Interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.837.2025.1.TR

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 9 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni w nocy z (...) stycznia 2025 r. brała udział w zdarzeniu, w wyniku którego inna osoba fizyczna (w dalszej części jako uczestnik zdarzenia) spowodowała u niej poważne obrażenia ciała. (…)

Wnioskodawczyni została przyjęta do szpitala w trybie pilnym w dniu (...) stycznia 2025 r. gdzie przeszła zabieg operacyjny polegający (…). Hospitalizacja trwała do (...) stycznia 2025 r.

Bezpośrednio po zdarzeniu Wnioskodawczyni (…) znajdowała się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, z dużym prawdopodobieństwem trwałego kalectwa. Do chwili obecnej odczuwa silne dolegliwości (…). Stosowane leki przeciwbólowe, (…), w znacznym stopniu utrudniają jej codzienne funkcjonowanie, m.in. samodzielne prowadzenie samochodu. Obecnie Wnioskodawczyni pozostaje pod stałą opieką ortopedy, neurologa i neurochirurga, a także poddawana jest systematycznej rehabilitacji. Dodatkowo wystąpiły u niej zaburzenia o charakterze zespołu stresu pourazowego, które są leczone w ramach psychoterapii. Rokowania medyczne wskazują, na konieczność dalszego, długotrwałego leczenia i rehabilitacji.

W wyniku zdarzenia u Wnioskodawczyni doszło do znacznego uszczerbku na zdrowiu oraz krzywdy. W związku tym złożyła ona wniosek o zawezwanie do próby ugodowej w trybie art. 184 ustawy Kodeks postępowania cywilnego z dnia 17 listopada 1964 r. (w dalszej części jako KPC) przeciwko uczestnikowi zdarzenia. W ramach ugody Wnioskodawczyni zaproponowała zawarcie porozumienia, zgodnie z którym otrzyma od uczestnika zdarzenia kwotę (...) zł, w tym (...) zł tytułem odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu oraz (...) zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (…), jednakże zdarzenie oraz odszkodowanie i zadośćuczynienie, które mają być jej przyznane w opinii Wnioskodawczyni nie pozostaną w jakimkolwiek związku prowadzoną działalnością gospodarczą.

We wniosku o zawezwanie do próby ugodowej Wnioskodawczyni występowała wyłącznie jako osoba fizyczna, legitymując się numerem PESEL, a nie jako przedsiębiorca posługujący się swoją firmą czy numerem NIP.

Pytanie

Czy kwota (...) zł ((...) zł tytułem odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu oraz (...) zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę), którą Wnioskodawczyni otrzyma w wyniku zawarcia powyżej opisanej ugody będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w dalszej części jako PIT):

„Wolne od podatku dochodowego są (...) inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono”.

Można więc uprościć, że aby Wnioskodawczyni mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1)Wnioskodawczyni faktycznie otrzyma odszkodowanie lub zadośćuczynienie;

2)Świadczenie to zostanie przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej;

3)Odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie będzie związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą;

4)odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie będzie dotyczyło korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć, gdyby szkody jej nie wyrządzono.

Należy więc w pierwszej kolejności przeanalizować, czy kwota, którą otrzyma Wnioskodawczyni faktycznie stanowi odszkodowanie i zadośćuczynienie w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

W ramach ugody sądowej przewidziano bowiem wypłatę świadczenia w łącznej wysokości (...) zł, z czego (...) zł zostało określone jako odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu, a (...) zł jako zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.

Istotnym jest przy tym i to, że na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (w dalszej części także jako KC) ustawodawca rozróżnił pojęcia „odszkodowania”, jak i „zadośćuczynienia”. Pierwsze z nich w ujęciu cywilnoprawnym rozumiane jako świadczenie służące naprawieniu wyrządzonej szkody o charakterze majątkowym. Wynika to z art. 361 KC, stosownie do którego „Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła”.

Z pomocą w rozróżnieniu granicy między odszkodowaniem, a zadośćuczynieniem przychodzi również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1398/20, w którym trafnie zauważono, iż:

„(...) celem odszkodowania jest przede wszystkim przywrócenie w majątku poszkodowanego stanu sprzed naruszenia powodującego powstanie takiej szkody przy czym kompensacja ta może pokrywać szkodę rzeczywistą (damnum emergens) lub utracone korzyści (lucrum cessans). Zadośćuczynienie jest formą wyrównania szkody niemajątkowej (wyrządzonej krzywdy). Obowiązek zapłaty zadośćuczynienia regulują w szczególności przepisy art. 445 k.c. (zadośćuczynienie w razie uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia, utraty całkowicie lub częściowo zdolności do pracy zarobkowej, zwiększenia się potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość, pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu), art 446 § 4 k.c. (zadośćuczynienie doznanej krzywdy spowodowanej śmiercią najbliższej osoby wskutek uszkodzenia jej ciała lub wywołania rozstroju zdrowia) i art 448 k.c. (zadośćuczynienie w razie naruszenia dóbr osobistych)”.

