Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.772.2025.3.IK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 listopada 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Charakterystyka Wnioskodawcy oraz plany dot. rozbudowania modelu biznesowego Wnioskodawcy

Spółka jest polskim przedsiębiorcą prowadzącym finansową działalność usługową. Działalność Wnioskodawcy obejmuje aktualnie w szczególności wspomaganie usług finansowych poprzez zarządzanie portfelami wierzytelności masowych oraz wspieranie klientów biznesowych w odzyskiwaniu należności.

(…).

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i w myśl art. 3 ust. 1 ustawy CIT podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z występującym w podmiotach udzielających pożyczek lub kredytów ryzykiem nieściągalności udzielonego finansowania dłużnego oraz odsetek i opłat wynikających z umów pożyczek lub kredytów (dalej również: „ryzyko kredytowe”), które obciąża wynik finansowy tych podmiotów oraz może prowadzić do utraty przychodów (odsetek, prowizji, innych opłat), a także mając na uwadze dostępne na rynku produkty finansowe, których celem jest zabezpieczenie ryzyka nieściągalności określonych wierzytelności, Wnioskodawca będzie uzupełniać w najbliższych miesiącach swój model biznesowy o usługi polegające na udzieleniu zabezpieczenia ryzyka kredytowego, tj. ryzyka braku spłaty wierzytelności wynikających z udzielanych przez podmiot udzielający pożyczek, w tym odsetek oraz innych opłat wynikających z zawartych umów pożyczek. Wspomniane ryzyko miałoby być zabezpieczone np. poprzez zawieranie umów, których przedmiotem są instrumenty finansowe typu SWAP, w tym przypadku Swap Ryzyka Kredytowego (ang. Credit Default Swap, dalej: „CDS”).

Uwagi ogólne dot. instrumentu CDS

CDS jest właśnie typowym instrumentem pochodnym stosowanym na rynku jako instrument finansowy wspierający dążenie przedsiębiorców z sektora finansowego do zabezpieczenia własnego ryzyka kredytowego. W ramach CDS jedna ze stron transakcji, w zamian za ustalone wcześniej wynagrodzenie, zobowiązuje się do zapłaty w całości lub części należności, która przysługuje drugiej stronie transakcji. Płatność strony zobowiązanej dokonywana jest zasadniczo na wypadek niewykonania zobowiązań dłużnika w ramach wierzytelności objętej CDS, a sytuacja niewykonywania tych obowiązków jest nazywana zazwyczaj „zdarzeniem kredytowym”. Definicja CDS jest umiejscowiona również w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 236/2012 z 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego („Rozporządzenie”), gdzie w art. 2 ust. 1 lit. c) Rozporządzenia wskazano, że swap ryzyka kredytowego:

„oznacza umowę na instrument pochodny, w ramach której jedna strona wnosi opłatę na rzecz drugiej strony w zamian za płatność lub inne świadczenie w przypadku zdarzenia kredytowego dotyczącego podmiotu referencyjnego i wszelkiej innej sytuacji niewykonania zobowiązań, w odniesieniu do tej umowy na instrument pochodny, która to sytuacja ma podobne skutki gospodarcze”

W praktyce ceny pozyskania zabezpieczenia ryzyka kredytowego w formie CDS zależą od charakteru zabezpieczanych wierzytelności – im większe ryzyko niewypłacalności dłużnika tym nabycie instrumentu finansowego w modelu CDS jest droższe. Tym samym kluczowym elementem modelu biznesowego opierającego się na oferowaniu CDS dla przedsiębiorców z sektora finansowego jest zdolność prawidłowej oceny: stanu zabezpieczanych wierzytelności oraz ryzyka brak spłat poszczególnych wierzytelności.

Planowana działalność Wnioskodawcy dot. przystępowania do CDS

Umowy CDS będą zawierane między Wnioskodawcą a:

1)A. - podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski, którego przedmiotem podstawowej działalności jest udzielanie kredytów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1497 ze zm.; dalej: „Przenoszący Ryzyko” lub „Pożyczkodawca”). Pożyczkodawca będzie podmiotem posiadającym status instytucji pożyczkowej, zarejestrowanej w rejestrze prowadzonym przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF) lub ewentualnie krajowej instytucji płatniczej lub małej instytucji płatniczej uprawnionej do świadczenia m.in. usług kredytu płatniczego. Na ten moment Pożyczkodawca jest zarejestrowany (…). Pożyczkodawca będzie podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, przy czym same transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkodawcą będą realizowane na zasadach rynkowych;

2)ewentualnie innymi przedsiębiorcami z sektora finansowego oferującymi pożyczki lub kredyty dedykowane przedsiębiorcom lub konsumentom, z siedzibą w Polsce lub poza granicami Polski, którzy będą zainteresowani zawarciem umów CDS z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca nie może z góry określić, jaki status będą mieli inni przedsiębiorcy, z którymi będą mogły być zawierane w przyszłości umowy CDS, natomiast można zakładać, że będą to przede wszystkim polscy rezydenci podatkowi podlegający nadzorowi ze strony KNF i prowadzący działalność biznesową w modelu zbliżonym do Pożyczkodawcy lub działający na podstawie zezwoleń wydanych przez państwa członkowskie UE. Taki profil działalności kontrahentów będzie preferowany przez Wnioskodawcę, ponieważ ułatwi to ich ocenę, a także ocenę wierzytelności, które będą miały być obejmowane umowami CDS.

