Podatkowe konsekwencje dopłat wnoszonych przez wspólników spółki z o.o.
Skoro pkt 7 protokołu zgromadzenia wspólników stwierdza, że - w związku z nabyciem udziału w spółce - nowy wspólnik zobowiązuje się dokonać bezzwrotnej "dopłaty", to brak jest podstaw, aby sądzić, że nie jest to dopłata, o której mowa w art. 178 § 1 k.h. Przy takim brzmieniu uchwały zgromadzenia wspólników i zarachowaniu przez spółkę wniesionej przez udziałowca kwoty jako dopłaty, brak jest podstaw do przyjęcia, że "dopłaty" te nie wyczerpują przesłanek określonych w art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowią przychód osoby prawnej.
Jacek Kołacz
doktorant Uniwersytetu Jagiellońskiego,
kancelaria radcy prawnego Jana Hnatko w Nowym Sączu
Glosa do wyroku NSA - Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie z 24 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Rz 212/961
Instytucja dopłat jest bez wątpienia jedną ze specyficznych cech spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zwiększającą - przez znaczne uproszczenie procedur - wzajemną zależność pomiędzy udziałowcami a samą spółką, a co za tym idzie - jednym z elementów zwiększających znacznie "elastyczność" gospodarczą spółki z o.o. Praktyczne zastosowanie powołanej instytucji może zyskiwać na znaczeniu w okresach kryzysu finansowego, kiedy to możliwość sprawnego, a w szczególności szybkiego i nieobarczonego nadmiernymi formalizmami, wyposażenia podmiotu gospodarczego w dodatkowe środki obrotowe będzie niejednokrotnie odgrywać podstawową rolę z punktu widzenia jego działalności na rynku. Ponieważ zaś - bez wątpienia - jednym z niezmiernie istotnych czynników wpływających na decyzje gospodarcze przedsiębiorców są potencjalne obciążenia publicznoprawne wiążące się z określonymi formami pozyskiwania wsparcia finansowego, mimo upływu ponad dwunastu lat od wydania omawianego wyroku, komentowane w ramach niniejszego opracowania rozstrzygnięcie wydaje się być wciąż warte uwagi. Należy jednak wskazać, że - ze względów praktycznych - przedstawiona obecnie ocena będzie dokonana zgodnie z aktualnym stanem prawnym, odbiegając tym samym od charakteru "klasycznej" glosy.
