Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 listopada 2025 r., sygn. I SA/Ol 434/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska, sędzia WSA Anna Janowska (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Weronika Ćwiek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2025 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 18 lipca 2025 r., nr 2801-IOV-2.4103.13.2025 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres I-IV kwartał 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 6 grudnia 2024 r. Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej jako: "organ pierwszej instancji", "NUCS") określił K. B. (dalej jako: "strona", "podatnik" "skarżący") zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za I-IV kwartał 2016 r.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że strona w deklaracji VAT-7K w kontrolowanym okresie zawyżyła kwotę podatku naliczonego o kwotę w łącznej wysokości 110.506 zł wynikającą z 20 faktur wystawionych przez firmę [...] M. K., co do których organ stwierdził, że obejmowały swoim zakresem usługi niewykonane lub też usługi, z których tylko część została wykonana, co stanowiło podstawę do odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4) lit. a) i lit b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako: "ustawa o VAT").

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej jako: "organ odwoławczy", "DIAS") decyzją z 18 lipca 2025 r., działając na podstawie art. 233 § 2 w związku z art. 207 i art. 220 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm., dalej jako: "O.p."), uchylił w całości ww. decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy w pierwszej kolejności przeanalizował kwestię przedawnienia zobowiązania podatkowego. Przywołując treść art. 59 § 1 pkt 9, art. 70 § 1, art. 70 § 6 pkt 1, art. 70 § 7 pkt 1 oraz art. 70c O.p., organ wskazał, że do przedawnienia zobowiązania podatkowego za I-III kwartał 2016 r. doszłoby w dniu 31 grudnia 2021 r., natomiast za IV kwartał 2016 r. – w dniu 31 grudnia 2022 r., jednakże bieg terminu przedawnienia został zawieszony w wyniku wystąpienia okoliczności wymienionej w art. 70 § 6 pkt 1 w zw. z art. 70c O.p.