Skutkiem zawierania transakcji CDS będzie przyjęcie przez Wnioskodawcę obowiązku dokonania świadczenia lub płatności w przypadku zaistnienia zdarzenia kredytowego w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej jako: „Wynagrodzenie Stałe”) uiszczane przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców na rzecz Spółki. Zasadniczo Wynagrodzenie Stałe będzie ustalane jako ułamek tudzież procent wartości wierzytelności objętych zabezpieczeniem w ramach CDS, przy czym procent będzie ustalany z uwzględnieniem ekspozycji na ryzyko oraz potencjalnego poziomu szkód związanych z brakiem spłat pożyczek i kredytów objętych daną transakcją CDS. Wynagrodzenie Stałe z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców regularnie w oparciu o ustanowione w umowach CDS okresy rozliczeniowe. Jednocześnie Wynagrodzenie Stałe otrzymywane przez Spółkę w żadnym wypadku nie będzie podlegać zwrotowi na rzecz Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców.

W ramach umów CDS Spółka zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS ze Spółką, wynagrodzenia stanowiącego kwotę uzgodnioną pomiędzy stronami oraz stanowiącą całość lub część wartości wierzytelności objętych umowami CDS (dalej: „Wynagrodzenie Zmienne”) z uwzględnieniem wartości: kapitału, odsetek, prowizji. Wynagrodzenie Zmienne będzie wypłacane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do wierzytelności, które podlegały transakcji CDS oraz co do których wystąpi zdarzenie kredytowe. Kwota oraz ilość wierzytelności, które zostaną przedstawione przez Pożyczkodawcę do rozliczenia w ramach Zmiennego Wynagrodzenia Wnioskodawcy nie jest znana na moment zawarcia poszczególnych transakcji - jest to ryzyko Wnioskodawcy oraz istota transakcji swapowej. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do realizacji i nie będzie realizował jakichkolwiek innych świadczeń na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS ze Spółką poza zobowiązaniem do uiszczenia Wynagrodzenia Zmiennego. Wynagrodzenie Zmienne w zależności od konkretnych ustaleń pomiędzy stronami transakcji CDS może odpowiadać nominalnej wartości wierzytelności (uwzględniając niespłacone: kapitał, prowizję, odsetki) lub wynosić mniej, niż nominalna wartość wierzytelności.

Umowy CDS zawierane przez Wnioskodawcę będą stanowiły umowy ramowe określające podstawowe zasady współpracy oraz zawierające ustalenia niezbędne do skutecznego realizowania transakcji CDS, przy czym na podstawie umów CDS Wnioskodawca nie będzie nabywał jakichkolwiek wierzytelności i nie będzie uprawniony do otrzymania lub zapłaty jakiegokolwiek wynagrodzenia innego niż z tytułu CDS. Transakcje CDS będą realizowane cyklicznie lub wedle zapotrzebowania zgłaszanego przez kontrahentów Wnioskodawcy na podstawie umów ramowych CDS. Przedmiotem każdej z transakcji cyklicznych (okresowych) będzie określony każdorazowo portfel wierzytelności wynikających z ustaleń umownych dokonanych pomiędzy Pożyczkodawcą a Wnioskodawcą lub pomiędzy Wnioskodawcą a innymi przedsiębiorcami, którzy przystąpią do umów CDS z Wnioskodawcą. Pożyczkodawca lub inni przedsiębiorcy w określonych w umowach CDS terminach będą, co do zasady, przekazywać Wnioskodawcy zestawienia pożyczek będących przedmiotem CDS wraz z kalkulacją Wynagrodzenia Stałego oraz zestawienie niespłaconych kwot pożyczek za poprzedni okres rozliczeniowy.

Umowy CDS będą więc w praktyce instrumentami finansowymi w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 722 ze zm.; „ustawa OIF”).

Model biznesowy Wnioskodawcy będzie oparty na budowaniu kompetencji i know-how pozwalających na efektywne dokonywanie oceny portfeli wierzytelności obejmowanych umowami CDS, tak aby kalkulacja Wynagrodzenia Stałego pozwalała na zabezpieczenie rentowności działalności Wnioskodawcy z uwzględnieniem ryzyka zapłaty Wynagrodzenia zmiennego na rzecz Pożyczkodawcy i innych przedsiębiorców, którzy będą przystępowali do umów CDS z Wnioskodawcą.

Spółka nie będzie przewidywała w umowach CDS prawa lub obowiązku przeniesienia własności wierzytelności na Wnioskodawcę na wypadek wystąpienia zdarzenia kredytowego. W praktyce Pożyczkodawca lub inni przedsiębiorcy przystępujący do umów CDS z Wnioskodawcą będą uprawnieni do:

1)zbywania wierzytelności w ramach cesji na rzecz innych podmiotów (np. niestandaryzowanych sekurytyzacyjnych funduszy inwestycyjnych zamkniętych; dalej „NSFIZ”), które będą najpewniej kupowały całe pakiety wierzytelności Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców lub,

2)zawierania umów subpartycypacji, w ramach których będą dokonywali zbycia praw do przyszłych przepływów finansowych związanych z określonymi wierzytelnościami, które zostaną objęte daną umową subpartycypacji – umowy te będą mogły być zawierane również z podmiotami działającymi w formie NSFIZ.

