VAT z „pustej” faktury

Stanowi o tym art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Przepis ten jest adresowany zarówno do podatników podatku od towarów i usług, jak i do osób niebędących podatnikami tego podatku. W odróżnieniu bowiem od wielu innych przepisów ww. ustawy art. 33 ust. 1 nie odwołuje się do pojęcia „podatnik”, lecz operuje szerszym pojęciem „osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna”, wystawiająca fakturę.

Wykładnia art. 33 ust. 1 ustawy o VAT budzi wiele kontrowersji zarówno wśród podatników, organów podatkowych, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dotychczasowym orzecznictwie NSA dotyczącym stosowania tego przepisu zarysowały się dwa nurty.

W myśl pierwszego z nich art. 33 ust. 1 każdorazowo nakazuje zapłacić podatek wykazany w wystawionej fakturze. Wystawienie faktury z wykazaną kwotą podatku powoduje więc automatycznie obowiązek odprowadzenia go do urzędu skarbowego także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku.