Agent w świetle przepisów ustawy o VAT

Agent w świetle przepisów ustawy o VAT

W gospodarce wolnorynkowej bardzo szeroko rozpowszechniona jest instytucja pośredniczenia w zawieraniu umów przez inne podmioty. Jeżeli pośrednictwo to przyjmuje postać zawodową – prawa i obowiązki agenta regulują art. 758 i nast. ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). I tak, agent zobowiązuje się za wynagrodzeniem – prowizją – do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów oznaczonego rodzaju na rzecz dającego zlecenie albo do zawierania takich umów w jego imieniu. Jednak do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego szczególne umocowanie.

Ustawa z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) przyznaje agentom w art. 5 ust. 1 pkt 2 podmiotowość w VAT. Podstawą opodatkowania agentów jest kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, zmniejszona o kwotę podatku.