Umowami CDS będą zabezpieczane zasadniczo wierzytelności z zawartych umów pożyczek lub kredytów, które w chwili zawarcia transakcji CDS nie będą wymagalne lub będą wymagalne nie dłużej niż 60 dni, czyli tzw. dobry portfel (w odróżnieniu od wierzytelności wątpliwych i nieściągalnych), co pozwala ograniczyć ryzyko związane z ponadprzeciętną nieściągalnością poszczególnych wierzytelności, istotą transakcji jest zabezpieczenie całego portfela wierzytelności, który na moment zawierania transakcji posiada taką samą lub podobną jakość.

Dniem realizacji transakcji CDS będzie każdorazowo dzień uzgodnienia przez Wnioskodawcę i danego partnera biznesowego (Pożyczkodawcę lub innego przedsiębiorcę) warunków SWAP (tj. ustalenia zakresu zabezpieczanego portfela wierzytelności, Wynagrodzenia Stałego oraz sposobu kalkulacji Wynagrodzenia Zmiennego). Potwierdzenie zawarcia CDS określać będzie w szczególności datę zawarcia transakcji, kwotę ekspozycji (tj. wartość portfela objętego daną transakcją CDS), dzień rozpoczęcia i zakończenia zabezpieczenia (tj. termin, na który będzie określane które z zabezpieczanych wierzytelności zostały lub nie zostały spłacone), kwotę Wynagrodzenia Stałego i datę jego zapłaty, a także sposób kalkulacji i termin wypłaty Wynagrodzenia Zmiennego.

Tak jak wskazano wcześniej w przyszłości może się zdarzać, że pakiety wierzytelności Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS z Wnioskodawcą zostaną scedowane na NSFIZ lub objęte umowami subpartycypacji, które również będą mogły być zawierane z NSFIZ.

W konsekwencji powstanie sytuacja prawna, w której Wnioskodawca będący podmiotem przystępującym do CDS w celu zabezpieczenia ryzyka kredytowego Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy zawrą umowy CDS z Wnioskodawcą, stanie się podmiotem zabezpieczającym ryzyko nowego podmiotu wstępującego w prawa Pożyczkodawcy, czyli NSFIZ - prawa i obowiązki z tytułu CDS przejdą na dany NSFIZ wraz z dokonaniem cesji wierzytelności przez Pożyczkodawcę na rzecz NSFIZ.

W konsekwencji powyższego może zdarzyć się tak, że po zawarciu umów CDS oraz przystąpieniu do realizacji poszczególnych transakcji CDS Wnioskodawca będzie zobowiązany do przekazywania odpowiednich środków finansowych w formie Wynagrodzenia Zmiennego na rzecz NSFIZ lub innych podmiotów, które będą zawierać z Pożyczkodawcą lub innymi przedsiębiorcami, którzy przystąpią do umów CDS ze Spółką, umowy cesji lub subpartycypacji. Należy zaznaczyć, że transakcje CDS będą w konsekwencji realizowane w okolicznościach, gdzie:

1)Wnioskodawca, Pożyczkodawca oraz NSFIZ będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ustawy CIT;

2)Wnioskodawca, inni przedsiębiorcy przystępujący do umów CDS i realizacji transakcji CDS oraz współpracujące z tymi przedsiębiorcami NSFIZ nie będą podmiotami powiązanymi.

Model współpracy opisany w pkt 1 powyżej będzie, w ocenie Wnioskodawcy, racjonalny, a nawet niezbędny do prawidłowej realizacji obowiązków podmiotów (Spółki, Pożyczkodawcy oraz powiązanego z nimi NSFIZ) i odpowiedniego podziału ról, która to dywersyfikacja pozwala na osiągnięcie rezultatów w postaci: optymalizacji kosztów oraz jakości świadczonych usług. Taki model działania zapewni między innymi:

1) przejrzystość ról w obrębie grupy podmiotów powiązanych w ramach przyjętego modelu kooperacji – Pożyczkodawca zajmować się będzie udzielaniem pożyczek i gromadzeniem kapitału na ten cel, Wnioskodawca zapewniać będzie zawieranie umów CDS oraz ich skuteczną realizację na wypadek występowania zdarzeń kredytowych, natomiast powiązany NSFIZ będzie zarządzać portfelami wierzytelności, które powstają w wyniku udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę;

2) optymalizację modelu biznesowego poprzez dywersyfikację ról podmiotów i wyspecjalizowanie w konkretnej płaszczyźnie realizacji tego modelu;

3) możliwość uporządkowania wewnętrznych procedur (...) w oparciu o dostosowanie ich do konkretnych sfer działalności poszczególnych podmiotów;

4) przejrzystość sposobu funkcjonowania podmiotów wobec klientów czy też partnerów biznesowych;

5) optymalizację kosztów poprzez korzystnie z synergii związanej z wyspecjalizowaniem pracowników w zakresie poszczególnych, odrębnych profilów działalności poszczególnych, współpracujących ze sobą podmiotów (Pożyczkodawca, Spółka, NSFIZ).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Pytanie nr 1: Czy wykonywane przez Państwa usługi będą usługami, których przedmiotem jest przechowywanie instrumentów finansowych i zarządzanie nimi?

