Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 grudnia 2025 r. CR i TP przeciwko Soledil Srl, sous concordat préventif., sygn. C-320/24
Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w świetle zasady skuteczności i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że:stoją one na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, zgodnie z którymi stosowanie zasady powagi rzeczy osądzonej nie pozwala sądowi krajowemu, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania w następstwie skargi kasacyjnej, zbadać z urzędu nieważność potencjalnie nieuczciwego warunku umownego, w sytuacji gdy, po pierwsze, konsument nie podniósł zarzutu dotyczącego nieuczciwego charakteru tego warunku na wcześniejszych etapach postępowania sądowego, a po drugie, nieważność takiego warunku nie została uwzględniona z urzędu przez sądy krajowe w ramach postępowania, które doprowadziło do wydania wyroku kasacyjnego.
Wydanie tymczasowe
WYROK TRYBUNAŁU (czwarta izba)
z dnia 18 grudnia 2025 r.(*)
Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 – Uprawnienie do przeprowadzenia kontroli i obowiązki sądu krajowego – Warunek dotyczący kary umownej – Brak kontroli z urzędu nieuczciwego charakteru tego warunku – Powaga rzeczy osądzonej – Zasada skuteczności – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Powołanie się na nieuczciwy charakter warunku umownego w ramach postępowania po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania w następstwie skargi kasacyjnej
W sprawie C‑320/24
mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Corte suprema di cassazione (najwyższy sąd kasacyjny, Włochy) postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2024 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 30 kwietnia 2024 r., w postępowaniu:
CR,
TP
przeciwko
Soledil Srl, objętej postępowaniem układowym,
