Interpretacja indywidualna z dnia 22 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.592.2025.1.MBD

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podstawowe informacje o Wnioskodawcy

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, który podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce).

Wnioskodawca jest (…). Spółka specjalizuje się w (…). Ponadto, Wnioskodawca zajmuje się kompleksową realizacją projektów (…).

Prowadzona przez Spółkę działalność polega na (…).

Oferta Wnioskodawcy skierowana jest w szczególności do (…) działających w branżach takich jak: (…).

Działalność realizowana przez Wnioskodawcę jako działalność badawczo-rozwojowa

Działalność Spółki, polegająca na (…) rozwiązań z zakresu (…), cechuje się (…).

Przeważająca większość (…) wytwarzanych przez Wnioskodawcę powstaje w wyniku ścisłej współpracy z klientami, a w konsekwencji posiada indywidualny i twórczy charakter wynikający ze specyficznych potrzeb oraz uwarunkowań. W wyniku realizacji projektów Spółka opracowuje (…).

Spółka zatrudnia wykwalifikowaną kadrę(…), którzy odpowiadają za kompleksowe planowanie i zarządzanie realizowanymi projektami, w tym (…), dzięki czemu możliwe jest tworzenie dedykowanych rozwiązań, dostosowanych pod konkretny projekt. Wnioskodawca zatrudnia również specjalistów odpowiedzialnych za dalsze etapy tworzenia systemów, tj. (…).

Powyższa działalność Wnioskodawcy realizowana jest w oparciu o strukturę organizacyjną złożoną z następujących działów: (…). W zakres zadań tych działów wchodzi m.in. (…). Działalność ta niewątpliwie obejmuje zdobywanie nowej wiedzy i jej zastosowanie.

Twórczy charakter ww. prac wynika z faktu, że wymienione zespoły samodzielnie opracowują i wykonują (…), a wynikiem ich prac jest (…) oraz pełna dokumentacja techniczna. Większość rozwiązań stosowanych w projektach jest autorska, a wdrażane rozwiązania mają charakter innowacji (…).

Wyzwaniem w omawianych projektach jest szereg ograniczeń oraz wymagań postawionych tworzonym systemom, które wynikają z określonych norm i przepisów związanych z wymaganiami bezpieczeństwa, indywidualnych potrzeb danego klienta oraz technicznej charakterystyki systemów i poszczególnych ich elementów. W konsekwencji efekty prac Spółki podlegają walidacji poprzez specjalistyczne testy i analizy.

W toku prowadzonej działalności Spółka zdobywa również nową wiedzę zdobywana, która dotyczy (…).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona w ramach ww. działów Spółki spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (dalej: „działalność badawczo-rozwojowa” lub „działalność B+R”).

Rozliczenie przez Wnioskodawcę ulgi na działalność badawczo-rozwojową

W związku z prowadzeniem działalności B+R Spółka stosuje ulgę, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT (dalej: „ulga B+R”). W 2025 r. w Spółce przeprowadzony został szczegółowy przegląd projektów realizowanych w latach podatkowych 2020-2023, w celu weryfikacji zakresu prowadzonej w tych latach działalności B+R oraz ustalenia wysokości kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2 ustawy o CIT (dalej: „koszty kwalifikowane”) możliwych do rozliczenia w ramach ulgi B+R.

Następnie, po ustaleniu konkretnych projektów stanowiących działalność B+R oraz poniesionych w związku z nimi kosztów kwalifikowanych, w (…) r. Spółka złożyła korekty deklaracji CIT-8 za lata podatkowe (…) wraz z załącznikami CIT/BR, w których wykazała koszty kwalifikowane poniesione w tych okresach.

W ramach powyższego rozliczenia CIT za lata podatkowe (…) i (…) Wnioskodawca odliczył od podstawy opodatkowania całość zidentyfikowanych w tych okresach kosztów kwalifikowanych. Natomiast, w rozliczeniu za rok podatkowy (…) Spółka nie miała możliwości odliczenia całości poniesionych kosztów kwalifikowanych, z uwagi na niewystarczającą wysokość dochodu. Jednocześnie, w roku podatkowym (…) Wnioskodawca poniósł stratę podatkową i z tego powodu nie mógł w ogóle odliczyć kosztów kwalifikowanych w tym okresie. Z tego samego powodu Spółka nie była w stanie skorzystać z przysługujących jej odliczeń kosztów kwalifikowanych z lat poprzednich w zeznaniu za rok podatkowy (…).