Odpowiedź: usługi Spółki nie stanowią usług, których przedmiotem jest przechowywanie instrumentów finansowych i zarządzanie nimi. Spółka zaznacza, że instrumenty finansowe, których dotyczą usługi Spółki, nie wymagają żadnej formy „przechowywania”, ponieważ wynikają z umów i związane są z .

Pytanie nr 2: Czy wykonywane przez Państwa usługi będą usługami, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 zez zm.)? Jeśli tak – prosimy wskazać jakimi?

Odpowiedź: Spółka zaznacza, że interpretacja przepisów prawa podatkowego powinna należeć zasadniczo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Wnioskodawca może w tym kontekście jednak zaznaczyć, że nie widzi podstaw do uznania swoich usług za usługi związane z:

1) czynnościami ściągania długów, w tym factoringu;

2) usługami doradztwa;

3) usługami w zakresie leasingu.

Pytanie nr 3: Czy instrumenty finansowe będą odzwierciedlały:

a) tytuł prawny do towarów;

b) tytuł własności nieruchomości;

c) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

d) udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;

e) prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku?

Odpowiedź: nie instrumenty finansowe, których dotyczy Wniosek Spółki, nie będą dotyczyły wyżej wskazanych aktywów lub praw.

Pytanie nr 4: Czy Stałe Wynagrodzenie, które przysługuje Państwu jest znane w momencie zawarcia umowy i nie podlega żadnej zmianie (nawet w sytuacji wystąpienia tzw. „Zdarzenia Kredytowego”)?

Odpowiedź: zasadniczo tak, kwestia wynagrodzenia stałego została, w ocenie Wnioskodawcy, dostatecznie wyjaśniona w treści wniosku o wydanie interpretacji. Spółka wskazuje poniżej odpowiedni fragment wniosku o wydanie interpretacji:

„Zasadniczo Wynagrodzenie Stałe będzie ustalane jako ułamek tudzież procent wartości wierzytelności objętych zabezpieczeniem w ramach CDS, przy czym procent będzie ustalany z uwzględnieniem ekspozycji na ryzyko oraz potencjalnego poziomu szkód związanych z brakiem spłat pożyczek i kredytów objętych daną transakcją CDS. Wynagrodzenie Stałe z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców regularnie w oparciu o ustanowione w umowach CDS okresy rozliczeniowe.”

W tym kontekście Spółka wyjaśnia, że zgodnie z modelem biznesowym opisanym we wniosku o wydanie interpretacji Spółka będzie znała w momencie zawarcia umowy precyzyjną metodykę naliczania wynagrodzenia stałego, ale ostateczna wysokość wynagrodzenia stałego zapłaconego przez określonego partnera biznesowego Wnioskodawcy może zależeć od wielu czynników, tj. chociażby od okresu trwania danej umowy lub od decyzji kontrahenta o ewentualnym wcześniejszym wypowiedzeniu danej umowy.

Pytanie nr 5: Za co otrzymają Państwo „Wynagrodzenie Stałe” - proszę sprecyzować.

Odpowiedź: Spółka raz jeszcze zaznacza, jaki jest cel działalności Spółki odwołując się do dwóch fragmentów z wniosku o wydanie interpretacji:

„W związku z występującym w podmiotach udzielających pożyczek lub kredytów ryzykiem nieściągalności udzielonego finansowania dłużnego oraz odsetek i opłat wynikających z umów pożyczek lub kredytów (dalej również: „ryzyko kredytowe”), które obciąża wynik finansowy tych podmiotów oraz może prowadzić do utraty przychodów (odsetek, prowizji, innych opłat), a także mając na uwadze dostępne na rynku produkty finansowe, których celem jest zabezpieczenie ryzyka nieściągalności określonych wierzytelności, Wnioskodawca będzie uzupełniać w najbliższych miesiącach swój model biznesowy o usługi polegające na udzieleniu zabezpieczenia ryzyka kredytowego, tj. ryzyka braku spłaty wierzytelności wynikających z udzielanych przez podmiot udzielający pożyczek, w tym odsetek oraz innych opłat wynikających z zawartych umów pożyczek. Wspomniane ryzyko miałoby być zabezpieczone np. poprzez zawieranie umów, których przedmiotem są instrumenty finansowe typu SWAP, w tym przypadku Swap Ryzyka Kredytowego (ang. Credit Default Swap, dalej: "CDS").”

oraz

„Skutkiem zawierania transakcji CDS będzie przyjęcie przez Wnioskodawcę obowiązku dokonania świadczenia lub płatności w przypadku zaistnienia zdarzenia kredytowego w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej jako: „Wynagrodzenie Stałe”) uiszczane przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców na rzecz Spółki.”

