Czyli cywilnoprawna umowa o świadczenie usług
Kontrakt menedżerski
Właściwa osoba na właściwym miejscu może zadecydować o sukcesie firmy. Ta zasada sprawdza się szczególnie w przypadku osób zajmujących kierownicze stanowiska, które wyznaczają kierunki dla spółki i podejmują kluczowe decyzje. Dlatego do pozyskania, a następnie zatrudnienia menedżera przykłada się coraz więcej uwagi. Jednym ze sposobów nawiązywania współpracy z menedżerami są kontrakty.
Z formalnego punktu widzenia kontrakt menedżerski jest kwalifikowany jako umowa o świadczenie usług, do której na podstawie art. 750 k.c. odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy dotyczące umowy zlecenia. Umowy takie jednak z powodzeniem funkcjonują w firmach, a praktyka wykształciła ich nazwę ze względu przedmiot i strony kontraktu. Z tego względu można spotkać się też z poglądami obejmującymi pojęciem kontraktu menedżerskiego także umowy o pracę zawierane z menedżerami. W tym artykule omówiony jednak zostanie charakter i konstrukcja kontraktu menedżerskiego zgodnie z jego potocznym znaczeniem, czyli jako cywilnoprawna umowa o świadczenie usług.
Przedmiotem kontraktu menedżerskiego, który decyduje o jego charakterze, jest świadczenie usług zarządzania spółką lub jej częścią. W literaturze przedmiotu można spotkać się z definicją, zgodnie z którą kontrakt menedżerski jest umową, na podstawie której przedsiębiorca zleca zarządzającemu zarządzanie przedsiębiorstwem w jego imieniu (rzadziej w imieniu własnym), na rzecz i w interesie przedsiębiorcy zlecającego oraz na jego rachunek i ryzyko. Kontrakt menedżerski powinien zatem charakteryzować się tym, że jego zawarcie stanowi upoważnienie dla menedżera do samodzielnego podejmowania czynności faktycznych i prawnych dotyczących zarządzania przedsiębiorstwem (wyrok Sądu Najwyższego z 12 listopada 2014 r., sygn. akt I UK 126/14 oraz z 4 kwietnia 2002 r., sygn. akt I PKN 776/00).
