Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 grudnia 2025 r. Deity Shoes, S.L. przeciwko Mundorama Confort, S.L. i Stay Design, S.L., sygn. C-323/24

Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych, a w szczególności jego art. 4–6 w związku z art. 14 owego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że:w celu uzyskania ochrony przewidzianej dla wzoru wspólnotowego właściciel prawa do wzoru lub twórca tego wzoru nie są zobowiązani do wykazania, iż wzór ten, oprócz spełniania warunków nowości i indywidualnego charakteru, jest wynikiem minimalnego stopnia kreatywności.Artykuł 6 rozporządzenia nr 6/2002 należy interpretować w ten sposób, że:po pierwsze, okoliczności, że wzory posiadają cechy postaci z góry określone na podstawie modelu oferowanego twórcy owych wzorów w katalogu dostawcy oraz że zmiany wprowadzane przez owego twórcę w rzeczonych wzorach są jedynie niewielkie i dotyczą części składowych oferowanych przez wspomnianego dostawcę, nie można uznać, samej w sobie, za stanowiącą przeszkodę w uznaniu indywidualnego charakteru tych wzorów w rozumieniu tegoż art. 6. Po drugie, trendy mody nie mogą ograniczać stopnia swobody twórcy w taki sposób, że niewielkie różnice między jednym lub kilkoma wcześniejszymi wzorami a spornym wzorem mogą być wystarczające, by ten ostatni wzór wywierał inne całościowe wrażenie na poinformowanym użytkowniku niż wrażenie wywołane przez owe wcześniejsze wzory i posiadał w związku z tym indywidualny charakter. Cechy wzoru wynikające z takich trendów nie mogą mieć mniejszego znaczenia dla całościowego wrażenia, jakie ów wzór wywiera na takim użytkowniku.