Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 2025 r., sygn. I SA/Rz 433/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Piotr Popek /spr./, Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska, Sędzia WSA Jarosław Szaro, Protokolant ref. Karolina Gołąbek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2025 r. sprawy ze skargi P. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 11 lipca 2025 r. nr 1801-IOD.4102.21.2025 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi P. T. (dalej podatnik/skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 11 lipca 2025 r. nr 1801-IOD.4102.21.2025, którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z 2 kwietnia 2025 r., nr 1807- SPV.4102.194.2023, określającą podatek dochodowy od osób fizycznych za 2017 r. w wysokości [...] zł.

Z uzasadnienia skarżonej decyzji oraz akt podatkowych wynika, że podatnik w 2017 r. prowadził działalność gospodarczą w spółce cywilnej (udział 50%): M .s.c. M. T., P. T. (dalej: Spółka) w zakresie produkcji szkła ozdobnego, dekoracyjnego i ogrodowego, opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów, dalej: "p.k.p. i r.").

Naczelnik US w K. wskutek ustaleń w trakcie kontroli podatkowej w zakresie VAT w Spółce za poszczególne miesiące 2017 wszczął postępowanie podatkowe w zakresie rozliczenia podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) za 2017 r. , a następnie decyzją z 2 kwietnia 2022 r., określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe stwierdzając nieprawidłowości w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej w Spółce oraz z tytułu najmu.

Organ I instancji zakwestionował prawidłowość rozliczeń podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez E. – K. K. Sp. jawna (dalej; E.) oraz przez D. – M. i Ł. G. Sp. jawna (dalej: D.), wykazując, że faktury wystawione przez te podmioty nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ponadto organ stwierdził, że Spółka nieprawidłowo odliczyła pełny podatek naliczony (100%) z tytułu kosztów eksploatacyjnych (olej silnikowy, płyn chłodniczy, płyn do szyb) – dotyczących samochodu osobowego Volkswagen Tiguan [...], na podstawie faktury [...]., wartość netto [...] zł, VAT [...[...] zł, ustalając, że samochód był używany na podstawie umowy leasingu operacyjnego niekonsumpcyjnego, Spółka nie przedłożyła zaświadczenia o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym, potwierdzającym, że pojazd odpowiada warunkom technicznym przewidzianym dla samochodów wielozadaniowych (van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków), jest to samochód osobowy, a Spółka nie składała w US w K. informacji VAT-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej oraz nie prowadziła ewidencji przebiegu pojazdu dla samochodu. Według organu I instancji Spółce nie przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego VAT, jedynie 50% kwoty podatku wynikającego z faktury, tj. [...] zł ([...] zł x 50%).