Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.516.2025.3.MW/PP

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznegow podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka jest uprawniona do niepobierania podatku u źródła (dalej także jako „WHT", lub „podatek u źródła”) w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie UPO z Luksemburgiem - jest prawidłowe,
• Spółka jest uprawniona do niepobierania podatku u źródła z zastosowaniem preferencyjnej 5% stawki w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie UPO z Republiką Federalną Niemiec - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie niepobrania podatku u źródła w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uzupełnili go Państwo - na wezwanie organu - pismem z 27 października 2025 r. (data wpływu tego samego dnia) oraz pismem z 7 grudnia 2025 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Członkami Zarządu Spółki oraz jej beneficjentami rzeczywistymi są osoby fizyczne, obywatele Polski, mający rezydencję podatkową w Polsce (tj. podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest m.in. sprzedaż maszyn rolniczych. Spółka nabywa maszyny rolnicze od podmiotu niepowiązanego - spółki X z siedzibą na terytorium Niemiec. Spółka X jest wiodącym producentem sprzętu rolniczego. Nabycia przez Spółkę od Spółki X są realizowane na podstawie umowy dealerskiej z 2012 r.

W związku z tą działalnością Spółka przystąpiła do programu finansowego (dalej jako „Program”), którego organizatorem i właścicielem jest spółka Y z siedzibą na terytorium Luksemburga (dalej jako ”Bank”). Podmiot ten jest zarejestrowany w luksemburskim rejestrze spółek i jest bankiem nadzorowanym przez Commission de Surveillace du Secteur Financier. Program polega na finansowaniu przez Bank wybranych maszyn rolniczych nabytych przez Spółkę od Spółki X oznaczonych w systemach Wnioskodawcy jako dotychczas niesprzedane. Program przewiduje wydłużone okresy finansowania Spółce zakupów określonego asortymentu od Spółki X. Finansowaniu podlegają kwoty netto, okres finansowania nie może być dłuższy niż 24 miesiące. W konsekwencji Bank, z wykorzystaniem środków własnych, finansuje zakupy Spółki wybrane przez Spółkę i zgłoszone do Programu. Program określany jest jako: regularny koszt finansowania magazynu ogłoszony w osobnej komunikacji. Z tytułu przystąpienia do programu Spółka wypłaca odsetki należne Bankowi od zgłoszonych do Programu wierzytelności.

Jednocześnie Spółka, Spółka X oraz Bank zawarli porozumienie trójstronne (dalej także jako „Porozumienie”) mające ułatwić współpracę w zakresie rozliczeń nabytych maszyn rolniczych oraz obsługi Programu. Spółka przyjęła do wiadomości zawarcie umowy faktoringowej, na mocy której Bank nabywa wierzytelności od spółki X z wydłużonym terminem płatności, wynikające z umowy dealerskiej, które to Spółka zgłosiła do Programu. Jednocześnie Bank upoważnił Spółkę X (dalej także jako „Agent”) do działania w charakterze pełnomocnika do windykacji należności, a Spółka X wyraziła zgodę na przyjmowanie płatności, wystawianie not odsetkowych oraz podejmowanie niezbędnych działań w celu windykacji w imieniu Banku. Spółka z kolei uznała przejęcie przez Bank wierzytelności zgodnie z umową faktoringu i wyraziła zgodę na dokonywanie wpłat na rachunek bankowy Agenta. W istocie zatem Spółka X pełni rolę agenta ds. windykacji i obsługuje program finansowy Banku. Przekazanie odsetek Agentowi powoduje, że wygasa roszczenie Banku do Spółki o ich zapłatę.

Spółka, działając z należytą starannością posiada następujące dokumenty:

1)regulamin Programu,

2)porozumienie trójstronne,

3)skan certyfikatu rezydencji Agenta (za każdy rok podatkowy realizacji Programu)

4)skan certyfikatu rezydencji Banku (za każdy rok podatkowy realizacji Programu)

5)skan zaświadczenia Ministra Finansów Luksemburga potwierdzający status Banku.