Przenosząc więc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy jednoznacznie stwierdzić, że świadczenia, które Wnioskodawczyni ma otrzymać w ramach ugody sądowej, w pełni odpowiadają konstrukcji przyjętej przez sąd administracyjny.

Kwota (...) zł stanowi odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu, a więc świadczenie mające charakter majątkowy i restytucyjny, którego celem jest naprawienie szkody rzeczywistej.

Z kolei kwota (...) zł stanowi zadośćuczynienie za krzywdę, a więc świadczenie o charakterze niemajątkowym, służące kompensacji bólu, cierpienia i innych następstw zdarzenia, których nie da się wyrazić wprost w kategoriach ekonomicznych.

Niezbędne w drugiej kolejności jest także zbadanie, czy przyznane odszkodowanie i zadośćuczynienie zostało zawarte na podstawie ugody sądowej

W ustawie o PIT nie zdefiniowano pojęcia „ugody sądowej”. Natomiast w przepisach prawa cywilnego ugoda została uregulowana w Tytule XXXV Księgi Trzeciej (Zobowiązania) Kodeksu cywilnego.

Biorąc pod uwagę art 917 KC:

„Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nim stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać”.

Z kolei Przemysław Telenga w Komentarzu do KPC (Lex/el 2014) wskazał, że:

„Przez ugodę zawadą przed sądem należy rozumieć ugodę zawartą w postępowaniu pojednawczym (art. 184-186), w postępowaniu rozpoznawczym (w trybie procesowym lub nieprocesowym), a także w postępowaniu karnym, w którym zgłoszono powództwo adhezyjne (art. 223 k.p.c. w zw. z art. 70 k.p.k.) oraz w postępowaniu z oskarżenia prywatnego (art. 494 § 2 k.p.k.)”.

Wnioskodawczyni sporządziła wniosek o zawezwanie do próby ugodowej na podstawie art. 184 KPC, więc należy stwierdzić, że druga przesłanka, aby skorzystać z ww. zwolnienia została w niniejszej sprawie również spełniona. Idąc do dalszej części tego przepisu należy przeanalizować, czy w sytuacji Wnioskodawczyni nie zajdą przesłanki wykluczające zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 3b lit. a lub lit. b ustawy o PIT.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do przesłanki wskazanej w lit. a, wedle której zwolnienie nie obejmuje odszkodowań i zadośćuczynień otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku Wnioskodawczyni taka sytuacja nie zachodzi.

Prawdą jest, że prowadzi Ona jednoosobową działalność gospodarczą (…), jednak zdarzenie z dnia (...) stycznia 2025 r., w wyniku którego doznała poważnych obrażeń ciała, pozostaje całkowicie poza zakresem prowadzonej działalności.

Co istotne, w złożonym wniosku o zawezwanie do próby ugodowej Wnioskodawczyni występowała jako osoba fizyczna, legitymując się numerem PESEL, a nie jako przedsiębiorca posługujący się firmą czy numerem NIP. Potwierdza to, że roszczenie będące przedmiotem ugody sądowej ma charakter wyłącznie prywatny, a nie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z tych względów należy jednoznacznie stwierdzić, ze przesłanka z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a ustawy o PIT nie znajdzie w mniejszej sprawie zastosowania.

Przechodząc do kolejnej przesłanki wykluczającej zastosowanie zwolnienia, tj. art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ustawy o PIT, należy wskazać, ze zgodnie z tym przepisem zwolnienie nie obejmuje odszkodowań lub zadośćuczynień dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W regulacjach prawnych art. 21 ust. 1 do pkt 3b lit. b prawodawca stanowi o różnych podstawach i postaciach odszkodowania, wyróżniając w tym odszkodowania dotyczące utraconych korzyści, to jest korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono. Odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono, na podstawie literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ustawy o PIT zostało wyłączone przez ustawodawcę z tego zwolnienia podatkowego.

