Interpretacja indywidualna z dnia 18 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.526.2025.1.EJ

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1. Stan faktyczny do początku (…) r.

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) została założona w roku (…) i wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „KRS”) pod numerem (…).

Od momentu powstania Spółki, jej jedynym udziałowcem pozostaje niemiecka spółka komandytowa (…) (dalej także jako: „Udziałowiec”), która do połowy (…) r. nosiła nazwę (…).

Komplementariuszem Udziałowca jest niemiecka spółka (…) (forma prawna stanowiąca odpowiednik polskiej sp. z o.o.), zaś jego komandytariuszem do początku (…) r. był pan (…), obywatel Niemiec zamieszkały i przebywający na stałe w Republice Federalnej Niemiec.

Od powstania Spółki do początku (…) r., pan (…) był jedynym członkiem zarządu zarówno w samej Spółce, jak i w (…). To oznacza, że kontrolował on Spółkę zarówno na niwie zarządu (jako jedyny jego członek), jak i na niwie właścicielskiej (jako osoba uprawniona do reprezentowania Udziałowca). Ze względu na siedzibę rejestrową w Polsce, Spółka została zgłoszona i traktowana jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Tym niemniej, miejsce jej faktycznego zarządu położone było niezmiennie w Niemczech (dokładny adres: (…). Powyższe twierdzenie Spółka opiera na tym, że zarząd Spółki był od (…) r. do początku (…) r. piastowany wyłącznie przez pana (…).

Adres Spółki w Polsce (jej formalna siedziba) przez cały okres jej istnienia nie posiadał żadnego istotnego zaplecza biurowego; zasadniczo służył odbiorowi korespondencji oraz odbywaniu zgromadzeń wspólników. Pan (…) od początku istnienia Spółki do początku (…) r. prowadził działalność zarządczą i biznesową z terytorium Niemiec i tylko sporadycznie podróżował służbowo do Polski. Oznacza to, że od (…) r. do początku (…) r. wszystkie strategiczne decyzje zarządcze dotyczące Spółki zapadały w Niemczech (…). Dotyczyło to również zdecydowanej większości codziennych spraw/decyzji związanych z działalnością Spółki. Zakres działalności pana (…) obejmował w szczególności oddelegowywanie inżynierów oraz wykwalifikowanych pracowników technicznych w obszarze budowy dużych instalacji przemysłowych i elektrowni. Specjaliści ci byli zamawiani przez generalnych wykonawców, aby towarzyszyli realizacji inwestycji - począwszy od fazy planowania, przez budowę i rozruch próbny, aż do ostatecznego uruchomienia obiektów. Spółka realizowała zlecenia zarówno pozyskiwane samodzielnie, jak i przez jej Udziałowca. W związku z powyższym Udziałowiec kierował do Spółki zapytania o możliwość oddelegowania wykwalifikowanych pracowników na różne place budowy. W tym celu Spółka otrzymywała od Udziałowca formularze ofertowe, zawierające informacje dotyczące placu budowy, wymaganej liczby pracowników oraz przewidywanego harmonogramu prac. Oferta ta była następnie podpisywana przez Spółkę i odsyłana do jej Udziałowca jako dowód przyjęcia zlecenia. Zarówno oferty, jak i potwierdzenia były do stycznia (…) r. podpisywane przez pana (…). Czynności te odbywały się każdorazowo w siedzibie Udziałowca w (…), w Niemczech.

Choć tut. organ nie jest związany praktyką czy ustaleniami niemieckich organów podatkowych, ani też Wnioskodawca nie oczekuje od tut. organu oceny ani ustosunkowywania się do takich działań, to dla przedstawienia możliwie pełnego obrazu sytuacji Spółka pragnie nadmienić, że kontrola przeprowadzona przez niemieckie organy podatkowe zakończyła się stwierdzeniem, iż Spółka posiada miejsce zarządu w Niemczech. Według ustaleń niemieckich organów, kluczowe działania zarządcze (w szczególności podejmowanie decyzji) były nieprzerwanie realizowane z terytorium Niemiec.