W kontekście powyższego Spółka zaznacza, że w jej ocenie jasne jest, że wynagrodzenie stałe jest wynagrodzeniem pobieranym przez Spółkę za „wystawienie” instrumentu finansowego, którego głównym celem jest zapewnienie, że w przypadku zajścia ryzyka kredytowego Spółka uiści określone środki na rzecz podmiotów obejmujących instrumenty finansowe oferowane przez Spółkę na rynku instrumentów finansowych. Spółka otrzymuje w związku z tym wynagrodzenie stałe w zamian za przyjęcie na siebie ryzyka, że w przypadku zajścia zdarzenia kredytowego będzie obciążona zgodnie z umową zawartą z określonym partnerem biznesowym.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku)

1) Czy w ramach zawieranych z Pożyczkodawcą lub innymi przedsiębiorcami umów CDS Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT?

2) Co będzie podstawą opodatkowania transakcji CDS realizowanych z Pożyczkodawcą lub innymi przedsiębiorcami podatkiem VAT?

3) Czy realizacja transakcji CDS i świadczenie usługi polegającej na przeniesieniu przez Pożyczkodawcę lub innych przedsiębiorców do Wnioskodawcy ryzyka niespłacalności wierzytelności w zamian za Wynagrodzenie Stałe będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT?

Państwa stanowisko

1) Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT w ramach realizowania transakcji CDS.

2) Podstawą opodatkowania transakcji CDS w danym okresie rozliczeniowym będzie dodatni wynik osiągnięty przez Wnioskodawcę, tj. różnica pomiędzy dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych, w odniesieniu do konkretnej umowy CDS.

3) Świadczenie usługi polegającej na przeniesieniu przez Pożyczkodawcę lub innych przedsiębiorców do Wnioskodawcy ryzyka niespłacalności wierzytelności w zamian za Wynagrodzenie Stałe podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytań: 1 i 2 (obszar VAT)

Zgodnie z art. 5 ust 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również czynności wskazane w tym przepisie. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższej przytoczonych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Jednocześnie czynność musi być wykonywana odpłatnie, aby uznać, że podlega ona opodatkowaniu.

Wnioskodawca ustalać będzie z Pożyczkodawcą lub innymi przedsiębiorcami określoną kwotę (Wynagrodzenie Stałe), która będzie stanowiła wynagrodzenie za usługę polegającą na zabezpieczeniu spłaty pożyczek udzielonych przez Pożyczkodawcę w ramach transakcji CDS realizowanych na podstawie umów ramowych, zatem będzie usługodawcą, który działa w charakterze podatnika w ramach zawieranych umów CDS.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów transakcje na instrumentach pochodnych mogą stanowić usługę na gruncie ustawy o VAT pod warunkiem, że spełnione zostaną następujące warunki: dojdzie do realizacji świadczenia oraz świadczenie to będzie co do zasady odpłatne. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Pożyczkodawca lub inni przedsiębiorcy w umowie CDS będą występować jako usługobiorcy, którzy będą chcieli zaspokoić potrzebę zabezpieczenia się przed ryzykiem gospodarczym (tj. ryzykiem braku spełnienia świadczenia przez dłużnika), natomiast Wnioskodawca będzie usługodawcą, który tę potrzebę zaspokoi.

Transakcja CDS będzie dwustronnie zobowiązująca – Wnioskodawca i Pożyczkodawca (lub inny przedsiębiorca, który przystąpi do umowy CDS) będą wzajemnie zobowiązani do wykonania określonych czynności. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dokonując transakcji CDS Wnioskodawca ustali z Przekazującym Ryzyko lub innymi przedsiębiorcami określoną kwotę Wynagrodzenia Stałego oraz warunki rozliczenia i Wynagrodzenie Zmiennego, które Wnioskodawca uiszczać będzie na wypadek zajścia zdarzenia kredytowego na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców.

W wyniku rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą oraz Pożyczkodawcą oraz w zależności od wysokości Wynagrodzenia Zmiennego Wnioskodawca może osiągnąć różne wyniki na transakcjach:

a)osiągnie zerowy wynik na transakcji, gdy Wynagrodzenie Zmienne będzie równe w danym okresie Wynagrodzeniu Stałemu,

b)osiągnie dodatni wynik na transakcji, gdy Wynagrodzenie Zmienne będzie niższe od Wynagrodzenia Stałego,

c)osiągnie ujemny wynik na transakcji, gdy Wynagrodzenie Zmienne będzie wyższe od Wynagrodzenia Stałego.

W przypadku opisanej transakcji CDS każda ze stron jest zobowiązana do dokonania określonego świadczenia na rzecz drugiej strony w ustalonych terminach i według z góry określonych warunków, w związku z tym, na skutek zawarcia transakcji może dojść do powstania dodatniego wyniku na transakcji.