W konsekwencji Spółka posiada obecnie nieodliczone koszty kwalifikowane poniesione w latach podatkowych (…) oraz (…).

Skorzystanie z ulgi na innowacyjnych pracowników

Ze względu na posiadanie ww. nieodliczonych kosztów kwalifikowanych oraz zatrudnianie na podstawie umów o pracę pracowników bezpośrednio zaangażowanych w działalność badawczo- rozwojową (dalej: „pracownicy B+R”) Spółka postanowiła skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT (dalej: „ulga” lub „ulga na innowacyjnych pracowników”).

W związku z powyższym, począwszy od (…) r. Spółka pomniejsza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: „PIT”), które jako płatnik pobiera od wynagrodzeń pracowników B+R zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t .j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”) i przekazuje na rachunek urzędu skarbowego. Kwota tego pomniejszenia odpowiada iloczynowi nieodliczonych kosztów kwalifikowanych i stawki podatku stosowanej przez Spółkę w danym roku podatkowym, zgodnie z art. 18db ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy wybranych zatrudnionych osób, w której gromadzi informacje o, co do zasady, miesięcznym, faktycznym czasie pracy (wyrażonym w godzinach) pracowników, poświęconym na realizację wybranych projektów. Na tej podstawie Wnioskodawca jest w stanie ustalić osoby, które spełniają warunek określony w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, tj. pracowników, których czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50%. Spółka posiada taką ewidencję również dla poprzednich lat podatkowych, w tym lat (…) i (…).

Warto zaznaczyć, że dla celów powyższej weryfikacji, przez „ogólny czas pracy” w danym miesiącu Spółka rozumie ogólny wymiar pracy danego pracownika, uwzględniający również okresy usprawiedliwionej nieobecności, takie jak urlop wypoczynkowy czy urlop okolicznościowy.

Ze względu na znaczną wysokość nieodliczonych kosztów kwalifikowanych, Spółka rozważa możliwość zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników również w odniesieniu do zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R, które zostały wypłacone w latach podatkowych (…), poprzez złożenie korekt deklaracji PIT-4R oraz wystąpienie o stwierdzenie nadpłaty z tytułu nadpłaconych zaliczek PIT, w związku z brakiem skorzystania z ulgi na bieżąco w tych okresach.

Dodatkowo Spółka informuje, że w latach podatkowych (…) oraz (…) wynagrodzenia pracowników B+R należne za dany miesiąc były wypłacane w miesiącu następującym po przepracowanym miesiącu, w którym to również terminie pobierane były przez Wnioskodawcę zaliczki PIT. Następnie pobrane zaliczki na PIT były przez Spółkę wpłacane na rachunek właściwego urzędu skarbowego zgodnie z obowiązującymi przepisami, tj. w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym je pobrano.

Wnioskodawca również wskazuje, że w (…) r. oraz (…) r. złożył zeznanie CIT-8, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, odpowiednio za lata podatkowe (…) i (…).

Pytanie

Czy po złożeniu korekt zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2022 i 2023, w ramach których wykazano koszty kwalifikowane poniesione w tych latach, Spółka ma prawo do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącach następujących po złożeniu rocznych zeznań podatkowych z te lata podatkowe, tj. odpowiednich miesiącach lat podatkowych 2023 i 2024, poprzez wystąpienie o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R, niepomniejszonych na bieżąco w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników, z zastrzeżeniem, że pomniejszenie z tytułu ulgi przysługujące za odpowiednie miesiące roku podatkowego 2023 r. będzie kalkulowane w oparciu jedynie o nieodliczone koszty kwalifikowane poniesione w roku podatkowym 2022?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, po złożeniu korekt zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2022 i 2023, w ramach których wykazano koszty kwalifikowane poniesione w tych latach, Spółka ma prawo do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącach następujących po złożeniu rocznych zeznań podatkowych z te lata podatkowe, tj. odpowiednich miesiącach lat podatkowych 2023 i 2024, poprzez wystąpienie o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R, niepomniejszonych na bieżąco w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników, z zastrzeżeniem, że pomniejszenie z tytułu ulgi przysługujące za odpowiednie miesiące roku podatkowego 2023 r. będzie kalkulowane w oparciu jedynie o nieodliczone koszty kwalifikowane poniesione w roku podatkowym 2022.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ulga B+R została uregulowana w art. 18d ustawy o CIT. Jak stanowi ust. 1 tego przepisu, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo- rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT.

