Korekta podatku naliczonego

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej spowodowało konieczność implementowania do polskich przepisów postanowień dyrektyw Rady UE (w tym zwłaszcza VI Dyrektywy z 17 maja 1977 r.). Zmiany te doprowadziły do znacznego skomplikowania rozliczeń przedsiębiorców z tytułu korekt podatku naliczonego. Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie regulacji ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w tej materii.

Na podstawie art. 20 ust. 1 poprzedniej ustawy o VAT podatnik dokonujący sprzedaży towarów (także dostawy, odpłatnego świadczenia usług oraz wykonywania innych czynności podlegających opodatkowaniu VAT) opodatkowanych i zwolnionych od podatku obowiązany był do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną. Skutkiem tego rozwiązania było prawo podatnika do zmniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związaną ze sprzedażą opodatkowaną. Podatek naliczony, który nie podlegał odliczeniu, stanowił dla przedsiębiorcy koszt uzyskania przychodu, co było odpowiednio uregulowane w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.