Interpretacja indywidualna z dnia 18 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.779.2025.2.KK

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nieprawidłowe w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 6 października 2025 r. (data wpływu 7 października 2025 r.), pismem z 6 października 2025 r. (data wpływu 10 października 2025 r.), pismem z 28 listopada 2025 r. (data wpływu 28 listopada 2025 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – dwoma pismami z 4 grudnia 2025 r. (data wpływu 4 grudnia 2025 r. i 9 grudnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (uzupełniony pismami z 27 listopada oraz z 4 grudnia 2025 r.)

Gmina X (zwana dalej Gminą) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (zwanym dalej VAT) od dnia 6 kwietnia 2005 r. Gmina posiada osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego prowadzi działalność niepodlegającą podatkowi od towarów i usług, działalność gospodarczą opodatkowaną i zwolnioną. Niektóre, wybrane czynności Gmina wykonuje na podstawie umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom VAT. Transakcje te Gmina wykazuje w rejestrach sprzedaży i plikach JPK_V7M.

Zdecydowana większość zadań Gminy jest realizowana w reżimie administracyjnym, publicznoprawnym. Są to zadania własne nałożone na Gminę odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1153 z późn. zm.) do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, a w myśl postanowień art. 7 ust. 1 do zadań własnych gminy należy między innymi zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, obejmujące między innymi sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych. Na mocy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 280), doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Gminy i jej jednostek organizacyjnych. W wyniku centralizacji Gmina prowadzi skonsolidowane rozliczenia VAT, obejmujące czynności przeprowadzane przez podległe jednostki budżetowe oraz zakład budżetowy.

W strukturze organizacyjnej Gminy funkcjonuje m.in. nieposiadający osobowości prawnej samorządowy zakład budżetowy o nazwie Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej (zwany dalej GZGK). GZGK wykonuje zadania polegające między innymi na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych oraz urządzeń sanitarnych. GZGK prowadzi opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu VAT sprzedaż w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków. Sprzedaż opodatkowana (dokumentowana fakturą) dotyczy zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków – dla gospodarstw domowych, jednostek organizacyjnych Gminy posiadających osobowość prawną oraz przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu VAT (dokumentowana notą księgową) dotyczy zaopatrzenia w wodę na rzecz jednostek budżetowych Gminy X, budynków komunalnych Gminy.

W latach (...) Gmina X przystąpiła do opracowania dokumentacji projektowej inwestycji pn. „(...)”. Realizację inwestycji rozpoczęto w (...) r., a zakończono w (...) r. Wartość wykonanych prac wyniosła (...) zł, w tym z budżetu Gminy wydatkowano kwotę (...) zł, pozostałe nakłady w kwocie (...) zł. zostały sfinansowane z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych.

Inwestycja służy realizacji zadań własnych Gminy w zakresie zbiorowego odprowadzania ścieków.

Zadanie polegało na budowie sieci kanalizacyjnej na odcinku (...) m. Jej celem jest (...). W ramach inwestycji (...).

Wydatki poniesione na realizację zadania zostały udokumentowane przez dostawców/wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego wystawionymi na Gminę. Powstała inwestycja została przekazana w dniu (...) r. nieodpłatnie do GZGK i jest wykorzystywana w prowadzonej przez GZGK działalności w zakresie usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „(...)”, a także efekty tej inwestycji Gmina X wykorzystuje do czynności opodatkowanych, a także niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina nie wykorzystuje ww. inwestycji do czynności zwolnionych.

Wydatki poniesione na realizację inwestycji są wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina nie ma możliwości przyporządkowania w całości poniesionych wydatków do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wydatki poniesione na realizację inwestycji były i są wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem VAT jak i będących poza podatkiem VAT. Najbardziej obiektywną możliwością przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi i z czynnościami niepodlegającymi jest zastosowanie rzeczywistej proporcji wyliczonej według udziału liczby metrów sześciennych wody i odprowadzania ścieków, dostarczanych i odprowadzanych do/od mieszkańców, przedsiębiorców i z budynku komunalnego. Prewspółczynnik metrażowy najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Zakład budżetowy działalności, a także jest najbardziej reprezentatywny. Wydatki poniesione na realizację inwestycji nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Pierwsze wydatki w ramach realizację inwestycji pn. „(...)” Gmina X poniosła w (...) roku. Faktura z dnia (...) r., zapłacona w dniu (...) r.