Niemieckie organy podatkowe powołały się na art. 4 ust. 3 Umowy między Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (dalej w skrócie: „UPO”) i przyznały sobie prawo do traktowania Spółki jako niemieckiego rezydenta podatkowego. Przedstawiona informacja o wynikach postępowania w Niemczech ma jednak wyłącznie charakter tła i nie jest przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu interpretacyjnym.

Wnioskodawca nie oczekuje od tut. organu oceny prawdziwości czy kompletności opisu - wszystkie fakty przyjmowane są jako założone na potrzeby wykładni przepisów prawa podatkowego, w drodze przeznaczonej do tego procedury interpretacji indywidualnej.

W szczególności dotyczy to kwestii sprawowania z terytorium Niemiec faktycznego zarządu Spółki. Innymi słowy: dla potrzeb opisu stanu faktycznego przyjmuje się jednoznacznie, że faktyczny zarząd Spółki sprawowany był z terytorium Niemiec.

2. Stan faktyczny od początku (…) r.

Z początkiem (…) r., pan (…) wycofał się z funkcji członka zarządu Spółki, funkcji członka zarządu (…) oraz komandytariusza (…).

Wszystkie ww. funkcje i obowiązki przejęło dwoje jego dorosłych dzieci (urodzonych w latach (…) oraz (…), które od początku (…) r. wspólnie działają w charakterze członków zarządu Spółki, członków zarządu (…) oraz komandytariuszy (…).

Tak jak pan (…), jego dorosłe dzieci są obywatelami Niemiec przebywającymi na stałe w Republice Federalnej Niemiec oraz niemieckimi rezydentami podatkowymi. Ze względu na siedzibę w Polsce, Spółka również w okresie od początku (…) r. wypełnia wszystkie obowiązki, jakim podlegają polscy rezydenci podatkowi. Tym niemniej, miejsce jej faktycznego zarządu niezmiennie położone jest w Niemczech (dokładny adres: (…)).

Zarząd Spółki od początku (…) r. piastowany jest wyłącznie przez dorosłe dzieci (…). Adres Spółki w Polsce (jej formalna siedziba) również obecnie nie posiada żadnego istotnego zaplecza biurowego; zasadniczo służy odbiorowi korespondencji oraz odbywaniu zgromadzeń wspólników.

Obecni członkowie zarządu prowadzą działalność zarządczą i biznesową Spółki z terytorium Niemiec i tylko sporadycznie podróżują służbowo do Polski. Powyższe oznacza, że także od początku (…) wszystkie strategiczne decyzje zarządcze dotyczące Spółki zapadają w Niemczech (…). Dotyczy to również zdecydowanej większości codziennych spraw/decyzji związanych z działalnością Spółki. Choć więc także od początku (…) r. to w Polsce mieści się siedziba rejestrowa Spółki, to jednak faktyczny zarząd Spółki ma miejsce w Niemczech.

Zakres działalności nowego zarządu Spółki obejmuje - tak jak i przedtem - w szczególności oddelegowywanie inżynierów oraz wykwalifikowanych pracowników technicznych w obszarze budowy dużych instalacji przemysłowych i elektrowni. Specjaliści ci są zamawiani przez generalnych wykonawców, aby towarzyszyli realizacji inwestycji - począwszy od fazy planowania, przez budowę i rozruch próbny, aż do ostatecznego uruchomienia obiektów.

Od początku (…) r., tak jak i przedtem, Spółka realizuje zlecenia zarówno pozyskiwane samodzielnie, jak i zlecone jej przez Udziałowca.

W związku z powyższym Udziałowiec kieruje do Spółki zapytania o możliwość oddelegowania wykwalifikowanych pracowników na różne place budowy. W tym celu Spółka otrzymuje od Udziałowca formularze ofertowe, zawierające informacje dotyczące placu budowy, wymaganej liczby pracowników oraz przewidywanego harmonogramu prac. Oferta ta jest następnie podpisywana przez Zarząd Spółki i odsyłana do jej Udziałowca jako dowód przyjęcia zlecenia. Adres Spółki w Polsce nigdy nie posiadał i także od początku (…) r. nie posiada żadnego istotnego zaplecza biurowego. W zasadzie umożliwia jedynie odbiór korespondencji oraz odbywanie zgromadzeń wspólników. Zarówno oferty, jak i potwierdzenia są od początku (…) r. podpisywane przez dzieci pana (…). Czynności te odbywają się każdorazowo w siedzibie Udziałowca w (…). Dzieci pana (…) podróżują służbowo do Polski jedynie sporadycznie.

