Interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.781.2025.1.AK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną, która chce ustalić swoją rezydencję podatkową za 2025 r. i 2026 r. Chciałby Pan ustalić oficjalnie Pana rezydencję podatkową, dlatego że w 2026 r. planuje Pan sprzedać część działki rolnej zakupionej w 2024 r. w Polsce.

Pracuje Pan w Norwegii od 2014 r. Jest Pan zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku geodety w norweskiej firmie. Od kiedy Pan wyjechał, zawsze pracuje Pan w systemie rotacyjnym. Wyjeżdża Pan na 12 dni do pracy do Norwegii, a po tym okresie wraca Pan na 16 dni wolnego do rodziny do Polski. Nigdy nie przeprowadził się Pan do Norwegii na stałe. Nie wynajmuje Pan tam mieszkania, pracodawca zapewnia Panu zakwaterowanie. Posiada Pan adres do korespondencji w Norwegii – kolega z pracy, Norweg, udostępnił go Panu. Nigdy pod tym adresem Pan nie mieszkał. Ma Pan tylko tymczasowy norweski numer identyfikacyjny D-nummer. Nie posiada Pan rodziny ani nieruchomości w Norwegii. Znajomi, przyjaciele – tylko w Polsce. Wszyscy, których zna Pan w Norwegii związani są z Pana pracą. Nie posiada Pan konta bankowego w Norwegii. Pensję pracodawca przesyła Panu na konto w polskim banku. Pracuje Pan w systemie rotacyjnym 12-16.

W 2025 r. będzie Pan planowo 153 dni w Norwegii. W 2026 r. utrzyma Pan taki sam system rotacji. W 2024 r. przebywał Pan w Norwegii 151 dni przy tych samych rotacjach. Pozostały czas spędza Pan z rodziną w Polsce.

Mieszka Pan na stałe wraz z żoną i dziećmi (w wieku 6 i 10 lat) w Polsce. Rodzice, teściowie także mieszkają w Polsce. Z Norwegią jest Pan związany tylko Pan i tylko zawodowo. Ma Pan polskie obywatelstwo. Dochody za 2024 r. – ... NOK (koron norweskich) z tytułu umowy o pracę z firmą norweską na czas nieokreślony. W Polsce 0 zł dochodu.

Majątek – w Polsce dom (kupiony na kredyt hipoteczny w polskim banku) o wartości około ... mln zł (przeniesienie własności od dewelopera w 2025 r., umowa deweloperska z 2023 r., kredyt na dom z 2024 r.) oraz działka rolna o wartości ok. ... tys. zł (kupiona w 2024 r.). Wcześniej posiadali Państwo mieszkanie w Polsce zakupione w 2015 r., a sprzedane w 2024 r. Wszystkie nieruchomości posiada Pan we wspólności małżeńskiej. W Norwegii brak nieruchomości.

Kredyty: na dzień 31 grudnia 2023 r. posiadał Pan jeden kredyt gotówkowy w Polsce, kwota kapitału pozostałego do spłaty ... zł. W Norwegii brak kredytów.

W 2024 r. sprzedali Państwo mieszkanie w Polsce i rozpoczął się proces kupna domu, wtedy kredytów przybyło: na 31 grudnia 2024 r. posiadali Państwo: – kredyt hipoteczny w polskim Banku ... denominowany w koronach norweskich – kwota pozostała do spłaty ... NOK – trzy kredyty gotówkowe w polskim... z kwotami kapitału pozostałego do spłaty ... zł; ... zł oraz ... zł. W Norwegii brak kredytów.

Do Norwegii wyjechał Pan czysto w celach zawodowych. Nie posiada Pan stałego adresu zameldowania w Norwegii, jedynie adres do korespondencji. Również nie posiada Pan i nie wynajmuje w Norwegii mieszkania, ponieważ pracodawca zapewnia Panu mieszkanie. W Polsce posiada Pan dom i działkę, i w trakcie powrotu do Polski mieszka Pan wraz z rodziną pod wskazanym we wniosku adresem.

Pytania

1.Czy zostanie Pan rezydentem Polski w 2025 r. i 2026 r.?

2.Czy będzie miał Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce za rok: 2025 i 2026?

Pana stanowisko w sprawie

Do Norwegii wyjechał Pan aby zarobić na kupno domu i utrzymanie Pana rodziny w Polsce. Nigdy nie planował Pan przeprowadzić się tam na stałe.

W 2024 r. kupił Pan wraz z żoną działkę rolną na ... i planują Państwo tam wybudować domek letniskowy – pochodzi Pan z ... Posiada Pan rodzinę oraz znajomych tylko w Polsce. Czuje się Pan 100% Polakiem.

Chciałby Pan ustalić oficjalnie Pana rezydencję podatkową, dlatego że w 2026 r. planuje Pan sprzedać część działki rolnej zakupionej w 2024 r. Nie chciałby Pan, aby w przyszłości Norwegia mogła upomnieć się o zapłatę podatku z tego tytułu.

