Uzależnieni od alkoholu nie otrzymują renty na specjalnych zasadach

Wbrew pojawiającym się w mediach informacjom ZUS nie przyznaje im odrębnych rent alkoholowych. Przepisy takiego uprawnienia nie przewidują, a osoby uzależnione mogą się ubiegać o świadczenia na zasadach ogólnych

Lawina informacji na temat „renty alkoholowej” zaczęła narastać po udzieleniu 16 lutego 2024 r. przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej odpowiedzi na interpelację jednego z posłów dotyczącą przyznawania tzw. rent alkoholowych i związanych z tym wydatków. W interpelacji zawarto stwierdzenie: „w Polsce można ubiegać się o tzw. rentę alkoholową, przysługuje ona osobom, które cierpiąc w wyniku choroby alkoholowej nie są w stanie podjąć pracy zarobkowej. W takim przypadku mogą one wnioskować do ZUS o dodatkowe wsparcie finansowe.” Wiele mediów na podstawie sformułowania użytego w interpelacji przekazywało dalej błędną informację o „rencie alkoholowej” jako o specjalnym świadczeniu przyznawanym osobom uzależnionym od alkoholu.

Takiego odrębnego świadczenia w polskim prawie jednak nie ma, a rzekoma „renta alkoholowa” to renta z tytułu niezdolności do pracy przyznawana na zasadach określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ustawa emerytalna). Warunkiem do przyznania takiej renty jest częściowa lub całkowita niezdolność do pracy, która może być wywołana także chorobą alkoholową. W odpowiedzi na interpelację poselską podsekretarz stanu poinformował, że wydatki spowodowane jednostkami chorobowymi związanymi z chorobą alkoholową (kody F10, K70 i T51) wyniosły: w 2019 r. – 57,4 mln zł, w 2020 r. – 55,3 mln zł, w 2021 r. – 53,8 mln zł, w 2022 r. – 53,1 mln zł. Renty te pobierało w 2019 r. – 4,3 tys. osób, w 2020 r. – 3,8 tys. osób, w 2021 r. – 3,5 tys. osób, i w 2022 r. – 3 tys. osób.