Wnioskodawca nie oczekuje od tut. organu oceny prawdziwości czy kompletności opisu - wszystkie fakty przyjmowane są jako założone na potrzeby wykładni przepisów prawa podatkowego, w drodze przeznaczonej do tego procedury interpretacji indywidualnej. W szczególności dotyczy to kwestii sprawowania z terytorium Niemiec faktycznego zarządu Spółki. Innymi słowy: dla potrzeb opisu niniejszego stanu faktycznego przyjmuje się jednoznacznie, że faktyczny zarząd Spółki sprawowany jest z terytorium Niemiec.

Uwaga końcowa dotycząca obu opisów: Wnioskodawca nie oczekuje od tut. organu weryfikacji opisów; wszystkie fakty są przyjęte jako założone wyłącznie dla potrzeb wykładni przepisów prawa podatkowego.

Pytania

 1. Czy przy założeniu, że w okresie od założenia Spółki w (…) r. do początku (…) r. Spółka posiadała faktyczny zarząd w Niemczech, prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie?

 2. Czy przy założeniu, że w okresie od początku (…) r. Spółka posiada faktyczny zarząd w Niemczech, prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie?

 3. W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze - czy taka odpowiedź prowadzi do wniosku prawnego, iż nie ciążył na Spółce obowiązek wykazywania w polskich deklaracjach podatkowych (CIT-8) wszystkich jej globalnych przychodów, a jedynie tych uznawanych za powstałe w Polsce?

 4. W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie - czy taka odpowiedź prowadzi do wniosku prawnego, iż nie ciążył na Spółce obowiązek wykazywania w polskich deklaracjach podatkowych (CIT-8) wszystkich jej globalnych przychodów, a jedynie tych uznawanych za powstałe w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Spółki, przy założeniu, że w okresie od założenia Spółki w (…) r. do początku (…) r. Spółka posiadała faktyczny zarząd w Niemczech, prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: „UPO”) powinna prowadzić do wniosku prawnego, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie. Prowadzi to zaś do kolejnego wniosku prawnego, że w Polsce obowiązek podatkowy Spółki mógł mieć co najwyżej ograniczony charakter.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT „Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.”

Oznaczałoby to, że - skoro Spółka miała w Polsce zarejestrowaną siedzibę - to podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości jej dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Jeśli jednak faktyczny zarząd nad Spółką sprawowany był w Niemczech, również Niemcy mogłyby sobie rościć prawo do nieograniczonego opodatkowania dochodów Spółki (i co też uczyniły w ramach tamtejszego postępowania podatkowego).

W ocenie Spółki, w takim przypadku zastosowanie powinny znaleźć - jako norma kolizyjna i regulacje o statusie ustrojowo wyższym od zwykłych ustaw - przepisy UPO.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO określenie (osoba mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie) oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

W art. 4 ust. 3 UPO stwierdza się zaś, że „Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba niebędąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę [rezydencję podatkową - przyp. Spółki] w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.”

Zgodnie z tym przepisem, jeśli dany podmiot podlega opodatkowaniu w obu państwach, to nieograniczony obowiązek podatkowy wystąpi tylko w tym państwie, w którym znajduje się „miejsce jej faktycznego zarządu”. W ocenie Spółki, zwrot „miejsce jej faktycznego zarządu” ma kluczowe znaczenie dla stwierdzenia, w którym kraju istnieje nieograniczony obowiązek podatkowy.

Pojęcia „miejsce faktycznego zarządu” nie definiują ani polskie przepisy podatkowe, ani sama UPO. W polskich przepisach jest zdefiniowane tylko pojęcie „zarządu”.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o CIT, uznaje się, że podatnik ma „zarząd” na terytorium Polski między innymi, gdy w Polsce prowadzone są - w sposób zorganizowany i ciągły - bieżące sprawy tego podatnika na podstawie w szczególności:

1) umowy, decyzji, orzeczenia sądu lub innego dokumentu regulujących założenie lub funkcjonowanie tego podatnika, lub

2) udzielonych pełnomocnictw, lub

3) powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5. Definicja pojęcia „miejsce faktycznego zarządu” znajduje się natomiast w Komentarzu do art. 4 ust. 3 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej w skrócie „Konwencja”).

