Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.883.2025.1.JK

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, bankiem krajowym, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.; dalej: „Prawo bankowe”), polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”).

Bank oferuje swoim klientom różnego rodzaju produkty m.in. umowy kredytu o korzystanie z karty kredytowej (dalej: „Umowa karty kredytowej”).

W przypadku zawarcia Umowy karty kredytowej, Bank oraz klient sporządzają dodatkowo Umowę przeniesienia określonej kwoty na własność Banku (dalej: „Lokata (...)”). Na jej mocy, klient jako zabezpieczający przenosi na własność Banku określoną kwotę pieniężną mającą na celu zabezpieczenie wszelkich wierzytelności Banku wynikających z Umowy karty kredytowej, zlecając jednocześnie Bankowi przelew określonej kwoty (dalej: „Kwota Lokaty”) z rachunku bankowego klienta na rachunek własny Banku.

Zgodnie z treścią Lokaty (...), Bank ma prawo korzystać z ww. Kwoty Lokaty.

Po rozwiązaniu Umowy karty kredytowej i upływie okresu jej wypowiedzenia i spłacie wierzytelności Banku lub podpisaniu aneksu do Umowy karty kredytowej zwalniającego lub zmieniającego Lokatę (...), Bank niezwłocznie zobowiązuje się do zwrotu klientowi Kwoty Lokaty wraz z wynagrodzeniem za okres korzystania z przejętej kwoty.

Umowa Lokaty (...) reguluje ponadto zasady zwrotu Kwoty Lokaty na rzecz klienta, w szczególności w przypadku powstania zadłużenia z tytułu niespłacenia w terminie całości lub części wierzytelności Banku. Klientami Banku zawierającymi Umowę karty kredytowej oraz Lokatę (...) są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że Lokata (...) jest zawierana zgodnie z art. 102 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2024.1646 t.j. z dnia 2024.11.12, dalej: „Prawo bankowe”).

Pytania

1.Czy Bank powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% od wypłaconych odsetek od pobranej i zwróconej przez Bank Kwoty Lokaty na mocy art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT?

2.Czy jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie przecząca, czy Bank powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% od wypłaconych odsetek od pobranej i zwróconej przez Bank Kwoty Lokaty na mocy art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie:

Ad.1. Bank powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%, od wypłaconych odsetek od pobranej i zwróconej przez Bank Kwoty Lokaty na mocy art. 30a ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2025.163 t.j. z dnia 2025.02.07, dalej: „ustawa o PIT”)

Ad.2. Jeżeli odpowiedź organu na pytanie pierwsze będzie przecząca, w ocenie Wnioskodawcy, Bank powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% od wypłaconych odsetek od pobranej i zwróconej przez Bank Kwoty Lokaty na mocy art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Ad.1. Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania są przychodami z kapitałów pieniężnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 5 (przypis własny Wnioskodawcy: przepisy art. 14 dotyczą przychodów z działalności gospodarczej).

Zgodnie z brzmieniem art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, zryczałtowany 19% podatek dochodowy od osób fizycznych pobiera się od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Z kolei, zgodnie z art. 42 ust. 1, zdanie 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Mając na względzie powyższe, w przypadku odsetek od środków zgromadzonych w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania powstających w Polsce, obowiązek obliczenia i pobrania podatku dochodowego ciąży na podmiotach uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów do gromadzenia środków pieniężnych podatnika w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, jako płatnikach podatku dochodowego.

Należy wskazać, że Bank jest podmiotem uprawnionym w rozumieniu 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Lokata (...) jest zawierana zgodnie z zasadami określonymi w art. 102 ustawy Prawo bankowe.

Na podstawie art. 102 ust. 1 Prawo bankowe, w celu zabezpieczenia wierzytelności banku dłużnik lub osoba trzecia może przenieść określoną kwotę w złotych lub w innej walucie wymienialnej na własność banku. Bank jest zobowiązany do zwrotu tej kwoty po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją. Bank nie ma obowiązku zwrotu części kwoty przyjętej na własność, równej niespłaconej sumie zadłużenia wobec banku, odsetek i prowizji oraz innych kosztów poniesionych przez bank w związku z odzyskaniem wierzytelności (ust. 2). Bank może wypłacić dłużnikowi lub osobie trzeciej, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenie za okres korzystania z przejętej kwoty (ust. 3).

