Interpretacja indywidualna z dnia 22 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDWPT.4011.341.2025.2.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2025 r wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 24 października 2025 r. oraz z 26 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2002 r., w związku z problemem znalezienia satysfakcjonującej pracy, wyjechał Pan do Holandii, gdzie podjął Pan pracę w …. Na terenie Holandii mieszkał Pan 9 lat, a następnie przeprowadził się Pan do Niemiec, nadal jednak pracując w Holandii. Po 11 latach podjął Pan decyzję o zmianie miejsca pracy i w 2013 r. zatrudnił się Pan w niemieckim zakładzie pracy i wraz z żoną ułożył sobie Pan życie w Niemczech. Wynajmował Pan z żoną w Niemczech mieszkanie, a następnie dom. Tam też urodzili się Pana synowie. W niemieckim Urzędzie Skarbowym także rozliczał się Pan z żoną z dochodów. W grudniu 2018 r. żona wraz z dziećmi przyjechała na Święta do Polski i już nie powróciła do Niemiec. Pan nadal mieszkał i pracował w Niemczech. Do Polski przyjeżdżał Pan tylko w ramach urlopu, będąc mieszkańcem i pracownikiem Niemiec i chcąc się w Niemczech rozliczyć.

Wraz z żoną musiał Pan niemieckiemu Urzędowi Skarbowemu udokumentować przychody w Polsce, których Pan nie osiągał. Aby otrzymać z polskiego Urzędu Skarbowego wymagany dokument, zgodnie z nakazem pracownika US, musiał Pan wraz z żoną złożyć PIT-36 (najpierw były to pity zerowe a potem z wykazanym dochodem żony), na którym Pana adres zamieszkania wpisany został, taki jak żony, mimo że Pan wtedy mieszkał w Niemczech i miał Pan niemiecki adres zameldowania. Do Polski wrócił Pan dopiero w kwietniu 2023 r. i od maja tegoż roku podjął pracę oraz zaczął swoje dochody rozliczać w Polsce.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Jest Pan Polakiem i posiada Pan obywatelstwo polskie. Urodził się Pan w Polsce … i przez 25 lat, tj. do dnia wyjazdu w 2002 r. mieszkał Pan w Polsce.

W 2002 r. wyjechał Pan do Holandii z nastawieniem „dorobienia się” i powrotu do kraju, jednakże życie napisało inny scenariusz. W Holandii poznał Pan żonę i wraz z nią w 2011 r. z Holandii przeprowadził się Pan do Niemiec i tam postanowił ułożyć sobie życie na stałe. Zatrudnił się Pan w niemieckim zakładzie pracy. Wynajął Pan z żoną mieszkanie, a następnie dom. Mając perspektywę jego późniejszego zakupu zainwestował Pan z żoną w jego urządzenie i wyposażenie w meble i sprzęt. Kupił Pan samochód. W Niemczech urodzili się Pana dwaj synowie, tam też chodzili do przedszkola, a starszy syn nawet rozpoczął edukację szkolną. Zintegrował się Pan z miejscową społecznością, nawiązał Pan przyjaźnie. Razem z przyjaciółmi brał Pan udział w różnych wydarzeniach kulturalnych, sportowych, festiwalach, razem z przyjaciółmi był Pan współorganizatorem biesiad - można powiedzieć był Pan częścią nich. Nigdy jednak nie należał Pan do jakichkolwiek organizacji czy klubów.

Całą rodziną mieszkał Pan w Niemczech do grudnia 2018 r., kiedy żona po świątecznym pobycie w Polsce i pod wpływem namowy rodziców, postanowiła wraz z dziećmi zostać w rodzinnej miejscowości i nie wracać do Niemiec. Z początkiem stycznia 2019 r. do Niemiec wrócił Pan sam, mając jednak nadzieję, że żona zmieni zdanie i wraz z dziećmi przyjedzie z powrotem do Niemiec. Tak się jednak się nie stało. Żona zamieszkała najpierw z swoimi rodzicami, a potem udało się jej remontować starszy, niewielki domek obok nich.