6)podpisany skan oświadczenia Banku, w którym oświadcza On, że jest rzeczywistym właścicielem pobieranych przez Agenta odsetek,

7)oświadczenie Banku, w którym oświadcza On, że rozpoznaje w Luksemburgu przychód podatkowy z tytułu pobieranych przez Agenta odsetek

8)oświadczenie Agenta, w którym oświadcza, że płatności z tytułu pobieranych odsetek są przekazywane do Banku pod tym samym tytułem, tj. jako odsetki

W oświadczeniu o statusie właściciela rzeczywistego odsetek Bank wskazał, że:

1)należności otrzymuje dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu,

2)ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą należności lub ich części,

3)nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi oraz

4)prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w Luksemburgu, w szczególności, że:

a)istnieje przedsiębiorstwo w ramach którego Bank wykonuje faktyczne czynności stanowiące działalność gospodarczą, w tym w szczególności posiada lokal wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane w prowadzonej działalności,

b)nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych,

c)istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez Bank a faktycznie posiadanym lokalem, personelem lub wyposażeniem,

d)zawierane porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi interesami gospodarczymi Banku,

e)dodatkowo wskazał, że wykonuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na miejscu osób zarządzających.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie uzupełniającym z 27 października 2025 r., w odpowiedzi na pytania organu wskazali Państwo:

Pytanie 1

Czy Bank, o którym mowa we wniosku, jest podatnikiem podatku dochodowego w Luksemburgu i podlega w Luksemburgu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania?

odp.: Bank jest podatnikiem podatku dochodowego w Luksemburgu i podlega w Luksemburgu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Pytanie 2

Czy w stosunku do przekazanych przez A. Spółka z o.o. do Agenta odsetek, o których mowa we wniosku, to Bank w Luksemburgu w całości jest rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”)?

odp.: W stosunku do przekazanych przez Wnioskodawcę do Agenta odsetek, Bank w całości jest rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy CIT.

Pytanie 3

Czy A. Spółka z o.o. oraz Bank w Luksemburgu są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT?

odp.: Wnioskodawca oraz Bank nie są podmiotami powiązanymi.

Pytanie 4

Czy A. Spółka z o.o. posiada zagraniczny zakład (stałą placówkę) w Luksemburgu i wierzytelność, z której tytułu płacone są odsetki, związana jest rzeczywiście z tym zakładem lub stałą placówką?

odp.: Wnioskodawca nie posiada zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Luksemburgu.

Pytanie 5

Czy Bank, o którym mowa we wniosku posiada zagraniczny zakład (stałą placówkę) w Polsce, z którym związane są wypłacane odsetki, o których mowa we wniosku?

odp.: Bank nie posiada zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Polsce, z którą związane byłyby odsetki, o których mowa we wniosku.

Pytanie 6

Czy finansowanie przez Bank wybranych maszyn rolniczych nabytych przez Państwa Spółkę od Spółki niemieckiej tj. realizacja programu finansowego, odbywa się na podstawie zawartej przez Państwa umowy z Bankiem; jeśli tak jaki jest rodzaj tej umowy, jakie warunki finansowania przedstawia zawarta umowa, czy wypłata odsetek w związku z udzielonym finansowaniem wynika z zawartej umowy (proszę opisać szczegóły finansowania)?

odp.: Finansowanie odbywa się na podstawie Programu Finansowego, który jest organizowany i zarządzany przez Bank. Program finansowy posiada określony regulamin, który Spółka zaakceptowała przystępując do niego. Przystąpienie do programu odbywa się poprzez zgłoszenie do programu określonych faktur za pośrednictwem aplikacji dostępnej na platformie internetowej. Zgłoszenie faktury powoduje automatyczne nawiązanie stosunku cywilnoprawnego. W następstwie przystąpienia do programu nie jest generowany odrębny dokument o nazwie umowa. Niemniej w wyniku przystąpienia przez Wnioskodawcę do Programu umowy Bank posiada roszczenie o zapłatę odsetek oraz należności głównej wynikającej z faktury, co oznacza, że dochodzi do nawiązania stosunku cywilnoprawnego pomiędzy Bankiem, a Wnioskodawcą.

Ponadto, z uwagi na przystąpienie do Programu, została zawarta trójstronna umowa o poborze płatności związana z technicznym aspektem realizacji umowy pomiędzy Bankiem, a Wnioskodawcą, której założenia zostały przedstawione we wniosku.