Natomiast, ulga na innowacyjnych pracowników została wprowadzona ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2105 z późn. zm.; dalej: „ustawa zmieniająca”) poprzez dodanie do ustawy o CIT art. 18db.

Zgodnie z art. 18db ust. 1 ustawy o CIT, w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

Jak określono w art. 18db ust. 2 ustawy o CIT, ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1)stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2)wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3)praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1)pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2)przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Z kolei stosownie do art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

W art. 18db ust. 5 ustawy o CIT wskazano, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1)zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Zgodnie z art. 18db ust. 6 ustawy o CIT, jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Zatem, zgodnie z treścią powyższych przepisów, możliwość skorzystania przez podatnika z pomniejszenia zaliczek na PIT w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników jest uwarunkowana spełnieniem następujących przesłanek:

- podatnik deklaruje kwotę kosztów kwalifikowanych nieodliczoną w ramach ulgi B+R w poprzednich latach podatkowych,

- w zakończonym roku podatkowym podatnik poniósł stratę podatkową albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego za ten rok podatkowy odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT,

- podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT (roczne zeznanie podatkowe),

- podatnik zatrudnia osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, które poświęcają na przedmiotową działalność co najmniej 50% ogólnego czasu pracy w danym miesiącu (lub ew. współpracuje na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło z osobami, których czas wykonania usługi w zakresie działalności B+R stanowi co najmniej 50% całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi),

- od dochodów wypłacanych ww. pracownikom z tytułu stosunku pracy (lub ew. innych tytułów wymienionych w art. 18db ust. 2 ustawy o CIT) podatnik pobiera zaliczki na PIT, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym powyższe warunki były spełnione także w odpowiednich miesiącach lat podatkowych 2023 i 2024, następujących po złożeniu przez Spółkę rocznych zeznań podatkowych za ww. lata podatkowe.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1-2 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę: nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku oraz podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Z kolei w myśl art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Skoro zatem, w odpowiednich miesiącach lat podatkowych 2023 i 2024 w przypadku Spółki były spełnione wszystkie warunki skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, a jednocześnie Spółka nie zastosowała pomniejszeń z tytułu ulgi do bieżących wpłat pobranych zaliczek na PIT, to obecnie – biorąc pod uwagę, że wskazane lata podatkowe nie uległy przedawnieniu – powinno być możliwe zastosowanie ulgi do tych okresów w trybie przewidzianym przepisami Ordynacji podatkowej, tj. poprzez wystąpienie przez Wnioskodawcę z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu nadpłaconych zaliczek na PIT.

Zdaniem Spółki, w powyższym zakresie ulga na innowacyjnych pracowników powinna bowiem podlegać analogicznym zasadom jak inne ulgi podatkowe dostępne dla podatników CIT, w przypadku których możliwe jest uzyskanie zwrotu nadpłaconego podatku. W szczególności, ulga na innowacyjnych pracowników powinna być traktowana na kontekście możliwości stwierdzenia nadpłaty tak samo jak ściśle powiązana z nią ulga B+R. Zgodnie z ugruntowaną praktyką w zakresie ulgi B+R, w przypadku nieskorzystania z tej preferencji pomimo spełnienia ustawowych przesłanek skorzystania z niej w pierwotnie złożonym zeznaniu podatkowym, podatnikowi przysługuje możliwość otrzymania zwrotu nadpłaty na podstawie złożonego wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz po dokonaniu stosownej korekty zeznania podatkowego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Takie podejście jest powszechnie akceptowane w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2022 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.661.2021.1.IZ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „W świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Organ w pełni podziela stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, z którego wynika, że w przypadku spełnienia wszystkich kryteriów warunkujących możliwość zastosowania tzw. ulgi badawczo-rozwojowej Wnioskodawca, przy założeniu niezmienności przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, może nie tyko rozliczyć ulgę w zeznaniu za lata następne począwszy od rozliczenia za rok 2021, ale może również złożyć korektę zeznań za lata 2018 - 2020 zgodnie z art. 81 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja Podatkowa, a tym samym zastosować art. 18d ust. 1 u.p.d.o. p., tj. odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową”.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, że przepisy ustawy o CIT regulujące ulgę na innowacyjnych pracowników nie zawierają żadnych ograniczeń zawężających możliwość korzystania z tej ulgi jedynie do „bieżących” okresów czy wykluczających możliwość powstania nadpłaty w przypadku braku pomniejszenia wpłacanych zaliczek na PIT pomimo spełnienia wszystkich przesłanek zastosowania ulgi w danym okresie.

