Tachografy cyfrowe - nowe obowiązki i koszty

Ustawa o systemie tachografów cyfrowych została uchwalona w celu faktycznego wdrożenia do polskiego porządku prawnego przepisów unijnych dotyczących tachografów cyfrowych. Do najważniejszych przepisów wspólnotowych w tym zakresie zaliczyć należy:

- rozporządzenie Rady nr 3821/85 z 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym,

- rozporządzenie Rady nr 2135/98 z 24 września 1998 r. zmieniające rozporządzenie nr 3821/85 oraz dyrektywę Rady nr 88/599/EWG z 23 listopada 1988 r. w sprawie standardowych procedur sprawdzających przy wykonywaniu rozporządzeń nr 3820/85 oraz 3821/85,

- rozporządzenie Komisji nr 1360/2002 z 13 czerwca 2002 r. dostosowujące po raz siódmy do postępu technicznego rozporządzenie Rady nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym.

Wskazane powyżej przepisy formalnie zaczęły bezpośrednio obowiązywać w Polsce wraz z naszym wejściem do Unii Europejskiej, tj. od 1 maja 2004 r., jednak przepisy te - w zakresie, w jakim dotyczą tachografów cyfrowych - nie mogłyby być w praktyce stosowane bez szczegółowych polskich przepisów określających m.in. kompetencje organów administracji publicznej oraz sposób prowadzenia działalności gospodarczej związanej z instalowaniem, naprawianiem i sprawdzaniem tachografów cyfrowych.

Polski parlament, mając na uwadze bezpośrednie obowiązywanie ww. przepisów unijnych, zdecydował się na uchwalenie ustawy, która uregulowała jedynie szczegółowe kwestie techniczne - odsyłając w pozostałych sprawach do wymienionych na wstępie rozporządzeń wspólnotowych. Prowadzi to do dość uciążliwej sytuacji, w której zapisy ustawy należy rozpatrywać łącznie z odpowiednimi przepisami rozporządzeń wskazanych na wstępie.