Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
comment

Artykuł

Data publikacji: 2011-06-13

Wynagrodzenie i zasiłek chorobowy

Niezdolność do pracy z powodu choroby kojarzona jest ze zwolnieniem lekarskim i zasiłkiem chorobowym. Najpierw wypłaca się wynagrodzenie za czas choroby, a potem zasiłek. Co różni jedno świadczenie od drugiego, a jakie są między nimi podobieństwa? Odpowiadając na to pytanie, należy wziąć pod uwagę podstawę prawną wypłaty obu świadczeń, osoby uprawnione, źródła finansowania, zasady dotyczące okresu wyczekiwania, podstawy wymiaru, okres wypłaty i okres zasiłkowy.

EMILIA DERUCKA

Stan prawny na 1 czerwca 2011 r.

Osoby uprawnione

Prawo do zasiłku chorobowego mają osoby, które podlegają ubezpieczeniu chorobowemu:

1) obowiązkowo:

w pracownicy,

w członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,

w osoby odbywające służbę zastępczą;

2) dobrowolnie:

w osoby wykonujące pracę nakładczą,

w osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osoby z nimi współpracujące,

w osoby prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracujące,

w osoby wykonujące odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,

w duchowni.

Prawo do wynagrodzenia za czas choroby, na podstawie art. 92 § 1 pkt 1 k.p., zachowuje pracownik niezdolny do pracy wskutek choroby lub odosobnienia z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Pracownikowi, który ukończył 50. rok życia, prawo do czternastodniowego okresu wypłaty wynagrodzenia przysługuje, począwszy od następnego roku kalendarzowego po roku, w którym ukończył 50. rok życia. Na takich samych zasadach jak pracownicy prawo do wynagrodzenia określonego w art. 92 k.p. mają osoby wykonujące pracę nakładczą.

Okres 33 (lub 14) dni jest ustalany poprzez sumowanie poszczególnych okresów niezdolności do pracy pracownika w danym roku kalendarzowym. Do okresu tego wlicza się kolejne okresy niezdolności do pracy, między którymi wystąpiły przerwy. Okresy niezdolności do pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, zlicza się także, jeśli pracownik zmienia w ciągu roku kalendarzowego pracodawcę. W przypadku gdy pracownik w trakcie roku podejmuje dodatkowe zatrudnienie, do okresu 33 (lub 14) dni niezdolności do pracy, za które zachowuje prawo do wynagrodzenia określonego w art. 92 k.p., wlicza się również okresy wypłaty wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowego zatrudnienia.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00