W przypadku polskiego prawa podatkowego (ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej: ustawa PIT):

Zgodnie z kryteriami zawartymi w art. 3 ust. 1a ustawy PIT, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski jeżeli:

1)posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych ośrodek interesów życiowych;

2)przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W 2025 r. zamierza Pan przebywać w Polsce 212 dni, w 2026 r. również zamierza Pan przebywać w Polsce 212 dni.

W Polsce znajduje się Pana najbliższa rodzina – żona oraz córka i syn w wieku 6 i 10 lat. Wspólnie z żoną wychowuje Pan dzieci. Żona nie uzyskuje dochodu – opiekuje się dziećmi.

W świetle art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy PIT, posiada Pan na terytorium Polski centrum interesów osobistych bowiem Pana żona, jak i dzieci mieszkają w Polsce. Ponadto, posiada Pan na terytorium Polski intensywne więzi towarzyskie.

W Polsce również posiada Pan: majątek nieruchomy, konta bankowe i zobowiązania kredytowe. Centrum interesów gospodarczych – Pana praca znajduje się w Norwegii.

Zasadniczo zgodnie z umową – Konwencją zawartą między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu – jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa.

W świetle regulacji zawartych w art. 3 ust. 1a ustawy PIT, za rezydenta podatkowego Polski uznaje się osobę, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym – będzie Pan przebywał w Polsce w 2025 r.: 212 dni i w 2026 r.: 212 dni pobytu.

Podsumowując Pana sytuację prawną należy stwierdzić, że pozostaje Pan rezydentem podatkowym w Polsce na mocy przepisów ustawy PIT.

Stosując specjalne reguły kolizyjne, określone w Umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej między Polską i Norwegią stwierdza Pan, że Pana stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się w Polsce i w związku z tym obowiązuje Pana nieograniczony obowiązek podatkowy przed polskimi służbami podatkowymi. W ślad za tym, stwierdza Pan, że posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Podsumowując, osobiście stwierdza Pan, że będzie Pan w 2025 r. i w 2026 r. rezydentem podatkowym w Polsce. Przepisy podatkowe tylko podtrzymują Pana przekonanie. W Polsce znajduje się Pana prawdziwy dom, rodzina, przyjaciele. Praca, którą wykonuje Pan w Norwegii, zapewnia godne życie Pana rodzinie w Polsce oraz prawidłowe wykształcenie Pana dzieci w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby, itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ww. ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z opisu sprawy wynika, że:

-ma Pan polskie obywatelstwo;

-mieszka Pan na stałe wraz z żoną i dziećmi w Polsce. Rodzice, teściowie także mieszkają w Polsce;

-znajomi, przyjaciele – tylko w Polsce;

-w Polsce posiada Pan dom oraz działkę rolną;

-w Polsce posiada Pan konta bankowe i zobowiązania kredytowe;

-pracuje Pan w Norwegii od 2014 r. Jest Pan zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku geodety w norweskiej firmie;

-od kiedy Pan wyjechał, zawsze pracuje Pan w systemie rotacyjnym. Wyjeżdża Pan na 12 dni do pracy do Norwegii, a po tym okresie wraca Pan na 16 dni wolnego do rodziny do Polski;

-nigdy nie przeprowadził się Pan do Norwegii na stałe. Nie wynajmuje Pan tam mieszkania, pracodawca zapewnia Panu zakwaterowanie;

-posiada Pan adres do korespondencji w Norwegii – kolega z pracy, Norweg, udostępnił go Panu. Nigdy pod tym adresem Pan nie mieszkał;

-ma Pan tylko tymczasowy norweski numer identyfikacyjny D-nummer. Nie posiada Pan rodziny ani nieruchomości w Norwegii. Wszyscy, których zna Pan w Norwegii związani są z Pana pracą;

-z Norwegią jest Pan związany tylko zawodowo;

-pensję pracodawca przesyła Panu na konto w polskim banku.

Odnosząc się do powyższych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaję, że Pana ośrodek interesów osobistych w 2025 r. i w 2026 r. będzie znajdował się w Polsce. W 2025 r. i w 2026 r. będzie posiadał Pan w Polsce ośrodek interesów życiowych, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanej sprawie zostanie również spełniony warunek wskazany w art. 3 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, ponieważ, jak Pan wyjaśnił, w 2025 r. będzie Pan przebywał planowo 153 dni w Norwegii. W 2026 r. utrzyma Pan taki sam system rotacji. Zatem w 2025 r. i w 2026 r. będzie przebywał Pan w Polsce powyżej 183 dni w roku.

Wobec tego w latach podatkowych 2025 i 2026, będzie Pan posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzam, że w 2025 r. i w 2026 r. będzie Pan uznawany za polskiego rezydenta podatkowego. Oznacza to, że będzie Pan w Polsce podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, tj. w Polsce będzie Pan podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Pana stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.