Od stycznia 2019 r. do kwietnia 2023 r. w Niemczech mieszkał Pan sam i głównie tam Pan przebywał. Do rodziny w Polsce przyjeżdżał Pan tylko w ramach urlopu, na święta i na niektóre weekendy i nigdy w tych latach nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Dalej także z przyjaciółmi korzystał Pan w Niemczech z życia kulturalnego i sportowego, jak kiedyś z całą rodziną. Jedyne co uległo zmianie, to adres zamieszkania, gdyż po wyprowadzce do Polski żony z dziećmi zamienił Pan lokum w domu na mieszkanie bliżej Pana zakładu pracy. Przez cały czas samotnego mieszkania w Niemczech partycypował Pan w kosztach utrzymania Pana żony i dzieci w Polsce.

Jako że był Pan mieszkańcem Niemiec, pracując do kwietnia 2023 r. w niemieckim zakładzie pracy i będąc do 2020 r. jedynym żywicielem rodziny, Pana przychody uzyskane w Niemczech, rozliczał Pan najpierw wraz z żoną (2019 r., 2020 r.), a za 2021 r., 2022 r. i częściowo za 2023 r. samodzielnie w niemieckim organie skarbowym, korzystając z przysługujących Panu ulg. Po wyjeździe żony, aby móc wspólnie rozliczać się w niemieckim organie skarbowym musiał Pan w Niemczech przedłożyć zaświadczenie Urzędu Skarbowego o braku przychodów w Polsce. Aby otrzymać wymagany dokument, zgodnie z nakazem pracownika US musiał Pan wraz z żoną złożyć PIT-36, na którym wpisany został Pana adres zamieszkania tak i jak mieszkającej już w Polsce żony, mimo iż Pan nadal mieszkał w Niemczech.

Jest Pan w posiadaniu następujących dokumentów dotyczących m.in. lat 2020-2022 do kwietnia 2023 r.: certyfikatu rezydencji dla celów podatkowych, zeznań przed niemieckim organem skarbowym z uzyskanych w Niemczech przychodów, umowy o pracę na czas nieokreślony, umowy najmu domu na czas nieokreślony, umowy najmu mieszkania, wyciągów bankowych, umowy kredytowej, polisy ubezpieczeniowej.

Przyjeżdżając w odwiedziny do Pana rodziny będącej w Polsce i po rozmowie z żoną, która oświadczyła, że nigdy nie wróci na stałe do Niemiec, coraz bardziej czuł Pan potrzebę dłuższego pobytu z dziećmi i żoną a także, patrząc na dorastanie Pana dzieci, bał się Pan, że traci najlepszy czas bycia z nimi. Widząc, że w Polsce też można dobrze żyć i bez problemu można znaleźć dobrą pracę, na początku 2023 r. podjął Pan decyzję o powrocie na stałe do Polski. Zaczął Pan realizować swój plan składając w Niemczech wypowiedzenie w pracy a przyjeżdżając na kilka dni urlopu, czy weekend przywoził Pan już swoje rzeczy. Najważniejsze sprawy związane z mieszkaniem, kredytem, pracą udało się Panu załatwić i w kwietniu 2023 r. definitywnie na stałe wrócił Pan do Polski. Zamieszkał Pan z żoną i dziećmi w kupionym przez żonę domu, którego przez współwłasność małżeńską jest też Pan jego współwłaścicielem. Dom do dnia dzisiejszego Pan remontuje. W maju 2023 r. podjął Pan satysfakcjonującą pracę i obecnie ma Pan umowę o pracę na czas nieokreślony. Od 2023 r., czyli od momentu stałego zamieszkania w Polsce, nie był Pan jeszcze w Niemczech. Od 2023 r. podlega Pan  nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W Polsce żyje Pan pełnią życia z rodziną. Razem z żoną: jeździ Pan na zagraniczne wczasy, oddaje się pasjom, upiększa obejście domu, uczestniczy w całokształcie życia miejscowej społeczności. W chwili obecnej w Niemczech ma Pan jedynie jeszcze otwarte konto z niewielką sumą pieniędzy, którego nie zdążył Pan zamknąć, ale zamierza Pan to zrobić w najbliższym czasie, no i ma Pan przyjaciół z którymi kontaktuję się przez WhatsApp. Wie Pan także, że do Niemiec nie wróci, ani nie wyjedzie Pan do żadnego innego kraju na stałe.

Rozliczając się z przychodów za 2023 r. i 2024 r. nie osiągnął Pan w żadnym z tych lat przychodu w wysokości 85 528 zł i prawdopodobnie w 2025 r. też nie przekroczy tego progu. Dotychczas nie korzystał Pan z tzw. „ulgi na powrót”.