Faktury dokumentujące wydatki poniesione na realizację inwestycji zostały wystawione w latach (...). W załączniku nr 1 zestawienie faktur:

Gmina X dokonała częściowego odliczenia podatku od towarów i usług VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją opisanego we wniosku projektu pn. „(...)”. Odliczenie podatku VAT nastąpiło w latach (...). Podatek VAT wynikający z faktur z roku (...) i (...) został odliczony w roku (...). Pozostałe faktury zostały odliczone w latach (...). Łączna kwota odliczonego podatku VAT wyniosła (...) zł. W celu odliczenia części podatku VAT Gmina zastosowała proporcję Zakładu budżetowego wyliczoną w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników. Gmina nie odliczała podatku VAT od faktur, które zostały sfinansowane ze środków otrzymanych w ramach wsparcia z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych. Takie stanowisko wynikało z braku przepisów regulujących prawo do obniżenia podatku w przypadku dofinansowania inwestycji. Z uwagi jednak ugruntowaną praktykę występującą w indywidualnych interpretacjach podatkowych w zakresie odliczenia podatku VAT w przypadku otrzymanego dofinansowania Gmina X postanowiła potwierdzić swoje stanowisko w drodze indywidualnej interpretacji podatkowej.

Wydatki poniesione w związku realizacją inwestycji były związane tylko i wyłącznie z działalnością kanalizacyjną Zakładu, nie dotyczyły innych obszarów działalności Zakładu.

Gmina X posiada indywidualną interpretację podatkową potwierdzającą możliwość stosowania indywidualnego prewspółczynnika w zakresie działalności wodno-kanalizacyjnej sygnatura pisma: (...) z dnia (...) r. Zgodnie z tą interpretacją Gmina ma prawo zastosować bardziej reprezentatywny i odpowiadający specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć, indywidualny prewspółczynnik wyliczony według udziału liczby metrów sześciennych dostarczonej wody i odebranych ścieków od podmiotów zewnętrznych w liczbie ich metrów sześciennych dostarczonej wody i odebranych ścieków ogółem.

Uzyskane dofinansowanie z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych zgodnie z uchwałą nr 102 Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2020r. w sprawie wsparcia na realizację zadań inwestycyjnych przez jednostki samorządu terytorialnego mogło zostać przeznaczone jedynie na wydatki majątkowe. Ww. uchwała opublikowana w Monitorze Polskim Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej poz. 662 z dnia 24 lipca 2020r. nie określała konkretnych zadań inwestycyjnych. Zawierała jedynie nazwę jednostki samorządu terytorialnego i maksymalną kwotę wsparcia.

Realizacja inwestycji w dużym stopniu była uzależniona od tego czy Gmina otrzyma dofinansowanie czy nie. Gdyby Gmina X nie otrzymała dofinansowania byłaby zmuszona do realizacji ww. zadania ze środków własnych. Zakres wykonanych prac byłby podobny do zakresu prac jakie zostały wykonane.

Otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowić dopłaty do ceny świadczonych usług.

Pytania

1.Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikające z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania pn. „(...)”, podczas gdy inwestycja częściowo była współfinansowana z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych?

2.Czy otrzymane dofinansowanie z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych na pokrycie wydatków dotyczących zadania pn. „(...)”, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

3.Czy w związku z realizacją zadania pn. „(...)”, Gminie przysługiwać będzie prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a Zakładu potwierdzonej interpretacją podatkową?

Państwa stanowisko w sprawie (uzupełnione pismem z 27 listopada 2025 r.)

Ad. 1.

Zdaniem Gminy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy zakupione towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Gmina X jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wybudowany odcinek sieci kanalizacyjnej służy do odprowadzania ścieków z budynków mieszkalnych i gospodarczych osób fizycznych, dla których są wystawiane faktury VAT jak również służy do odprowadzania ścieków z budynku komunalnego, będącego własnością Gminy.

Częściowe odliczenie podatku VAT przysługuje Gminie niezależnie od źródła współfinansowania inwestycji z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych.

W ocenie Gminy przesłanką skutkującą brakiem prawa do odliczenia podatku VAT nie jest otrzymane dofinansowanie z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych.

