Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 18 grudnia 2025 r. OSA, z.s., anciennement OSA – Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním, z.s. przeciwko Úřad pro ochranu hospodářské soutěže., sygn. C-161/24

Artykuł 102 akapit drugi lit. a) TFUE należy interpretować w ten sposób, że nieuwzględnienie przez organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi stopnia wykorzystania obiektów hotelarskich przy obliczaniu opłat należnych w zamian za udzielenie podmiotom prowadzącym te obiekty licencji na udostępnianie utworów chronionych prawem autorskim może, w zależności od wszystkich istotnych okoliczności, przyczyniać się do stwierdzenia nadużywania pozycji dominującej polegającego na stosowaniu niesłusznych cen, z zastrzeżeniem zweryfikowania, czy wysokość tych opłat jest wygórowana w stosunku do charakteru i zakresu korzystania z utworów, a także do wartości ekonomicznej generowanej przez to korzystanie. Artykuł 102 akapit drugi lit. a) TFUE należy interpretować w ten sposób, że stwierdzenie nadużywania pozycji dominującej jest wystarczająco poparte dowodami, jeżeli zostanie wykazane, że rozpatrywana praktyka może naruszyć strukturę skutecznej konkurencji, przy czym wykazywanie, że praktyka ta może ponadto wyrządzić bezpośrednią szkodę konsumentom, nie jest konieczne. Artykuł 102 akapit drugi lit. a) TFUE należy interpretować w ten sposób, że organ ochrony konkurencji ma obowiązek wykazać, że praktyka nadużycia może znacząco wpłynąć na handel między państwami członkowskimi. Jeżeli praktyka cenowa organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi zostaje uznana za stanowiącą nadużycie, w celu wykazania, że ta stanowiąca nadużycie praktyka może mieć odczuwalny wpływ na handel między państwami członkowskimi, wystarczy wykazać, że ta organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi zarządza nie tylko prawami autorów będących obywatelami państwa członkowskiego, w którym organizacja ta sprawuje monopol, lecz również prawami autorów z innych państw członkowskich.