W przypadku szkody rzeczywistej (damnum emergens) odszkodowanie ma charakter restytucyjny. Środki uzyskane jako naprawienie szkody nie podlegają wówczas po stronie poszkodowanego, co oczywiste opodatkowaniu. W przypadku utraconych korzyści, gdyby podatnik je osiągnął co do zasady podlegałby z tytułu ich otrzymania opodatkowaniu. Zwolnienie od opodatkowania odszkodowania z tytułu utraconych korzyści uprzywilejowałoby zatem odszkodowanie w porównaniu do wartości (korzyści) normalnie osiągniętych (tzn. uzyskanych w przypadku niewyrządzenia szkody), co z przedmiotowego punktu widzenia sprzeczne byłoby z konstytucyjną zasadą powszechności i równości opodatkowania. Podmiotowo, poszkodowany chroniony jest zaś tym, że w zakresie szkody rzeczywistej (damnum emergens) na podstawie prawa podatkowego przysługuje mu zwolnienie podatkowe.

W niniejszej sprawie nie ma zatem zastosowania wyłączenie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ustawy o PIT. Świadczenia, które Wnioskodawczyni ma otrzymać w ramach ugody sądowej nie dotyczą bowiem hipotetycznych korzyści, które mogłaby osiągnąć, gdyby zdarzenie nie nastąpiło, lecz służą naprawieniu rzeczywistej szkody i kompensacji doznanej krzywdy.

Kwota (...) zł określona w ugodzę jako odszkodowanie odnosi się do uszczerbku na zdrowiu, a więc klasycznej szkody rzeczywistej (damnum emergens), która spowodowała konieczność leczenia, rehabilitacji oraz trwałe ograniczenia zdrowotne. Z kolei kwota (...) zł zadośćuczynienia dotyczy cierpienia fizycznego i psychicznego związanego z wypadkiem, a więc szkody niemajątkowej w rozumieniu art. 445 k.c.

Nie sposób uznać, aby którekolwiek z tych świadczeń dotyczyło „utraconych korzyści”, tj. przychodów, które Wnioskodawczyni mogłaby uzyskać, gdyby szkody jej nie wyrządzono. Celem ugody nie było bowiem wyrównane potencjalnych zysków, lecz rekompensata rzeczywistego uszczerbku i krzywdy. Tym samym w sprawie Wnioskodawczyni brak jest podstaw do zastosowania wyłączenia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ustawy o PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, kwota (...) zł, obejmująca (...) zł odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu oraz (...) zł zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, którą otrzyma w wyniku zawarcia ugody sądowej, spełnia wszystkie przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT i w konsekwencji będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy, a które mieszczą się  w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy innych nieodpłatnych świadczeń), jak również na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Zatem, do przychodów z innych źródeł należy zaliczyć różnego rodzaju odszkodowania,zadośćuczynienia oraz odsetki za zwłokę w wypłacie tychże odszkodowań bądź zadośćuczynień. Nie oznacza to jednak, że wszystkie świadczenia z ww. tytułów są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień, określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie do interesującego Panią art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy podkreślić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze także przepis art. 84 Konstytucji RP dotyczący zasady powszechności opodatkowania, stąd każdy wyjątek od tej zasady, w tym także ulga podatkowa, nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Zauważyć należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy dotyczy odszkodowań oraz zadośćuczynień, które otrzymane są na podstawie wyroku lub ugody sądowej.

Aby wypłacona kwota korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1)kwota ta musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

2)podstawą przyznania tej kwoty musi być wyrok lub ugoda sądowa,

3)kwota ta nie może dotyczyć działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika ani korzyści, które mógłby uzyskać, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z kolei w myśl przywołanych przez Panią przepisów art. 184-186 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniowano pojęcia „ugody sądowej”. Natomiast w przepisach prawa cywilnego ugoda została uregulowana w Tytule XXXV Księgi Trzeciej (Zobowiązania) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.). I tak zgodnie z art. 917 tej ustawy:

Przy tym, przepisy prawa cywilnego nie zawierają ścisłego określenia pojęcia ugody sądowej. Przemysław Telenga w Komentarzu do art. 777 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101), wskazał, że:

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzam, że skoro jak wynika z opisanego zdarzenia, kwota którą Pani otrzyma w łącznej wysokości (...) zł

· w części w wysokości (...) zł będzie stanowiła odszkodowanie za uszczerbek na Pani zdrowiu, a w części w wysokości (...) zł będzie stanowiła zadośćuczynienie za doznaną przez Panią krzywdę;

· zostanie Pani przyznana na podstawie ugody sądowej, zawartej przez Panią w ramach postępowania pojednawczego, o którym mowa w przepisach art. 184-186 Kodeksu postępowania cywilnego;

· nie będzie dotyczyła działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią ani korzyści, które mogłaby Pani uzyskać, gdyby Pani szkody nie wyrządzono;

będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ spełni wszystkie przesłanki uprawniające do zwolnienia, o których mowa w tym przepisie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.