Pytania:

1)Czy rozliczając się z żoną, miał Pan prawo do skorzystania z „ulgi na powrót” pomniejszając Pana dochody za 2023 r. i 2024 r.?

2)Czy należy skorygować Pana adresy na pitach złożonych za okresy 2019-2022?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Ad.1

Rozliczając się z dochodów za 2023 r. i 2024 r. nie skorzystał Pan z ulgi na powrót w wyniku Pana niewiedzy jednakże po złożeniu PIT, analizując wyjaśnienia Ministra Finansów. dotyczące powyższej ulgi uważa Pan, że ma prawo do korekty PIT, gdyż w Pana ocenie miał Pan prawo skorzystać z przedmiotowej ulgi, ponieważ spełniał Pan wymagane warunki, a mianowicie:

• ma Pan obywatelstwo polskie,
• przed wyjazdem w 2002 r. mieszkał Pan w Polsce (więcej niż 5 lat)
• swoje miejsce zamieszkania z Niemiec do Polski przeniósł Pan w kwietniu 2023 r. i od 2023 r.,
• podlega Pan opodatkowaniu w Polsce (czyli po 31 grudnia 2021 r.),
• przed przeprowadzką, poza granicami Polski nieprzerwanie mieszkał Pan 21 lat (Holandia, Niemcy),
• posiada Pan dowody rezydencji dla celów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznaną za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że:

Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W Pana sprawie znajdą zatem zastosowanie przepisy umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Kwestia miejsca zamieszkania w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami została omówiona w art. 4 tej umowy.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. umowy:

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu sprawy wynika, że w 2002 r. w związku z problemem znalezienia satysfakcjonującej Pana pracy, wyjechał Pan do Holandii, gdzie podjął Pan pracę w ogrodnictwie. W Holandii poznał Pan żonę i wraz z nią w 2011 r. z Holandii przeprowadził się Pan do Niemiec i tam postanowił Pan ułożyć sobie życie na stałe. Wynajmował Pan z żoną w Niemczech mieszkanie, a następnie dom. Tam też urodzili się Pana synowie. Zatrudnił się Pan w niemieckim zakładzie pracy. W niemieckim Urzędzie Skarbowym także rozliczał się Pan z żoną z dochodów. Pan nadal mieszkał i pracował w Niemczech. Do Polski przyjeżdżał Pan tylko w ramach urlopu, będąc mieszkańcem i pracownikiem Niemiec. Zintegrował się Pan z miejscową społecznością, nawiązał Pan przyjaźnie. Razem z przyjaciółmi brał Pan udział w różnych wydarzeniach kulturalnych, sportowych, festiwalach, razem z przyjaciółmi był Pan współorganizatorem biesiad - można powiedzieć był Pan częścią nich. Nigdy jednak nie należał Pan do jakichkolwiek organizacji czy klubów. Całą rodziną mieszkał Pan w Niemczech do grudnia 2018 r., kiedy żona po świątecznym pobycie w Polsce i pod wpływem namowy rodziców, postanowiła wraz z dziećmi zostać w rodzinnej miejscowości i nie wracać do Niemiec. Z początkiem stycznia 2019 r. do Niemiec wrócił Pan sam, mając jednak nadzieję, że żona zmieni zdanie i wraz z dziećmi przyjedzie z powrotem do Niemiec. Tak się jednak się nie stało. Żona zamieszkała najpierw z swoimi rodzicami, a potem udało jej się remontować starszy, niewielki domek obok nich. Od stycznia 2019 r. do kwietnia 2023 r. w Niemczech mieszkał Pan sam i głównie tam Pan przebywał. Do rodziny w Polsce przyjeżdżał Pan tylko w ramach urlopu, na Święta i na niektóre weekendy i nigdy w tych latach nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Dalej także z przyjaciółmi korzystał Pan w Niemczech z życia kulturalnego i sportowego, jak kiedyś z całą rodziną. Jedyne co uległo zmianie, to adres zamieszkania, gdyż po wyprowadzce do Polski żony z dziećmi zamienił Pan lokum w domu na mieszkanie bliżej Pana zakładu pracy. Przez cały czas samotnego mieszkania w Niemczech partycypował Pan w kosztach utrzymania Pana żony i dzieci w Polsce.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że w latach 2020, 2021, 2022 i do kwietnia 2023 r. spełnia Pan przesłanki pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce, jak i w Niemczech, z uwagi na fakt, że pracował i przebywał Pan w Niemczech, natomiast w Polsce mieszkała w tym czasie Pana żona oraz dzieci.