Ustawodawca dał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 88 ustawy o VAT podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Prawo takie nie przysługuje podatnikowi również gdy na fakturze podano kwoty niezgodne z rzeczywistością lub faktura potwierdza czynności, które nie zostały dokonane lub, co do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego. Ponadto z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Gmina realizując wymienioną inwestycję otrzymała faktury VAT od podatników wyłonionych w postępowaniu przetargowym. Wystawione faktury dokumentują czynności opodatkowane podatkiem VAT, a podane kwoty na fakturach są zgodne z rzeczywistością. Z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych finansowane były inwestycje w kwocie brutto niezależnie czy podatek VAT zostanie przez Gminę odliczony, czy nie. Zdaniem Gminy, przepisy ustawy o podatku VAT nie ograniczają możliwości pozyskania dofinansowania od podmiotu trzeciego lub zewnętrznego funduszu o kwotę VAT – niezależnie od kwestii, czy podatnikowi (w tym przypadku jednostce samorządu terytorialnego) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanych zakupów, czy też prawo to nie przysługuje.)

Stanowisko to potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2021 r. syg.0113-KDIPT1-2.4012.394.2021.1.JS, czy też interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 grudnia 2023 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.445.2023.2.MKA, interpretacja z dnia 28 marca 2025 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB3-2.4012.70.2025.1.ASZ. Z punktu widzenia ustawy o VAT, odliczenie VAT nie jest obowiązkiem podatnika lecz jego uprawnieniem i tym samym na podatniku ciąży odpowiedzialność karno-skarbowa. Zaniechanie odliczenia nie powinno powodować negatywnych konsekwencji, jednak nieodliczenie VAT może świadczyć o niegospodarności, gdyż Gmina rezygnuje z dodatkowych środków z odliczonego podatku. Do wymienionej sytuacji Gmina nie chce dopuścić, dlatego zwraca się z wnioskiem o interpretację podatkową. Dokonane odliczenie będzie uzyskaniem podwójnej korzyści, ze środków budżetu państwa, tj. VAT odliczony i uzyskany w kwocie brutto. Ze względu na brak wytycznych dotyczących sposobu traktowania podatku VAT w ramach udzielonego dofinansowania pojawiają się wątpliwości. W tej sytuacji Gmina prosi o zajęcie jednoznacznego stanowiska w ww. sprawie.

Gmina X uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania pn. „(...)”, podczas gdy inwestycja częściowo była współfinansowana z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych.

Ad. 2.

Otrzymane przez Gminę dofinansowanie z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych na realizację zadnia nie będzie stanowić dopłaty do ceny świadczonych usług, w związku z czym nie zwiększy ono podstawy opodatkowania i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Otrzymane dofinansowanie nie spowodowało, iż podmioty, dla których Gmina świadczy usługi odbioru ścieków, uiszczają niższe ceny. Stanowisko to potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 grudnia 2023 r. o sygn. 0114-KDIP4-3.4012.449.2023.1.RK.

Ad. 3.

Gmina – na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2a ustawy o VAT – będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji. Gmina nie jest w stanie przyporządkować poniesionych na realizację inwestycji wydatków do czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zdaniem Gminy, będące przedmiotem wniosku wydatki na realizację zadania będą mieć związek z działalnością opodatkowaną (np. odprowadzanie ścieków od osób fizycznych, przedsiębiorców dla których są wystawiane faktury VAT), a także wykorzystywane na potrzeby wewnętrzne (np. zebrania wiejskie, posiedzenia rady sołeckiej), pozostające poza sferą podatku VAT. Zatem Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia części podatku VAT, przy zastosowaniu proporcji o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku VAT stosowanej przez Zakład.

Wobec otrzymanej interpretacji indywidualnej sygn. (...) Gmina może od odliczeń stosować rzeczywisty prewspółczynnik wyliczony według udziału liczby metrów sześciennych wody i odprowadzanych ścieków dostarczanych i odprowadzanych od mieszkańców, przedsiębiorców oraz innych instytucji spoza scentralizowanej dla celów VAT struktury organizacyjnej Gminy dla których wystawiane są z tego tytułu faktury VAT i jednostek organizacyjnych (np. szkół) oraz budynków komunalnych, gdzie odprowadzanie ścieków jest dokumentowane notą księgową. Poniesione przez Gminę wydatki na ww. inwestycję zostały udokumentowane wystawionymi na Wnioskodawcę przez wykonawców fakturami VAT, z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego – na fakturach zostały wykazane dane Gminy, w tym numer NIP Gminy.

Gmina może od odliczeń stosować rzeczywistą proporcję wyliczoną według udziału liczby metrów sześciennych wody i odprowadzanych ścieków, dostarczanych i odprowadzanych do/od mieszkańców, przedsiębiorców oraz innych instytucji spoza scentralizowanej dla celów VAT struktury organizacyjnej Gminy, dla których wystawiane są z tego tytułu faktury VAT i jednostek organizacyjnych (np. szkół) oraz budynków komunalnych, gdzie odprowadzanie ścieków jest dokumentowane notą księgową.

