Odpowiedzialność podatkowa nabywcy majątku przedsiębiorstwa (cz. 2)

Nabycie określonych składników mienia podatnika, skutkujące odpowiedzialnością nabywcy jako osoby trzeciej, należy odróżnić od podatkowego następstwa prawnego. Przepisy art. 93-106 ordynacji podatkowej normują przypadki, zakres i tryb sukcesji podatkowej (następstwa prawnego). Do następców prawnych zalicza się przykładowo:

- osobę prawną zawiązaną w wyniku połączenia lub przejmującą inne podmioty,

- podmiot (osobę prawną, spółkę nieposiadającą osobowości prawnej) powstały w wyniku przekształcenia innego podmiotu,

- nabywcę lub spółkę przejmującą przedsiębiorstwo państwowe na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych,

- spadkobiercę podatnika.

Jakkolwiek następstwo prawne zazwyczaj oznacza też przejęcie majątku, to jednak różnice między sukcesją podatkową a odpowiedzialnością podatkową nabywcy są znaczne. Następstwo prawne obejmuje nie tylko odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, ale także sukcesję uprawnień podatkowych. Następstwo prawne ma miejsce w razie utraty podmiotowości prawnej - poprzednik prawny nie istnieje (nie żyje). Sukcesja podatkowa powstaje z mocy prawa i zasadniczo nie wymaga wydania decyzji w tej sprawie; wyjątek stanowi odpowiedzialność spadkobierców orzekana w drodze decyzji. Generalnie, zakres sukcesji podatkowej nie jest uzależniony od przejęcia majątku, nie jest limitowany wartością przejętego majątku ani rodzajem przejętych składników majątkowych. Przejęcie majątku w ramach następstwa prawnego i nabycie majątku to zdarzenia całkowicie odmiennie kwalifikowane na gruncie ordynacji podatkowej.