Podstawowy warunek dotyczący okresu stosowania ulgi określono w art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym przysługuje ona „…począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie”. Jak wynika z tego przepisu warunkiem koniecznym do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników w danym miesiącu jest to, by wcześniej nastąpiło złożenie rocznego zeznania podatkowego. Tym samym, w ocenie Spółki, złożenie przez podatnika zeznania CIT skutkuje tym, że podatnik nabywa prawo do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym złożył roczne zeznanie podatkowe, do końca roku podatkowego, w którym zostało ono złożone.

W związku z powyższym, zakładając spełnienie pozostałych warunków wskazanych w art. 18db ustawy o CIT, Spółka powinna móc zastosować ulgę na innowacyjnych pracowników do zaliczek na PIT płaconych w miesiącach lat podatkowych 2023 oraz 2024, które nastąpiły po miesiącu złożenia przez Spółkę rocznego zeznania podatkowego CIT w tych latach. Uprawnienie to przysługiwało „na bieżąco” w ww. latach, ale przysługuje również wstecz, do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany rok podatkowy, gdyż poza wskazanym przepisem, ustawodawca nie przewidział żadnych dodatkowych ograniczeń okresu rozliczania ulgi na innowacyjnych pracowników.

Co więcej, należy zwrócić uwagę, że ustawodawca wprowadził ulgę na innowacyjnych pracowników w celu uzupełnienia ulgi B+R, poprzez ściśle powiązaną preferencję, umożliwiającą skorzystanie z kosztów kwalifikowanych również przez podatników, którzy nie mogą w pełni lub w ogóle odliczyć ich od podstawy opodatkowania ze względu na niewystarczający dochód lub stratę. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy zmieniającej (druk nr 1532): „Projekt wprowadza możliwość odliczenia przez podatnika będącego płatnikiem od zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego, potrącanych należności z dochodów (przychodów) osób fizycznych zatrudnionych u podatnika na podstawie umowy o pracę lub umów cywilno-prawnych, z tytułu kosztów kwalifikowanych działalności badawczo-rozwojowej, których podatnik nie odliczył ponieważ poniósł stratę albo wysokość dochodu była niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń”.

Ponadto, według uzasadnienia, propozycja przepisów o uldze na innowacyjnych pracowników była uzasadniona potrzebą „wsparcia polskich przedsiębiorców ze strony państwa dodatkowymi zachętami fiskalnymi związanymi z działalnością innowacyjną (obok obowiązujących: ulgi na działalność B+R oraz preferencyjnego opodatkowania dochodów z praw własności intelektualnej IP Box)”. Projektodawca wskazał również, że celem ulgi jest wsparcie rodzimych przedsiębiorstw przedsiębiorców w inwestycjach poza granicami kraju, jak również sytuacja społeczno-gospodarcza będąca następstwem pandemii COVID-19. W dalszej części ww. uzasadnienia stwierdzono ponadto, że ulga na innowacyjnych pracowników ma stanowić „uzupełnienie odliczeń z tytułu kosztów kwalifikowanych związanych z działalnością badawczo-rozwojową”.

W tym kontekście warto zauważyć, że na mocy art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, podatnik ma prawo do odliczenia niewykorzystanych kosztów kwalifikowanych z danego roku w okresie 6 kolejnych lat podatkowych. Tak więc przepisy regulujące ulgę B+R wprost przewidują możliwość rozliczenia kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku również po jego zakończeniu, w kolejnych latach podatkowych. Innymi słowy, uprawnienie do odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach tej ulgi nie wygasa w momencie zakończenia roku podatkowego, w którym te koszty zostały poniesione. Biorąc pod uwagę ścisły związek ulgi B+R oraz ulgi na innowacyjnych pracowników, w ocenie Wnioskodawcy, powyższa regulacja potwierdza prawidłowość podejścia, że skorzystanie z ulgi na innowacyjnych pracowników za dany okres powinno być możliwe również po jego zakończeniu (do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten rok).