Zgodnie z tą definicją: „Miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są najważniejsze decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa jako całości”. (Modelowa Konwencja OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, Lipiec 2014 r.).

W Komentarzu do Konwencji czytamy dalej, że „Dany podmiot może mieć więcej niż jedno miejsce zarządu, lecz może mieć tylko jedno miejsce faktycznego zarządu.”

Kwestią tą zajmował się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 2 grudnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Gd 65/07): „W ocenie Sądu należy się zatem posłużyć zwykłym znaczeniem użytych słów, co prowadzi do wniosku, że miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym odbywa się faktyczne zarządzanie i kontrola nad spółką, miejsce, w którym są podejmowane decyzje na najwyższym szczeblu w sprawach zasadniczych dla spółki, miejsce mające zasadnicze znaczenie dla zarządzania spółką z ekonomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia oraz miejsce, w którym znajdują się najważniejsze księgi rachunkowe.”

Podobnie stwierdzono w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2013 r. (IPPB5/423-647/13-2/PS), odnoszącej się wprost do przypadku działalności prowadzonej zarówno w Polsce, jak i w Niemczech.

Przedmiotem działalności polskiej spółki było udzielanie niewielkich pożyczek krótkoterminowych za pośrednictwem strony internetowej. Wszystkie niezbędne czynności w zakresie obsługi ww. procesu udzielania pożyczek wykonywali pracownicy z Niemiec zatrudnieni przez spółkę-matkę (…), (…)%-wego udziałowca Spółki, który posiadał siedzibę na terytorium Niemiec. Spółka nie zatrudniała w Polsce żadnych pracowników.

Ponadto Spółka nie była właścicielem, ani też nie wynajmowała w Polsce powierzchni biurowych (posiadała wyłącznie tzw. wirtualne biuro, tj. korzystała z usługi polegającej na „wynajmie adresu” bez prawa do dysponowania lokalem). Spółka zarządzana była przez dyrektorów/menadżerów zatrudnionych przez spółkę-matkę, którzy stałe przebywali na terytorium Niemiec.

Zgodnie z ww. interpretacją „Zarówno codzienne zarządzanie Spółką, jak i podejmowanie kluczowych decyzji odbywa się na terytorium Niemiec, a zatem (...) za miejsce faktycznego zarządu Spółki należy uznać terytorium Niemiec.”

W konkluzji organ wydający interpretację stwierdził, że „uzasadniona jest zatem konstatacja, iż Wnioskodawca, z uwagi na treść art. 4 upo, który należy uwzględnić przy ustalaniu rezydencji podatkowej, nie będzie polskim rezydentem podatkowym.”

Analogiczną wykładnię zastosował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2475/14), w którym stwierdził, że: „wykładnia językowa zwrotu <miejsce jej faktycznego zarządu> w rozumieniu art. 4 ust. 4 umowy prowadzi do wniosku, że owym miejscem jest to, w którym odbywa się faktyczne zarządzanie podmiotem, podejmowane są decyzje w kluczowych dla podmiotu sprawach, a więc mające istotne dla podmiotu tego znaczenie zarówno z ekonomicznego, jak i funkcjonalnego punktu widzenia.”

W świetle przedstawionych wyjaśnień, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeśli w analizowanym okresie faktyczny zarząd Spółki sprawowany był w Niemczech, to nie sposób przyjąć prawnego wniosku, że Polska - jako kraj siedziby rejestrowej - mogłaby być uznana za kraj, w którym Spółka podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W zbliżonym stanie faktycznym odpowiedzią na pytanie dot. państwa, w którym polska spółka z o.o. powinna być uznana za rezydenta podatkowego, zajmował się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej „DKIS”) w interpretacji z dnia 5 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.136.2020.16.S/SP/MW. Interpretacja dotyczyła następującego stanu faktycznego. Spółka była zarejestrowana w Polsce, ale jej zarząd sprawowany był w Niemczech i kluczowe działania biznesowe podejmowane były w Niemczech. Członkowie zarządu spółki przebywali i wykonywali swoje funkcje w Niemczech. Spółka nie posiadała w Polsce biura, magazynów ani personelu. Wobec powyższego - po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 2529/20 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2023 r., sygn. akt II FSK 1235/21 - DKIS w ww. interpretacji z dnia 5 kwietnia 2024 r. zajął następujące stanowisko: Spółka, mając zarejestrowaną siedzibę w Polsce, ale faktyczny zarząd w Niemczech, może być uznana za niemieckiego rezydenta podatkowego, zgodnie z art. 4 ust. 3 UPO oraz art. 3 ust. 2 ustawy o CIT.