Sposób wyliczenia proporcji został potwierdzony indywidualną interpretacją sygn. (...).

Gmina X uważa, że przysługuje jej prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. .86 ust. 2a Zakładu. Gmina może zastosować prewspółczynnik metrażowy z uwagi na to, że prewspółczynnik metrażowy najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Zakład działalności i dokonywanych przez Zakład nabyć a także jest bardziej reprezentatywny niż ten przewidziany w rozporządzeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nieprawidłowe w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy:

‒odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz

‒towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem, który umożliwi podatnikowi odliczenie podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ustawy:

1. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

4)usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

b)nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób,

c)usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

1a. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3.

3a. Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1)sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a)wystawionymi przez podmiot nieistniejący;

2)transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

4)wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a)stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

b)podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c)potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

5)faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

7)wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

3b. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur oraz kolejnych egzemplarzy faktur.

4. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

6. Nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Zatem mają Państwo obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu.

Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a, 10 i 10c-10g stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie wskazanej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:

Rozporządzenie:

1)określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”;

2)wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 2 pkt 8 ww. rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

a)urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,

b)jednostkę budżetową,

c)zakład budżetowy.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia:

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostki samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Na mocy § 3 ust. 4 rozporządzenia:

Jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku zakładu budżetowego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P – przychody wykonane zakładu budżetowego.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, powinien spełnić również przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności:

‒inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz

‒mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT. W strukturze organizacyjnej Gminy funkcjonuje m.in. nieposiadający osobowości prawnej samorządowy zakład budżetowy o nazwie Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej. GZGK wykonuje zadania polegające między innymi na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych oraz urządzeń sanitarnych. GZGK prowadzi opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu VAT sprzedaż w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków.

W latach (...) Gmina X przystąpiła do opracowania dokumentacji projektowej inwestycji pn. „(...)”. Realizację inwestycji rozpoczęto w (...) r., a zakończono w (...) r.

Zadanie polegało na budowie sieci kanalizacyjnej na odcinku (...) m. Jej celem jest (...). W ramach inwestycji (...).

Wydatki poniesione na realizację zadania zostały udokumentowane przez dostawców/wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego wystawionymi na Gminę. Powstała inwestycja została przekazana w dniu (...) r. nieodpłatnie do GZGK i jest wykorzystywana w prowadzonej przez GZGK działalności w zakresie usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego, podczas gdy inwestycja częściowo jest współfinansowana z Rządowego Funduszu Polski Ład w ramach Programu Inwestycji Strategicznych, przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a dla Zakładu potwierdzonej interpretacją podatkową.

W celu odliczenia podatku naliczonego w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz (w przypadku wystąpienia także czynności zwolnionych od podatku) w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Wskazali Państwo, że wydatki poniesione w związku realizacją inwestycji były związane tylko i wyłącznie z działalnością kanalizacyjną Zakładu, nie dotyczyły innych obszarów działalności Zakładu, a także że efekty Inwestycji wykorzystują Państwo do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Oznacza to, że nabywane towary i usługi będą wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez Państwa działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Podatnik ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku. W sytuacji gdy przyporządkowanie konkretnych kwot do konkretnego rodzaju działalności nie będzie możliwe, zastosowanie znajdują przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Przy czym dla jednostek samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji, uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych przez nie nabyć określa rozporządzenie.

Jednocześnie w myśl ww. art. 86 ust. 2h ustawy, podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 (a więc Państwo - jst) uzna, że wskazany zgodnie z przepisami rozporządzenia sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Taka sytuacja zachodzi w Państwa przypadku. Jak bowiem Państwo wskazali, korzystają Państwo z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących działalności wodno-kanalizacyjnej przy zastosowaniu indywidualnego prewspółczynnika. Możliwość tę potwierdza wydana dla Państwa interpretacja indywidualna nr (...) z (...) r.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi zatem do stwierdzenia, że w Państwa przypadku są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy w zw. z art. 86 ust. 2a ustawy - przesłanki warunkujące prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego. Z przepisów ustawy o VAT nie wynika ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na sposób finansowania dokonywanych przez podatnika zakupów. Przywołane przepisy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego nie uzależniają tego prawa od tego, kto finansuje wydatki – odliczenie przysługuje więc niezależnie od tego, z jakich źródeł pochodzą środki finansowe.