W ocenie Wnioskodawcy, treść art. 102 ustawy Prawo bankowe, wskazuje, że przeniesienie określonej kwoty środków pieniężnych na własność Banku jako forma zabezpieczenia wierzytelności bankowej jest swego rodzaju inną formą przechowywania środków pieniężnych podatnika przez wierzyciela. Co istotne, własność środków pieniężnych będących przedmiotem Lokaty (...) przechodzi z powrotem na osobę wnoszącą Kwotę Lokaty, po spłacie wierzytelności Banku. Z tego też względu Wnioskodawca uważa, że zgodnie z ustawą Prawo bankowe, przejście Kwoty Lokaty na własność Banku w związku z zwarciem Umowy karty kredytowej, ma charakter nieostateczny, tj. czasowy. W związku z czym przyjęcie Kwoty Lokaty stanowi jedną z form przechowywania środków pieniężnych przez Bank z perspektywy klienta. Z perspektywy Banku natomiast, Kwota Lokaty ma służyć ochronie interesów majątkowych Banku na wypadek braku spłaty zadłużenia przez klienta. W ocenie Wnioskodawcy jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, bez wątpliwości pozostaje fakt, że ocena skutków podatkowych wypłaty odsetek od Kwoty Lokaty winna być dokonana z perspektywy klienta składającego Kwotę Lokaty. Jak wynika ze stanowiska przedstawicieli doktryny: „Zryczałtowanym podatkiem objęte są nie tylko odsetki od rachunków bankowych, lecz także wszelkie przychody otrzymywane przez podatnika z tytułu oszczędzania, oddania na przechowanie lub zainwestowania przez podmiot uprawniony jego środków pieniężnych. Dotyczyć to będzie zatem odsetek od innych form oszczędzania oferowanych przez banki, takich jak bony lokacyjne, świadectwa depozytowe itp. Należy jeszcze pamiętać, że zakresem komentowanego przepisu nie będą objęte tego rodzaju przychody, które mogą być uznane za przychody od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, lecz są wyraźnie wymienione w innych punktach art. 30 ust. 1. Dotyczy to np. dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, które są formą inwestowania środków pieniężnych podatnika (…). Opodatkowaniu podlegają nie tylko odsetki, lecz także wszelkie faktyczne przychody, których tytułem otrzymania jest zdeponowanie, oddanie na przechowanie czy też powierzenie do zainwestowania środków pieniężnych. Na przykład będzie to dyskonto od bonów lokacyjnych (zob. A. Bartosiewicz. R. Kubacki (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, wyd. V, Warszawa 2015, art. 30 (a)]. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że ustawa o PIT nie zawiera definicji legalnej terminu „przechowywanie”. Nie budzi jednak wątpliwości, że zarówno oszczędzanie, inwestowanie jak i przechowywanie należy rozumieć szeroko. Prawidłowość takiej interpretacji znajduje potwierdzenie m.in. w glosie do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2009 r, III SA/Wa 2320/08,: „Można zatem stwierdzić, że pojęcia „oszczędzania”, „przechowywania” i „inwestowania” użyte w art. 30a ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. są na tyle szerokie, że należy nimi objąć wszelkie przypadki, gdy dany podmiot otrzymuje cudze środki pieniężne od osoby fizycznej na określonych warunkach w celu oszczędnościowym, inwestycyjnym bądź po prostu w celu ich przechowania, w efekcie czego ten ostatni podmiot otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek. Taka konstatacja nie przesądza automatycznie o opodatkowaniu odsetek podatkiem zryczałtowanym, gdyż aby opodatkować je w tym trybie, muszą być spełnione przesłanki, o których mowa w art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., a więc odsetki muszą być wypłacone przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne albo jednostki niemające osobowości prawnej.” (Mariusz Pogoński, ST 2011/7-8/179-184).

