Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 grudnia 2025 r. SM i in. przeciwko Caisse pour l'avenir des enfants., sygn. połączone od C-296/24 do C-306/24

Artykuł 45 TFUE, art. 1 lit. i) i art. 67 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii oraz z art. 2 pkt 2 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWGnależy interpretować w ten sposób, że:warunek przyznania pracownikowi niebędącemu rezydentem w państwie członkowskim zatrudnienia dodatku rodzinnego na dziecko jego współmałżonka lub zarejestrowanego partnera, a mianowicie warunek, że pracownik ten jest zobowiązany do „uczestniczenia w utrzymaniu” tego dziecka, jest spełniony wówczas, gdy ów pracownik i biologiczne lub adoptowane dziecko jego współmałżonka lub zarejestrowanego partnera tworzą wspólnotę rodzinną, charakteryzującą się dzieleniem przez wspomnianego pracownika i to dziecko miejsca zamieszkania.