Program finansowania, do którego przystąpienie spowodowało powstanie stosunku cywilnoprawnego pomiędzy Spółką a Bankiem określa w szczególności:

1)czas trwania programu,

2)okresy finansowania,

3)wymagane opłaty,

4)zastrzeżenie, że finansowanie obejmuje jedynie kwotę netto,

5)minimalną kwotę finansowania,

6)maksymalny okres finansowania,

7)zastrzeżenie finansowania wyłącznie do maszyn niewydanych do Klienta fizycznie,

8)wskazuje, że regularny koszt finansowania magazynu ogłoszony zostanie w osobnej komunikacji.

Program określa także dodatkowe warunki korzystania z programu, m.in.:

1)obowiązek raportowania przez dealera wydania maszyny do Klienta,

2)rozliczanie odsetek w cyklach miesięcznych,

3)obowiązek ubezpieczenia finansowanych maszyn.

Wypłata odsetek odbywa się w cyklach miesięcznych według zmiennej stopy procentowej powiązanej z WIBOR 3M. Informacja o zmianie oprocentowania jest podawana w osobnej komunikacji mailowej.

W piśmie uzupełniającym z 7 grudnia 2025 r., w odpowiedzi na pytania organu wskazali Państwo:

Pytanie

Mając na uwadze Państwa uzupełnienie wniosku z 27 października 2025 r., w którym wskazali Państwo że:

oraz opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, zgodnie z którym:

prosimy jednoznacznie wskazać:

a)czy w ramach przystąpienia do programu finansowania poprzez zgłoszenie do programu określonych faktur - dochodzi do udzielenia przez Bank pożyczki/kredytu Państwa Spółce, która następnie nabywa maszyny rolnicze od Spółki X - a w konsekwencji powstania długu pomiędzy Bankiem a Państwa Spółką, proszę powyższe opisać i wyjaśnić;

b)czy odsetki o których mowa we wniosku i które są przedmiotem sformułowanych pytań, stanowią odsetki od ww. pożyczki/kredytu udzielonego Państwu przez Bank, tj. związane są z istnieniem długu pomiędzy Bankiem a Państwa Spółką;

c)czy mając na uwadze, że w ramach przystąpienia do Programu, została zawarta trójstronna umowa (umowa faktoringowa) o poborze płatności związana z technicznym aspektem realizacji umowy pomiędzy Bankiem, a Państwa Spółką to czy, odsetki o których mowa we wniosku stanowią wynagrodzenie wynikające z umowy faktoringowej od nabytych przez Bank wierzytelności od Spółki X.

odp.: Spółka (dalej też „Wnioskodawca”) nabywa maszyny rolnicze od Spółki X, co jest dokumentowane wystawianymi przez Spółkę X fakturami sprzedaży. W przypadku gdy maszyna rolnicza nie została jeszcze sprzedana przez Wnioskodawcę do klienta końcowego, Wnioskodawca ma możliwość przystąpienia do programu finansowego (dalej „Program”) organizowanego przez Bank. Po przystąpieniu do Programu termin płatności wskazanych faktur (zgłoszonych przez Wnioskodawcę do Programu) ulega wydłużeniu na okres od 3 do 6 miesięcy z możliwością dalszych wydłużeń, jednak na okres nie późniejszy niż 24 miesiące od daty wystawienia faktury. Tym samym Bank staje się wierzycielem Wnioskodawcy w odniesieniu do faktur sprzedaży maszyn, które zostały zgłoszone do Programu. W konsekwencji powstaje dług Wnioskodawcy do Banku.

W zamian za wydłużenie terminu płatności Wnioskodawca płaci odsetki należne Bankowi. Płatność za odsetki jest dokonywana do Spółki X, która je pobiera w imieniu Banku. Spłaty kwoty głównej z faktur sprzedaży zgłoszonych do Programu odbywają się również do Spółki X, która pełni rolę podmiotu administrującego rozliczeniami (Agent ds. Windykacji). Na mocy trójstronnej umowy o poborze płatności Bank upoważnił Spółkę X do windykacji i poboru należności od Wnioskodawcy.

W istocie zatem Wnioskodawca przystępując do Programu poprzez zgłoszenie danej faktury do tego Programu, staje się dłużnikiem Banku, który - w ramach umowy faktoringowej ze Spółką X - nabywa zgłoszone przez Wnioskodawcę faktury od Spółki X. Jednocześnie Spółka uiszcza odsetki za odroczenie płatności, a Bank kredytuje zakupy Wnioskodawcy zgłoszone przez Wnioskodawcę do Programu. Z tytułu tego kredytowania Wnioskodawca płaci Bankowi (za pośrednictwem Spółki X będącej Agentem ds. Windykacji) należne Bankowi odsetki.