Przy czym należy wskazać, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do treści art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Według z art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie do treści art. 86 ust. 13 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Natomiast w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r., art. 86 ust. 13 ustawy stanowi, że:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:

1)za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo

2)za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

– nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Przy czym, zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r., poz. 1626 ze zm.):

W przypadku gdy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstało przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepis art. 86 ust. 13 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W sytuacji gdy podatnik nie zrealizował prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy), obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego można dokonać zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w stosownym okresie), w jednym z dwóch lub w jednym z trzech kolejnych okresów rozliczeniowych (z wyjątkiem przypadku dotyczącego tzw. małego podatnika).

Natomiast gdy podatnik nie dokona odliczenia, to ma prawo dokonania takiej czynności (zgodnie z odpowiednio obowiązującą treścią art. 86 ust. 13 ustawy), poprzez skorygowanie deklaracji za okres, w którym to prawo powstało albo za ten okres i za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych (z wyłączeniem dotyczącym podatnika wymienionego w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy), jednak nie później niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jednocześnie jak stanowi art. 86 ust. 15 ustawy:

Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 81b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1)ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;

2)przysługuje nadal po zakończeniu:

a)kontroli podatkowej,

b)postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie zastosowania nie będzie miał art. 81b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż nie wystąpiły u Państwa okoliczności, o których mowa w tym przepisie. Wynika to z faktu, iż w złożonym wniosku podpisali Państwo oświadczenie o następującej treści: „Oświadczam, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego”.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że pierwsze wydatki w ramach realizację inwestycji pn. „(...)” Gmina poniosła w (...) roku. Gmina dokonała częściowego odliczenia podatku od towarów i usług VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją opisanego we wniosku projektu pn. „(...)”. Odliczenie podatku VAT nastąpiło w latach (...). Podatek VAT wynikający z faktur z roku (...) i (...) został odliczony w roku (...). Pozostałe faktury zostały odliczone w latach (...).

Gmina nie odliczała natomiast podatku VAT od faktur, które zostały sfinansowane ze środków otrzymanych w ramach wsparcia z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych.

Zatem w sytuacji, gdy nie dokonali Państwo odliczenia podatku naliczonego z wszystkich faktur otrzymanych w latach (...), dokumentujących wydatki związane z realizacją ww. zadania, to obecnie nie będzie Państwu przysługiwało prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktur, gdyż minęło już 5 lat od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy.

Natomiast będą mieli Państwo prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w latach (...), dokumentujących wydatki związane z realizacją ww. zadania, przy zastosowaniu wskazanego we wniosku indywidualnego prewspółczynnika. Z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będą mogli Państwo skorzystać poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej wyłącznie za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2021 r.) lub za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego bądź za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych (w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2021 r.) jednak nie później niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zgodnie z art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy, przy zachowaniu pozostałych warunków wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Zatem, oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 3, należy je uznać za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również tego, czy otrzymane dofinansowanie z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych na pokrycie wydatków dotyczących zadania pn. „(...)”, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Według art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezwzględnie i bezpośrednio z ceną dostarczonych towarów lub świadczonych usług. W przypadku, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności – nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Bezpośrednio z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowe dofinansowanie nie stanowiło (w całości ani w części) dopłaty do ceny konkretnych świadczonych przez Państwa usług. Pozyskane w ramach Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych dofinansowanie miało wyłącznie charakter „zakupowy” tzn. zostało przeznaczone na częściowe pokrycie wydatków ponoszonych w związku z realizacją Inwestycji. Otrzymane środki mogły zostać przeznaczone wyłącznie na tę konkretną inwestycję.

Skoro otrzymane przez Państwa środki zostały przekazane na pokrycie części wydatków konkretnej inwestycji oraz nie mają wpływu na cenę świadczonych przez Państwa usług, to nie stanowią one dla Państwa wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Zatem otrzymane przez Państwa dofinansowanie z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych na pokrycie wydatków inwestycyjnych dotyczących inwestycji pn. „(...)” nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności sprawy przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z 2 października 2025 r. i jego uzupełnieniach z 4 grudnia 2025 r. W związku z tym uznałem jako element opisu sprawy wskazaną przez Państwa interpretację indywidualną nr (...) z (...) r., z której wynika, że mogą Państwo stosować indywidualny prewspółczynnik wyliczony według udziału liczby metrów sześciennych dostarczonej wody i odebranych ścieków od podmiotów zewnętrznych w liczbie ich metrów sześciennych dostarczonej wody i odebranych ścieków ogółem. Jednakże ww. interpretacja nie podlegała analizie.

Wskazuję, że jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i to Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.