Zatem, w przypadku wydatków związanych z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja), wykorzystywanych przez Państwa zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej oraz zwolnionej), jak również do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu), jeżeli nie mają Państwo możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, to w pierwszej kolejności są Państwo zobowiązani, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przy uwzględnieniu przepisów § 4 ust. 1 rozporządzenia. Następnie, skoro nabywane towary i usługi są wykorzystywane również do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, powinni Państwo zastosować przepisy art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Zatem, w zakresie wydatków związanych z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja), nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku VAT w całości bez stosowania prewspółczynnika i proporcji. Mają Państwo prawo do częściowego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym (zakup, paliwo, naprawy, eksploatacja) na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia i art. 90 ust. 2 i następne ustawy.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.