Odnosząc się do podstawy opodatkowania transakcji CDS, należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak już wskazywano faktyczne wynagrodzenie, jakie będzie należne Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym od danego kontrahenta, który przystąpił do umowy CDS i będzie realizował z Wnioskodawcą transakcje CDS, występować będzie tylko w przypadku zrealizowania dodatniego wyniku na ustalonych przepływach pieniężnych nazwanych na potrzeby transakcji CDS Wynagrodzeniem Stałym albo Zmiennym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych opartych na konstrukcji swap, podstawą opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy VAT będzie dodatni wynik osiągnięty przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym, tj. różnica pomiędzy dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych, w odniesieniu do konkretnej umowy CDS i w relacjach z konkretnym kontrahentem, który przystąpi do umów CDS z Wnioskodawcą.

Analogiczne stanowisko w tym obszarze Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął m.in. w interpretacji z dnia 5 września 2022 r. 0111-KDIB3-1.4012.383.2022.6.ICZ.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 3 (obszar VAT)

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie OIF, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie są zwolnione z VAT.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. g ustawy OIF - instrumentami finansowymi w rozumieniu tej ustawy są m.in. niebędące papierami wartościowymi instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego. Tym samym, instrumenty ustanawiane na podstawie umów CDS oraz opisane w niniejszym wniosku są instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy OIF, a zatem są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT.

Zatem, Wnioskodawca z tytułu zawierania umów CDS i realizacji transakcji CDS oraz w konsekwencji otrzymywania Wynagrodzenia Stałego za przejęcie ryzyka braku spłaty wierzytelności pożyczkowych nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT, z uwagi na zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust 1 pkt 41 ustawy VAT.

Analogiczne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął m.in. w interpretacjach:

• z dnia 15 maja 2024 r., znak 0114-KDIP4-3.4012.66.2024.4.KM;

• z dnia 11 maja 2017 r., znak 0112-KDIL4.4012.23.2017.1.TKU;

• z dnia 20 czerwca 2017 r., znak 0114-KDIP1-2.4012.155.2017.1.SM;

• z dnia 12 czerwca 2018 r., znak 0113-KDIPT1-2.4012.296.2018.2.SM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

- odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo polskim przedsiębiorcą prowadzącym finansową działalność usługową, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Państwa działalność obejmuje aktualnie w szczególności wspomaganie usług finansowych poprzez zarządzanie portfelami wierzytelności masowych oraz wspieranie klientów biznesowych w odzyskiwaniu należności.

W najbliższych miesiącach będą Państwo uzupełniać swój model biznesowy o usługi polegające na udzieleniu zabezpieczenia ryzyka kredytowego, tj. ryzyka braku spłaty wierzytelności wynikających z udzielanych przez podmiot udzielający pożyczek, w tym odsetek oraz innych opłat wynikających z zawartych umów pożyczek. Wspomniane ryzyko miałoby być zabezpieczone np. poprzez zawieranie umów, których przedmiotem są instrumenty finansowe typu SWAP, w tym przypadku Swap Ryzyka Kredytowego (ang. Credit Default Swap, „CDS”).

CDS jest właśnie typowym instrumentem pochodnym stosowanym na rynku jako instrument finansowy wspierający dążenie przedsiębiorców z sektora finansowego do zabezpieczenia własnego ryzyka kredytowego. W ramach CDS jedna ze stron transakcji, w zamian za ustalone wcześniej wynagrodzenie, zobowiązuje się do zapłaty w całości lub części należności, która przysługuje drugiej stronie transakcji. Płatność strony zobowiązanej dokonywana jest zasadniczo na wypadek niewykonania zobowiązań dłużnika w ramach wierzytelności objętej CDS, a sytuacja niewykonywania tych obowiązków jest nazywana zazwyczaj „zdarzeniem kredytowym”.

Umowy CDS będą zawierane między Państwem a Pożyczkodawcami lub innymi przedsiębiorcami.

Skutkiem zawierania transakcji CDS będzie przyjęcie przez Państwa obowiązku dokonania świadczenia lub płatności w przypadku zaistnienia zdarzenia kredytowego w zamian za ustalone wynagrodzenie („Wynagrodzenie Stałe”) uiszczane przez Pożyczkodawcę lub innych przedsiębiorców na rzecz Spółki. Zasadniczo Wynagrodzenie Stałe będzie ustalane jako ułamek tudzież procent wartości wierzytelności objętych zabezpieczeniem w ramach CDS, przy czym procent będzie ustalany z uwzględnieniem ekspozycji na ryzyko oraz potencjalnego poziomu szkód związanych z brakiem spłat pożyczek i kredytów objętych daną transakcją CDS. Wynagrodzenie Stałe z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców regularnie w oparciu o ustanowione w umowach CDS okresy rozliczeniowe.