Ponadto, Wnioskodawca chciałaby wskazać na treść art. 725 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U.2025.1071 t.j. z dnia 2025.08.06, dalej: „KC”), zgodnie z którym przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Biorąc pod uwagę art. 725 KC oraz art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, należy wywieść wniosek, że intencją ustawodawcy było opodatkowanie 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych odrębnie: a) odsetek od środków pieniężnych przechowywanych na rachunku podatnika, b) odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania niezależnie od tego, czy środki są ulokowane na rachunku podatnika. Gdyby intencją ustawodawcy było objęcie opodatkowaniem przechowywania środków wyłącznie na rachunku podatnika, użycia sformułowania „(…) w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania” byłoby zbyteczne i należałoby uznać, że jest to powtórzenie. Czynność „przechowywania” zawiera się już bowiem w definicji rachunku bankowego prowadzonego na rzecz podatnika.

Stąd, w ocenie Wnioskodawcy pojęcie innych form przechowywania środków pieniężnych należy rozumieć szeroko, odrębnie od przechowywania środków pieniężnych na rachunku bankowym podatnika.

W świetle powyższych rozważań przedstawicieli doktryny, a także mając na względzie, że:

§Kwota Lokaty powierzana jest Bankowi na określony czas,

§Bank może dysponować Kwotą Lokaty w określonych granicach, ale nie może zatrzymać jej na stałe,

§W czasie trwania Lokaty (...), klient nie ma swobody dysponowania Kwotą Lokaty, co jest typowe dla formy przechowania,

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Lokata (...) powinna być rozumiana jako forma przechowania pieniędzy ze szczególnym statusem prawnym i funkcjonalnym. Co za tym idzie, Wnioskodawca uważa, że odsetki uzyskiwane przez klienta za okres korzystania przez Bank z przyjętej Kwoty Lokaty, należy zakwalifikować do źródła przychodów kapitały pieniężne od których Bank jako płatnik jest zobowiązany do pobrania 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad.2. Wnioskodawca wskazuje, że w doktrynie istnieje pogląd, że umowa kaucji bankowej (przypis własny Wnioskodawcy: kaucja bankowa jest terminem potocznym, Prawo bankowe nie zawiera definicji legalnej kaucji bankowej) wykazuje cechy umowy depozytu nieprawidłowego (przechowania) ewentualnie depozytu nieprawidłowego zawartego pod warunkiem zawieszającym (spłaty zabezpieczanej wierzytelności). Do umowy depozytu nieprawidłowego stosuje się zaś przepisy o pożyczce.

Zatem, jeśli odpowiedź na pytanie 1 zawarte w niniejszym wniosku będzie przecząca, w ocenie Wnioskodawcy powinno się przyjąć, że odsetki wypłacane od Lokaty (...) powinny być opodatkowane na zasadach właściwych dla odsetek od pożyczek, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, a na Banku ciąży obowiązek pobrania 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Lokata (...) w swej konstrukcji prawnej jest bowiem podobna do umowy depozytu nieprawidłowego, do którego stosuje się przepisy o pożyczce. Stosownie do art. 720 § 1 KC, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 835 KC, przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.

W myśl art. 837 KC, przechowawca powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności.

Stosownie do art. 839 KC, przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.

Zgodnie z art. 845 KC, jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy).

Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu. Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki.

Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przykładowo, zgodnie z stanowiskiem przedstawicieli doktryny: „Wprawdzie do przyjęcia depozytu nieprawidłowego nie jest konieczne wyraźne zastrzeżenie tego w umowie, niemniej do zastosowania art. 845 konieczne jest ustalenie, że przechowawca został uprawniony do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi (tak wyrok SN z 20.06.1977 r., II CR 204/77, LEX nr 7955). Z kolei w postanowieniu z 30.11.2022 r., I CSK 3673/22, LEX nr 3561873 SN przyjął: „W przypadku gdy przedmiotem przechowania są pieniądze przechowawca może bowiem rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi, a do tego rodzaju stosunku prawnego stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Do essentialia negotii umowy pożyczki nie należy natomiast sposób korzystania z przedmiotu pożyczki” (Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany Opublikowano: LEX/el. 2024).

