Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDWP.4011.213.2025.2.ASZ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 17 listopada 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (wraz z uzupełnieniem) ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu

Posiada Pani obywatelstwo polskie. W okresie od sierpnia 2013 r. mieszkała Pani i pracowała w Holandii. Do Polski przyjeżdżała Pani jedynie na święta i na wakacje.

Nie miała Pani miejsca zamieszkania od początku 2022 roku do dnia poprzedzającego dzień w którym przeprowadziła się Pani do Polski.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz 2022 nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz do dnia powrotu do Polski Pani miejscem zamieszkania do celów podatkowych była Holandia.

Pani centrum interesów od sierpnia 2013 roku do października 2022 była Holandia. We wskazanych latach Pani powiązaniami z Polską była jedynie rodzina – rodzice oraz rodzeństwo. Zaś w Holandii we wskazanych latach żyła Pani oraz mieszkała z Narzeczonym, a później od 8 października 2016 r. mężem. W Holandii mieliście Państwo również kupione mieszkanie oraz prace.

W latach od 2019 roku do marca 2022 nie miała Pani w Polsce żadnych powiązań majątkowych. W marcu 2022 zakupili Państwo w Polsce dwa mieszkania, ponieważ w lutym sprzedaliście Państwo mieszkanie w Holandii.

W latach 2013 do 17 października 2022 r. miała Pani powiązania majątkowe w Holandii.

Od roku 2016 do lutego 2022 r. posiadała Pani wraz z mężem zakupione tam mieszkanie. We wskazanych latach w Holandii posiadała Pani meldunek, ubezpieczenie na życie, ubezpieczenie auta, płaciła Pani podatek od nieruchomości. Posiadała Pani konto bankowe oraz kredyt na mieszkanie. Zanim zakupiła Pani tam mieszkanie wynajmowała Pani inne. Na dowód tego posiada Pani umowy wynajmu mieszkania, rachunki za prąd oraz wykaz płaconych podatku od kanałów ścieków oraz za wywóz śmieci.

W latach 2013 do października 2022 r. swoje gospodarstwo domowe prowadziła Pani w Holandii.

Swoim majątkiem zarządzała Pani z Holandii.

W ww. okresie jedynie w Holandii prowadziła Pani swoją aktywność społeczną. Pani stałe miejsce zamieszania w latach od sierpnia 2013 r. do października 2022 r. było w Holandii. W tych latach zazwyczaj przebywała Pani w Holandii. W Polsce była Pani tylko na wakacjach, na święta oraz na ważnych uroczystościach rodzinnych.

Do Polski powróciła Pani 17 października 2022 roku. Od tego momentu ma Pani w Polsce stałe miejsce zamieszkania oraz rezydencję podatkową.

Od tego czasu Pani centrum interesów życiowych znajduje się tylko w Polsce. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania do Rzeczypospolitej Polskiej tutaj też podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Nie posiada Pani certyfikatu rezydencji z Holandii, ale posiada Pani zaświadczenie o zameldowaniu na terenie tamtego kraju.

Z okresu pobytu w Holandii posiada Pani dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania do celów podatkowych. Są to umowy o prace, paski wynagrodzeń, umowa najmu i zakupu mieszkania, dokumenty z holenderskiego urzędu skarbowego o płaceniu podatku od nieruchomości oraz rozliczenia podatku. Pani dokumenty potwierdzają Pani cały okres zamieszkania w Holandii czyli sierpień 2013 r. do październik 2022 r.

Chciałaby Pani w Polsce skorzystać z ulgi na powrót w czterech kolejnych latach począwszy od roku następnego, w którym nastąpiło przeniesienie czyli 2023 r. do 2026 r.

W tych latach uzyskuje Pani dochód ze stosunku pracy. Na tą chwile posiada Pani już umowę na stałe. Pracę w Polsce po powrocie rozpoczęła Pani w marcu 2023 roku.

Pytanie

Czy w latach 2023-2026 przysługuje Pani prawo do ulgi na powrót, o której mowa w artykule 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W związku z tym uważa Pani, że spełnia warunki do ulgi na powrót w latach 2023-2026.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy:

Katalog dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a został przedstawiony w art. 3 ust. 2b ustawy. Nie jest to jednak katalog zamknięty, i ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Podatnik, który podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu nie jest więc co do zasady zobowiązany do wykazywania w zeznaniu podatkowym dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej w innym kraju.

Kwestie rezydencji podatkowej w Polsce zostały obszernie przedstawione w Objaśnieniach podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami, centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

W opisie zdarzenia wskazała Pani, że 17 października 2022 r. powróciła Pani do Polski, przenosząc swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Panią spełniony.

Ponadto wyjaśniła Pani, że w latach 2019 – 2021 oraz do dnia powrotu do Polski miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii. W latach 2013 do października 2022 r. swoje gospodarstwo prowadziła Pani w Holandii. W okresie 2019-2022 nie przebywała Pani na terytorium RP.

Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy.

Wyjaśniła Pani również, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub też inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, muszą to być jednak dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazała Pani, że co prawda nie posiada certyfikatu rezydencji, jednakże posiada Pani zaświadczenie o zameldowaniu na terenie Holandii, dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania do celów podatkowych: umowy o pracę, paski wynagrodzeń, umowa najmu i zakupu mieszkania, dokumenty z holenderskiego urzędu skarbowego o płaceniu podatku od nieruchomości oraz rozliczenia podatku.

W oparciu o przedstawione przez Panią wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tę chwilę posiada już pani umowę na stałe. Pracę w Polsce po powrocie rozpoczęła Pani w marcu 2023 roku.

W konsekwencji, przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych z tytułu umowy o pracę.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

W świetle przedstawionych przez Panią okoliczności, zgodzić się zatem z Panią należy, że przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi na powrót za lata 2023, 2024, 2025 i 2026 w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych ze stosunku pracy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodać należy, że organ interpretacyjny nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez Panią opisu zdarzenia. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.