W konkluzji DKIS uznał, że „spółka nie jest polskim rezydentem podatkowym, ponieważ jej miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Niemczech.”

Także w interpretacji indywidualnej z dnia 12 wrzesień 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.419.2024.2.AK DKIS uznał, że spółka z o.o. z siedzibą w Polsce, której faktyczny zarząd jest sprawowany z Niemiec, zgodnie z art. 4 ust. 3 UPO, posiada rezydencję podatkową w Niemczech. Również w interpretacji z dnia 17 maja 2024 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.89.2024.3.MS, DKIS stwierdził, że skoro spółka z o.o. (zarejestrowana w KRS), od momentu założenia, była zarządzana przez prezesa zarządu mającego miejsce zamieszkania w Niemczech, to podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech.

Dlatego też, zgodnie z art. 4 ust. 3 UPO oraz wyżej przedstawionym orzecznictwem, Spółka nie powinna była być w okresie od (…) r. do początku (…) r. uznawana za polskiego rezydenta podatkowego, mimo posiadania formalnej siedziby w Polsce.

W ocenie Spółki, jej rejestracja w KRS per se nie przesądza o polskiej rezydencji podatkowej. W razie kolizji między kryterium kraju siedziby rejestrowej oraz kraju sprawowania faktycznego zarządu, decydujące znaczenie ma to ostatnie.

Jeśli zaś, jak jednoznacznie przyjęto w opisie niniejszego stanu faktycznego, miejsce faktycznego zarządu Spółki leżało w Niemczech, nie była ona - w przedstawionych okolicznościach - polskim rezydentem podatkowym i nie posiadała w Polsce tzw. nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jeśli więc w tym okresie Spółka posiadała faktyczny zarząd w Niemczech, to prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o CIT w zw. z art. 4 ust. 3 UPO prowadzić do wniosku, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ad 2.

W ocenie Spółki, wnioski wynikające z uzasadnienia stanowiska do pytania pierwszego znajdują w pełni zastosowanie do obecnego stanu faktycznego (istniejącego od początku (…) r.).

W ocenie Spółki, jeśli założyć, że także w okresie od początku (…) r. posiada ona faktyczny zarząd w Niemczech, to prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o CIT w zw. z art. 4 ust. 3 UPO prowadzi do wniosku prawnego, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie. Prowadzi to zaś do kolejnego wniosku prawnego, że w Polsce obowiązek podatkowy Spółki może mieć co najwyżej ograniczony charakter. Jak wynika z przyjętego w opisie stanu faktycznego założenia, to w Niemczech znajduje się miejsce faktycznego zarządu Spółki, tj. miejsce, gdzie podejmowane były kluczowe decyzje biznesowe i zarządcze. Zarówno oferty, jak i potwierdzenia są od początku (…) r. nadal podpisywane w Niemczech przez nowy zarząd Spółki (prywatnie: dorosłe dzieci pana (…)), którego

członkowie stale przebywają w Niemczech oraz mają niemiecką rezydencję podatkową. Wobec tego, co do zasady, Spółka powinna całość jej dochodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy) opodatkowywać zasadniczo w Niemczech, a nie w Polsce (z zastrzeżeniem kwestii ew. polskiego „zakładu”).

Za powyższym stanowiskiem przemawia w całej rozciągłości argumentacja, przytoczona jako uzasadnienie do stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, z powołaniem się na utrwaloną linię interpretacyjną oraz orzeczniczą.