W ramach umów CDS będą Państwo zobowiązani do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS z Państwem, wynagrodzenia stanowiącego kwotę uzgodnioną pomiędzy stronami oraz stanowiącą całość lub część wartości wierzytelności objętych umowami CDS („Wynagrodzenie Zmienne”) z uwzględnieniem wartości: kapitału, odsetek, prowizji. Wynagrodzenie Zmienne będzie wypłacane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do wierzytelności, które podlegały transakcji CDS oraz co do których wystąpi zdarzenie kredytowe. Kwota oraz ilość wierzytelności, które zostaną przedstawione przez Pożyczkodawcę do rozliczenia w ramach Zmiennego Wynagrodzenia Wnioskodawcy nie jest znana na moment zawarcia poszczególnych transakcji - jest to Państwa ryzyko oraz istota transakcji swapowej. Nie będą Państwo zobowiązani do realizacji i nie będą realizować jakichkolwiek innych świadczeń na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS z Państwem poza zobowiązaniem do uiszczenia Wynagrodzenia Zmiennego. Wynagrodzenie Zmienne w zależności od konkretnych ustaleń pomiędzy stronami transakcji CDS może odpowiadać nominalnej wartości wierzytelności (uwzględniając niespłacone: kapitał, prowizję, odsetki) lub wynosić mniej, niż nominalna wartość wierzytelności.

Umowy CDS będą więc w praktyce instrumentami finansowymi w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Państwa wątpliwości, w kwestii objętej pytaniem nr 1, dotyczą ustalenia czy w ramach zawartej umowy będą Państwo podatnikiem VAT.

Mając na uwadze cytowany stan prawny należy stwierdzić, że definicja podatnika ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przyjąć należy, że działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny.

Dana czynność będzie więc wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli łącznie:

- będzie wykonywana w sposób częstotliwy lub jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

- będzie wykonana w ramach działalności producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalności osób wykonujących wolne zawody (w tym w ramach czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych).

W odniesieniu do poruszonej kwestii wskazać należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.).

Stosownie do treści art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Na podstawie art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego:

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest więc prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że czynności polegającej na zbyciu wierzytelności nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela, podczas gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

Umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona określone w art. 8 ust. 1 ustawy, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z punktu widzenia nabywcy wierzytelności do świadczenia usług dochodzi już w momencie samego nabycia wierzytelności, obojętnie czy nabycie zostało dokonane w celu windykacji tej wierzytelności przez samego nabywcę, czy też innego jej wykorzystania do celów prawno-gospodarczych. Celem nabycia cudzej wierzytelności nie musi być jej odsprzedaż, ale także inne wykorzystanie do celów prawno-gospodarczych przez nabywcę. Sposób wykorzystania nabytej wierzytelności może decydować o charakterze usługi nie zaś o istocie czynności prawnej, jaką jest nabycie cudzej wierzytelności. Zatem, usługą na rzecz cedenta jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno-podatkowych.

Zatem zakup wierzytelności stanowi usługę polegającą na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, że w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności. Jednakże jak wskazano na wstępie ww. usługa podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest świadczona odpłatnie.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany stan prawny należy stwierdzić, że w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych dochodzi do działania profesjonalnego podmiotu, który zabezpiecza inny podmiot przed ryzykiem spłaty wierzytelności wynikających z udzielonych pożyczek. Ponadto w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Pożyczkodawcy lub inni przedsiębiorcy w umowie CDS będą występować jako usługobiorcy, którzy będą chcieli zaspokoić potrzebę zabezpieczenia się przed ryzykiem gospodarczym, natomiast Państwo będą usługodawcą, który tę potrzebę zaspokoi.

Zatem czynność polegająca na udzieleniu przez Państwa zabezpieczenia wskazanego ryzyka w zamian za wynagrodzenie pozwala uznać Państwa za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a czynności „udzielenia zabezpieczenia kredytowego” będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, jako odpłatne świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W orzeczeniu w sprawie C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje.

Pojęcie kwoty należnej z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonych powyżej art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy, należy podkreślić, że podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej usługi podatek.

Skutkiem zawierania transakcji CDS będzie przyjęcie przez Wnioskodawcę obowiązku dokonania świadczenia lub płatności w przypadku zaistnienia zdarzenia kredytowego w zamian za ustalone wynagrodzenie (Wynagrodzenie Stałe) uiszczane przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców na Państwa rzecz. Zasadniczo Wynagrodzenie Stałe będzie ustalane jako ułamek tudzież procent wartości wierzytelności objętych zabezpieczeniem w ramach CDS, przy czym procent będzie ustalany z uwzględnieniem ekspozycji na ryzyko oraz potencjalnego poziomu szkód związanych z brakiem spłat pożyczek i kredytów objętych daną transakcją CDS. Wynagrodzenie Stałe z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców regularnie w oparciu o ustanowione w umowach CDS okresy rozliczeniowe. Jednocześnie Wynagrodzenie Stałe otrzymywane przez Państwa w żadnym wypadku nie będzie podlegać zwrotowi na rzecz Przenoszącego Ryzyko lub innych przedsiębiorców.