Odsetki, o których mowa we wniosku i które są przedmiotem sformułowanych pytań związane są z wyżej opisanym długiem Spółki wobec Banku.

Odsetki, o których mowa we wniosku, dotyczą Programu opisanego w punkcie 1, a nie umowy faktoringowej pomiędzy Spółką X a Bankiem, na mocy której Bank nabywa wierzytelności od Spółki X z wydłużonym terminem płatności, które zostały zgłoszone przez Spółkę do Programu.

Pytania

1)Czy Wnioskodawca jest uprawniony do niepobierania podatku u źródła (dalej także jako „WHT", lub „podatek u źródła”) w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie UPO z Luksemburgiem?

2)Czy Wnioskodawca jest uprawniony do pobierania podatku u źródła z zastosowaniem preferencyjnej 5% stawki w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie UPO z Republiką Federalną Niemiec?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy CIT Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 26 ust. 1n ustawy CIT miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów m.in. z odsetek - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przy tym - jak wynika z art. 21 ust. 2 tej ustawy, powyższe stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z kolei w myśl art. 22a ustawy CIT przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z powyższego wynika, że - co do zasady - spółki będące podatnikami CIT i dokonujące wypłat z tytułu odsetek na rzecz nierezydentów są z tego tytułu podatnikiem zryczałtowanego podatku. Stawka tego podatku wynosi 20%, jednakże może zostać obniżona, jak również może znaleźć zastosowanie zwolnienie podatkowe, wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż właścicielem odsetek jak również właścicielem Programu, z którego te odsetki wynikają, jest Bank - podmiot z siedzibą podatkową w Luksemburgu. Spółka posiada Jego certyfikat rezydencji oraz oświadczenie potwierdzające - oprócz Porozumienia i oprócz samej treści Programu - że jest on rzeczywistym właścicielem należności z tytułu tychże odsetek oraz, że rozpoznaje z tego tytułu przychód podatkowy w Luksemburgu. Odsetki są jednak wypłacane Agentowi - Spółce X z siedzibą na terytorium Niemiec. Wobec powyższego w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Spółka - jako płatnik podatku - powinna stosować w niniejszej sprawie umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą przez Polskę z Luksemburgiem (look-through approach - tzw. klauzula przejrzystości lub transparentności, zwana także w skrócie klauzulą LTA), czy może powinna stosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą przez Polskę z RFN (co oznaczałoby odrzucenie koncepcji LTA).