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawcy można uznać, że klient, który przelewa (składa) środki pieniężne w ramach Lokaty (...) pełni funkcję pożyczkodawcy wobec Banku przyjmującego te środki. Kwota Lokaty jest następnie wykorzystywana dla potrzeb sfinansowania działalności operacyjnej Banku.

W związku z czym Bank, występuje w tym wypadku w roli pożyczkobiorcy wypłacającego wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału (odsetki). Podkreślić należy, że z przedstawionych wyżej definicji pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynika, iż cechą wspólną przedmiotowych umów jest przeniesienie własności określonej ilości pieniędzy, swobodne dysponowanie środkami pieniężnymi oraz roszczenie o zwrot tych środków.

Wnioskodawca wskazuje, że Lokata (...) posiada ww. cechy – Bank nabywa własność Kwoty Lokaty oraz prawo do jej swobodnego dysponowania, a klient może żądać jej zwrotu w przypadku wywiązania się z Umowy karty kredytowej.

Podsumowując przedstawione rozważania, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Lokata (...) zawierana zgodnie z zasadami z art. 102 Ustawy Prawo Bankowe, jest podobna do umowy depozytu nieprawidłowego, w związku z czym w przypadku przeczącej odpowiedzi organu na pytanie 1, odsetki wypłacane przez Bank od Kwoty Lokaty powinny być opodatkowane według reżimu właściwego dla odsetek od pożyczki, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się:

-pozarolniczą działalność gospodarcza (pkt 3);

-kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7);

-inne źródła (pkt 9).

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy:

Na podstawie art. 42a ust. 1 cyt. ustawy:

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1646 ze zm.):

Stosownie do art. 102 ust. 3 ww. ustawy:

W świetle powyższego, kwota pieniężna przejęta w celu zabezpieczenia wierzytelności (kaucja), przez cały czas trwania zabezpieczenia jest własnością banku. Obowiązkiem banku jest zwrot wpłaconej kaucji wraz należnymi odsetkami po uzyskaniu spłaty zadłużenia. Ustanowienie kaucji nie jest więc żadną z form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania. Nie można jej również utożsamiać z pożyczką a wynagrodzenia z tytułu korzystania z przejętej kwoty z odsetkami w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kaucja – zgodnie z definicją słownikową – jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. O tym, czy kaucja ma zostać zaliczona na poczet nieuregulowanych zobowiązań, czy ma być zwrócona kontrahentowi po wywiązaniu się przez niego ze zobowiązań, decydują postanowienia umowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że oferują Państwo swoim klientom różnego rodzaju produkty m.in. umowy kredytu o korzystanie z karty kredytowej. W przypadku zawarcia Umowy karty kredytowej sporządzają Państwo z klientem dodatkowo umowę przeniesienia określonej kwoty na Państwa własność (Lokata (...)). Na jej mocy, klient jako zabezpieczający przenosi na własność Państwa określoną kwotę pieniężną mającą na celu zabezpieczenie wszelkich wierzytelności wynikających z Umowy karty kredytowej. Mają Państwo prawo korzystać z ww. kwoty lokaty. Po rozwiązaniu Umowy karty kredytowej i upływie okresu jej wypowiedzenia i spłacie wierzytelności lub podpisaniu aneksu do Umowy karty kredytowej zwalniającego lub zmieniającego Lokatę (...), niezwłocznie zobowiązują się Państwo do zwrotu klientowi Kwoty Lokaty wraz z wynagrodzeniem za okres korzystania z przejętej kwoty. Lokata (...) jest zawierana zgodnie z art. 102 Ustawy - Prawo bankowe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wypłacone przez Państwo wynagrodzenie (odsetki) z tytułu korzystania z lokaty (...) (zawartej na podstawie art. 102 Prawa bankowego) nie stanowi przychodów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego byliby Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19%, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi ono również odsetek od pożyczki od których byliby Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19%, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy. Wypłacone odsetki stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający zasadzie samoopodatkowania przez podatnika. Są zatem Państwo zobowiązani do sporządzenia i przesłania, na podstawie art. 42a ust. 1 tej ustawy, informacji PIT-11. W konsekwencji powyższego Państwa stanowisko zarówno w odniesieniu do pytania nr 1 jak i nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

§stanów faktycznych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

§zdarzeń przyszłych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.