Co z tą odwagą?

Dwie strony tej samej decyzji

Zwykle traktujemy upór i rezygnację jako przeciwstawne zachowania – nie można przecież jednocześnie trwać w uporze i odpuszczać. Pomimo że wykluczają się wzajemnie, nierozerwalnie związane są z podejmowaniem decyzji. Wokół obu narosło wiele mitów i stereotypów, których doświadczamy nie tylko w biznesie, lecz także życiu osobistym. Czy zatem lepiej jest trwać, czy rezygnować, i dlaczego obie decyzje wymagają odwagi?

Anna Włudarczyk

Redaktorka magazynu „Personel i Zarządzanie”. Od wielu lat pisze o branży HRM w Polsce.

Historie sukcesów biznesowych często pisane są uporem ludzi, którzy chcieli wcielić w życie swoje marzenia. Takich liderów podziwiamy, uczymy się od nich wytrwałości, chcemy ich naśladować - przecież każdy chciałby być zwycięzcą. Tymczasem rezygnacja pozostaje osamotniona, grono jej zwolenników jest niewielkie, opowieści o menedżerach, którzy na pewnym etapie swojej drogi podjęli decyzję o wycofaniu się, nie są już tak pociągające, a ich samych nie stawiamy za wzór. Czy jest to uzasadnione, czy takim podejściem nie fundujemy sobie i organizacjom więcej strat niż zysków?

Z tematem, kiedy warto pozostawać w uporze, a kiedy rezygnować, zmierzyli się uczestnicy debaty „Personelu i Zarządzania”, zorganizowanej z okazji 30-lecia naszego magazynu. W rozmowie wzięli udział: Marlena Huszczak, People Director na Europę Wschodnią w Kantar, Yuliia Pysmenna, Chief Operating Officer w Tutlo, Damian Sowa, praktyk rozwoju, coach, mentor i menedżer projektów, szef Działu BHP w Grupie Eurocash, oraz Damian Świderski, MBA Digital Transformation, coach, trener, inżynier, pasjonat nowych technologii. Debatę poprowadził Paweł Dudziak, dyrektor HR w Gourmet Foods.

Inspiracją do dyskusji była lektura trzech znakomitych książek: Angeli Duckworth Upór. Potęga pasji i wytrwałości, Annie Duke Odpuść! Dlaczego czasem warto rezygnować i nie robić wszystkiego za wszelką cenę” i Daniela H. Pinka Żałować czy nie żałować? Jak spoglądanie wstecz pomaga nam ruszyć naprzód.