Tworzenie i rozwiązywanie rezerw na należności nieściągalne - cz. 1

Tworzenie i rozwiązywanie rezerw na należności nieściągalne (cz. 1)

Zjawisko nieotrzymania należności za wykonaną usługę lub sprzedany towar, szczególnie w przypadku małych firm prowadzonych przez osoby fizyczne nie prowadzące pełnej księgowości, może bardzo łatwo doprowadzić do zachwiania płynności finansowej przedsiębiorstwa.

Trzeba pamiętać, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, a więc przedsiębiorca musi zapłacić od umówionego przychodu należny podatek dochodowy od osób fizycznych również w przypadku nieotrzymania od kontrahenta wymaganej należności.

Możliwość więc zwiększenia kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez osoby fizyczne działalności gospodarczej o wartości rezerw utworzonych na należności nieściągalne może stanowić jeden z podstawowych instrumentów prawnych pozwalających zmniejszyć nieco uciążliwości związane z nieotrzymaniem w terminie należności i ułatwić dalsze funkcjonowanie firmy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych określono jednak konkretne przesłanki, jakie muszą zaistnieć, aby utworzoną rezerwę można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Przede wszystkim, jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów mogą być tylko rezerwy utworzone na pokrycie wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio zostały zarachowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako przychody należne dla firmy, a ponadto nieściągalność tych wierzytelności musi zostać uprawdopodobniona.