Praktyki wynagradzania pracowników fizycznych
Spawacz na płacowym szczycie
Zarządzanie pracownikami fizycznymi to w dzisiejszych realiach nie lada wyzwanie. A to głównie z uwagi na rekordowo niski poziom bezrobocia - z końcem kwietnia 2018 r. bezrobocie rejestrowane wg danych GUS wyniosło 6,3 proc. w skali całej Polski. To najniższy wskaźnik zaobserwowany od 1990 r. Jakie w związku z tym są praktyki wynagrodzeń dla pracowników fizycznych stosowane przez firmy?
Oprócz niskiej stopy bezrobocia pracodawcom nie pomaga również ustawowy wzrost wynagrodzenia minimalnego (przypomnijmy, że w 2018 roku jest to 2100 zł brutto, czyli około 1530 zł netto), wzrost minimalnego wynagrodzenia godzinowego, a także nieustannie rosnąca presja płacowa. Jej efektem jest wyraźny wzrost budżetów wynagrodzeń i stałych kosztów pracy w wielu firmach. Według badania "WskaźnikiHR 2017" udział kosztów pracy w kosztach operacyjnych wzrósł o niemal 9 p.p. w stosunku do roku poprzedniego, osiągając poziom prawie 28 proc. w skali wszystkich przedsiębiorstw.
Zarządzanie wynagrodzeniami
Jak wynika z badania "Praktyki wynagradzania pracowników produkcji" przeprowadzonego przez Sedlak & Sedlak w 2016 roku, pakiet wynagrodzenia typowego pracownika fizycznego składa się z płacy zasadniczej (określonej stawką miesięczną, godzinową, akordową lub mieszaną), stałych miesięcznych dodatków (stosowanych w prawie połowie firm), stałych rocznych dodatków (występujących w około 40 proc. przedsiębiorstw), a także płac zmiennych i benefitów (oferowanych przez co najmniej 90 proc. pracodawców).