Ani ustawa CIT, ani Ordynacja podatkowa, nie odnoszą się wprost do tej koncepcji. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się zgodnie, iż „(…) międzypaństwowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jako akty prawa międzynarodowego, powinny być interpretowane z uwzględnieniem zasad wykładni prawa międzynarodowego. Podstawowym źródłem zasad wykładni umów międzynarodowych, w tym umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, są przepisy Konwencji o Prawie Traktatów, sporządzonej w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r., ratyfikowanej w Polsce w dniu 1 sierpnia 1990 r. (Dz. U. Nr 74, poz. 439). Wyrażona w art. 31 ust. 1 tej Konwencji ogólna reguła interpretacyjna stanowi, że traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście, oraz w świetle jego przedmiotu i celu" (tak NSA w wyrokach z dnia 11 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 215/13, sygn. akt II FSK 214/13, sygn. akt II FSK 212/13, sygn. akt II FSK 212/13). Bez wątpienia przy wykładni ww. Umowy znajdzie zastosowanie Modelowa Konwencja OECD (Modele de convention fiscale concernant le revenu et la fortune, version abrégé 15 juillet 2005, OCDE 2005, Konwencja Modelowa OECD 2006) i Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (Commentaires sur les articles du Modèle de Convention fiscale, OCDE juillet 2005). Jak słusznie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 czerwca 2009 r. (sygn. akt II FSK 276/08) „Konwencja OECD i Komentarz do Konwencji OECD nie są źródłem prawa, niemniej jednak należy wskazać na ich istotną rolę w zakresie wykładni umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.” W powoływanym wyroku zauważono, że Kwalifikacja prawna Konwencji Modelowej OECD i Komentarza jest wciąż niejednolita w poszczególnych państwach. W wielu państwach określa się je jako pomocnicze środki interpretacji lub jako wytyczne, natomiast w innych uważa się je za będące częścią lub kontekstem, albo dodatkowym środkiem interpretacji. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD państwa członkowskie są obowiązane do stosowania Modelowej Konwencji OECD jako podstawy przy zawieraniu umów, chyba że jedno umawiające się państwo zgłosiło konkretne zastrzeżenia lub ma szczególne powody, aby nie stosować Modelowej Konwencji OECD. W takich przypadkach kolejne Modelowe Konwencje OECD i Komentarze są częścią kontekstu, a nie uzupełniającym materiałem w rozumieniu art. 32 Konwencji Wiedeńskiej. Rada OECD podkreśla również rolę Komentarza w przypadkach rozbieżnych interpretacji. Nawet istniejące obecnie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinny być interpretowane zgodnie z Komentarzem, chyba że zasadnicze zmiany w Modelowej Konwencji OECD wykluczałyby taką interpretację. Komentarz do Modelowej Konwencji OECD będzie miał mniejsze znaczenie w przypadku konwencji zawieranych między państwami członkowskimi i nieczłonkowskimi oraz zawieranych wyłącznie między państwami nieczłonkowskimi OECD. Jeżeli jednak Konwencja Modelowa OECD była podstawą negocjacji to stanowi ona kontekst i może być brana pod uwagę przy interpretacji". Na mocy art. 3 lit. c Konwencji Modelowej OECD Polska zobowiązała się do ścisłej współpracy, a tam, gdzie występuje taka potrzeba, podejmowania skoordynowanych działań. Zgodnie z art. 5 lit. b ww. Konwencji, OECD może dla osiągnięcia swoich celów przedkładać członkom zalecenia. W związku z tym Komentarz do Konwencji Modelowej OECD, który jest wynikiem wspólnych prac i uzgodnień wszystkich państw członkowskich, powinien być przez Polskę traktowany jako wskazówka interpretacyjna w celu zapewnienia jednolitej wykładni przepisów w ramach wszystkich państw członkowskich OECD.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji Modelowej OECD odsetki, które powstają w umawiającym się państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Istotne jest, że ust. 2 art. 11 Modelowej Konwencji OECD stanowi, iż „Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym umawiającym się państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy umawiających się państw rozstrzygną, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tego ograniczenia".

Zestawienie zatem treści ww. art. 11 ust. 2 Konwencji Modelowej OECD z art. 11 ust. 2 Umowy prowadzi do wniosku, że w Umowie jej strony skorzystały z uprawnienia do modyfikacji art. 11 ust. 2 Konwencji Modelowej OECD i zwiększenia precyzji w odniesieniu do możliwości preferencyjnego opodatkowania odsetek. W Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD stwierdza się także, iż określenie "osoba uprawniona" nie jest stosowane w wąskim i technicznym znaczeniu, lecz powinno być rozumiane w jego kontekście i w świetle przedmiotu i celu Konwencji, a mianowicie w celu unikania podwójnego opodatkowania, zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym". Zatem interpretacja pojęcia "osoby uprawnionej do odsetek" w świetle Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wskazuje, że chodzi o osobę, której prawo do dysponowania płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. W piśmiennictwie i komentarzach do art. 11 Konwencji Modelowej OECD zwraca się uwagę na takie cechy jak ostateczne czerpanie korzyści z prawa do odsetek (m.in. powołana przez organ monografia "Klaus Vogel on Double Taxtation Conventions, Third Edition", Wydawnictwo Kluwer Law International, 2006), swobodę podejmowania decyzji co do wykorzystania kapitału, czy ogólnie skupienie największej ilości atrybutów właściciela.

Potwierdzenie możliwości stosowania koncepcji look-through approach można odnaleźć również w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 26 lutego 2019 r. (C-115/16, C-118/16, C - 119/16 i C-299/1) Trybunał odnosząc się do przepisów dyrektywy 2003/491 wskazał, że „(…) dyrektywa ta czerpie z art. 11 modelowej konwencji podatkowej OECD z 1996 r. i dąży do tego samego celu, czyli do unikania międzynarodowego podwójnego opodatkowania. Pojęcie „właściciela”, które znajduje się w dwustronnych umowach opartych na tej modelowej konwencji, a także kolejne zmiany wprowadzone do rzeczonej konwencji i do komentarzy jej dotyczących mają zatem znaczenie przy dokonywaniu wykładni dyrektywy 2003/49 (Dyrektywa Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich).