W ramach umów CDS będą Państwo zobowiązani do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS, wynagrodzenia stanowiącego kwotę uzgodnioną pomiędzy stronami oraz stanowiącą całość lub część wartości wierzytelności objętych umowami CDS (Wynagrodzenie Zmienne) z uwzględnieniem wartości: kapitału, odsetek, prowizji. Wynagrodzenie Zmienne będzie wypłacane przez Państwa w odniesieniu do wierzytelności, które podlegały transakcji CDS oraz co do których wystąpi zdarzenie kredytowe. Kwota oraz ilość wierzytelności, które zostaną przedstawione przez Pożyczkodawcę do rozliczenia w ramach Zmiennego Wynagrodzenia Państwa nie jest znana na moment zawarcia poszczególnych transakcji - jest to Państwa ryzyko oraz istota transakcji swapowej. Nie będą Państwo zobowiązani do realizacji i nie będą realizować jakichkolwiek innych świadczeń na rzecz Pożyczkodawcy lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS poza zobowiązaniem do uiszczenia Wynagrodzenia Zmiennego. Wynagrodzenie Zmienne w zależności od konkretnych ustaleń pomiędzy stronami transakcji CDS może odpowiadać nominalnej wartości wierzytelności (uwzględniając niespłacone: kapitał, prowizję, odsetki) lub wynosić mniej, niż nominalna wartość wierzytelności.

Umowy CDS zawierane przez Państwa będą stanowiły umowy ramowe określające podstawowe zasady współpracy oraz zawierające ustalenia niezbędne do skutecznego realizowania transakcji CDS, przy czym na podstawie umów CDS nie będą Państwo nabywać jakichkolwiek wierzytelności i nie będą uprawnieni do otrzymania lub zapłaty jakiegokolwiek wynagrodzenia innego niż z tytułu CDS. Transakcje CDS będą realizowane cyklicznie lub wedle zapotrzebowania zgłaszanego przez kontrahentów na podstawie umów ramowych CDS. Przedmiotem każdej z transakcji cyklicznych (okresowych) będzie określony każdorazowo portfel wierzytelności wynikających z ustaleń umownych dokonanych pomiędzy Pożyczkodawcą a Państwem lub pomiędzy Państwem a innymi przedsiębiorcami, którzy przystąpią do umów CDS. Pożyczkodawca lub inni przedsiębiorcy w określonych w umowach CDS terminach będą, co do zasady, przekazywać Wnioskodawcy zestawienia pożyczek będących przedmiotem CDS wraz z kalkulacją Wynagrodzenia Stałego oraz zestawienie niespłaconych kwot pożyczek za poprzedni okres rozliczeniowy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika zatem, że faktyczne wynagrodzenie, jakie Państwu będzie należne w danym okresie rozliczeniowym od danego kontrahenta, który przystąpił do umowy CSD i będzie z Państwem realizował transakcje CSD, występować będzie tylko w przypadku zrealizowania dodatniego wyniku na ustalonych przepływach pieniężnych.

Zatem w analizowanym przypadku, podstawą opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, z tytułu czynności wykonywanych przez Państwa w ramach Umowy CSD będzie kwota odpowiadająca Państwa faktycznemu wynagrodzeniu, które wystąpi w przypadku zrealizowania dodatniego wyniku na ustalonych przepływach pieniężnych nazwanych na potrzeby transakcji Wynagrodzeniem Stałym albo Zmiennym. Zatem podstawą opodatkowania będzie dodatni wynik osiągnięty przez Państwa tj. różnica pomiędzy dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych, w odniesieniu do konkretnej umowy CDS i w relacjach z konkretnym kontrahentem.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2024 r. poz. 722 i 1863 oraz z 2025 r. poz. 146), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1) czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2) usług doradztwa;

3) usług w zakresie leasingu.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 16 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

1) tytuł prawny do towarów;

2) tytuł własności nieruchomości;

3) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

4) udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;

5) prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Ustawodawca, zakreślając ramy przedmiotowe art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, odwołał się do definicji zawartych w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Przy czym, jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz.772 ze zm.),

Instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są:

1) papiery wartościowe;

2) niebędące papierami wartościowymi:

a) tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,

b) instrumenty rynku pieniężnego,

c) opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,

d) opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,

e) opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,

f) niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

g) instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,

h) kontrakty na różnicę,

i) opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

j) uprawnienia do emisji.

Dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy podkreślić, że winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy znajduje zastosowanie do takich usług, które łącznie spełniają następujące warunki:

- przedmiotem tych usług są instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi,

- usługi te nie dotyczą przechowywania ww. instrumentów i zarządzania nimi,

- usługi te nie stanowią czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa ani usług w zakresie leasingu,

- usługi te nie dotyczą praw i udziałów odzwierciedlających: tytuł prawny do towarów, tytuł własności nieruchomości, prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części, bądź prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą zostać zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, w analizowanej sprawie spełnione będą łącznie wszystkie przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, do usług świadczonych przez Państwa na rzecz Pożyczkodawców bądź innych przedsiębiorców na podstawie Umowy CDS.

Wskazali Państwo jednoznacznie, że przedmiotem zawieranych Umów CDS będą instrumenty finansowe wskazane w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, tj. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego. Wykonywane przez Państwa usługi nie będą stanowić usług przechowywania, ani zarządzania instrumentami finansowymi. Nie będą także usługami, o których mowa w art. 43 ust. 15 i 16 ustawy.

W konsekwencji, świadczone przez Państwa usługi w zakresie transakcji CDS, w przypadku gdy otrzymają Państwo Wynagrodzenie będą podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. W analizowanej sprawie zostaną bowiem spełnione wszystkie warunki uprawniające do zastosowania wskazanego zwolnienia.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1 do nr 3). W zakresie p podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.