Z uzasadnienia projektu ustawy zmieniającej jasno wynika bowiem, że intencją ustawodawcy wprowadzającego ulgę na innowacyjnych pracowników było umożliwienie podatnikom skorzystania w pełni z preferencji podatkowych z tytułu prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, poprzez pomniejszanie płaconych zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R, a nie wprowadzenie ram czasowych ograniczających możliwość zastosowania tej ulgi lub – ogólnie mówiąc – rozliczenie kosztów kwalifikowanych. W związku z tym, gdyby zamiarem ustawodawcy było jednak ustalenie dodatkowego ograniczenia w korzystaniu z ulgi na innowacyjnych pracowników w odniesieniu do lat, które nie uległy przedawnieniu, to tym bardziej taki warunek byłby wskazany wprost w przepisach ją regulujących. Niemniej jednak, ani w art. 18db ustawy o CIT, ani w innych przepisach podatkowych ustawodawca nie zamieścił takiego ograniczenia. W tej sytuacji przyjęcie, że ulgę na innowacyjnych pracowników można stosować jedynie w krótkim okresie, w którym podatnik ma wpłacić pobrane od wynagrodzeń zaliczki na PIT, pomimo spełnienia wszystkich jej ustawowych przesłanek, stałoby w sprzeczności z zasadą racjonalnego ustawodawcy oraz spójnością przepisów ustawy o CIT.

Co więcej, rozliczenie ulgi w ramach korekty wysokości wpłaconych zaliczek na PIT jest w pełni zgodne z celem wprowadzenia art. 18db do ustawy o CIT, którym było umożliwienie dodatkowego pomniejszenia obciążeń podatkowych o koszty działalności badawczo-rozwojowej również podatnikom ponoszącym stratę lub osiągającym dochody uniemożliwiające pełne ich odliczenie w ramach ulgi B+R.

Ponadto należy podkreślić, że zastosowanie ulgi na innowacyjnych pracowników wstecznie, poprzez wykazanie nadpłaty za zakończone, nieprzedawnione lata podatkowe (w których jednak obowiązywały już przepisy o tej uldze) nie wpłynie na skorzystanie z niej w wysokości wyższej niż należna, ponieważ w takim przypadku nadal będą miały zastosowanie wszystkie ograniczenia wynikające z art. 18db ustawy o CIT, tj. pomniejszenie zaliczek na PIT nie będzie mogło przekroczyć iloczynu nieodliczonych kosztów kwalifikowanych przysługujących w roku podatkowym i stawki podatku obowiązującej podatnika w danym roku podatkowym oraz będzie mogło dotyczyć tylko zaliczek pobranych od wynagrodzeń pracowników, którzy poświęcili w danym miesiącu co najmniej 50% ogólnego czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że w latach podatkowych 2023 i 2024 Wnioskodawca spełniał przesłanki zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników określone w art. 18db ustawy o CIT, a jednocześnie nie dokonywał bieżącego pomniejszenia wpłacanych zaliczek na PIT w ramach ulgi i ww. okresy nie uległy przedawnieniu na gruncie podatkowym, to Spółka powinna być uprawniona do rozliczenia ulgi na innowacyjnych pracowników w drodze złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

W świetle powyższej argumentacji, zdaniem Wnioskodawcy, po złożeniu korekt zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2022 i 2023, w ramach których wykazano koszty kwalifikowane poniesione w tych latach, Spółka ma prawo do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącach następujących po złożeniu rocznych zeznań podatkowych z te lata podatkowe, tj. odpowiednich miesiącach lat podatkowych 2023 i 2024, poprzez wystąpienie o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R, niepomniejszonych na bieżąco w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników, z zastrzeżeniem, że pomniejszenie z tytułu ulgi przysługujące za odpowiednie miesiące roku podatkowego 2023 będzie kalkulowane w oparciu jedynie o nieodliczone koszty kwalifikowane poniesione w roku podatkowym 2022.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z tym, okoliczność czy Spółka prowadziła działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”), uprawniającą do korzystania z ulgi wskazanej w art. 18d ustawy, przyjęto jako opis zdarzenia przyszłego i nie podlegała ona ocenie w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 updop,

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop:

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

przepisu ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da.

Stosownie do art. 18db ust. 1 updop:

podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1)stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2)wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3)praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1)pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2)przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop,

uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

W myśl art. 18db ust. 5 updop,

przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1)zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop,

jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Z kolei zgodnie z art. 27 ust. 1 updop:

podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy po złożeniu korekt zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2022 i 2023, w ramach których wykazano koszty kwalifikowane poniesione w tych latach, Spółka ma prawo do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącach następujących po złożeniu rocznych zeznań podatkowych z te lata podatkowe, tj. odpowiednich miesiącach lat podatkowych 2023 i 2024, poprzez wystąpienie o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R, niepomniejszonych na bieżąco w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników, z zastrzeżeniem, że pomniejszenie z tytułu ulgi przysługujące za odpowiednie miesiące roku podatkowego 2023 r. będzie kalkulowane w oparciu jedynie o nieodliczone koszty kwalifikowane poniesione w roku podatkowym 2022.