(…) z rozwoju modelowej konwencji podatkowej OECD i komentarzy do niej (…) wynika, że pojęcie „właściciela” wyklucza spółki pośredniczące i powinno być rozumiane nie w wąskim i technicznym znaczeniu, lecz w sposób pozwalający uniknąć podwójnego opodatkowania i zapobiec oszustwom oraz uchylaniu się od opodatkowania.

(…) Artykuł 1 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych państw członkowskich w związku z art. 1 ust. 4 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że przewidziane przez ten przepis zwolnienie płatności odsetek z wszelkich podatków jest zastrzeżone wyłącznie do właścicieli takich odsetek, czyli podmiotów, które rzeczywiście korzystają z tych odsetek pod względem ekonomicznym i które dysponują zatem uprawnieniem do swobodnego decydowania o ich przeznaczeniu”.

Również sądy administracyjne aprobują stosowanie koncepcji LTA w odniesieniu do wypłacanych odsetek, np.:

1)NSA w wyroku z dnia 13 grudnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2873/11),

2)NSA w wyroku z dnia z dnia 11 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 215/13),

3)NSA w wyroku z dnia 26 lipca 2022 r. (sygn. akt II FSK 1230/21),

4)WSA w Warszawie w wyroku z dnia 3 stycznia 2025 r. (sygn. akt III SA/Wa 2385/24),

5)WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2025 r. (sygn. akt III SA/Wa 875/25).

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego należy podkreślić następujące okoliczności:

1)Spółka przystąpiła do Programu Banku, tym samym powstał stosunek cywilnoprawny pomiędzy Spółką a Bankiem,

2)Program polega na sfinansowaniu Spółce przez Bank zakupów maszyn rolniczych od Spółki X, które to nabycia Spółka zgłosi do Programu,

3)roszczenie o zapłatę odsetek ma Bank,

4)przekazanie odsetek Agentowi nie wynika ze zobowiązania Spółki wobec Agenta,

5)przekazanie odsetek Agentowi powoduje, że wygasa roszczenie Banku wobec Spółki o ich zapłatę,

6)Agent pełni rolę wyłącznie techniczną i administracyjną, nie będąc przy tym ani właścicielem odsetek, ani nie mogąc nimi swobodnie dysponować i zgodnie z punktem 2.2 objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 3 lipca 2025 r. dotyczących stosowania tzw. klauzuli rzeczywistego właściciela dla celów podatku u źródła, nie może On być w takim przypadku uznanym za beneficjenta rzeczywistego pobieranych odsetek,

7)rola Agenta jest naturalna, z uwagi na fakt, że sprzedaje maszyny rolnicze Spółce i jego czynności nie wykraczają poza działania o charakterze administracyjnym,

8)przekazywane przez Agenta do Banku płatności są rodzajowo tożsame z płatnościami przekazywanymi przez Spółkę do Agenta.

Wobec powyższego, zaaprobowanie w niniejszym stanie faktycznym stosowania koncepcji LTA wydaje się naturalne, w tym także pozostaje zgodne ze stanowiskiem zaprezentowanym w Objaśnieniach podatkowych z dnia 3 lipca 2025 r. dotyczących stosowania tzw. klauzuli rzeczywistego właściciela dla celów podatku u źródła (m.in. pkt 6.2.4. i Przykład 18). Dlatego w dalszej części poddano analizie postanowienia Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (dalej jako „UPO LU”).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 UPO LU odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże - jak wynika z art. 11 ust. 2 UPO LU - takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty odsetek brutto.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 3 UPO LU, niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki z tytułu kredytów i pożyczek bankowych pochodzące z Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie.

Rozstrzygnięcia wymaga zatem, czy w niniejszym stanie faktycznym wypłacane Bankowi odsetki za pośrednictwem Agenta korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 11 ust. 3 UPO LU. Podkreślić należy, że w istocie Bank finansuje zakupy Spółki zgłoszone przez Nią do Programu, co ewidentnie wykazuje charakter kredytowy. Z tytułu kredytowania należne są Bankowi odsetki, które pobiera Agent. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, odsetki podlegają zwolnieniu od podatku u źródła na podstawie art. 11 ust. 3 UPO LU w zw. z art. 21 ust. 2 i art. 22a ustawy CIT.