Wobec tego Spółka pragnie odwołać się do tegoż uzasadnienia oraz przedstawionej w nim argumentacji. Jeśli więc założyć, że także w okresie od początku (…) r. Spółka posiadała faktyczny zarząd w Niemczech, to prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - Polska nie powinna być uznana za kraj rezydencji podatkowej Spółki.

Ad 3.

Wg Spółki, udzielenie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze prowadziłoby do wniosku prawnego, iż nie ciążył na niej obowiązek wykazywania w polskich deklaracjach podatkowych (CIT-8) wszystkich jej globalnych przychodów, a jedynie tych uznawanych za powstałe w Polsce.

Taki wniosek prawny wynika wprost z art. 3 ust. 1-2 ustawy o CIT. Spółka, jako tzw. nierezydent (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) byłaby więc zobowiązana opodatkowywać w Polsce jedynie przychody

uznawane za osiągnięte na terytorium Polski, których listę (niewyczerpującą) zawiera art. 3 ust. 3 ustawy o CIT (np. przychody wygenerowane przez położony w Polsce zagraniczny zakład).

Ad 4.

Wg Spółki, udzielenie odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie prowadziłoby do wniosku prawnego, iż nie ciąży na niej obowiązek wykazywania w polskich deklaracjach podatkowych (CIT-8) wszystkich jej globalnych przychodów, a jedynie tych uznawanych za powstałe w Polsce.

Taki wniosek prawny wynika wprost z art. 3 ust. 1-2 ustawy o CIT. Spółka, jako tzw. nierezydent (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) jest więc zobowiązana opodatkowywać w Polsce jedynie przychody uznawane za osiągnięte na terytorium Polski, których listę (niewyczerpującą) zawiera art. 3 ust. 3 ustawy o CIT (np. przychody wygenerowane przez położony w Polsce zagraniczny zakład).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienieinterpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. W szczególności interpretacja nie rozstrzyga o miejscu faktycznego zarządu. Informacja, że Spółka posiada miejsce faktycznego zarządu, na terytorium Niemiec wynika z opisu stanu faktycznego i nie podlega ocenie przez organ.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o CIT:

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT:

 1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

 2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W niniejszej sprawie należy odnieść się do uregulowań znajdujących się w Umowie zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „UPO”).

W świetle art. 4 ust. 1 UPO:

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt b UPO:

Zgodnie z art. 4 ust. 3 UPO:

Mając na uwadze powyższe przepisy, Spółka może podlegać opodatkowaniu w jednym kraju z uwagi na posiadanie w nim zarządu, a w drugim, ze względu na inne kryterium, np. ze względu na siedzibę wynikającą z rejestru. Wtedy posiada siedzibę w rozumieniu powyższego przepisu w obu umawiających się państwach. Kolizję tę rozwiązuje art. 4 ust. 3 UPO, z którego wynika, że jeśli spółka posiada siedzibę w obu umawiających się państwach, to uważa się że ma ona siedzibę w tym umawiającym się państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD w tym Polskę, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 24 Komentarza do art. 4 Modelowej Konwencji OECD wskazano, że:

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia:

- czy przy założeniu, że w okresie od założenia Spółki w (…) r. do początku (…) r. Spółka posiadała faktyczny zarząd w Niemczech, prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie;

- czy przy założeniu, że w okresie od początku (…) r. Spółka posiada faktyczny zarząd w Niemczech, prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie.

Z opisu sprawy wynika, że od momentu powstania Spółki, jej jedynym udziałowcem pozostaje niemiecka spółka komandytowa. Komplementariuszem Udziałowca jest niemiecka spółka (…), zaś jego komandytariuszem do początku (…) r. był obywatel Niemiec zamieszkały i przebywający na stałe w Republice Federalnej Niemiec. Od powstania Spółki do początku (…) r., obywatel Niemiec był jedynym członkiem zarządu zarówno w samej Spółce, jak i w Komplementariuszu. Ze względu na siedzibę rejestrową w Polsce, Spółka została zgłoszona i traktowana jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Miejsce jej faktycznego zarządu położone było niezmiennie w Niemczech. Adres Spółki w Polsce (jej formalna siedziba) przez cały okres jej istnienia nie posiadał żadnego istotnego zaplecza biurowego; zasadniczo służył odbiorowi korespondencji oraz odbywaniu zgromadzeń wspólników. Jedyny członek zarządu od początku istnienia Spółki do początku (…) r. prowadził działalność zarządczą i biznesową z terytorium Niemiec. Od (…) r. do początku (…) r. wszystkie strategiczne decyzje zarządcze dotyczące Spółki zapadały w Niemczech.