Uprawnienie do pomniejszenia kwot podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przysługuje podatnikowi (płatnikowi) począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym został złożony CIT-8. Z ulgi na innowacyjnych pracowników wynika również, że ww. ulga uprawnia wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń świadczeń pracowników.

Należy zauważyć, że podatnicy mają możliwość korygowania zeznania CIT-8 w zakresie ulgi B+R, którego skutkiem może być powstanie nadpłaty w poprzednich latach podatkowych. Korekta taka wywołuje zatem skutek z mocą wsteczną.

Zgodnie z treścią powołanego już art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”):

jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:

skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Dlatego w przypadku złożenia korekty zeznania za dany rok podatkowy zastosowanie mają przepisy obowiązujące w roku złożenia pierwotnego zeznania.

Mechanizm określony w art. 18db updop, umożliwia podatnikom szybsze rozliczenie kosztów kwalifikowanych poniesionych na działalność B+R, których wartość przewyższa wysokość dochodów z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych osiągniętych w danym roku podatkowym. Jest to instrument nierozerwalnie związany z ulgą B+R. Podatnicy mają możliwość korygowania zeznania CIT-8 w zakresie ulgi B+R, którego skutkiem może być powstanie nadpłaty w poprzednich latach podatkowych. Korekta taka wywołuje zatem skutek z mocą wsteczną.

W konsekwencji należy uznać, że na gruncie przywołanych regulacji, Państwa Spółka w wyniku złożenia korekty zeznania CIT-8 wraz z załącznikiem CIT/BR, nabędzie prawo do rozliczenia kosztów kwalifikowanych o których mowa w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

W związku z powyższym, po złożeniu korekt zeznań CIT-8 za zakończone, nieprzedawnione lata podatkowe, w ramach których zostaną wykazane koszty kwalifikowane poniesione w tych latach, będą mieli Państwo prawo do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników w odpowiednich miesiącach tych lat podatkowych, następujących po złożeniu rocznych zeznań podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, wskazuję, że:

- korekta CIT-8 wywołuje skutek ex tunc;

- podatnik nabywa prawo do rozliczenia nieodliczonych kosztów kwalifikowanych poprzez ulgę na innowacyjnych pracowników;

- możliwe jest retrospektywne stosowanie ulgi na innowacyjnych pracowników.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca korygując zeznania CIT-8 nabędzie prawo do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników tj. prawo do pomniejszenia wpłaconych zaliczek na updof za odpowiednie miesiące zgodnie z art. 18db ust. 4 updop.

Zatem, Państwa stanowisko w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W myśl art. 72 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

za nadpłatę uważa się kwotę:

1)nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;

2)podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Stosownie do art. 75 § 1, 2 i 3 Ordynacji podatkowej,

§ 1 Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

§ 2 Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

§ 3 Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Zgodnie z treścią powołanego art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, w sytuacji zakwestionowania zasadności pobrania, czy też wysokości zobowiązania podatkowego, to podatnik ma prawo złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Natomiast, Spółka jako płatnik ma możliwość wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty wyłącznie w sytuacji w której wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

W analizowanej sytuacji, zaliczki zostały pobrane i wpłacone zgodnie z obowiązującymi przepisami i w prawidłowej wysokości – nie istniało wówczas prawo do pomniejszenia zaliczek, gdyż podatnik (płatnik) nie podjął decyzji o zastosowaniu ulgi.

Trudno zatem uznać, że w sprawie doszło co zapłaty podatku nienależnego lub zawyżonego.

W rezultacie, w omawianej sprawie Spółka, jako płatnik nie będzie mogła skorzystać z uprawnienia uregulowanego w art. 75 Ordynacji podatkowej.

Po złożeniu korekty zeznania CIT-8 wraz z załącznikiem CIT/BR, Spółka może skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył pierwotne zeznanie CIT-8.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie:

- ustalenia, czy po złożeniu korekt zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2022 i 2023, w ramach których wykazano koszty kwalifikowane poniesione w tych latach, Spółka ma prawo do zastosowania ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącach następujących po złożeniu rocznych zeznań podatkowych z te lata podatkowe - jest prawidłowe,

- możliwości wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 75 Ordynacji podatkowej, z tytułu zaliczek na PIT od wynagrodzeń pracowników B+R - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W odniesieniu do powołanej interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.