Końcowo należy podkreślić, że - jak wskazano w stanie faktycznym - Wnioskodawca zgromadził dokumenty pozwalające ustalić rzeczywistego właściciela odsetek, jak również potwierdzić rezydencję podatkową Banku oraz Agenta. Uzyskano także skany zaświadczające o prowadzeniu działalności bankowej w Luksemburgu oraz oświadczenia wskazujące na tożsamość płatności. Tym samym Spółka dochowała należytej staranności.

Ad 2

Mając na uwadze stanowisko własne Wnioskodawcy w odpowiedzi na Pytanie 1, należy stwierdzić, że skoro odsetki podlegają zwolnieniu spod obowiązku poboru podatku u źródła, to nie należy stosować 5% stawki WHT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Nadto, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o opis stanu faktycznego, w którym wskazują Państwo, że rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278, ze zm.; dalej: „ustawy o CIT”) przekazywanych przez Państwa do Agenta odsetek w całości jest Bank. Kwestia ta jako element stanu faktycznego nie podlegają ocenie organu.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278, ze zm.; dalej: „ustawy o CIT”)

Jak stanowi art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT) zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy CIT,

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy CIT:

Na podstawie art. 22a ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 22b ustawy CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz uzupełnienia wniosku wynika, że Spółka przystępując do Programu finansowego poprzez zgłoszenie danej faktury do tego Programu, staje się dłużnikiem Banku, który - w ramach umowy faktoringowej ze Spółką X - nabywa zgłoszone przez Państwa faktury od Spółki X. Jednocześnie Spółka uiszcza odsetki za odroczenie płatności, a Bank kredytuje Państwa zakupy zgłoszone przez Państwa do Programu. Z tytułu tego kredytowania Płacą Państwo Bankowi (za pośrednictwem Spółki X będącej Agentem ds. Windykacji) należne Bankowi odsetki. Odsetki, o których mowa we wniosku i które są przedmiotem sformułowanych pytań związane są z wyżej opisanym długiem Spółki wobec Banku. Bank jest zarejestrowany w luksemburskim rejestrze spółek i jest bankiem nadzorowanym przez Commission de Surveillace du Secteur Financier.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy:

• Spółka jest uprawniona do niepobierania podatku u źródła (dalej także jako „WHT", lub „podatek u źródła”) w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie UPO z Luksemburgiem,
• Spółka jest uprawniona do niepobierania podatku u źródła z zastosowaniem preferencyjnej 5% stawki w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi z tytułu uczestnictwa w Programie Banku na podstawie UPO z Republiką Federalną Niemiec.

Odnosząc się do powyższych wątpliwych kwestii zauważyć należy, że jak wynika z opisu sprawy, bezpośrednim odbiorcą wypłacanych przez Państwa odsetek jest Agent ds. Windykacji. Natomiast rzeczywistym właścicielem ww. odsetek, w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT jest Bank kredytujący Państwa zakupy zgłoszone przez Państwa do Programu.

Zauważyć należy, że płatnik każdorazowo musi dokonać weryfikacji odbiorców wypłacanych należności pod kątem posiadania statusu Beneficial Owner (dalej: „BO”), w celu zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku u źródła przy wypłacie odsetek, należności licencyjnych i dywidend (także wówczas gdy dana UPO nie zawiera klauzuli BO). Taki obowiązek wynika z celu zawieranych UPO, tj. eliminacja podwójnego opodatkowania, ale UPO te nie mogą być jednak nadużywane poprzez tworzenie i wykorzystywanie sztucznych podmiotów, np. pośredników nieprowadzących rzeczywistej działalności gospodarczej, zajmujących się wyłącznie przekazywaniem należności. Dlatego weryfikowanie statusu BO jest konieczne, aby zapobiegać zjawisku tzw."treaty shopping". Co więcej celem UPO jest zapewnienie zwolnienia lub obniżonej stawki dla wypłacanej z państwa źródła określonej rodzajowo należności. Innymi słowo, UPO ograniczają władztwo podatkowe państwa źródła dla określonej kategorii płatności. Dlatego jeżeli polski płatnik wypłaca odsetki to aż do poziomu rzeczywistego właściciela w łańcuchu podmiotów powinny one zostać przekazywana w tej samej formie. Ponadto, płatnik każdorazowo powinien także ustalić, czy rzeczywisty właściciel należności rozpoznaje w swoim kraju przychód podatkowy z tytułu otrzymanej należności i spełnia on warunki do zastosowania preferencji wynikające z danej UPO.