W konsekwencji, Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Po dokonaniu analizy Pana stopnia powiązań osobistych i gospodarczych, należy stwierdzić, że posiada Pan ośrodek interesów osobistych w Polsce (żona, dzieci), natomiast ośrodek interesów gospodarczych w Niemczech (źródło dochodów, mieszkanie). Zatem, nie można określić państwa, w którym w latach 2020, 2021, 2022 i do kwietnia 2023 r. znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w latach podatkowych 2020, 2021, 2022 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni, zatem większą część roku przebywał Pan poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym, w okresie od 2020 r. do kwietnia 2023 r. Pana miejscem zamieszkania były Niemcy. W konsekwencji, w latach 2020, 2021, 2022  i do kwietnia 2023 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że na początku 2023 r. podjął Pan decyzję o powrocie na stałe do Polski. Zaczął Pan realizować swój plan składając w Niemczech wypowiedzenie w pracy a przyjeżdżając na kilka dni urlopu, czy weekend przywoził Pan już swoje rzeczy. Najważniejsze sprawy związane z mieszkaniem, kredytem, pracą udało się Panu załatwić i w kwietniu 2023 r. definitywnie na stałe wrócił Pan do Polski. Zamieszkał Pan z żoną i dziećmi w kupionym przez żonę domu, i przez współwłasność małżeńską jest też Pan jego współwłaścicielem. Dom do dnia dzisiejszego Pan remontuje. W maju 2023 r. podjął Pan satysfakcjonującą Pan pracę i obecnie ma Pan umowę o pracę na czas nieokreślony. W chwili obecnej w Niemczech ma Pan jedynie jeszcze otwarte konto z niewielką sumą pieniędzy, którego nie zdążył zamknąć, ale zamierza Pan to zrobić w najbliższym czasie, no i ma Pan przyjaciół z którymi kontaktuję się przez ....

W związku z powyższym, w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że był Pan mieszkańcem Niemiec, pracując do kwietnia 2023 r. w niemieckim zakładzie pracy i Pana przychody uzyskane w Niemczech, rozliczał Pan najpierw wraz z żoną (2019 r., 2020 r.), a za 2021 r., 2022 r. i częściowo za 2023 r. samodzielnie w niemieckim organie skarbowym, korzystając z przysługujących Panu ulg.  Od stycznia 2019 r. do kwietnia 2023 r. w Niemczech mieszkał Pan sam i głównie tam Pan przebywał i nigdy w tych latach nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni.

Zatem, spełniła Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pan spełnił, bowiem jak Pan wskazał w opisie sprawy posiada Pan obywatelstwo polskie.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 tej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że jest posiadaniu następujących dokumentów dotyczących m.in. lat 2020-2022 do kwietnia 2023 r.: certyfikatu rezydencji dla celów podatkowych, zeznań przed niemieckim organem skarbowym z uzyskanych w Niemczech przychodów, umowy o pracę na czas nieokreślony, umowy najmu domu na czas nieokreślony, umowy najmu mieszkania, wyciągów bankowych, umowy kredytowej, polisy ubezpieczeniowej.

Zatem spełnił Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, bowiem jak wskazał Pan w opisie nie korzystał wcześniej w całości lub w części z ulgi na powrót.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. od 2023 r., albo od początku roku następnego, tj. od 2024 r.

Zatem, przedmiotowym zwolnieniem może Pan objąć przychody uzyskiwane z tytułu umowy o pracę  w latach 2023 oraz 2024.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Z art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej wynika, że:

Stosownie do art. 3 pkt 5 tej ustawy:

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 ww. ustawy:

Jeżeli zatem, skutkiem dokonanej korekty będzie powstanie nadpłaty, to zgodnie z art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, należy złożyć wraz ze skorygowanym zeznaniem rocznym również wniosek o jej stwierdzenie do właściwego organu podatkowego.

W konsekwencji, może Pan złożyć korektę zeznania podatkowego za lata 2023 i 2024 i objąć przychody uzyskane z tytułu umowy o pracę tzw. „ulgą na powrót” w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Wobec tego, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ….

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.