Z początkiem (…) r., jedyny członek zarządu wycofał się z funkcji członka zarządu Spółki, funkcji członka zarządu (…) oraz komandytariusza. Wszystkie ww. funkcje i obowiązki przejęło dwoje jego dzieci, które od początku (…) r. wspólnie działają w charakterze członków zarządu Spółki, członków zarządu (…) oraz komandytariuszy. Miejsce jej faktycznego zarządu niezmiennie położone jest w Niemczech. Zarząd Spółki od początku (…) r. piastowany jest wyłącznie przez dzieci byłego członka zarządu. Adres Spółki w Polsce (jej formalna siedziba) również obecnie nie posiada żadnego istotnego zaplecza biurowego; zasadniczo służy odbiorowi korespondencji oraz odbywaniu zgromadzeń wspólników. Obecni członkowie zarządu prowadzą działalność zarządczą i biznesową Spółki z terytorium Niemiec i tylko sporadycznie podróżują służbowo do Polski. Od początku (…) wszystkie strategiczne decyzje zarządcze dotyczące Spółki zapadają w Niemczech. Dotyczy to również zdecydowanej większości codziennych spraw/decyzji związanych z działalnością Spółki.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy stwierdzić należy, że w związku z posiadaniem przez Państwa faktycznego zarządu na terenie Niemiec i jednocześnie zarejestrowaną siedzibą w Polsce w Państwa przypadku zastosowanie znajdzie art. 4 ust. 3 UPO. W Polsce nie będą Państwo podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym:

- przy założeniu, że w okresie od założenia Spółki w (…) r. do początku (…) r. Spółka posiadała faktyczny zarząd w Niemczech, prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 4 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna prowadzić do wniosku prawnego, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie,

- w okresie od początku (…) r. posiada ona faktyczny zarząd w Niemczech, to prawidłowa wykładnia art. 3 ust. 1-2 ustawy o CIT w zw. z art. 4 ust. 3 UPO prowadzi do wniosku prawnego, że - w razie kolizji kryteriów siedziby rejestrowej w Polsce oraz miejsca faktycznego zarządu w Niemczech - rezydencja podatkowa Wnioskodawcy rozstrzyga się na rzecz Niemiec, a tym samym Wnioskodawca nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym okresie.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości w zakresie ustalenia, czy na Spółce będzie ciążył obowiązek wykazywania w polskich deklaracjach podatkowych (CIT-8) wszystkich jej globalnych przychodów, a jedynie tych uznawanych za powstałe w Polsce wskazać należy, że zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO:

Spółka jest osobą prawną mająca zarejestrowaną siedzibę w Polsce. Przez cały okres nie posiadała żadnego istotnego zaplecza biurowego, zasadniczo adres w Polsce służył odbiorowi korespondencji oraz odbywaniu zgromadzeń wspólników. Faktyczny zarząd znajduje się na terytorium Niemiec, gdzie podejmowane są wszystkie kluczowe decyzje zarządcze dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyżej cytowane przepisy oraz opis sprawy nie mają Państwo w Polsce obowiązku składania zeznania CIT-8 od całości swoich przychodów, obowiązek taki mógłby istnieć jedynie w przypadku uzyskania dochodów ze źródeł położonych w Polsce z tytułu posiada w Polsce ograniczonego obowiązku podatkowego.

Zatem należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym na Spółce nie będzie ciążył obowiązek wykazywania w polskich zeznaniach podatkowych (CIT-8) wszystkich jej przychodów, a jedynie tych uznawanych za powstałe w Polsce. Taki wniosek prawny wynika wprost z art. 3 ust. 1-2 ustawy o CIT. Spółka, jako tzw. nierezydent (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) byłaby więc zobowiązana opodatkowywać w Polsce jedynie przychody uznawane za osiągnięte na terytorium Polski.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Odnosząc się z kolei do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawąprawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.