Tym samym, w przypadku wypłaty odsetek i należności licencyjnych, płatnik musi każdorazowo ustalić BO wypłacanej należności, czy rozpoznaje on przychód w swoim państwie rezydencji, a także to czy płatność przekazywana w łańcuchu nie zmieniła swego charakteru.

Jak Państwo wskazali, Bank spełnia definicję rzeczywistego właściciela względem otrzymywanych odsetek, jest również podatnikiem względem tych odsetek. Bank kredytuje zakupy Wnioskodawcy zgłoszone przez Wnioskodawcę do Programu. Z tytułu tego kredytowania Wnioskodawca płaci Bankowi (za pośrednictwem Spółki X będącej Agentem ds. Windykacji) należne Bankowi odsetki. Płatność przekazywana na rzecz Banku w łańcuchu nie zmieniła swego charakteru tzn. płatności z tytułu pobieranych odsetek są przekazywane do Banku jako odsetki. Występujący w procesie przekazywania płatności Agent spełnia jedynie funkcje o charakterze pełnomocnika do spraw windykacji należności, tj. przyjmuje płatności, wystawia noty odsetkowe oraz podejmuje niezbędne działania w celu windykacji w imieniu Banku. Jego uczestnictwo w procesie przekazywania odsetek należy ocenić jako „neutralne”. Nadto, działają Państwo z należytą staranność zgodnie z artykułem 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Możliwe więc będzie zastosowanie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w odniesieniu do odsetek przypadających Bankowi.

Skoro Bank jest rezydentem podatkowym Luksemburga, zastosowanie w omawianej sprawie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110 poz. 527 ze zm., dalej: „PL-LU”) zmienionej Protokołem sporządzonym w Luksemburgu dnia 7 czerwca 2012 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Luksemburg dnia 7 czerwca 2017 r.,

Zgodnie z art. 11 ust. 1, 2, 3 i 4 UPO PL-LU:

Stosownie do art. 11 ust. 5 UPO PL-LU:

W myśl art. 11 ust. 6 UPO PL-LU:

Zgodnie z art. 11 ust. 7 UPO PL-LU:

W myśl natomiast art. 11 ust. 8 UPO PL-LU:

Odnosząc powołane regulacje UPO PL-LU do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wskazać należy, że skoro:

• Bank jest podmiotem uprawnionym do odsetek (rzeczywistym właścicielem odsetek),
• Bank jest podatnikiem podatku dochodowego w Luksemburgu i rozpoznaje przychód podatkowy z tytułu przekazanych przez Agenta odsetek,
• odsetki uzyskiwane przez Bank są dochodami za finansowanie (kredytowanie) zakupów Państwa Spółki zgłoszonych przez Państwa do Programu finansowania (wierzytelności),
• Bank nie posiada zakładu (stałej placówki) w Polsce,
• Państwo (jako płatnik) nie posiadają zagranicznego zakładu (stałej placówki) w Luksemburgu,
• Państwo (jako płatnik) oraz Bank nie jesteście podmiotami powiązanymi,
• posiadają Państwo skan certyfikatu rezydencji oraz oświadczenie o statusie rzeczywistego właściciela Banku,

to w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi jako ich rzeczywistemu właścicielowi są Państwo uprawnieni do niepobrania podatku u źródła, na podstawie art. 11 ust. 3 UPO PL- LU.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy ponownie wskazać, że płatnik każdorazowo musi dokonać weryfikacji odbiorców wypłacanych należności pod kątem posiadania statusu rzeczywistego właściciela, w celu zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku u źródła przy wypłacie odsetek (także wówczas gdy dana UPO nie zawiera klauzuli rzeczywistego właściciela). Taki obowiązek wynika z celu zawieranych UPO, tj. eliminacji podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie jak zostało wskazane i uzasadnione w odpowiedzi na pytanie nr 1 zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, bowiem to Bank z siedziba w Luksemburgu jest w całości rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przekazywanych przez Państwa do Agenta odsetek.

Tym samym, w odniesieniu do odsetek przekazywanych Agentowi, a należnych Bankowi jako ich rzeczywistemu właścicielowi, nie będą miały zastosowania w sprawie przepisy Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe, lecz z innych powodów niż Państwo wskazali.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków sądowych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.